autor

[Ben Rosenthal]

| po ostatniej

Kiedy Vittoria wpadła do salonu i nawet go nie zjebała, że znów przystawiał się do Maddie, wiedział, że coś jest na rzeczy. Potem dotarło do niego, że była cała zapłakana i już wiedział, że coś sie odjebało, tym bardziej, że kazała mu poszukać Maxa. Oczywiście od razu to zrobił, odnalazł przyjaciela i po prostu stwierdził, że czas zakończyć dla nich dwóch imprezę. Wezwali jakiegoś ubera i pojechali prosto do apartamentowca, w którym oboje mieli w sumie mieszkania. Mimo to, żeby Carrie im nie przeszkadzała, poszli do Maxa. To właśnie tutaj Ben zdecydował się w końcu zapytać:
- Co się stało? - spojrzał na niego, otwierając butelkę tequili i podając przyjacielowi, bo widział, że potrzebuje tej butelki po stokroć bardziej niż ktokolwiek, kiedykolwiek potrzebował alkoholu na całej tej planecie. Zastanawiał się w sumie o co poszło i czy awantura była duża, bo stałym schematem było to, że Vi i Max się schodzili i rozchodzili ciągle, a potem znów do siebie wracali.

[Max Brown]

Max nie płakał, nie siał dramatu i względnie się trzymał. Gdy Ben go znalazł, próbował dalej bawić się z gośćmi ale gdy zobaczył jego minę zrozumiał, że Rosenthal już wiedział, a zaraz potem zobaczyl wymykające się Maddie i Vittorie i naprawdę, ale to naprawdę był cholernie wdzięczny gdy Ben zaproponował żeby zakoczyć przyjęcie. W uberze się nie odzywał, siedział w milczeniu gapiąc się przez przyciemnioną, boczną szybę na przestrzeń po za autem. Zjebał. Tyle razy się rozstawali ale dopiero tym razem czuł, że naprawdę to wszystko spierdolił i zupełnie nie wiedział jak sobie z tym poradzić. Po wejściu do jego apartamentu, zdjął marynarkę, rozpiął koszule a krawat rzucił gdzieś na ziemię i usiadł na kanapie, twarz chowając w dłoniach.
– Zerwaliśmy – powiedział, podnosząc głowę i biorąc od niego butelkę z której pociągnął kilka sporych łyków. – Naomi mnie pocałowała. A Vittoria ma dość tego, że nigdy nie jesteśmy w odpowiednim momencie w odpowiednim czasie – mniej więcej tak to było. Nigdy nie było dla nich typowo odpowiedniej chwili…

[Ben Rosenthal]

– Zrywaliście na przestrzeni ostatnich dwóch lat co najmniej kilkanaście razy, Max – zauważył całkiem słusznie, chociaż może dość mało empatycznie. Taka była jednak prawda, a mózg Bena chyba nie do końca wewnętrznie przyswajał, że Max i Vi mogli zerwać tak naprawdę, bo jego zdaniem byli dla siebie stworzeni. Vittoria uspokajała Maxa, za to Max wzbudzał w niej nutę lekkiego szaleństwa. Uroczo się na to patrzyło, serio, nawet jeśli była to jego mała bratanica.
– I co, myślisz, że tego się nie naprawi? Powiecie jej rodzicom i wszystko będzie dobrze. Może to czas nasłać kogoś na Naomi? I na Carrie, tak przy okazji? – uniósł jedną brew ku górze, zerkając na przyjaciela uważnie. W zasadzie nie miałby nic przeciwko takiemu obrotowi wydarzeń, społeczeństwo by po tych dwóch pustakach nie płakało.