autor

[Max Brown]

Doskonale wiedział, że to jest całkowicie do dupy – domyślał się co musiała czuć w związku z tym całym pierdolnikiem który odwalił się na ślubie Bena. Właściwie to sam Max po prostu nie wiedział jak to wszystko wyjaśnić i co z tym wszystkim zrozumieć, a Ben, który dojebał sytuację powinien od niego dostać wpierdol, ale jednocześnie doceniał, że tak zawzięcie bronił jego dupy stąd wpierdolu brak
– Nie odpisywałaś – powiedział właściwie do jej pleców, gdy ruszyła przed siebie. Obserwował jej ciało w tej pięknej sukience i aż w którymś momencie westchnął cicho. Był idiotą, że dopuścił do sytuacji w której się znaleźli, bo nie potrafił przyhamować z piciem. Gdyby tylko coś pamiętał, zdecydowanie łatwiej byłoby mu się tłumaczyć, a tak… tak był w dupie.
– Nie wiem, pomyślałem, że… nie ważne. To dobrze, że tego nie robisz – widać było po nim ulgę, chociaż nie była to zupełna ulga, bo nadal widział jej podejście do siebie. Nie, żeby nie rozumiał. – Po prostu się o ciebie martwię i w ogóle… pięknie wyglądasz – posłał jej spojrzenie niewinnego stworzenia. – Kocham cię – dodał jeszcze, łapiąc ją za ramię, ale delikatnie, tak żeby się zatrzymała.

[Vittoria Cresswell]

Vi naprawdę chciała mu wierzyć. Zupełnie szczerze, kochała go przeogromnie i nie wyobrażała sobie życia bez niego, ale z drugiej strony nie była pewna, jak miała mu wybaczyć to, co się wydarzyło i co zobaczyła, a zdjęcia z wakacji na instagramie Carrie wcale nie pomogły jej życiowo – jedynie zaogniły w niej żal, smutek i wkurwienie, a umówmy się – to naprawdę nie było dobrą kombinacją. Tak czy siak, odetchnęła głęboko i pokręciła głową.
– Odpisywałam. Na początku. A potem zobaczyłam wasze zdjęcia z wakacji. Ładnie wyszliście z Naomi, winszuję – wzruszyła ramionami i westchnęła ciężko, bo naprawdę ostatnie, czego chciała, to myśleć o nim i Naomi, ale… Za każdym razem, gdy na niego patrzyła, widziała to oczami wyobraźni. Widziała te cholerne zdjęcia – zarówno ze ślubu jak i z wakacji. Co z tego, że nią gardził, skoro pozwał z nią do zdjęć?
– Czemu tutaj jesteś, Max? – spytała, omijając zgrabnie temat tego, co robiła w łazience, bo w zasadzie robiła, co myślał, ale nie z tego powodu, więc uznała, że nie powie mu teraz. Nie, żeby nie zamierzała mu mówić, bo zamierzała, ale nie tutaj i nie w tym momencie. Musiała sama się z tym pogodzić. – To nie jest twoje zadanie, żeby się o mnie martwić. Już nie – wzruszyła ramionami i odetchnęła głęboko, odrzucając włosy na plecy, ale kiedy powiedział, że ją kocha, pokręciła głową, lekko ramię z jego uścisku wyswobadzając.
– Nie mów tak. Nie możesz tego mówić. Nie teraz, kiedy dopiero co wróciłeś z radosnego wyjazdu na dwie pary z Naomi, Max – odparła, patrząc mu w oczy i w tym momencie pojawił się Tony.
– Vi, szukałem cię. Wszystko w porządku? Wracamy na salę? – uśmiechnął się iście niewinnie, zerkając na Vittorię i Maxa.

[Max Brown]

– To one się na nie uparły. Widziałaś nasze miny na tych zdjęciach? Myślisz, że chciałem ,żeby przyjechała? To pieprzona Carrie do niej zadzwoniła. Nawet spałem w osobnym domku od nich wszystkich! – niby nie spał też z Naomi na kawalerskim więc czuł, że te tłumaczenia na nic się nie zdadzą. – Spędzałem cały wyjazd z Benem. One siedziały na plaży a my myśleliśmy jak to wszystko naprawić… Maddie też się do mnie nie odzywa – rozumiał Vittorię, trochę mniej rozumiał własną siostrę ale jakoś zbyt mocno w to wszystko nie ingerowal bo wiedział, że jak wkurwi Maddison, to na pewno prędzej się z Vittorią nie pogodzi
– Przyjechałem na bal. Mieliśmy iść razem, obiecałem – zlustrował ją wzrokiem. Nie brał pod uwagę tego, że mogła iść z kimś innym, no ale cóż. Może w tym temacie był zbyt pewny siebie? Vittoria była wspaniała i w gruncie rzeczy nie zdziwi go pewnie, że z kimś przyszła. Zdziwi, że tak szybko… – Oczywiście, że to moje zadanie. Te zdjęcia to jakieś nieporozumienie, a ja nadal się o ciebie martwię. Nie odpisywałaś od tygodnia, dlatego chciałem przylecieć nawet wcześniej ale mieliśmy problem z lotami i dlatego jestem tu dopiero dzisiaj – w jego głosie było coś rozpaczliwego, chciał nawet jej ponownie wyjaśnić, że ten wyjazd nie był zupełnie taki jak myślała, ale wtedy podszedł jakiś zjeb. Kolega kolegi Bena. NO ŻART.
– Wypierdalaj, rozmawiamy – machnął do niego ręką, jakby chciał go spławić jak muchę, ale ziomek przechylił głowe.
– Max – pokiwał głową z rozbawieniem. – Myślę, że to ty powinieneś pójść. Vittoria nie wygląda na zainteresowaną rozmową z tobą, a przyszła tu ze mną więc… – rozłożył ręce a Max… Max mu przyjebał. Bez słowa. Tak po prostu.

[Vittoria Cresswell]

– One się uparły, a wy biedni, udręczeni musieliście zapolować do zdjęć, bo wam przyłożyły pistolety do głów? – uniosła brwi, patrząc na niego z lekką irytacją, bo przecież wcale nie musiał pozować, jeśli tak bardzo nie chciał, right? Pokręciła głową z lekkim niedowierzaniem, gdy wspomniał o innym domku, bo to w sumie nie miało dla niej szczególnego znaczenia.
– Porozmawiam z nią. Nie powinna cię tak traktować – odparła cicho, bo naprawdę zamierzała porozmawiać z Maddie i powiedzieć jej, że absolutnie nie będzie miała pretensji o to, że normalnie rozmawia z Maxem. To, co się wydarzyło było chujowe, ale no… Skoro mieli mieć dziecko to i tak będą musieli się widywać.
– Mieliśmy iść razem, ale obiecywałeś też, że z Naomi koniec i już nie będzie nas niepokoić, a potem się z nią przespałeś na kawalerskim Bena, więc wybacz, że uznałam, że tej obietnicy też nie dotrzymasz – wzruszyła lekko ramionami, ale zaraz przetarła twarz delikatnie dłońmi tak, by jej makijaż się nie rozmazał. – Nie odpisywałam, bo zobaczyłam wasze zdjęcia i uznałam, że skoro świetnie się bawisz z Naomi, to nie będę przeszkadzać – westchnęła ciężko, bo naprawdę w tym momencie jej to trochę nie obchodziło. A potem Max przyjebał Tony’emu.
- MAX! – krzyknęła Vittoria i zaraz chciała już wziąć Tony’ego na salę, ale ten się rzucił na Maxa i pewnie sam mu przyjebał, a Vittoria… po prostu nie miała na to siły.
- Jebać was obu – jęknęła i odwróciła się na pięcie, żeby po prostu zaraz skierować się do szatni. Bójka pewnie przykuła uwagę jakichś opiekunów, którzy delikwentów rozdzielili, a Vi pewnie zarzuciła płaszcz na ramiona i napisała tylko szybkiego smsa Maddie z wiadomością, że panowie odjebali i ona się zawija.

[Max Brown]

– To… kurwa, nie rozumiesz – do Maxa docierało trochę, że przez to, że chciał wspierać Bena w tym jego zjebanym pomyśle udawania, że kochał Carrie, sam sobie dokładał problemów. Mógł odmówić i nie jechać, to nie, zachciało mu się być kurwa wsparciem.
– Przejdzie jej – machnął na to ręką. Wiedział, że Maddie przejdzie do niego. Nie rozumiał trochę tylko czemu zlewała Bena, bo Ben jej w gruncie rzeczy nic nie zrobił, ale koniec końców i tym Max przestał się interesować bo skupił się wtedy na tym, że Vi też zamilkła. Odetchnął.
– Nie przespałem się z nią. Jestem tego pewny, że się z nią nie przespałem. Po co miałem to robić? – nie powiedział jej pewnie jeszcze, że się chciał oświadczyć, tak załóżmy. Ale miał ze sobą nawet dzisiaj pierścionek i postanowił że użyje go jako argumentu ostatecznego. I pewnie by użył, gdyby nie fakt bójki która się wywiązała między nim a pieprzonym Tony’m. Chciał mu oddać, ale gdy zaczęli ich rozdzielać, postanowił odpuścić. Wyrwał się i ruszył za Vittorią.
– Postanowiłas, że pocieszyć się jakimś pizdusiem? SERIO? – szedł za nią, nie łapał jej jednak za rękę ani nic tylko szedł dość blisko. – Dlaczego nie rozumiesz, że tego nie zrobiłem? PO CO MIAŁBYM CIĘ ZDRADZIĆ?! – wydarł się za nią gdy znaleźli się już na zewnątrz. – Chciałem ci się oświadczyć – powiedział w końcu, wyciągając pierścionek z wewnętrznej kieszen marynarki. – Ostatnie co bym zrobił to się z nią przespał, nawet jeśli tego nie pamiętam – zatrzymał się, rozkładając ręce. Nie wiedział co powinien zrobić bo czuł że to i tak bez znaczenia.

[Vittoria Cresswell]

– Więc mi wyjaśnij, chociaż zupełnie szczerze, nie wiem, czy mam ochotę słuchać kolejnych wyjaśnień – przyznała rozbrajająco szczerze i odetchnęła głęboko, a kiedy powiedział, że nie przespał się z nią i po co miałby to robić, jedyne co Vittoria odparła, to:
– A po co robiłeś sobie z nią zdjęcia, Max? Kurwa nie wiem, nic mi tu wewnętrznie nie klika, jeśli mam być szczera – rozłożyła bezradnie ręce, a potem już poszła na ten cholerny parking, ale kiedy spytał, czy postanowiła się pocieszyć Tony’m odwróciła się gwałtownie i spojrzała na niego, gromiąc go spojrzeniem jasnych tęczówek. Mogłaby mu teraz zajebać.
– Dla twojej wiadomości, nie chciałam iść sama na bal, Maximilian, więc poszłam z Tonym, podczas gdy myślałam, że TY wygrzewasz tyłek na Bahamach, więc… Zresztą, nawet gdybym chciała się pocieszyć, to nie jest niczyj pierdolony biznes, Chryste! – krzyknęła, wyrzucając dłonie w powietrze. – NIE WIEM, OKEJ, POTRZEBUJĘ TO SOBIE POUKŁADAĆ W GŁOWIE, ALE ZA KAŻDYM PIERDOLONYM RAZEM, JAK ZAMYKAM OCZY TO WIDZĘ TE CHOLERNE ZDJĘCIA. I gdyby Ben się nie wtrącił, to może bym nawet uwierzyła, że to się nie wydarzyło, ale… Powiedz sam, pamiętasz coś z tamtego wieczoru, Max? – spytała już ze łzami w oczach, a w jej głosie słyszalna była po prostu rezygnacja. Czuła się cholernie pokonana.
– C.. co? – spytała, kręcąc głową, ale zaraz sam przyznał, że nie pamięta i westchnęła ciężko. – Nie mam siły się ciągle szarpać z Naomi, Max – powiedziała cicho, patrząc mu w oczy, by zaraz schować twarz w dłoniach.

[Max Brown]

– Tylko nie wiem jak – powiedział cicho, całkowicie szczerze bo po prostu nie wiedział jak ma z nią rozmawiać i co powiedzieć, żeby nie spierdolić tego wszystkiego jeszcze bardziej.
– Robiłem, bo Carrie chciała zdjęcia z wyjazdu do albumu na pamiątkę – jakkolwiek głupio to brzmiało, to głównie dlatego te zdjęcia sobie robił. A teraz kurewsko żałował, że w ogóle się tam pojawił. Powinien nigdzie nie wyjeżdżać tylko siedzieć na dupie w Seattle i próbować naprawić sytuacje z Vittorią. Co go kurwa pokusiło?
– Przepraszam, źle to ubrałem w słowa – przyznał szczerze, bo faktycznie, nie powinien tak mówić. To on zjebał, nie ona, więc… – Nie. Nie pamiętam nic. Ale wiem, że bym tego nie zrobił. Kocham cię, jesteś wszystkim, nie zrobiłbym tego, okej? Po prostu wiem i czuję, że nie! – złapał ją za rękę, trochę mocniej niż wypadało ale chciał żeby została i nigdzie nie szła. Chciał, żeby dała mu jeszcze jedną szansę, chociaż dostawał ich ostatnio całkiem sporo a i tak wszystko niszczył.
– Chciałem ci się oświadczyć – powtórzył, a gdy schowała twarz w dłoniach bez większego namysłu ją do siebie przyciągnął i przytulił, nie koniecznie patrząc czy tego chciała. – Mogę nawet ją zabic jeśli to cokolwiek nam zmieni i w czymkolwiek pomoże. Serio. – pokręcil głową, tuląc ją do siebie i gładząc po plecach. Wiedział, że nie zmieni.

[Vittoria Cresswell]

– Ja tym bardziej nie wiem, Max – powiedziała równie cicho, westchnąwszy ciężko, a gdy powiedział o Carrie i zdjęciach z wyjazdu do albumu, uniosła brwi, naprawdę cholernie sceptycznie na niego patrząc, bo nadal – mogła mieć pamiątkę bez niego.
– Kurwa, Max, i tak Ben planuje się z nią rozwodzić, więc te zdjęcia za miesiąc czy dwa sama będzie podpalała na rytualnym ognisku z pierdolniętą Naomi – jęknęła, bo o ile z samym wyjazdem problemu nie miała, tak jednak z tymi zdjęciami już trochę tak. Odetchnęła głęboko.
– Źle ubrałeś to w słowa i nie powinieneś go bić – dodała jeszcze, ale zaraz uniosła wzrok na jego twarz, bo wcześniej pewnie świdrowała wzrokiem głównie jego klatkę piersiową. – Nic ci nie zrobił? – spytała jeszcze, bo najzwyczajniej w świecie się o niego martwiła. Mimochodem westchnęła ciężko, gdy powiedział, że by tego nie zrobił.
– Max… – jęknęła cicho, gdy ją złapał za rękę. Nie dlatego, że bolało, po prostu… Potrzebowała chyba jeszcze czasu i przestrzeni, a z drugiej strony… Sama nie wiedziała, skoro będą mieli dziecko, skoro go kochała, może faktycznie powinna była mu to wybaczyć albo mu uwierzyć? Gdy jeszcze dodał, że chciał się jej oświadczyć to już w ogóle zmiękła wewnętrznie. Nie zdążyła jednak nic powiedzieć, bo ją przytulił, a jego zapach, jego dłonie wokół jej talii, to było już kompletnie za dużo i jej rozszalałych hormonów.
– Nie, Max, Nie, nie, nie – powiedziała, oddychając głęboko, bo jednak nadal – gdy tylko poczuła jego dotyk pomyślała, że mógł dotykać Naomi, że… Że ją zdradził i jakoś wewnętrznie znów się jej zrobiło niedobrze. A kiedy się w końcu wyswobodziła, dość gwałtownie się obróciła. Zbyt gwałtownie, bo zakręciło się jej w głowie i straciła równowagę na tyle, że upadła na chodnik i jęknęła głośno, czując przeszywający ból w ręce, ale to nie sprawiło, ze poczuła panikę. Kurwa, wiedziała, że w ciąży takie upadki mogły być groźne dla dziecka.
– Ja pierdole. Nie będziesz jej zabijał, to po pierwsze, po drugie, mógłbyś zawołać Maddie? Powinnam jechać z tym do szpitala – stwierdziła, trzymając się za rękę, a z jej oczu popłynęły łzy – głównie bólu, chociaż w jej oczach była widoczna panika, bo poczuła też jakiś lekki ból w podbrzuszu.

[Max Brown]

– Nie – nic mu tamten zjeb nie zrobił, on powinien zrobić jemu coś, bo ewidentnie liczył na jakieś bliższe relacje z Vittorią. A może to tylko Max i jego lekka paranoja życiowa? Pewnie tak było. Gdy zaczęła się jednak odsuwać, Max próbował ją przytrzymać, nie w sensie jakimś agresywnym, nie chciał żeby się odsuwała – chciał, żeby w końcu mu uwierzyła, chociaż teoretycznie on sam nie miał powodu sobie ufać. Bywał dupkiem, zdradzał swoje dziewczyny, ale czy mógłby zdradzić tak serio Vittorię? Nie sądził.
– Kurwa – mruknął gdy zobaczył jak leciała na ziemię. W ostatniej chwili podłożyl ręce tak, że nie uderzyła pewnie głową o oblodzony chodnik. Od razu też wsunął dłonie pod jej pachy, żeby delikatnie podnieść ją w górę. – Zadzwonimy do niej z auta. – stwierdził, przytrzymując ją i zerkając na rękę która nagle zaczęła puchnąć. – Chodź – objął ją w pasie, prowadząc do auta i faktycznie ruszyli do szpitala.

| ztx2