autor

[Dreamy Seattle]

<div class="lok0"><div class="lok1"><div class="lok2"><img src="https://www.edgewaterhotel.com/wp-conte ... /div></div>

[Frederick Whiteley]

#5

Fred miewał różne poranki w życiu. Lepsze, gorsze. Był dość… specyficznym facetem, który lubił sobie żartować, więc czasem budził się z obolałą twarzą, albo obolałym… no czymś innym. Dzisiaj na przykład obudził się całkiem zadowolony, poza jednym, niewielkim i nieprzyjemnym faktem. Zdrętwiała mu ręka. Dlatego zamiast leżeć dłużej, zdecydował się otworzyć oczy i zobaczyć, że ta ręka zdrętwiała mu… przez innego człowieka. I po chwili doszło do niego, że tak, leżała na niej kobieta, z którą wczoraj spędził noc. Był po kilku drinkach, więc pamiętał wszystko, zresztą, większości takich nocy wolał jednak nie zapominać. Nie miał w zwyczaju najebywać się jak świnka, wolał zachować chociaż odrobinę klasy. A przynajmniej wtedy, kiedy faktycznie lądował z dziewczyną… w hotelu. Jak się zorientował, kiedy już wydobył swoją rękę spod ciała kobiety i mógł się rozejrzeć. Nie do końca był to jego klimat, ale hej, przecież liczy się, że jest blisko, a nie jaka jest tapeta, prawda? I w sumie planował zwiać, zanim dziewczyna się obudzi, ale skoro już się obudziła, przez jego zabieranie ręki, to uśmiechnął się krzywo. - Cześć - przywitał się, przechylając lekko głowę - mają tu jakiś dobry room service, Jean? - zapytał, nie do końca pewny jak dziewczyna miała na imię. Again, nie był aż tak pijany żeby zapomnieć, po prostu… no poznali się wczoraj, pewnie słyszał je raz, nie można od niego aż tak dużo wymagać, okej. On na pewno od siebie zbyt wiele nie wymagał, przy takich porankach, bo dobrze wiedział, że drugiej stronie też chodziło tylko o seks.

[Janette Hill]

#3

To była kolejna taka szalona noc. Gdy Janette dowiedziała się, że jej przyjaciółka planuje wziąć ślub to aż nią to wstrząsnęło. Po co się wiązać z kimś na stałe i tracić swoją tożsamość, unikatowość, stając się ofiarą rutyny? Okej, sama była żoną, ale jej ślub był w Vegas, po nocy poślubnej i miesiącu podczas którego "mąż" się jej znudził wróciła do swojego normalnego życia, więc nie odczuła zbytnio tego stanu, ale jej przyjaciółka planowała zrobić to całkiem serio. Dlatego też musiała przepić to sama, by zrozumieć, co kierowało Astrid. Na szczęście długo nie musiała myśleć, bo na jej radarze pojawiło się pewne ciacho, które również zasiadło przy barze... no i stało się, kilka drinków, niewinny flirt, ostre macanki w barowej toalecie tylko rozochciły tę dwójkę do tego, by wylądować wspólnie w hotelu. Och, co to była za noc, wiadomo że Hillównie było niesamowicie z owym panem, jak mu tam było... ach Fredem, czy jakoś tak. Szatynka musiała przyznać, że mężczyzna niezły był w te klocki, dlatego też postanowiła zostać i zasnąć po wszystkim w jego ramionach, a nie zebrać swoje rzeczy i uciec, jak to robiła zwykle przy nieudanym seksie i fatalnym kochanku. Poranki bywają jednak bolesne, zwłaszcza dla głowy, gdy światło mocno razi, ale ją przebudził fakt, że ktoś coś spod niej zabiera, czyżby prześcieradło? Otworzyła leniwie oczy, widząc tego przystojniaka, na którego widok aż przygryzła dolną wargę, przypominając sobie ich nocne igraszki.
- Witaj. Zapamiętałeś moje imię? - całkiem była zaskoczona tym faktem, taki jak on pewnie co noc zaliczał inną, panienek miał na pęczki, więc po wspólnie spędzonej nocy pewnie zapominał imion kochanek, usuwał również ich numery ze swojego telefonu. A jednak jej imię zapamiętał, nic więc dziwnego, w końcu była wyjątkowa.
- Muszę przyznać że całkiem dobry, a co zamawiamy na śniadanie? - zapytała zatem, przejeżdżając dłonią po swoich zadbanych, długich, brązowych włosach, przyglądając się Fredowi, tak, przypomniała sobie, Fredowi. Miał ciekawą aparycję, obiektywy aparatów fotograficznych paparazzi by go pokochały... tak w jej głowie zrodził się diabelski plan, ale o tym za chwilę.

[Frederick Whiteley]

Fred też nie był typem, który rozumiał ten popęd za romantycznym związkiem, a potem wielkim weselem. Uważał dość stereotypowo, że to typowo babska sprawa, marzyć w dzieciństwie o ślubie, organizować próby wesela z udziałem lalek, albo samemu zakładać poszewkę na głowę i paradować z welonem, na weselu z misiem Tulisiem. I wydawało mu się, że faceci też biorą śluby tylko dlatego, że ich kobiety tego chcą, a nie że oni sami mają takie życiowe plany i marzenia. Był bardzo niedojrzałym stworzeniem i bardzo mu to odpowiadało, bo w sumie czemu miałaby mu to przeszkadzać? Akceptował siebie takim, jakim był! A jak ludzie dookoła tego nie robili to cóż, Seattle było dużym miastem, mógł znaleźć innych ludzi. Nawet jeśli to jacyś… czciciele Szatana, to też ludzie, też potrzebują przyjaciół! Żarcik, oczywiście, nie bujał się z takimi, więc jak kobieta obok do tego zgromadzenia należała, to nie pójdzie z nią polować na dziewice czy… zabijać czarne koty na cmentarze.
- Zapamiętałem? - zapytał zszokowany. To mu się mało kiedy zdarzało! Ale okej, co on powiedział? A tak. Jean. Teraz byłoby trochę wstyd zapomnieć, chociaż ja nie wiem jak Janette w tym imieniu usłyszała swoje… może po prostu trafił ze skrótem? Pamiętał J, ale obstawiał bardziej jakąś Joannę… wyglądała na Joannę.
- Um.. coś z menu, jak tylko go znajdę. I jak tylko wróci mi dopływ krwi do ręki, która najwyraźniej jest o wiele wygodniejsza od tych poduszek - zauważył z rozbawieniem, mówiąc głupoty, bo jak zwykle, po wspólnej nocy nie miał zbyt wiele tematów do rozmów z kobietą, której nie znał. Kac naprawdę nie ułatwiał ich szukania!

[Janette Hill]

Może Janette była pod tym względem dziwna, ale ona nie bawiła się w śluby będąc dzieckiem. Ją bardziej interesowało projektowanie ubrań dla swoich lalek i przebieranie je w milion sukieneczek, a potem robienie pokazu mody. A gdy miały one suknie ślubne to też głównie dla pokazu, który widziała w telewizji lub na mieście podczas jakiegoś tygodnia targów ślubnych. Bycie żoną kojarzyło się głównie z byciem ograniczaną, byciem kurą domową i inkubatorem do rodzenia dzieci, bo przecież jak po ślubie to muszą być zaraz dzieci. Może niektóre kobiety to lubią, nie wnikała, ale sama drugi raz tego samego błędu nie popełni. Na pewno nie po pijaku w Vegas jak to miało miejsce za pierwszym razem.
- Prędzej to moja firmowa ksywa, którą używam głównie w rejonach Francji, ale w twoich ustach brzmi prawie jak skrót od mojego imienia. - w USA jak nie była prawdziwą Janette Hill, to była Jan, ale tylko dla osób z firmy, zaś jak wyjeżdżała na Europejki glob, wtedy podawała się za Jean, brzmiało to bardziej Francusko i zmysłowo. Może tak mu się przedstawiła w tym barze? Sama dokładnie nie pamiętała, ale ważne że on zapamiętał! Toteż ma u niej plusa.
- Nic nie poradzę na to, że masz tak bardzo wygodne ciało i rękę i całą resztę. - odparła niewinnie, przeciągając się niczym kocica w łóżku. Sama chyba zaczęła mu pomagać w poszukiwaniu menu.
- Możesz mi właściwie przypomnieć czy jesteś Fred czy Frank? - zapytała jeszcze, bo to gdzieś krążyło po jej głowie, a z drugiej strony trochę sobie postanowiła z niego pożartować, że ona to wcale nie pamięta jego imienia, mimo że na 97% była pewna że to Fred.

[Frederick Whiteley]

To chyba był przywilej bycia dzieckiem, każdy mógł być takim dzieckiem, jakim chciał. Chyba nikt nie mógł żadnemu narzucić, że mają się bawić w to i tylko w to, bo przecież dziecko jest… no dzieckiem. Każde jest inne i każde jest kreatywne. Wiele z nich przecież bawi się kamieniami i patykami, a najbardziej kocha te uszkodzone zabawki, misie z naderwanymi rękami, czy bez oka. Dzieci nie były sensowne, ani logiczne i dlatego Fred wolał się trzymać od nich jak najdalej. Zwłaszcza, że sam był dużym dzieckiem, więc musiał przejść przez swoje własne dorastanie, zanim nie przejdzie do etapu rozumienia innych, bardziej dosłownych… dzieci.
Nie myślał też o posiadaniu żony, a już na pewno nie o byciu żoną. Chociaż był przygodowym facetem i miał już na sobie kilt, jakoś nie czuł w sobie powołania do regularnego noszenia kiecek, czy… no właściwie czegokolwiek, co kojarzyło mu się z kobietami. Wolał jak to one nosiły kobiece rzeczy, a najlepiej jak przy nim te rzeczy zdejmowały. Do czego kobieta leżąca obok wydawała się bardzo chętna, więc no same plusy!
- Brzmi to trochę dziwnie… nie jesteś prostytutką, co? Bo jeśli tak, to powinnaś mnie uprzedzić przed początkiem nocy, jeśli chcesz mi wystawić rachunek. Teraz równie dobrze to ja mogę wystawić rachunek Tobie i mam nadzieję, że dajesz dobre napiwki - rzucił, zgrywając się oczywiście, bo nie posądzał jej o prostytucję. Podejrzewał, że wtedy by mu od razu wyskoczyła ze stawkami, a tu cóż, no tego zabrakło! Nie żeby miał w tym doświadczenie, ale oglądał filmy. I z filmu wziął Jean, bo naprawdę, nie miał pojęcia jak miała na imię ,ale niedawno oglądał X-men, więc tak sobie strzelił.
- Wierzę ci na słowo, bo jej nie czuje - mruknął z rozbawieniem, a potem wziął menu i pokiwał głową na jej kolejne słowa - może być i Wezuwiusz, jak wolisz - podsumował, a potem wziął słuchawkę - ja biorę jajka z bekonem, a ty? - zapytał, zerkając na nią pytająco.

[Janette Hill]

To prawda, dzieci były tak kreatywne i tak różnorodne, że każde z nich było indywidualnością, która uczyła dorosłego nowej zabawy. Prawdę mówiąc ta dwójka tutaj dorosłych była dorosłymi tylko z powodu metryki, bo tak naprawdę mentalnie oboje byli dużymi dziećmi, kochającymi różne przygody i nie chcące brać na siebie odpowiedzialności za nic, dosłownie. Na jego pytanie zaczęła się śmiać, a śmiała się tak perliście, że aż miło było jej słuchać. Obróciła się na brzuch, a nogi zgięła w kolanach, wyglądała teraz tak beztrosko, a z jej opadającymi brązowymi włosami na nagie ciało bardzo seksownie.
- Skarbie, nie byłoby cię stać na moje stawki, gdybym nią była. Ale mogłeś zobaczyć mnie wcześniej w gazetach, ostatnio dosyć często o mnie pisano. - odpowiedziała, przekrzywiając głowę lekko w dół i zastanawiając się czy ją rozpozna. A może on nie czytał ani magazynów plotkarskich ani gazet modowych? Po chwili nałożyła na siebie leżący na krześle lub podłodze kusy szlafrok i podeszła by pomóc mu z tym menu.
- Mam nadzieję, że nie straciłeś czucia gdzieś indziej. - powiedziała niby niewinnie, niby od niechcenia, ale objęła go, opierając głowę na jego plecach i składając krótki pocałunek na jego karku, a prawą dłoń trzymała na jego brzuchu, by zaś lewa powędrowała nieco niżej. Oczywiście tam czucia nie stracił, więc nie oskarży jej o utratę kończyn. Bała się, że taka z niej zrobiła się modliszka że najpierw pozbawia dopływu krwi do jego kończyn, by nie uciekł, a potem go zje. Po takiej nocy powinna zjeść jakieś syte śniadanie.
- Naleśniki z serem dla mnie i możesz mi mówić Afrodyto. - jednak miała ochotę na coś zarówno sytego, jak i słodkiego, więc naleśniki z serkiem brzmiały idealnie. Źródło białka będzie miała zapewnione. Poza tym wiadomo było, że nazwie się akurat tą boginią, która była najpiękniejsza i najbardziej pożądana w całej mitologii.
- Może jednak będę miała do ciebie pewien biznes. - stwierdziła, przypominając sobie, że mężczyzna z takim ciałem i z taką aparycją świetnie by wyglądał z nią na zdjęciach i na wszelakich bankietach. Ciekawe tylko czy zgodziłby się być jej fejkowym partnerem dla prasy i publiki.

[Frederick Whiteley]

Coś w tym było, bo jednak… kto decydował o tym, czy druga osoba jest już dorosła, czy jeszcze nie? No te 18 lat albo 21 w Stanach było umowne, ale… czy miało to swoje podstawy w rzeczywistości? I czy naprawdę kwestię dorosłości powinno się rozważać pod względem możliwości picia alkoholu? Można też dodać, że zdolności prowadzenia pojazdów, ale jednak w obu przypadkach już mając te 16 lat się jakieś prawko uzyskuje. I ciężko ocenić, czy większe konsekwencje spadną na kogoś, kto się regularnie upija, czy jednak na kogoś, kto swoją jazdą naraża życie i zdrowie innych.
- Skąd wiesz? Może moim ojcem tak naprawdę jest Elon albo Steve? - zapytał, bo cóż, mógł mieć bogatą rodzinkę! Nie żeby na swoją narzekał, nie żeby też narzekał na swój własny portfel i stan konta. Właściwie to akurat w kwestii kasy w ogóle nie narzekał…
- Chyba nie czytam takich gazet… i co tam o Tobie pisali? - zapytał, mając nadzieję, że to jednak nie jakieś historie o zamordowanych mężczyznach albo dzieciach. Wtedy by trochę pożałował poprzedniej nocy. Tak samo gdyby była jakimś kanibalem… to by go raczej przerosło. Nawet radość z faktu, że przeżył to spotkanie by go za bardzo nie uspokoiła…
- Zdecydowanie nie - odpowiedział, mrużąc lekko oczy i nie reagując na jej obmacywanki. Zamiast tego zamówił im jedzenie, zastanawiając się, czy faktycznie kobiety nie znał, czy może jednak jej twarz wyglądała znajomo. Niestety, kac na pewno nie ułatwiał mu w tym momencie skupienia się i przeszukiwania zakamarków swojej pamięci.
- Dobrze Dyto - skinął lekko głową i tak właśnie zrobił, zamówił i odłożył słuchawkę. A potem zerknął przez ramię na kobietę i lekko zmarszczył brwi. - Jednak jesteś jakąś słynną morderczynią? Bo ja się raczej nie nadaję do takiej rekrutacji - uprzedził ją, lojalnie, unosząc brwi.

[Janette Hill]

O dorosłości powinna świadczyć dojrzałość emocjonalna, a nie metryka. Tylko ci, którzy są odpowiedzialni, biorą na siebie swoje winy i za nie odpowiadają, są w stanie stworzyć jakiś sensowny związek, a nie jedynie pobawić się na jedną noc i wiele innych przykładów dorosłości, których już mi się nie chce przytaczać. Przyznajmy szczerze, te 21-letnie osoby mają jeszcze fiu bździu w głowie i zero jakiejkolwiek odpowiedzialności, a gdy stanie się jakiś wypadek z ich udziałem to lecą z płaczem do rodziców, by ci rozwiązali ich problemy. Niektórym jednak to zostaje na dłużej.
- Wtedy musiałbyś odziedziczyć urodę po matce, bo żaden z nich nie jest takim ciachem, jak ty. - przyznała szczerze, lustrując go wzrokiem, uważnie skupiając się na jego rysach twarzy, a także na budowie ciała. Nie, na pewno ani Steve ani Elon nie dorastali mu do pięt. Szczerze mówiąc nie wiedziała ile Fred zarabia, ale uważała siebie za taką bogaczkę, że wszyscy inni w porównaniu z nią byli średnio zamożni.
- Że jestem czołową projektantką mody i że moje kreacje obecnie podbijają świat. Właściwie to już tworzę koncepcje modowe na słoneczne lato. - odpowiedziała tym razem się z nim nie drocząc, tylko chwaląc się kim naprawdę jest. Słychać było w tonie jej głosu, że jest z tego powodu strasznie dumna, że jest ikoną mody. A gdy brunet nie reagował na jej macanki to wróciła do łóżka i zaczęła nakładać na siebie bieliznę. Nie będzie paradować nago jeśli on nie docenia jej piękna i chęci na powtórkę z nocy.
- Oczywiście że nie, a na taką wyglądam? - zaśmiała się, zapinając stanik. Ona i seryjna morderczyni? Dobre sobie, przynajmniej będzie miała ubaw po pachy. Obejrzała się na niego i jeszcze raz zlustrowała go wzrokiem.
- Otóż skoro już wiesz kim jestem to pewnie domyślasz się, że interesują się moim życiem gazety i paparazzi. Nie chciałbyś się ze mną trochę popokazywać dla zdjęć i sławy? - nie owijała w bawełnę, zapytała wprost. Liczyła na to, że mężczyzna się zgodzi, w końcu to nie było nic zobowiązującego. A ona się odwdzięczy, zwłaszcza w naturze.

[Frederick Whiteley]

Możliwe… a z drugiej strony, właściwie to co to jest ta dojrzałość emocjonalna? Czy nie mogą wtedy śmieszyć na przykład głupie, niedojrzałe żarciki? Bawić głupie filmy? Ciężko jednak decydować co jest taką “normą”, a co od niej odbiega. Fred nie przepadał zresztą za szufladkowaniem ludzi i świata, bo co to za zabawa, kiedy wszystko jest czarne albo białe, takie albo takie? O wiele ciekawiej było, kiedy świat był kolorowy i w odcieniach różnych barw! I pewnie miało jednak na jego zdanie też wpływ to, że jednak według większej ilości definicji to by się raczej zakwalifikował do tej czarnej strony świata, a nie białej. Nie był świętoszkiem, właściwie do świętoszka było mu niesamowicie daleko, a do tego nie zamierzał się jakoś specjalnie zmieniać. I znów, pod czyje dyktando miałby się zmienić? Pod jakiegoś odłamu etyki? Pod jakąś religię? Tak, w tym też nie był najlepszy. Jakkolwiek rozważania filozoficzne jeszcze mu w życiu wychodziły, ale raczej nie na tematy, o których debatuje większość etyków tego świata.
Aczkolwiek, jedno jest pewne Fred sam się wyciągał ze swoich kłopotów, nie potrzebował do tego swoich rodziców…
- Ciachem? - powtórzył za nią rozbawiony, bo jednak dawno nie słyszał takiego określenia w swoją stronę. A może i nigdy nie słyszał. Że jest seksowny? Owszem. Że przystojny? Też. Że jest greckim bogiem? A no zdarzyło się też! Ale porównanie do ciastka, to hm, była nowość!
- Czołową, jak dyrektor kreatywna Chanel, czy YSL? - zapytał, z lekkim rozbawieniem, bo takie domy mody oczywiście ogarniał, ale nie śledził tej branży z aż taką uwagą, żeby wiedzieć kim są wschodzące gwiazdy. - I to raczej nie są męskie kreacje, nie? - dopytał, bo w sumie może wtedy by ją lepiej kojarzył? W końcu trendy z wybiegów mają wpływ na to, co pojawia się w innych sklepach, nie był ignorantem, wiedział jak to działa. I lubił się dobrze ubrać, ale nie zwracał aż takiej uwagi na metki, bardziej na to, jak na nim wyglądało.
- Wiesz jak to mówią, cicha woda brzegi rwie. I może jesteś taką Cruellą de Mon i robisz sobie nowe buty i torebki z zamordowanych kochanków - podrzucił temat, obracając się i obserwując jak się ubierała. I wygodnie ułożył się na łóżku, skoro tak, czekając na jedzenie.
- Chcesz mi zaproponować karierę modela? - zapytał, trochę błędnie interpretując jej słowa, ale cóż, tak czy siak go to zaskoczyło!

[Janette Hill]

Dla każdego dojrzałość była czymś zupełnie innym, pewnie dlatego że każdy z nas inaczej ją definiuje to jest ona tak różnorodna. Dla Janette liczyła się dojrzałość seksualna, ta podczas której czerpiesz przyjemność z seksu, jesteś go świadoma, wiesz jak się zabezpieczać i możesz już go uprawiać z racji wieku. Dojrzałość emocjonalna wiązała się dla niej zaś z nudnym życiem, porównywalnym do życia emerytów. Zatem dla szatynki świat miał tysiąc barw i odcieni w zależności od padania kąta promieni słonecznych. Religijna to ona również zbytnio nie była. Bo jak można przysięgać komuś wierność aż po grób? A przecież powinno się próbować wszystkiego, co jeśli okaże się że to z kimś innym czujemy się bardziej spełnione niż ze stałym parterem? Poza tym obrączka to pewnego rodzaju obroża ze smyczą, na szczęście jej była zerwana, bo ani ona ani jej małżonek z Vegas nie trzymali za żaden z końców i żyli tak, jak single.
- Tak, jesteś tak seksowny aż by się chciało ciebie schrupać. - dopowiedziała, podsłyszawszy ten tekst u swoich modelek, jak mówiły o facetach z siłowni. Janette tylko je uprzedziła wtedy żeby się zabezpieczały, bo nie planuje póki co linii dla kobiet w ciąży. Ale może powinna to przemyśleć? W końcu niezły interes mógłby z tego wyjść...
- Owszem, jednak mam swoją własną markę. Przyznaję że na początku projektowałam dla Dolce&Gabbany, ale zawsze chciałam mieć swoją odrębną markę i samej o wszystkim decydować, a nie wykonywać polecenia innych. - Janette nie nadawała się do pracy, w której byłaby czyjąś podwładną. Ona sama musiała być sobie szefem, tylko tak mogła tworzyć to, co tylko przyszło jej do głowy, a nie zmuszać się do projektów, w które nie wkładałaby całego serca.
- Ogółem zajmuję się tworzeniem eleganckich kreacji, więc jeśli szukałbyś czegoś na bal, albo do biura to wiele modeli ubrań znajdziesz mojego autorstwa. - wyjaśniła, już nawet widząc ten granatowy frak, który niedawno zaprojektowała. On by wyglądał nieźle na Fredzie, bo miał on idealne proporcje. Każda by padła na jego widok, sama Hillówna także.
- Chyba dzięki tobie mam nowe hasło reklamowe. Facet cię zdradził, zrobimy z niego tobie torebkę. Jean'Clothes. - rozbawił ją tą Cruellą zabijającą kochanków, dlatego też podjęła żart, mówiąc też własny. Niejedna kobieta by się do niej zgłosiła pewnie po takiej reklamie, w końcu zdradzone kobiety to wściekłe kobiety. I okej, nie spodziewała się tego, że mężczyzna opacznie zrozumie jej słowa. Ale modelem również mógłby być niezłym...
- Nad karierą w modelingu musiałabym się zastanowić. Obecnie proponuję ci posadę fake faceta, w sensie mojego partnera pod publikę. - jeszcze raz mu się przyjrzała. Jeszcze trochę go wysłać na siłkę, zmienić dietę i mógłby być jej modelem, może nawet zostanie muzą do stworzenia męskiej kolekcji? Wszystko miałby na wyciągnięcie ręki, wystarczy tylko by tego chciał.

[Frederick Whiteley]

To też był termin, który można było różnie rozumieć. Czy chodziło o dojrzałość biologiczną, czy jednak psychiczną? Zresztą, Fred chyba trochę inaczej do tego wszystkiego podchodził po prostu. Stawiał na dobrą zabawę, a nie na jakąkolwiek gotowość na cokolwiek. I chodził do łóżka tylko z kobietami, które też to rozumiały. Dlatego lubił one night stand. Od razu wiadomo co o chodzi, nikt nie oczekuje wielkiej miłości po trzech randkach, a do tego kobiety decydujące się na nie są otwarte na różne ciekawe rzeczy i pewne siebie. Nie żeby jakoś specjalnie hejtował kobiety za ich kompleksy, ale nie chciało mu się przekonywać dziewczyny przez dwie godziny, że nie zwraca uwagi na jej boczki, cellulit, czy że w ogóle nie widział tych rozstępów. A jak kobieta za bardzo skupia się w trakcie na tym, jak jej ciało wygląda, to dla każdego przyjemność jest trochę mniejsza. I wtedy jego ego trochę cierpi, bo wolałby być w centrum jej uwagi!
- Ma to sens - przytaknął, bo owszem, lepiej pracuje się dla siebie. Była to większa odpowiedzialność, ale cóż, skłamałby mówiąc, że sam się czasami nie zastanawiał, czy nie byłoby lepiej gdyby był właścicielem tego baru. I tak robił tam wszystko i no nie ma co się oszukiwać, był bardzo dobry w swojej robocie.
Inna sprawa, że zawsze się jednak dla kogoś pracuje. Dla klientów. Więc nie można chyba nigdy tak w stu procentach robić wszystkiego tylko dla siebie, na nich też trzeba patrzeć…
- Czy ja wiem, jak zakładam wieczorowe suknie, to tylko od Diora - odpowiedział, oczywiście żartując, dlatego nawet wywrócił oczami, z rozbawieniem. A potem się zaśmiał i poszedł otworzyć drzwi, skoro przyszło jedzenie. Po drodze wsunął na tyłek swoje spodnie, żeby nie gorszyć obsługi, a następnie wpuścił pracownika do środka, żeby zainstalował zestaw śniadaniowy w odpowiednim miejscu. I chociaż śniadanie zostało dopisane do rachunku i tak dał pokojowemu napiwek.
- Że co mi proponujesz? - dopytał, jak już pracownik wyszedł, a on mógł się napić kawy. I zmarszczył brwi, bo jej propozycja była tak dziwna, że no… musiała mu to rozłożyć na czynniki pierwsze. A potem ugryzł tosta, bo zgłodniał po aktywnej nocy.

[Janette Hill]

Janette również nie szukała jakichś głębszych uczuć, czy miłości, małżeństwa, dzieci i tego całego zgiełku. Szatynka uważała właściwie że ta cała miłość to strasznie przereklamowana sprawa, nieistniejąca w dodatku. Pociąg seksualny, to się rozumie, jest może też przywiązanie do osoby z którą często spędza się czas, ale czym jest miłość? Tego się nawet nie da opisać słowami. A pewność siebie w łóżku to podstawa, wtedy tylko można osiągnąć pełne spełnienie. Jak to mówią, w życiu bądź damą, a w łóżku dziwką i Hillówna wypełniała to zadanie doskonale. I ona to kompleksów nie miała, była przecież idealna, a jeśli coś się komuś w niej nie podobało to znaczyło tylko i wyłącznie że ma beznadziejny gust. Akurat tej nocy Fred był w centrum jej uwagi, nie mógł jej zarzucić że nie.
- A ty pracujesz dla kogoś, czy prowadzisz własny biznes? - zapytała by się nieco więcej o nim dowiedzieć, może nawet trochę go poznać? W końcu miała do niego interes i dobrze by było, by jej wersja zgadzała się z jego. Poza tym chciała się nieco bardziej upewnić w sytuacji w jakiej się znalazła, czy koleś będzie żerował na jej kasie jako jej fake facet? O ile się w ogóle zgodzi na jej propozycję. Na pewno wspominał poprzedniego wieczoru w barze na ten temat, jednak tego elementu szatynka nie zapamiętała. Rzuciła w niego poduszką usłyszawszy o sukniach od Diora, zaśmiewając się przy okazji, ale nie trafiła w mężczyznę tylko w drzwi, w których pojawił się pracownik obsługi. Od razu zakryła twarz kołdrą, coby nikt jej nie rozpoznał. A gdy facet sobie poszedł to puściła tę białą kołderkę, podchodząc do zamówionego śniadania i przede wszystkim Whiteley'a.
- Mocno oberwał, bo nie widziałam? - zapytała najpierw, by następnie usiąść do stolika i przyjrzeć się jego reakcji. Albo udawał głuchego, albo czegoś nie rozumiał.
- Fake facet, fake partner, co mam konkretnie rozwinąć? - aż teatralnie wywróciła oczami na to jego całe niezrozumienie sytuacji. Żyjemy w dwudziestym pierwszym wieku, halo, takie niby związki to normalna sprawa, czego on zatem nie rozumie?

[Frederick Whiteley]

Każdy miał inne podejście, bo każdy… no potrafił sobie wmówić coś innego. Spójrzmy chociażby na bajki. Pokazują pewien bardzo toksyczny i skrzywiony obraz miłości, na dodatek kompletnie nieprawdziwy, a małe dziewczynki są nim karmione od małego. A przecież miłość od pierwszego wejrzenia, to co najwyżej pożądanie. Poza tym w ogóle się nie znają, ale podążają za jakimś przeznaczeniem, kiedy tak naprawdę ludzie dopiero poznając się, mogą odkryć czy się dogadują i dobrze ze sobą czują. I tak naprawdę dopiero po zamieszkaniu ze sobą i przemieszkaniu tak przez dłuższy okres, można zobaczyć czy to miłość. Taki Fred na przykład mieszkał z Gabby i już wiedział, że to nie jest miłość. I teraz właśnie świętował ten brak miłości w łóżkach innych kobiet, żeby nie myśleć o Gabbs, o której przecież już wcale nie myślał. Nigdy. Nigdy przenigdy. W ogóle, a nawet to wcale.
A już w ogóle nie teraz.
Więc tak, miłość często była iluzją przez fantazje, które przysłaniały rzeczywistość i pozbawiały człowieka prawdziwej radości z bliskości. Ale czy miłość nie istniała? No Fred by się z tym stwierdzeniem nie zgodził. Mimo wszystko.
Z kolei w sprawie łóżkowych umiejętności, Fred nie miał żadnej listy wymagań, czy czegoś w ten deseń. Chciał się po prostu dobrze bawić. I zdecydowanie nikogo nie slatszejmingował….
- Nie jestem właścicielem, ale zarządzam interesem jakbym był - pochwalił się, a potem zaśmiał cicho - co jest w sumie lepsze, bo jak coś spektakularnie sie spieprzy, to nie będzie to na mojej głowie - dodał, unosząc brwi - i nie muszę się męczyć ze wszystkimi papierkami - dodał, chociaż tak naprawdę kiedyś planował mieć coś swojego. Ale nie miał parcia, żeby to było teraz-zaraz. Teraz zdobywał doświadczenie, na czyimś podwórku.
- W ogóle, chronił go wielki wózek - zapewnił ją, a potem uniósł brwi - a ty masz fatalnego cela - dodał, bo może nie wiedziała! A poza tym chciał jej coś wytknąć. Potem napił się kawy i pokiwał głową.
- No… wszystko. Po co ci udawany facet? Nie możesz sobie znaleźć… no wiesz, po prostu chłopaka? - zapytał, zdziwiony bardzo.

[Janette Hill]

Niestety bajki i komedie romantyczne lubią często oszukiwać kobiety w sprawach miłości. Przez wiele lat dziewczynki oglądają w bajkach jak to można zakochać się od pierwszego wejrzenia, jak ratuje pocałunek miłości przed śmiercią, a potem w komedii romantycznej że facet będzie kochał raz i na zawsze. A w życiu wcale nie jest tak łatwo jednak, poza tym znalezienie tego właściwego czy tej właściwej jest samo w sobie trudne, bo wielokrotnie można się pomylić. Ważne też by się nie poddawać gdy pierwszy raz się coś nie uda. Ale masz rację, trzeba ze sobą zamieszkać by się upewnić czy to jest to, bo każdy ma swoje przyzwyczajenia też, które nie zawsze jesteśmy w stanie zaakceptować. Tak tak, na pewno on jednak myślał o tej całej Gabby, tylko nie potrafił się przyznać o tym przed samym sobą, ot co! Ale nie ważne, bo ważne jest to, o czym teraz zaczną rozmawiać.
- To jest całkiem cwane podejście, zarządzanie bez odpowiedzialności. - hm, to podejście nawet jej się spodobało, bo trochę jesteś sobie szefem, ale jakby co to możesz jako pierwszy uciec z tonącego okrętu, bo nie jesteś kapitanem.
- Papierologia to jednak najnudniejsza i najbardziej pracochłonna część własnego biznesu. - w tym również przyznała mu rację, bo jednak gdy przychodziły te całe faktury i inne rzeczy, które trzeba było wypełniać i sprawdzać to Janette spędzała przy nich długie godziny, mimo że mogłaby wtedy tworzyć nowe projekty. Ale jak się ma własną firmę to się nie narzeka.
- Następnym razem będę miała doskonałego cela, akurat jak będę próbowała trafić czymś w ciebie. - obruszyła się, jak można wytykać kobiecie, że ma słabego cela? W koszykówkę przecież nie grała, to nie musiała perfekcyjnie trafiać w ludzi hotelowymi poduszkami. Wróciła zatem do jedzenia, usłyszawszy kolejne jego pytanie.
- Chodzi o to, że nie szukam kogoś, z kim chciałabym być na stałe, tylko może bardziej towarzysza do wszelkich imprez, na których nie lubię bywać sama. A gdy ktoś się tam zapyta, a kto to to mogę jasno powiedzieć, że to mój partner i on również to przyzna, choć tak naprawdę będziemy jedynie hm, przyjaciółmi? Związek bez zobowiązań, ja mogę być poza tym z kim chcę, on również. - ona nie chciała być po prostu czyjąś własnością, nie szukała powodu do zakochania się, tak traktowała właśnie związki. A coś ustawionego to doskonała umowa, każdy kieruje się zgodnie z ustalonymi zasadami.