Początkowo była trochę sceptycznie nastawiona na myśl o spędzeniu czasu w gronie nieznajomych, ale musiała się trochę oderwać od rzeczywistości, zmienić tor, którym ostatnimi czasami podążały jej myśli, a takie właśnie okoliczności wydały się wręcz idealnym wyjściem z sytuacji. Wypicie zielonego eliksiru wcale nie stanowiło większego zaskoczenia w jej przypadku. Wręcz przeciwnie, miało to sens, jeśli brało się pod uwagę, że rozluźnienie dobrze wpływa na fakt, iż miało się do czynienia z nieznanymi sobie osobami. Dopiero po ich pobieżnym zlustrowaniu doszła do wniosku, że większość wydawała się (sporo) młodsza i najpewniej była z nich najstarsza.
— Chyba zabłądziłam — mruknęła pod nosem, bardziej do samej siebie. Nie miała konkretnych oczekiwań, ale ostatnie, czego chciała, to użerać się z bandą dzieciaków, dodatkowo zachęconych i pobudzonych dziwną substancją o nie do końca znanym składzie (wybaczcie, to nie ja, to Eileen
). Normalnie uznałaby to za element wpływający na niekorzyść w kwestii powodzenia tego wydarzenia, ale pamiętała, z jakiego powodu tu była, więc raz jeszcze postanowiła zmienić tok myślenia. Jeśli miałaby sobie pluć w brodę, to dopiero po wszystkim. Tym bardziej, że tego dnia pewnie przyjdzie jej jeszcze popełnić parę nietrafionych wyborów i decyzji. Przez chwilę nawet odniosła wrażenie, że jedną dziewczynę chyba skądś kojarzyła. Nie roztrząsała tego jednak, szybko porzucając wszelkie teorie.
— Eileen — rzuciła, idąc za przykładem innych. Choć nie znała jeszcze wszystkich atrakcji, jakie na nich czekały, to podejrzewała, że największym wyzwaniem, jakie każdy będzie musiał podjąć podczas zabawy, może być zapamiętanie imion swoich współtowarzyszy. Budząca grozę atmosfera robiła swój klimat i nawet przeszedł ją po ciele delikatny dreszczyk z tym związany, gdy rozglądała się po wnętrzu krypty, aczkolwiek nie wystarczyła, aby odsunąć od siebie te podejrzenia. Przynajmniej na razie.
— No, to kto się zgłasza na ochotnika? Może jedyny męski przedstawiciel tego grona — zagaiła, rzecz jasna nawiązując do trumien, a jej wzrok, po przeniesieniu z upiornych rekwizytów, spoczął na chłopaku. Jednocześnie usta brunetki wykrzywiły się w nieprzeniknionym wyrazie. Ktoś musiał się poświęcił, skoro były tylko trzy.
— Swoją drogą, twoja obecność tutaj to prawdziwy przejaw odwagi. — Pokiwała głową z pozornym uznaniem.
— A może raczej głupoty — dodała na wpół żartem z sugestywnym uniesieniem brwi. Jak wiadomo, kobiety potrafiły dać popalić, kiedy przychodziło im połączyć siły w jakiejś sprawie, co dopiero
czarownice.
Raz jeszcze prześlizgnęła wzrokiem po całym towarzystwie, jak i również układzie świec na ziemi, przy których mieli usiąść, jak gdyby zastanawiała się, czy wraz z dołączeniem ostatniej osoby i utworzeniem odpowiadającego okręgu, jakimś niezwykłym splotem wywołają trzęsienie ziemi czy inny kataklizm. Ostatecznie zajęła wolne miejsce przy reszcie.
<br>
