autor

[Alexandra Charlestone]

- Próbuje się do ciebie dobrać, nie widzisz? Jebana gold digger - Nell zaczęła wymachiwać rękoma, a Lex wywróciła za to oczami. Generalnie, Lexie zamierzała potem Callie i Billa osobno przeprosić za tą dramę, ale to już pod koniec wieczoru albo chociaż jak Elena i Lavinia wyjdą. Zagryzła jednak z rozbawieniem dolną wargę gdy zobaczyła tego kciuka od Ellie, bo sama uważała że to, jak zareagowała było całkowicie normalne - cieszyła się przede wszystkim, że w tym całym zamieszaniu nie wydarła ryja, że powinna uważać z obrażaniem dziecka swojego przyszłego męża, ale dała radę uciszyć te myśl w zarodku.
- Nie wiem, w tym momencie mnie wcale nie bawi to, że twoja dupa rzuca się do mnie z ryjem - powiedziała w końcu, bo nie interesowało ją to czy potem Jason ją upokorzy czy nie. Ona się czuła poirytowana w tym momencie, cholernie. Ale kiedy powiedział, że uwielbia Lily, spojrzała na niego trochę łagodniejszym wzrokiem.
- Nie zapatrz się, bo będziesz chciał własne - stwierdziła z lekkim rozbawieniem, chociaż to też wcale jej nie bawiło, bo fajnie, że ją uwielbiał - szkoda, że trochę nie w porę. - A to nadal rzygi w drogie koszule, wstawanie po nocach i ograniczenia - dodała, wykorzystując trochę to, co kiedyś mówił, ale nie gromiła go wzrokiem ani nie cisnęła. Uśmiechnęła się nawet delikatnie i kiedy zobaczyła, że dziewczyny zniknęły, oparła czoło o jego klatkę piersiową. - Potrzebuję alkoholu. Proszę - ale nie ruszyła się z miejsca tylko chwilę tak stała, próbując się otrząsnąć z nerwów.

[Jason Rosenthal]

– Ona w przeciwieństwie do ciebie sama na siebie zarabia, a nie korzysta jeszcze z kasy rodziców – stwierdził, rozkładając bezradnie dłonie, bo taka była prawda, wiedział doskonale, że Nell nadal korzysta z rodzinnego hajsu, więc gold digger to raczej średnie określenie, prawda? W każdym razie, spojrzał na Lexie.
– Mnie też to nie bawi, ale już niedługo będzie dla mnie zupełnie nikim. Już trochę jest – westchnął cicho, gdy wspomniała, żeby się nie zapatrzył, bo będzie chciał własne, zaśmiał się cicho. – Najłatwiej się zawsze patrzy z czułością na lekko odchowane dzieciaki, ale Lily jest naprawdę wspaniała – powiedział z lekką czułością w głosie, chociaż przy dzieciach ta czułość generalnie pojawiała się w jego głosie niezwykle rzadko. Odetchnął mimochodem, gdy wspomniała o rzygach, bo właśnie ta część mu generalnie nie pasowała mocno.
– Tequila? – poruszył brwiami, podchodząc do baru i pewnie pokazując barmanowi, że dwa kieliszki i butelkę potrzebują.

[Alexandra Charlestone]

Nie no, trochę na gold digger Lexie mogłaby wyjść, majątki potężne przytuliła, ale raczej starała się żyć z kasy którą sama zarabia, nie? Niemniej jednak, pokiwała głową. Prawdę mówiąc, to w tym momencie miała i na niego ochotę nakrzyczeć, ale finalnie uznała, że nie może się na niego drzeć za to co odjebała Elena - tym bardziej, że stanął jakby nie patrzeć po jej stronie, dlatego próbowała nie być wredną mendą dla niego.
- Przemyć zaproszenie dla mnie na ten ślub, chętnie jednak popatrzę - wywróciła oczami. I na złość tej kurwie weźmie ze sobą Townsenda, żeby była upodlona podwójnie, ideolo
- Z boku tak, ale jako rodzic, najlepiej się na nie patrzy gdy widzisz jak rosną. I jak wchodzą w ten etap, w którym jest Lily to zapominasz o tym ile nieprzespanych nocy masz za sobą - sama teraz ze złości przeszła trochę w czułość, bo kochała to dziecko nad życie i nawet przez chwilę, od trzech lat, nie żałowała że nie zrobiła aborcji. Chyba sobie nie wyobrażała swoje życia inaczej, nawet jeśli było czasami okropnie ciężko - szczególnie gdy z wieloma rzeczami musiała się mierzyć całkiem sama. - Ma fajnych rodziców, pewnie dlatego - skwitowała jego słowa o tym, że Lily była wspaniała. No, ma.
- Tequila - skinęła głową, zaraz ładując się na stołek barowy. Pewnie siedzieli na drugim końcu baru, z daleka jednak od Cece i Bena. - Szykuj się na dramę numer dwa na weselu Billa i Calls, bo idę z Niko, więc pewnie znowu nasz króliczek będzie miał życiowego pierdolca - wywróciła oczami. - I w domu cię pewnie potem udręczy za to, że zostałeś. Ale dzięki, że stanąłeś po mojej stronie - musnęła palcami jego dłoń.

[Jason Rosenthal]

Jasne, że przytuliła, ale przecież to też było całkiem normalne, right? Miała swoją kasę, z której by się bez problemu utrzymała. Mimo to, kiedy usłyszał o przemyceniu zaproszenia, uniósł brwi. Szczerze? Sądził, że jako osoba najbardziej zasłużona, bo to ona powiedziała przecież o zdradzie Nell, oczywistym było, że przyjdzie.
– Oczywiście, że jesteś zaproszona, Lex. To dzięki tobie ta szopka będzie miała sens – trącił ją biodrem z uśmiechem delikatnym i spojrzał jej w oczy. Kiedy wspomniała o tym, że jako rodzic najlepiej się patrzy jak rosną. Pewnie tak było, ale mimo wszystko on sobie tego nie wyobrażał do końca. W każdym razie, gdy wspomniała, że ma fajnych rodziców, uniósł brwi.
– A w zasadzie ma kontakt z ojcem? – uniósł brwi, bo wiadomo, ciekawy był. A potem już usiedli sobie, a gdy wsponiała, że idzie z Niko na ślub Billa i Callie, westchnął cicho. – Kurwa, zapomniałem, że muszę się tam pojawić z nią – jęknął dość głośno. No chujowo, ale co miał zrobić? Przecierpi.
– No udręczy na pewno, ale chuj Niko jej w dupę – stwierdził dość poetycko, uśmiechnął się jednak. – Brakowało mi ciebie, w sensie… Jako człowieka, wiesz o co mi chodzi? Oprócz tego co między nami było, zawsze cholernie cię lubiłem – uśmiechnął się do niej delikatnie i spojrzał jej w oczy, rozlewając tequilę do kieliszków i unosząc w geście toastu. W tym czasie Billy natomiast usadowił się na kanapie z Callie.
– Przepraszam za Nell – zamruczał do swojej przyszłej żony, delikatnie muskając jej brzuszek palcami. – Więc co, oglądałaś gołe dupy striptizerów? – spytał z rozbawieniem, patrząc na nią jak w obrazek.

[Alexandra Charlestone]

- Muszę kupić jakąś odjechaną sukienkę. - stwierdziła tylko z lekkim rozbawieniem. Kupi, taką, żeby Nell dostała kurwicy już na sam jej widok. Taki miała życiowy plan. I ona miała świadomość, że on sobie tego nie wyobrażał - dlatego go do tego nigdy nie chciała zmuszać. W idealnym świecie chciałaby mieć obok w tym całym pierdolniku, ale idealny świat nie istniał i wolała, żeby mogli sobie żyć swoimi życiami. Chociaż teraz to mieszkanie w Seattle jej trochę z wcześniejszymi wizjami kolidowało, niestety.
- Nie. Rozstaliśmy się po tym jak dowiedziałam się o ciąży, ale fajny z niego facet. Po prostu nie każdy jest stworzony do bycia rodzicem - wzruszyła ramionami. - Ale Cece jest świetnym współrodzicem. Jezu, pewnie wychowam ją na lesbijkę - dodała z rozbawieniem, a kiedy usłyszała jego kolejne słowa posłała mu wymowne spojrzenie. - No jakby to dość oczywiste, skoro jesteście narzeczeństwem a to ślub jej brata - stwierdziła. Pokręciła głową.
- Nie bądź do niego tak negatywnie nastawiony. Kochał ją, nie zrobił niczego po to, żeby cię jakkolwiek zranić albo coś w tym rodzaju. To ona powinna powiedzieć stop, nie on. Serio, to super człowiek. - powiedziała łagodnie, bo nie chciała żeby był wobec niego… taki. Jasne, nie powinien ruchać kogoś kto ma partnera, ale to nie w jego intencji powinno być dbanie o związek, prawda? - Wiem. Mi ciebie też, ale jakoś nie umiałam sobie tego wcześniej w głowie ułożyć i się odezwać. Poza tym potem była Lily, więc.. - wzruszyła lekko ramionami, ale zaraz faktycznie kieliszek wychyliła.
Callie natomiast zła nie była. No dobra, może troszkę.
- Nie odpowiadasz za swoje dorosłe rodzeństwo, przestań. Ale zachowała się chujowo - westchnęła cicho, opierając głowę na jego ramieniu. - Średni byli. Wolałabym oglądać ciebie. Może uciekniemy stąd po cichu? - zamruczała mu do ucha, muskając zaraz wargami jego policzek, w okolicy ust. A jebać ten panieńsko-kawalerski. Jeden już przecież mieli

[Jason Rosenthal]

– Koniecznie. Najlepiej czerwoną, żeby kurwicy dostała – uśmiechnął się nieco diabelsko, bo w zasadzie to był całkiem zabawny scenariusz, right? Zamierzał sprawić, żeby wszystko, co mogło pójść w tym dniu nie tak, poszło nie tak. Może było to lekkie skurwysyństwo, ale… Ona go zdradziła, nie? To chyba troszkę większe skurwysyństwo.
– Pewnie, rozumiem – zaśmiał się cicho. – Widzę, jak Cee do niej podchodzi, kiedy sama urodzi pewnie będzie świetną mamą a ty z kolei współrodzicem – zaśmiał się pod nosem, patrząc na Lexie. Mimochodem, gdy wspomniała, że ma nie być negatywnie nastawiony, skinął lekko głową.
– Wiem, to nie jest jego wina, w zasadzie nie zrobił żadnej dramy – wzruszył ramionami nieznacznie i odetchnął głęboko. Taka była prawda. – Rozumiem – odparł tylko, a potem sobie spokojnie pili.
Bill natomiast zaśmiał się cicho, słysząc jej propozycję, odwracając głowę tak, by jednak go pocałowała w usta.
– Zamówię nam ubera, przyszła Pani Murphy – zamruczał w jej usta, uśmiechając się szeroko i faktycznie pojechali w pizdu do domu.

Ztx2