autor

[Charles Fairchild]

– Ale Elias był moim kumplem, a nie przyjacielem, Mark – powiedział spokojnie, patrząc na Marka z lekkim smutkiem. – Ale za to, co dla nich robiłeś zawsze będę ci wdzięczny – dodał z lekkim uśmiechem. – Możemy iść – skinął głową, ale potem poszedł do Lilianne, bo jednak wiadomo.

– No i wspaniale – uśmiechnął się lekko. - Ale trochę się boję, co bardziej fajnego może być niż to – puścił jej oczko, bo to już w ogole ciężko będzie jak coś bardziej hot odjebią. – W ogóle… Mówiłaś już Jayowi? O barierce? – spytał cicho, nachylając się nad nią niewinnie i dając jej kieliszek tak, żeby wyglądalo jakby toast wznosił.

[Lilianne Thompson]

I Mark wiedział, że spierdolił ich przyjaźń, ale w tamtym momencie trochę nie wiedział jak inaczej postąpić, eh.
- Możemy zawsze zrobić jakiś zajebisty układ. Nie wiem, coś wymyślimy pewnie - wzruszyła z rozbawieniem ramionami. A to był dość bezpieczny prezent mimo wszystko, bo nie typowo dany w sypialni tylko przy wszystkich, nie? O ile w tym mogło być cokolwiek bezpiecznego - Nie, zamierzałam mu powiedzieć po powrocie do Seattle. Nesta zabierze dzieciaki z domu, Marka zagoni do pracy i powiem mu jak będziemy wieczorem sami - wzięła od niego kieliszek, przechylając lekko głowę na bok. - A co? - w sumie nie podejrzewała, że Jay mógł wiedzieć. I nie rozumiała pytania ale uznała, że mówił z troską po prostu

[Charles Fairchild]

– Ja i Ben możemy być między wami, skoro to w ramach prezentu dla nas – zaoferował wspaniałomyślnie, ale z wyraźnym rozbawieniem te słowa mówiąc. Tak czy siak, odetchnłą głęboko, gdy wspomniała, że nie mówiła jeszcze Jasonowi.
– Słuchaj, nie chcę siać paniki, ale mam wrażenie, że Mark wie. I jeśli on wie, to na pewno nie dowiedział się ani ode mnie, ani od Rona, ani od Eliasa, ani tym bardziej od Ness. Także pozostaje tylko Jason, a to znaczy, że Jason pamięta – powiedział przyciszonym tonem, patrząc na nią zupełnie poważnie i westchnąwszy ciężko.

[Lilianne Thompson]

- Do przemyślenia - pokazała mu kciuka w górę, ale była pewna, że z Nestą zrobią coś fajnego. Może się jakoś przebiorą, skoro tak wszystkich to kręciło? Ale rozbawienie z jej twarzy zniknęło gdy słuchała jego kolejnych słów.
- No coś ty, przecież to nie możliwe, że wie. Nikt z nas by mu nie powiedział - powiedziała cicho, zaciskając palce mocniej na kieliszku który jej podał. Mieliła w głowie jego słowa, próbując się nie zestresować, ale zerknęła w kierunku Jasona, lustrując go tyci spanikowanym spojrzeniem. - Ale... nie pokazuje tego po sobie, nawet jeśli wie. Nie wie, na pewno nie wie - pokręciła głową, nawet prychnęła z lekkim rozbawieniem, ale... - Kurwa, a jak on sprawdza kiedy mu powiem? - zastanowiła się na głos.

[Charles Fairchild]

– Bardzo prosimy jako solenizanci – zaśmiał się pod nosem, puszczając jej oczko, bo by generalnie na coś takiego nie narzekał, ale gdyby się obie przebrały za Leię w złotym bikini to też by pewnie obaj ze szczęścia umarli.
– No wiem, ale skąd by wiedział Marcus, co? – spojrzał na nią znacząco, bo wiadomo. – Nie powiedział tego wprost, ale dość mocno zasugerował – dodał jeszcze, wzdychając ciężko, bo istotnie, tak właśnie było.
– Nie panikuj, widać po tobie – uszczypnął ją w bok, żeby wróciła do siebie. – Może sprawdza, nie wiem, ale mówię ci, kurwa, coś jest na rzeczy. Nie zachowywał się ostatnio tyci inaczej? – zmarszczył brwi, patrząc na nią znacząco.

[Lilianne Thompson]

- Nie wiem skąd by wiedział. Może nie wie. Może tak tylko jebnął. Jak w ogóle wyglądała ta rozmowa, że się domyśliłeś? - zmarszczyła czoło, próbując pojąć swoją główką to wszystko, ale plan się jej właśnie posypał i nie miała czasu zrobić opcji zapasowej, kurwa mać. Pokiwała głowa, przenosząc wzrok na niego z Rosenthala i wzięła kilka głębokich oddechów.
- Nie. chyba nie... - powiedziała spokojnie, próbując przekalkulować ostatnie dni i ... no kurwa, była różnica. - Pamiętał w którym miesiącu Ben ma urodziny, a potem powiedział że niby Mark mu powiedział. Skad Mark miałby to wiedzieć? - zaczęła trochę przestępować z nogi na nogę nerwowo. - I nie wiem, chyba nic poza tym. Może trochę inaczej na mnie patrzył, ale nie wiem, ostatnio też ja się inaczej do niego zachowuję w sumie - objęła się ramionkami, wlepiając wzrok w ziemię. Kurwaaaaa, chujowo maks

[Charles Fairchild]

– Padł jakiś tekst o balkonie i Mark mnie spytał, czy wiem. Nie powiedział, co wiem, ale domyśliłem się, co mógłbym o balkonie wiedzieć, nie? – spojrzał na nią znacząco, bo powiedział to jak najbardziej dookoła, no. Nie powie, że zartowali o zepchnięciu Teda i Joe w galaretkę.
– Na pewno? – spytał spokojnie, patrząc na nią znacząco. – To akurat Mark może wiedzieć, bo przecież z Ness wyprawiali urodziny Bena – wzruszył ramionami. I Mark na bank był jednak zapraszany, nie? – Ale nie sądzę, by Mark pomyślał o mówieniu mu o urodzinach Bena akurat – dodał spokojnie, patrząc na nią. – No inaczej, to znaczy jak? – drążył trochę, nachylając się nad nią, ale chujnia straszna, eh.

[Lilianne Thompson]

- Kurwa - no to brzmiało racjonalnie, ale faktycznie dobrze że nie powiedział o tym że chcieli Teda i Joe gdziekolwiek zrzucać, bo pewnie by się pokłócili tutaj a to nie moment na to
- I naprawde sądzisz, że Mark by o tym pamiętał? Rzygać mu się chce na samą myśl o Benie, ostatnie co by pamiętał to jego urodziny - że też wcześniej na to nie wpadła, eh. Przeczesała sklejone galaretką włosy, próbując się skupić. - Jak on się inaczej patrzy jak ja inaczej zachowuje? - wywróciła oczami, ale zaraz oblizała nerwowo usta. - Nie umiem tego nazwać. Inaczej. Nie jak do tej pory. Kurwa, jakby tak... - jezu, jakże jej słów brakowało w tym momencie - Jak on po prostu? - wzruszyła ramionami. Nie doszukiwała się wcześniej czegoś innego, może patrzył trochę czulej, trochę jakby bardziej się jej przyglądał, ale jakoś tak... ona też zluzowała mocno i pozwalała sobie ostatnio na więcej wobec Jasona, choćby z tymi buziaczkami tak po prostu. - Muszę z nim pogadać. Teraz - no przecież wiedziała że jej móżdżek nie da rady dłuzej i jak mu nie powie, to wyrucha Joe żeby sobie ulżyć

[Charles Fairchild]

– No kurwa jak jasny chuj – przyznał cicho, patrząc jej w oczy. – No też prawda – powiedział, westchnąwszy cicho, gdy wspomniała, że Marky raczej by nie pamiętał urodzin Bena, bo istotnie, tak by było.
– Nie wiem, obie te rzeczy? Chyba? – zmarszczył brwi, bo jej słowa mózg mu zagotowały lekko. – No okej, skoro jak on… – westchnął cicho. - … to coś może być na rzeczy – zauważył spokojnie, a kiedy stwierdziła, że musi z nim pogadać teraz, zmarszczył brwi.
– Najebana i cała w galaretce? To chyba średni pomysł, chociaż przetrzeźwiej – powiedział cicho, bo jednak słabo, że najebana będzie z nim o tym gadać, nie?

[Lilianne Thompson]

- Ja po prostu... jesteśmy troszkę bliżej niż powinniśmy chyba - przyznała się w końcu, zaciskając mocno usta, bo głupio jej było to jakoś mówić przy Charliem, ale powiedziała bo była pijana i zestresowała się w chuj. - Kurwa, dlaczego nie zwróciłam na to uwagi wcześniej? Jestem idiotką - pacnęła się w czoło. Ale w sumie po co by miała? - Ale dobry jest, że dał radę utrzymać to w sobie. Brak pamięci go chyba nauczył cierpliwości - mruknęła pod nosem, nawet z tyci rozbawieniem ale zaraz zmierzyła go wzrokiem.
- W zasadzie to najmniejsza szansa, że mnie rozjebie byłaby wtedy, gdybym się rozebrała i najpierw zaproponowała zlizanie tej galaretki - wyrzuciła z siebie zanim pomyslała. - Przepraszam, nie powinnam tak mówić. - posłała mu serio przepraszające spojrzenie, bo no jak ostatnio tak mówiła to nie było mu miło :C - Daj mi alkohol - wychyliła jeden kieliszek, czekając na drugi

[Charles Fairchild]

– Chyba? Kurwa, znowu wpadłaś w spiralę sypiania z nim, co? – spojrzał na nią już nawet trochę rozbawiony, bo ta sytuacja była po prostu śmieszna i tyle. – Nie wiem, czemu, może nie chciałaś widzieć? – posłał jej znaczące spojrzenie, ale gdy wspomniała, że brak pamięci go nauczył cierpliwości, Charlie zaśmiał się dźwięcznie. – To, albo mieszkanie z trójką małych dzieci – zaśmiał się cicho, wzruszając ramionami, bo wiadomo, jak to jednak było, nie?
– Nie no, spoko, taka prawda. Najlepiej, żebyś mu to powiedziała, jak będzie z ciebie ją zlizywał w ogole, to istnieje szansa, że kompletnie nie zareaguje, bo jego mózg jest raczej niezdolny do dwóch czynności na raz – mruknęła z rozbawieniem, ale zaraz podał jej posłusznie kieliszek.

[Lilianne Thompson]

- To prawdopodobnie mój najmniejszy problem - mruknęła pod nosem, bo gorsze było to, że z głupiego, dobrego seksu po prostu się sama zaczęła wkręcać. Idiotka, totalnie, eh. - Nie wiem skąd to rozbawione spojrzenie, gdybym wpadła w taki wir z tobą nie byłoby to coś zabawnego, nie? - wywróciła oczami bo jej ta sytuacja nie bawiła absolutnie. - Możliwe - powiedziała cicho, albo Jason naprawdę nie wiele w swoim zachowaniu zmienił mimo że wiedział. - nie jest to łatwe zadanie nawet dla mnie - rzuciła odnośnie cierpliwości wyuczonej przy mieszkaniu z trójką dzieci, bo ogólnie to dość męczące, nie? Odetchnęła głęboko.
- Charles, proszę cię, zachowaj komentarze dla siebie. Ile mam was obu o to prosić? Jesteście ojcami moich dzieci, kocham was obu i nie chce tego słuchać - i rzecz jasna już nawet pomijała kwestie romantyczne, tylko tak ogólnie mówiła. Wzięła kieliszek i wychyliła biorąc głęboki oddech. - Dam radę, nie poruszę tego dzisiaj. Będę się trzymać swojego planu i wizji - powiedziała, masując sobie skronie. Posłucha go, ten jeden jedyny raz

[Charles Fairchild]

– Bo zaczęłaś się znowu wkręcać – odparł spokojnie, patrząc nadal rozbawiony na to, w co się wjebała. Bo dla niego to było DELIKATNIE zabawne. Tyci.
– Nie, wtedy to by było hot, ale sypiasz z Jayem, więc wolę się z tego śmiać, niż to od nowa przeżywać. Odgrzewany kotlet – wzruszył nieco beznamiętnie ramionkami, bo co miał jej powiedzieć? No pozostawało się tylko śmiać, eh. – Domyślam się, że bywa ciężko – powiedział z troską, delikatnie muskając jej ramię, ale dość czule generalnie.
– No ja wiem, ale to trochę zabawne, sama przyznaj – uśmiechnął się niewinnie. – I tego się trzymaj, Lils. Nie poruszaj tematu, totalnie – pokiwał głową, bo bez sensu, żeby to odjebała teraz i po pijaku walnęła jakąś głupotę, nie?

[Lilianne Thompson]

Nie odpowiedziała już na jego słowa tylko zerknęła w kierunku Jasona i westchnęła ciężko. Ale jak się w niego miała nie wkręcać z drugiej strony? Nie odpierdalal manian, był kochany i cudowny. Chociaż teraz to już sama nie wiedziała dlaczego uznała to za coś dobrego bo zalatywało cisza przed burzą
- W ogóle tego nie przemyślałam. Tego wszystkiego - miała ochotę sobie ten kieliszek rozgnieść na głowie, bo po prostu poszła z impulsem. Chujowo, bardzo chujowo.ale generalnie rozumiała podejście Charliego, nie?
- Nie bawi mnie za bardzo jak ciśniecie siebie nawzajem - uśmiechnęła się smutno. No nie bawiło, może czasami delikatnie ale nie teraz :( - Postaram się nie odjebac. Chodźmy zatańczyć - chyba wolała jego wyrwać do tańca niż nie daj Boże Joe i sobie ulżyć jego penisem

[Charles Fairchild]

Spojrzał na nią wymownie i delikatnie musnął jej policzek palcami. W gruncie rzeczy trochę jej współczuł. On miał szansę pokochać kogoś ogarniętego, a ona tak wkręcona w Jaya była, że już jasny chuj, nie?
– Wiem, ale czasami tak jest z uczuciami. Człowiek ich nie analizuje, dopóki się nie pojawią – wzruszył ramionami i westchnął cicho, chociaż naprawdę w ten sposób to widział. Westchnął cicho i spojrzał na nią z lekkim smutkiem, gdy wspomniała, że jej nie bawi, jak cisną sobie nawzajem. Cóż.
– Postaram się mu nie cisnąć aż tak, okej? – uśmiechnął się łagodnie i spojrzał jej w oczy. Z jakim efektem się postara to już inny problem, right? – Dobrze, chodźmy – porwał ją zaraz w ramiona i zaniósł dosłownie na parkiet, by lekko, dość luźno ją objąć.
– W ogóle, sztos wyglądasz w tym kostiumie – puścił jej oczko i wyszczerzył się w jej stronę.