autor

[Marcus Halloway]

Czy Marcus był zadowolony z tego, że najbliższe kilka dni ten pizduś, Joseph, miał z nimi mieszkać? Nie. Bo był przypominajką o Ronie i Eliasie, a mimo wszystko stawali z Jasonem na wysokości zadania, żeby dziewczyny czuły się mniej udręczone. I najgorsze, miał z nimi współpracować i jakoś nie był pewny czy nie będzie do którejś rwał. A NIE MÓGŁ DO ŻADNEJ Inna sprawa, że Mark był naprawdę grzeczny wobec Nessie, serio, ale i tak... zapatrzony w nią i dzieciaki jak skurwysyn, eh.
Teraz jednak siedział na kanapie w salonie, sam, bo Lily pojechała z Joe coś ogarnąć w pracy, Jason pojechał odebrać Maddie z przedszkola i kiedy drzwi się otworzyły, zakładał, że to Jason.
- Jakoś nie mogę ścierpieć tego typa - mruknął marudnie, ale kiedy zobaczył Nessie z wózeczkiem aż się poderwał z kanapy. - OOO, wcześniej wróciłaś! - uśmiechnął się do niej szeroko, bo to akurat była pozytywna sprawa. Mniej pozytywne było to, że zaczął marudzić na zjebanego Joe, ale trudno, jakoś to przytyszuje

[Nesta Rosenthal]

Nessie starała się nie widzieć tego, jaki był zapatrzony w nią, ale widziała, jak mocno zapatrzony byłw maluszki i generalnie to naprawdę cholernie doceniała, no. Odetchnęła głęboko, bo lot był męczący doś mocno, ale cieszyła się, że Teddy pomoże w poszukiwaniach chłopaków. I ż jego pomoc będzie cholernie cenna miała nadzieję, ah. Zmarszczyła brwi, słysząc od progu marudny ton Marka.
– Którego? Josepha? Przyzwyczaisz się – uśmiechnęła się nieznacznie i gdy poderwał się z kanapy, uśmiechnęła się lekko. – Jakoś tak udało mi się wszystko załatwić ale lot z dzieciakami to udręka – przyznała, wzdychając ciężko.
– Jak tam, wszystko w porządku? – spytała niewinnie, wpatrując się w jego ciemne oczy i muskając na powitanie jego policzek ustami.

[Marcus Halloway]

- Tak, Josepha - przyznał, wzdychając ciężko. - Nie wiem, coś mi w nim nie gra. Nie wiem jeszcze co, ale... no, coś. Nie ważne zresztą, myślałem, że to Jay i chciałem sobie pomarudzić, mam dziś jakiś dzień marudy - powiedział z lekkim rozbawieniem, ale skupił się teraz już na tym, że wróciła do domu. To było istotniejsze, tak właśnie. - I jak ten nowy manager? - zapytał, ale nie wyciągał maluchów z wózka, tylko poprawił ich kocyki i przeniósł z powrotem wzrok na Nessie. Skoro spały, to bez sensu je budzić, prawda?
- Taaak, cisza i spokój. - uśmiechnął się delikatnie. I wkurwiający, obcy typ - Jadłaś czy coś zamawiamy? Jeszcze nie zdążyłem sam nic zjeść - puścił jej oczko. Nie zdążył, bo pewnie miał zjeść z Jayem i nachlać się tequilą, ale to zostawił dla siebie

[Nesta Rosenthal]

– Joe jest w porządku. Eli i Ron mu ufali, ja też mu ufam – powiedziala spokojnie, a gdy stwierdził, że ma dzień marudy, musnęła czule jego policzek palcami i spojrzała mu w oczy.
– Okej, rozumiem, czasami tak jest. Jak ogarniesz co ci w nim nie gra, poza tym, że ma penisa między nogami i z nami mieszka na dwa tygodnie, to daj znać – rzuciła z lekkim rozczuleniem i uśmiechnęła się lekko, muskając palcami jego nosek. – W porządku, fajny z niego gość, były żołnierz, dobrze się będziemy dogadywać. Wesprze nas w poszukiwaniach – powiedziała spokojnie, patrząc mu w oczy.
– Możemy zamówić, chyba że chcesz mi coś ugotowac. – No ona chętnie sobie popatrzy na Hallowaya w kuchni, bo lubiła ten widok bardzo.

[Marcus Halloway]

- Skoro tak mówisz, to nie pozostaje mi nic innego jak ci wierzyć - wzruszył delikatnie ramionami, ale wcale nie wierzył. Nie, bo pierwszy raz byli z Jasonem w sytuacji w której nie wiedzieli, który z nich ma świrować i zupełnie mimowolnie odrobinkę świrowali obaj. Zupełnie jakby mieli do tego jakiekolwiek powody i prawo - Dam, spoko - puścił jej oczko, sam muskając palcami delikatnie jej policzek, jakby chciała żeby wyszli z tego niewygodnego tematu. - O, skoro były żołnierz to chociaż będzie wiedział jak trzymac broń. Coś nowego się znalazło w temacie tych poszukiwań? - zapytał spokojnie, bo on i reszta chłopaków nie znaleźli niczego, ale może ona coś wiedziała nowego?
- Mogę ci coś ugotować, jeśli chcesz. Tylko na co masz ochotę? - poruszył brwiami, odgarniając jej włosy za ucho i uśmiechnął się. - Ładnie ci w tym kolorze - rzucił luźno, ale było ładnie. Chociaż ładnemu chyba we wszystkim ładnie,eh.

[Nesta Rosenthal]

Nessie pokiwała głową z lekkim rozbawieniem, bo istotnie, nie pozostawało mu nic innego, jak wierzyć jej na słowo, chociaż obstawiała, że istotnie, obaj będą z Jayem świrowali, dopóki trzeci mężczyzna jest w domu. Za dużo testosteron pod jednym dachem.
– Okej- uśmiechnęła się uroczo, kiedy musnął jej policzek palcami, ale na pytania o Tedzie trochę się ożywiła. – Nie, na razie nie, ale obiecał że pomoże z poszukiwaniami. Myślę, że za jakiś zas do niego dołączę – uśmiechnęła się delikatnie, ramionkami wzruszając niewinnie.
– Nie wiem, a na co masz wenę? – spytała, uśmiechając się uroczo i obejmując go na chwilę ramionami. – Podobno czerń pasuje każdemu – rzuciła pół żartem, ale no takie fakty były, nie?

[Marcus Halloway]

Ich ilość testosteronu była przecież wystarczająca i nie widział najmniejszego powodu żeby dokładać tutaj kolejnego faceta. Nie, jeśli ten facet nie był jakimś nerdem i był tak milusi i niewinny. Niech wypierdala - tak to widział Marcus
- Jesteś pewny, że dołączanie do tych poszukiwań to dobre rozwiązanie? - zapytał spokojnie, ale widać było że jego pytanie wynikało z troski a nie jakieś zazdrości czy chuj wie czego. - Dzieciaki są nadal małe, a skoro tamte skurwysyny coś takiego zrobiły... nie chcemy, żeby coś ci się stało - i dał sobie prawo wypowiadać się również w imieniu Lilianne
- Zrobię wszystko na co będziesz miała ochotę, standardowo - puścił jej oczko i gdy ona objęła go ramionami, sam objął ją delikatnie w pasie, palcami muskając jej talię. - Mówiłem o kolorze włosów, ale okej - powiedział z lekkim rozbawieniem, palcem muskając czubek jej nosa.

[Nesta Rosenthal]

Cóż, ona widziała, bo Joe był dobrym współpracownikiem i najlepiej się orientował w klientach chłopaków i w ich wrogach. Zanacznie lepiej niż Nessie, bo jednak prowadzili z Eliasem odrębne biznesy i ona aż tak oblatana w temacie nie była jednak, nie?
– Jestem pewna, że to dobre rozwiązanie, bo wiem, że muszę to po prostu rozwiązać, żeby ruszyć z życiem dalej – odparła cicho, patrząc mu w oczy i wyginając usta w podkówkę, gdyż istotnie, tak właśnie było. – Dzieciaki mają najlepszą ochronę na świecie – was – uśmiechnęła się do niego czule i musnęła palcami ponownie jego nos.
– No ej, nie mów mi tak, w zasadzie nie mam ochoty na nic, no – zrobiła smutną minkę, ale gdy ją objął ramionami w pasie. – Oh. No tak. Przepraszam, jestem trochę zakręcona. Więc co, podobam ci się w blondzie? – zaśmiała się pod nosem i spojrzała mu w oczy.

[Marcus Halloway]

Pod tym względem póki co na to nie patrzył, ale też dlatego, że ziomka nie znał. Inna sprawa, że był ogólnie do niego miły, nie robił swoich min - przynajmniej tak mu się wydawało i chciał być naprawdę przykładnym i grzecznym współlokatorem swoich dwóch ulubionych kobietek, nie?
- Niby tak, ale to nie jest już siedzenie przy biurku tylko ryzykowanie trochę jednak swojego życia, nie? - przechylił lekko głowę na bok, ale w sumie jeśli to miało pomóc jej ruszyć dalej... cóż, niech to robi. Jak ruszy dalej to może mimo wszystko da mu jakąś szansę? :CC - Och, cieszę się, że tak uważasz - powiedział całkiem serio, bo jasne że chciał jak najbardziej dbać o dzieciaki, o całą trójkę, ah.
- Może w takim razie aglio olio? - proste, szybkie i dobre, o. - Owszem. Podobałaś mi się też w platynie kiedyś, także tak - powiedział z rozbawieniem, nadal delikatnie palcami muskając jej talię. Podobała mu się po prostu zawsze, no.

[Nesta Rosenthal]

I był wspaniałym współlokatorem – jej ulubionym ogólnie poza Lils oczywiście i doceniała jego obecnoś w swoim życiu cholernie. I pomoc przy bliźniakach również. Westchnęła cicho i przechyliła głowę, patrząc mu w oczy i mając ochotę go pocałować, ale się powstrzymała.
– Nie jest, ale nigdy nie lubiłam siedzieć za biurkiem – przygryzła dolną wargę, bo to akurat był fakt i pewnie wielokrotnie się o to z Eliasem się sprzeczali, ale cóż, takie było życi,e nie? – Uważam – uśmiechnęła się przesłodki i pokiwała głową.
– Więc dzisiaj pasta? – poruszyła brwiami i przeszła do kuchni, blokując wózek i zostawiając go z elektryczną nianią, gdy przechodziła do kuchni. – Mhmm, czyli w każdym wydaniu całkiem mnie lubisz? – uśmiechnęła się uroczo i spojrzała mu w oczy, przygryzając dolną wargę.

[Marcus Halloway]

On miał ją ochotę pocałować od dłuższego czasu, ale widział jak cierpiała w ostatnim czasie i jakoś... nie chciał jej tego robić. Nie, jeśli nie będzie na taką bliskość gotowa, chociaż kusiło okrutnie, ah.
- Wiem, ale może czasami warto jednak za tym biurkiem zostać - powiedział spokojnie, bo trochę tak to widział i najzwyczajniej w świecie się o nią martwił, nooo. Pokiwał głową na jej słowa.
- Dobra pasta nigdy nie jest zła - mruknął z lekkim rozbawieniem, a kiedy weszli do kuchni, istotnie się za makaron wziął, powoli krojąc wszystkie składniki i wrzucając na patelnię, a w międzyczasie gotował makaronik. - Owszem. Lubię po prostu ciebie, wydanie nie ma większego znaczenia - wzruszył ramionkami, uśmiechając się do niej uroczo. Dokładnie tak było!

[Nesta Rosenthal]

Owszem, cierpiała, była w żalobie, ale powoli trochę się z tym wszystkim godziła. Teraz… Teraz potrzebowała chyba, żeby dla sprawiedliwości i spokoju ducha zaprowadzić porządek i tak po prostu znaleźć tych, którzy skrzywdzili jej rodzinę, którzy pozbawili jej dzieci ojca. Odetchnęła głęboko i pokręciła głową z rozbawieniem.
– To urocze, że się o mnie martwisz – powiedziała z lekkim rozczuleniem, ale pokiwała głową i gdy on zaczął robić makaron, ona się uważnie przyglądała, jak ogarniał ten makaron, siedząc na blacie i machając lekko nóżkami.
– Ja też cię lubię, Marky – musnęła palcami jego policzek i podkradła mu coś tam z deski do krojenia. No nigdy jej się nie znudzi jego widok, jak gotował.

[Marcus Halloway]

- Martwię się o ciebie od lat, tak jakbyś zdążyła zapomnieć - puścił jej oczko. Owszem, martwił się. Martwił się gdy tańczyła zbyt pijana na barze w klubie, martwił się gdy rzygała bo przegięła z ilością wlewanego w siebie alkoholu i martwił gdy jadła za mało za każdym razem gdy się czymś denerwowała. Tak już miał. I nie wiedział skąd to się kiedykolwiek wzięło, bo wcześniej do martwienia się miała też Eliasa, nie? Kiedy podkradła mu coś z deski do krojena, musnął z rozbawieniem palcami jej nóżkę.
- To dobrze, tak powinno być. Jestem twoim współlokatorem, nie? - poruszył brwiami z rozbawieniem, zdejmując z patelni jakąś krewetkę, bo finalnie jednak nie robił aglio olio tylko właśnie coś z krewetkami i ułożył dłoń pod jej brodą. - Spróbuj - powiedział, powoli do jej ust wsuwając nadzianą na widelec krewetkę i z lekkim zachwytem się jej w tym momencie przyglądał.

[Nesta Rosenthal]

– Nie zapomniałam nigdy. I zawsze to doceniałam, nawet jak na ciebie krzyczałam za tamtego cholernego kucyka – zaśmiała się pod nosem, bo ta historia z kucykiem srającym na jej piwonie była chyba jedną z tych, które wspominała z największym rozbawieniem. Zanim wszystko się pokomplikowało, zanim… Zanim Elias wszystko zepsuł, eh. Uśmiechnęła się do niego delikatnie, machając lekko nóżkami.
– Naprawdę uważasz, że jesteś tylko moim współlokatorem, Marky? Jesteś znacznie więcej niż współlokatorem. Nie wiem, czy jakiekolwiek słowa są w stanie opisać jak wdzięczna jestem za wszystko, co robisz dla mnie i maluszków – odparła cicho, ale gdy dłoń ułożył pod jej broda, posłusznie buźkę otwarła i przymknęła powieki, delektując się smakiem krewetki, ah.
– Jezu, cudo – mruknęła cicho pod nosem. – Uwielbiam jak gotujesz – mruknęła, musnąwszy jego ramię palcami i uśmiechnęła się do niego uroczo.

[Marcus Halloway]

- Ale przyznaj, ten kucyk, pomijając kwestie bezpieczeństwa, to był naprawdę dojebany pomysł. Nawet Charlie się tym zajarał, a on przecież jest całkiem odpowiedzialnym człowiekiem, no - posłał jej rozbawione spojrzenie. Pomijając fakt, że siedział za spuszczenie wpierdolu jakiemuś zjebowi w klubie, ale każdy miał inną wizję tego wszystkiego. Mark szczególnie
- Nie no, jestem też twoim najlepszym przyjacielem. Zaraz po Lilianne, oczywiście - zażartował, bo tak się trochę czuł. I tak sam ją traktował, nie? Jak kiedyś, zanim wszystko się popierdoliło okrutnie, o. Wyszczerzył się do niej gdy zjadła tą krewetkę z jego widelca.
- Cieszę się, że ci smakuje - puścił jej oczko, kładąc dłoń na jej udzie, delikatnie, jakoś odruchowo i wpatrywał się w nią odrobinę dłużej niż powinien, ale była cudowna, eh.