autor

[Lilianne Thompson]

W ostatnich dniach intensywnie pracowała nad projektem domu dla Charliego, żeby temat jak najszybciej mieć z głowy. Zamówiła już nawet meble do salonu i kuchni (po jego wcześniejszej akceptacji) i ekipę do remontu, żeby poszło jak najsprawniej. I ugięła się i dała wyciągnąć Ronowi na kolację-randkę. I tak pewnie trochę więcej z nim rozmawiała po tamtym lunchu, nawet jeśli nadal większość czasu spędzała w domu Jasona, w towarzystwie całej trójki swoich ulubionych i najmniej udręczających ją w tym życiu (O DZIWO) amebek Uspała Maddie, wróciła do domu się przygotować i teraz istotnie, siedzieli w jakiejś restauracji gdzieś w Santa Monica, z bajecznym widokiem na ocean.
- Nesta wspominała, że wyjeżdżacie na jakiś kilkutygodniowy wyjazd służbowy - zaczęła, bo owszem, rozmawiały o tym dzisiaj. Przesunęła palcami po brzegu swojego kieliszka z winem. - I tak pomyślałam, że może jak wrócisz... pojedziemy gdzieś we trójkę? Ty, ja i Maddie? - zaproponowała spokojnie, lustrując go wzrokiem.

[Ronald Fitzgerald]

Ronald natomiast generalnie naprawdę się cholernie starał, stawał na rzęsach, byle tylko Lilianne z nim wyszła, dostrzegła w nim potencjał na kolejne randki, na coś więcej niż tylko faceta, za którego przez pomyłkę wyszła, bo przegrała zakład w Vegas. I feneralnie był z siebie dumny, że istotnie, trochę się mu to udawało, bo szła z nim do knajpy, ah.
– No tak, jedziemy. Ale to tylko trzy tygodnie, może Eliasowi uda się wyrwać na weekend do domu. – westchnął ciężko, bo wiedział, że skoro Ness była ciężarna, to jednak mogło jej lekko odkurwiać.
– Oh. Pewnie, możemy. Tak… Na dłużej? Na weekend? – spytał ostrożnie, patrząc jej w oczy.

[Lilianne Thompson]

Nie był pomyłką, ani on ani ten ślub. Z wielu rzeczy i osób w swoim życiu jego na pewno by nie nazwała w ten sposób - oczywiście, dopiero to myślenie jej się załączyło jak opadły nerwy, bo jak wiemy, w nerwach różne głupoty czasami gadała, zresztą jak każdy, nie?
- Strasznie długo - powiedziała, wzdychając zaraz cicho. - Ale stwierdziłyśmy, że skoro was nie będzie, to też sobie gdzieś pojedziemy. Nessie dobrze zrobi odpoczynek - dodała, uśmiechając się delikatnie, chociaż było widać po jej minie, że ten wyjazd Rona jej nie leżał za mocno, eh.
- Może być na weekend - stwierdziła, sięgając do jego dłoni i przesunęła po niej palcami. - Ale możemy też zorganizować sobie jakiś dłuższy odpoczynek. Jason na pewno chętnie odpocznie od małej, a nam może się przyda trochę więcej czasu razem? - delikatnie przygryzła dolną wargę. A no, przyda. Zdecydowanie.

[Ronald Fitzgerald]

On też tego za pomyłkę nie uważał, ale generalnie sądził, że ona by mogła – bo jednak sporo rzeczy chujowo zrobił, sporo rzeczy niestety niedociągnął i ją zwiódł, ale sobie obiecał, że… Że to był ostatni raz, kiedy ją zawodzi, że da radę być dla niej ideałem, że… Naprawdę nim dla niej się stanie i będzie wszystkim, czego chciała i potrzebowała, tak właśnie.
– Wiem, też mi się to nie podoba- uśmiechnął się smutno. – W sumie możecie przyjechać też do nas, nawet na kilka dni – zaproponował spokojnie, bo sądził, że to też całkiem fajna opcja. Mogły przylecieć, wszyscy byliby zadowoleni, ah.
– Podoba mi się ten plan, jakiś tydzień czy dwa na włoskiej rivierze – zaproponował, bo ta wizja zdecydowanie mu naprawdę siedziała, ah.

[Lilianne Thompson]

Ale patrząc na to w kategorii popełnianych błędów, to ona go za pierwszym razem zdradziła. Teraz też dojebała mimo wszystko tym sypianiem z Jasonem i jak to kalkulowała w głowie... może nie było sensu tego wszystkiego wiecznie analizować?
- Dawno na tak długo nie wyjeżdżaliście - bo panowie pewnie i tak zmniejszyli ilości wyjazdów, więc się panie odzwyczaiły od takiego stanu rzeczy - Nah, skoro nas zostawiacie, to sobie zostawiajcie, a my w tym czasie spędzimy czas w babskim gronie. Prawie babskim, jeśli liczyć też tego małego brzdąca w brzuchu Ness - puściła mu oczko, przestając gładzić jego dłoń, tylko po prostu splotła ich palce ze sobą.
- Brzmi idealnie, co? - poruszyła brwiami, biorąc za głębszy oddech. - Możesz mi obiecać, że nie będziesz mnie więcej okłamywać? Tylko tym razem serio, Ron - posłała mu dość wymowne spojrzenie.

[Ronald Fitzgerald]

Każdy jakieś błędy w życiu popełnił i Ronnie to naprawdę generalnie rozumiał. Wiedział, że tak już w życiu czasami bywało, że nie dało się ich czasami uniknąć, chociaż… No tych, które popełniła ona i które popełnił on dało się uniknąć. Wystarczyło pomyśleć, ale Ronald miał wrażenie, że ta sztuka mu czasami przychodziła z trudem, niestety.
– Wiem, też mnie to jakoś stresuje, żaden z nas nie chciał was zostawiać – powiedział cicho, przyznając to zupełnie serio. – No widzisz, będziecie mieć jednego faceta na tym wyjeździe. Dwóch kolejnych by na pewno wam różnicy nie zrobiło – mruknął, śmiejąc się cicho i delikatnie zacisnął dłoń na jej drobniutkiej rączce, drugą sięgając do jej policzka.
– Brzmi. Możemy nawet zabrać Nessie i Eliasa – zaoferował bo taki wyjazd we czwórkę brzmiał super. No, w piątkę. W zasadzie to w siódemkę. – Mogę. I obiecuję. Nigdy więcej – powiedział, patrząc jej w oczy i unosząc jej dłoń do swoich ust, by czule ucałowac jej wierzch.

[Lilianne Thompson]

- Stresuje cię to, bo? Boisz się, że przez trzy tygodnie świat się skończy? - przechyliła głowę na bok, patrząc na niego nawet z lekkim rozbawieniem. Jak bardzo nie miała świadomości, że się nie myliła - Tak czy siak zawsze będziemy już miały nad wami przewagę liczebną - puściła mu oczko, przenosząc na chwilkę wzrok na ich splecione dłonie i odetchnęła, jakby z życiową ulgą, że miała go blisko.
- Możemy, ale nie na ten wyjazd. Potrzebuję czasu tylko we trójkę - tym bardziej, że Maddie jak tylko go widziała to aż piała z radości, więc to dla niej też będzie dobre, nie? Sama delikatnie pogładziła jego policzek palcami, wpatrując się w niego trochę jak w obrazek. - Przeniosę rzeczy Maddie z powrotem przed twoim powrotem do domu - stwierdziła, uśmiechając się do niego całkiem czule. Potrzebowała wrócić do ich małej, stabilnej codzienności, eh :C

[Ronald Fitzgerald]

– Tak, i że niebo spadnie nam na głowę – zaśmiał się pod nosem, muskając ustami czubek jej zgrabnego noska. Odetchnął głęboko, bo wolał nie wiedzieć co to będzie, jak ich dziewczynki taki gang Barbie stworzyły, ah.
– Okej, we trójkę więc – pokiwał głową, by zaraz powiedzieć cicho: – Gdzieś gdzie jest pieknie – uśmiechnął się szeroko, chociaż z nimi wszędzie mogło być. Obecnie jego walizki były już jednak spakowane, bo wyjeżdżał. Od ich kolacji minęło kilka dni. Teraz jego walizki stały spakowane i w zasadzie nie spodziewał się, że Lily przyjdzie go pożegnać. Sprawdzał wszystko w domu po raz ostatni i gdy już miał wychodzić, w drzwiach niemalże na nią wpadł.
– Och, hej, dziewczyny – zagruchał do Maddie od razu, ale uśmiechnął się cholernie czule, bo tęsknił za nią okrutnie, tak samo jak za Mads.

[Lilianne Thompson]

- Z jakiegoś powodu umiesz sprawić, że wszędzie jest pięknie - powiedziała cicho, ale całkiem poważnie to mówiąc. Bo było - wszystko przy nim było jakieś prostsze i gdyby nie to kłamstewko.... kurwa, był jedynym facetem przy którym - ani przez którego - nie wylewała morza łez. Jasne, trochę ich wylewała po rozstaniach, ale przez cały rok było zabójczo dobrze. Bez dram. I na początku miała nie iść się z nim żegnać, ale siedziała na kanapie u Rosenthala, nerwowo podrygując gdy widziała która wybijała godzina i dość spontanicznie w końcu poderwała tyłek, wzięła Maddie na ręce i faktycznie do domu podreptała. Właściwie na ostatnią chwilę.
- Hej, bo... chciałam się pożegnać - przygryzła delikatnie dolną wargę, a Madds wyciągnęła do niego łapki od razu.
- Dada! - zaświergotała swoim uroczym głosikiem, a Lily w zasadzie nie reagowała i nie wyperswadowywała jej tego - bo w sumie i tak do niego pierwszego tak mówiła, nie? Objęła go jedną ręką za szyję, z drugiej strony pozwalając się Maddie do niego przytulić.

[Ronald Fitzgerald]

– To tylko dzięki tobie – uśmiechnął się do niej uroczo, bo generalnie on też mówił poważnie. Wszedzie, gdzie była ona, było piękniej. Wszystko było przy niej lepiej i chciał zrobić też wszystko, żeby emocjonalnie jej było lepiej w tym żyćku, ah. I wierzył, że mogło być między nimi świetnie. Uśmiechnął się do niej delikatnie, kiedy powiedziała, że chciała się pożegnać.
– Cieszę się, że przyszłaś – powiedział cicho, a kiedy Mads wyciągnęła do niego łapki, wziął dziewczynkę na ręce z czułością całując jej nosek.
– No hej księżniczko – powiedział cicho, całując delikatnie jej policzki. – Cieszę się, że przyszłyście – szepnął cicho, obejmując ramieniem mocno Lily i istotnie, we trójkę się z nimi przytulając. – Będę tęsknił – szepnął cicho, bo tęsknił nieustannie w zasadzie, ale no. :C

[Lilianne Thompson]

Uśmiechnęła się tylko uroczo, gdy powiedział, że cieszy się, że przyszła. Ona też się cieszyła. Chciała przyjść, przytulić go, zobaczyć jeszcze jego uśmiech przed wyjazdem, bo miała chujowe poczucie, że i tak za dużo tego czasu poszło na zmarnowanie, eh. A Maddie istotnie się do niego przytuliła, uśmiechając przy tym przesłodko i zaraz zaczęła paluszkami gnieść materiał jego kołnierzyka w koszuli.
- My też. Będziesz dzwonić w wolnej chwili? - szepnęła mu do ucha, mocno zaciskając palce na materiale jego marynarki i nosem oparła na jego policzku, jakby chcąc napawać się jego zapachem, żeby przez te trzy tygodnie jej duszy było tyci łatwiej. - I napisz od razu jak dolecicie, okej? - poprosiła jeszcze, odsuwając się odrobinkę żeby móc spojrzeć mu w oczy. Palcami musnęła jego policzek, uśmiechając się do niego. - A ja zasypię cię całą serią zdjęć z Włoch, żebyś mógł żałowac, że nie jedziesz z nami. Prawda, Madds? - puściła małej oczko.

[Ronald Fitzgerald]

Widział ten jej uroczy uśmiech. W zasadzie za ten uśmiech byłby w stanie kogoś zabić, byłby w stanie cały świat za ten uśmiech spalić, byle była bezpieczna i szczęśliwa i pluł sobie w brodę, że robił tyle chujowych rzeczy, że sprowokował ją do odejścia. Uśmiechnął się czule, całując te maleńką, tulącą się do niego małpeczkę w czubek głowy.
– Jasne, że będę. Wy też możecie, zawsze jak zatęsknicie, o każdej porze – mogły, w razie czego zawsze oddzwoni, nie? - Okej, pewnie – pokiwał głową. – No już żałuję, eh. Pewnie nie możesz się doczekać, co? – poruszył brwiami, ale sami planowali potem wycieczkę. – Potem już będziesz wiedziała do których knajp warto chodzić – zaśmiał się cicho i spojrzał na nie obie z miłością, ah.

[Lilianne Thompson]

- Nie prowokuj mnie, bo zadzwonię zanim dojedziesz do lotniska - zażartowała, zaciskając delikatnie usta i lustrując go wzrokiem. Fakt, nie mogła się doczekać tego wyjazdu z Nestą, ale trochę żałowała, że to będą trzy tygodnie mimo wszystko na odległość z nim. Ale tłumaczyła sobie, że to ostatnie trzy tygodnie osobno i potem chociażby się niebo waliło, nie będzie się z nim rozdzielała. Nie i chuj. Opcjonalnie go zabije, jesli znowu coś odpierdoli
- Mhm, wybiorę nam jakąś na wieczór po twoim przylocie - poruszyła brwiami, biorąc zaraz głęboki. - Kocham cię. Cholernie. Nad życie - powiedziała cicho, czując jak zadrżała jej dolna warga. Nigdy nie płakała przy pożegnaniach, ale teraz było jej jakoś smutno przez to co się ostatnio działo, eh :c

[Ronald Fitzgerald]

– Nie widzę w tym problemu – uśmiechnął się uroczo, muskając delikatnie jej nosek i całując go zaraz czule. Dawno takich gestów w jej stronię nie robił, ale nadal czuł, że przychodziły mu zupełnie naturalnie, ah. Odetchnął głęboko i spojrzał jej w oczy.
– Dobrze, wybierz – puścił jej oczko. – Ja ciebie też, Lils. Cholernie. Nad życie. A jak wrócę, polecimy w piękne miejsca, pokażemy Maddie świat i będzie fantastycznie – mruczał do jej ucha, kojąco gładząc jej plecki, ah.

[Lilianne Thompson]

I skoro nie widział w tym problemu, to zamierzała faktycznie zadzwonić za kilkanaście minut, tak dla samej zasady Uśmiechnęła się na jego słowa. Jasne, że będzie fantastycznie - uważała, że totalnie na to zasłużyli. Przymknęła powieki, jeszcze chwilę się do niego tuląc i próbując zebrać się emocjonalnie w całość, zanim się odsunie.
- Dobra, leć - powiedziała cicho, składając jeszcze czułego buziaka na jego ustach i zaraz faktycznie go puściła, razem z Maddie machając na pożegnanie i jemu i Eliemu który pewnie po chwili razem z nim wsiadł do taksówki.

| ztx2