autor

[Lilianne Thompson]

- Nie obalaj moich argumentów. I nie bądź jak stara baba, to tylko kanapa. Małżeństwa i związki się zmienia, czemu człowiek nie mógłby po prostu wymienić kanapy? Może inna byłaby wygodniejsza? - wywróciła oczami. O, tak będzie pochodziła do życia i związków. Jak do wymiany kanapy. Genialne, prawda? - Więc zostań - posłała mu całkiem ciepły uśmiech. W tej propozycji nie zawarła w zasadzie żadnego większego podtekstu.
- Gdyby miało nie być wiecznie do dupy, dlaczego do tej pory nie jest lepiej, huh? - zapytała, bo ciekawa była jaki miał na to argument. Wszystko było do dupy, no. - W jednym związku dwie osoby nie mogą być alkoholikami, wiesz? Poza tym, przy Nessie nie będę musiała więcej pić. Ona mnie chociaż nie zrani, nie okłamie ani niczego nie odjebie - powiedziała nieco marudnie, ale uśmiechnęła się zaraz gdy objął ją ramieniem, nawet przekręciła się tak, żeby nie leżeć na plecach tylko żeby być przodem do niego. - Przepraszam za zamulanie tyłka na waszej kanapie od tygodnia. W ramach wynagrodzenia tego cierpienia zrobię wam dobry obiad jak wstanę - puściła mu oczko, unosząc dłoń i delikatnie przeczesując palcami jego włosy.

[Jason Rosenthal]

– Mając na uwadze, że moja kanapa jest moją najlepszą relacją, bo nie marudzi, otuli kiedy trzeba i mogę na niej drzemać, to akoś nie spieszy mi się do wymiany. Poza tym nie chciałoby mi się tego sprzątać, a niebawem obudzi się nasza córka i zacznie biegać wokół salonu. Nie chciałem, żeby potencjalnie weszła w twoje rzygi – oświadczył z lekkim rozbawieniem, istotnie kładąc się i przygarniając blondynkę do siebie, ah. Miło było z nią być i mieć ją dla siebie, tak po prostu. Wzruszył jednak ramionkami na jej pytanie.
– Bo może nie jesteśmy gotowi na to, żeby było najlepiej na świecie. I trzeba nas na to mentalnie przygotować, żebyśmy bardzie docenili? – zmarszczył brwi. – Czyli co, plan z zostaniem jedynym alkoholikiem na świecie jednk nie jest aktualny? – spytał z delikatnym rozbawieniem i spojrzał jej w oczy.
– Mam lepszą propozycję, jak wstaniesz i Nesta do nas przyjdzie, to we czwórkę zamówimy pizzę i siądziemy do organizacji tej mojej parapetówki która będzie miała hasło faceci są zjebani, zostajemy lesbijkami. Co ty na to? – poruszył brwiami i uśmiechnął się do niej uroczo.

[Lilianne Thompson]

- Pieprzyć to, wymień ją tak czy siak, zanim się przyzwyczaisz, bo jak się potem popsuje to będzie ci przykro skoro to taka ważna relacja - machnęła ręką. Nie miał pamięci, nie wiedział jak to działa, to Lily go nauczy. Chociaż... u niego tak nie działało z nikim innym niż ona, więc z pamięcią też ta lekcja by się przydała Jej o dziwo w jego ramionach też było dobrze. Komfortowo. O wiele inaczej niż przed tym, jak stracił pamięć. Wcześniej ta bliskość okropnie ją przytłaczała, eh.
- Ale ja jestem gotowa, żeby było super w moim świecie. Nawet nie wiesz jak bardzo. Przyjmę to szczęście i radość z otwartymi ramionami, kurwa mać - nawet trochę te ramiona rozchyliła jakby czekała aż spadnie na nią całe dobro i ciepło tego świata czy coś. Ale nie spłynie. Wiedziała to. - No jeśli zakładam opcję, że będę jej nową żoną, to nie, alkoholizm nie będzie miał sensu - stwierdziła, bo tak było. Ale kiedy usłyszała jego propozycję, zaświeciły się jej oczka, bo pomysł brzmiał genialnie.
- Okej, ale rzeźby z lodu dla mnie i Nesty muszą być zawarte w tym planie - stwierdziła, przymykając oczka. - Dobranoc, Jay - powiedziała cicho, zsuwając się troszkę w dół, tak żeby móc się do niego przytulić i oprzeć buźkę na jego klatce piersiowej.
A potem, w ciągu dnia faktycznie zrobili plan imprezy idealnej, o!

| ztx2