Uśmiechnęła się do niego delikatnie. Nie chciała. Nie chciała z nim rozmawiać o Benie, bo im częściej spędzali czas, tym rzadziej się skupiała na jego nieobecności, tym bardziej się godziła, że prawdopodobnie nie wróci, bo od miesięcy się nie kontaktował. I chociaż serce ją nadal bolało, chociaż nadal go kochała, to z każdym dniem bolało coraz mniej. Miłość nie znikała, ale chociaż… Chociaż znikał ból. A ona coraz bardziej żyła i było to widać chociażby w jej oczach, które nabierały blasku za każdym razem, gdy się widywali z Eliasem.
– Zawsze – uśmiechnęła się do niego uroczo, ale było jej tak cholernie dziwnie, bo od przeszło ośmiu, prawie dziewięciu lat nie nazywała go
swoim. Kurwa, kurwa, kurwa. Nie wolno było jej tak myśleć. Nie i koniec. Nie będzie tak myśleć, zdecydowanie nie.
– Oho, jak mi tak mówisz, to będę teraz to niecnie wykorzystywać, wiesz? – zaśmiała się, istotnie wchodząc mu na plecy i oplatając ramionami wokół jego ramion. Odetchnęła głęboko i oparła brodę o jego ramię, ale nie przeszkadzało jej, że ją podtrzymywał pod tyłkiem, w zasadzie gdyby nawet ją zmacał, to… No co Se pomaca to jego, nie?
Po jakimś czasie istotnie, ruszyli do hotelu – w zasadzie pewnie wynajęli sobie jakiś sztos apartament tudzież willę, skoro mieli tu zostać parę tygodni. A ona mimochodem muskała nosem od czasu do czasu jego szyję i napawała się zapachem perfum, którymi powoli przechodziły też jej ubrania i skóra.
