autor

[Lilianne Thompson]

- Aha - powiedziała z niewinnym uśmiechem. I fakt, no widział ją w każdym stanie - rzygającą po imprezach, rzygającą po chemii, wyjącą z rozpaczy, szczęśliwą, w depresji... cóż, czasem tego nie lubiła. Przed żadnym facetem nigdy nie wylała takiej fali emocji mimo wszystko. Przy Ronie zawsze próbowała udawać, że jest git, przy Jasonie wylewanie emocji średnio miało sens.
- WYJEBANE MAM W TO CZY BYŁ CHUJEM CZY NIE, JEBIE MNIE TO PO CAŁOŚCI - no jezu, serio jej to latało. Inna sprawa, że nikomu innemu nie zrobiłaby awantury za stawanie w jej obronie, ale Charlie miał w jej głowie zakaz. - I dlatego ryzykujesz tym, że możesz znowu nas zostawić? Na ile teraz? Na pięć lat? Czy kolejne, kurwa, piętnaście? Co tym razem chcesz ominąć? Ślub Camille czy jak będzie miała dziecko? - warknęła na niego, w tym momencie nadal go łapkami okładając, bo kurwa, co jeśli ten ziomek go pozwie? Co jesli ktoś wezwałby policję? Był karany, w zasadzie dokładnie przez coś takiego i... nie chciała go znowu oglądać w więzieniu. Kiedy przyszpilił ją do ściany, zacisnęła usta, patrząc mu prosto w oczy. - Nie, nie przestanę, bo powinnam ci spuścić wpierdol już dawno temu za to wszystko - powiedziała poważnym tonem lustrowała go wkurwionym spojrzeniem. Wyrwała mu jedną rękę i złapała mocno za materiał koszuli, przyciągając bliżej siebie, ale drugą rękę nadal pozwalała mu przytrzymywać przy ścianie i zacisnęła ją w pieść. I tak, ona też miała na to ochotę. W tym momencie chciała mu wpierdolić, nakrzyczeć na niego i jednocześnie mieć blisko.

[Charles Fairchild]

– ALE MNIE NIE JEBIE – wydarł się, wywracając oczami. Generalnie Charles rzadko podnosił głos, rzadko się irytował, ale tego typu zachowania po prostu iu niego nie przechodziły bez echa w jego głowie, stąd też jego zachowanie. Odetchnął głęboko.
- Nie zostawię was. Wiesz, że was nie zostawię – powiedział, patrząc na nią intensywnie. On też nie chciał trafić znów do więzienia. – Powinnaś – przyznał tylko cicho, ale zaraz kiedy go przyciągnęła do siebie za koszulę, po prostu przysunął się bliżej, nachylił nad nią i pocałował – cholernie namiętnie, wsuwając nogę pomiędzy jej uda, a dłonią, której nie przytrzymywał jej ręki objął ją cholernie mocno w talii, jakby każda odległość była dla niego w tym momencie zbyt duża. Całował ją w tym momencie tak, jakby to miała być ostatnia rzecz, którą robił w życiu i miał chyba cichą nadzieję, że albo to przerwie i mu nie wpierdoli, albo po prostu w to pójdzie.

[Lilianne Thompson]

No cóż, jego mentalny spokój ją jednak dość często denerwował, bo Lils zdecydowanie była osobą, która lubiła się kłócić, a on jej to utrudniał dość często
- Ale przez to mógłbyś czy byś tego chciał czy nie - stwierdziła z bulwersem dość mocno wyczuwalnym w głosie. Tutaj chyba średnio chodziło o jego chęć, nie? Tym bardziej, że ostatnim razem nawet kasa ich rodziców niezbyt pomogła, także cóż. A kiedy ją pocałował, zamarła. Nie, żeby źle całował, całował jak zawsze zajebiście, ale nie powinien tak całować. W ogóle nie powinien całować, kurwa. I nawet go od siebie po chwili lekko odepchnęła, spojrzała mu w oczy i uniosła dłoń jakby chciała mu wymierzyć policzek, ale nie potrafiła tego zrobić. Zamiast tego poszła za impulsem, złapała go jedną dłonią za twarz, na wysokości szczęki dość mocno i na nowo wpiła się w jego usta. Cholernie zachłannie, chcąc się trochę chyba po prostu emocjonalnie wyżyć w tym momencie. Nie chciała żeby odpierdalał cokolwiek - ani dla niej, ani dla nikogo innego. Nie chciała po prostu żeby znowu miało go nie być obok :c

[Charles Fairchild]

– Nie – mruknął tylko cicho, bo już w tym momencie ja pocałował. Kiedy tak zamarła, początkowo nadal uparcie w to szedł, jakby nie chcąc stracić ani momentu na jej wahanie, dlatego kiedy lekko o odepchnęła, nie zareagował, zbyt mocno zaangażowany w całowanie jej słodkich ust, jakby w ogóle tego nie zauważył, kiedy więc go złapała za twarz, kiedy na nowo wpiła się w jego usta tak cholernie zachłannie, uśmiechnął się pod nosem. Czy seks w alejce za Rapture był na jego liście bingo dzisiejszego dnia? No nie był, ale nie narzekał. Zaraz zaczał błądzić ustami po jej dekolcie i szyi, dłoń wsuwając powoli między jej rozgrzane uda, coby jej sprawić trochę przyjemności. On też nie chciał odpierdalać, chociaż… Teraz trochę odpierdalał, ale jakie to było przyjemne!

[Lilianne Thompson]

Ona nie chciała tracić czasu od momentu w którym do tych ust już całkiem poważnie się dorwała. Ba, nawet nie pozwoliła sobie na żadne więcej analizowanie tej sytuacji, bo z jednej strony wiedziała, że seks w ich wykonaniu nie był niczym dobrym, nie w tym momencie życia w którym byli, ale jak się powstrzymać, kiedy całe jej ciało po prostu nie chciało odmawiać? Uniosła trochę głowę w górę, żeby ułatwić mu dojście do swojej szyi, a sama dłonie zsunęła w dół po jego klatce piersiowej, żeby dostać się do paska i zapięcia jego spodni. Zbyt długie delektowanie się bliskością mogło sprawić, że jej mózg się rozmyśli, a głupio byłoby marnować okazję, nie? Dlatego wcześniej wspomniane spodnie rozpięła, zsunęła je nieco w dół, razem z bokserkami, dłonią dobierając się do jego męski i zaczęła go pieścić, jednocześnie drugą ręką łapiąc go za podbródek, zmuszając do tego żeby znów wrócił do całowania jej ust. Teraz nie odpierdalał, teraz odpracowywał swoje winy

[Charles Fairchild]

Kiedy sama dobrała się do jego spodni i męskości, uśmiechnął się delikatnie spod jej warg. Wiedział, że to nie było rozsądne, ale z drugiej strony, skoro on był wolny i ona była wolna i mieli na to ochotę… Czemu nie? Przecież to wcale nie musiało nic komplikować w ich życiach, prawda? Tak więc wrócił do całowania jej ust posłusznie, podwinął jej sukienkę i zerwał z jej bioder koronkowe stringi, zaraz obracając ją tyłem do siebie i wszedł w nią mocno, jedną dłonią chwytając jej włosy i odchylając jej głowę tak, by móc się wpić w jej usta, poruszając się w niej dość szybko i mocno. Drugą dłoń natomiast zacisnął mocno na jej pośladku i kurwa, naprawdę tęsknił za tego rodzaju bliskością, a seks z nią… Cóż, zawsze był dobry.

[Lilianne Thompson]

Też tak to w swojej głowie próbowała ułożyć - dwoje dorosłych, wolnych ludzi uprawia niezobowiązujący seks bo ma na to ochotę. Inna sprawa, że w ich przypadku niezobowiązujący seks był czymś dziwnym i nienormalnym, ale jebać to. Będzie nad tym rozmyślać jutro, ewentualnie za kilka godzin. Posłusznie się obróciła, biodra wystawiając w jego stronę i gdy w nią wszedł, jęknęła przeciągle w jego usta, głowę odwracając istotnie tak, by móc je nadal całować. Jedną dłoń oparła na zimnym murze, a drugą zsunęła między swoje nogi, żeby potęgować tą przyjemność. I wtedy zrozumiała, że tak naprawdę jedyne czego brakowało jej w Charliem, a co dawał jej Jason to... spontaniczność. Nie mieli dużo okazji do tego przez ostatnie kilkanaście lat, nie mogli sobie na to pozwolić gdy wrócił bo chorowała, potem to wszystko się nawarstwiło i wyszło jak wyszło. Kiedy skończyli, przylgnęła do niego plecami i próbowała unormować swój oddech. Przyciągnęła jego ramiona do siebie tak, żeby ją nimi objął i zerknęła na jego dłonie i obite kostki.
- Trzeba to zdezynfekować i opatrzyć - stwierdziła, jak gdyby nigdy nic i uniosła jedną z tych dłoni do góry, składając na niej czułego buziaka, nad otartą skórą.

[Charles Fairchild]

No właśnie – w ich związku w zasadzie na tę spontaniczność nie było miejsca. I Charles o tym doskonale wiedział, ale to też nie tak, że spontaniczny być nie potrafił, chociażby jak wtedy, gdy wjebał się na jej panieński odstawiając striptiz stulecia, nie? W każdym razie, kiedy już skończyli, istotnie, objął ją mocno ramionami i ucałował jej ramię delikatnie. Kiedy powiedziała, że jego kostki trzeba zdezynfekować i opatrzyć, wywrócił lekko oczami.
– Oj tam, zagoi się samo – mruknął z rozbawieniem i spojrzał na nią, odwracając ją zaraz w swoją stronę, gdy już jego oddech się względnie uspokoił.
– Chcesz wracać do klubu czy do domu? – poruszył brwiami z lekkim uśmiechem i spojrzał jej w oczy, opierając się czołem o jej czoło.

[Lilianne Thompson]

No potrafił, ale nie dostarczał jej tego pojebanego dreszczyka. Idiotyczne trochę miała myślenie, bo przecież nie o to w życiu chodziło, ale to też pewnie kwestia tego, że okres w którym budujesz swój światopogląd i to, jakie masz oczekiwania spędziła czekając na niego, a nie to wszystko odkrywając, nie? A teraz chyba trochę miała kryzys wieku średniego, nawet jeśli w życiu by się nie przyznała
- Jasne, że zagoi, ale i tak trzeba to odkazić. Nie chcemy, żeby goiło się dłużej, prawda? - wywróciła oczami, odwracając się do niego istotnie przodem. Oparła się plecami o mur, ściągnęła sukienkę w dół żeby tyłkiem nie świecić i kiedy on oparł się czołem o jej czoło, mimowolnie objęła go za szyję, patrząc mu w oczy. - Chyba mam dość wrażeń jak na jeden wieczór, więc raczej dom - powiedziała z rozbawieniem, palcami gładząc delikatnie jego kark. - Jakiś drineczek u mnie na lepszy sen? - sama teraz poruszyła brwiami, ale w sumie nie było w tym pytaniu żadnego podtekstu. Ot, opatrzy mu łapki w trakcie picia drineczka, nie?

[Charles Fairchild]

Cóż, on na ten kryzys wieku średniego nie narzekał zdecydowanie, bo bawił się przednio dzisiejszego wieczoru i w zasadzie i jemu brakowało takiej spontaniczności, bo przecież w więzieniu nie do końca miał czas na jakieś spontaniczne decyzje, nie? W każdym razie, kiedy powiedziała, że nie chcą, żeby goiło się dłużej, wzruszył ramionami.
– Przeżyłbym jakoś, ale jeśli ty masz być w roli sexy pielęgniarki to chętnie przyjmę opatrunek – uśmiechnął się do niej całkiem uroczo i spojrzał na nią z góry. Pokiwał powoli głową, gdy zaproponowała drineczka na lepszy sen i pewnie ruszyli do jej domu.
– Widzę, że pełny serwis oferujesz, drineczek i opatrunek – zaśmiał się cicho, gdy już rozsiadł się na jej kanapie. – Najlepszy szpital ever tu prowadzisz – dodał, puszczając jej oczko.

[Lilianne Thompson]

Czasem nawet miała rozkminy emocjonalne, jakby wyglądało ich całe życie gdyby nie tamten wieczór, serio. Niestety, nie miała się tego dowiedzieć, ale wewnętrznie sądziła, że na pewno gdyby się rozstali w normalnym trybie, bez tego motywu więzienia, to raczej nie mieliby takiego super kontaktu jak teraz. A szanse były spore, bo jednak nie mieszkał z nią jak była upierdliwa, wkurwiona macierzyństwem i całą resztą. Jak przychodziła na widzenia to jednak była słodyczką
- Nie rozpędzaj się - zaśmiała się pod nosem, ale w sumie mogła być jego seksowną pielęgniarką, jeśli będzie grzeczny. A kiedy dotarli do jej domu, zrzuciła z siebie kieckę i wskoczyła w jakieś szorty i luźny t-shirt, po czym wróciła do salonu z drinkiem i jakąś małą apteczką. - Wiadomo, full serwis - puściła mu oczko, siadając obok niego. Ujęła jego jedną dłoń i zaczęła przemywać otarcia wodą utlenioną. - Pomyślałam, że jak będę się całkiem nieźle czuć po chemii, to moglibyśmy zabrać Cams w przerwie wiosennej na jakiś fajny wyjazd. Co o tym myślisz? - poruszyła brwiami, przecierając do sucha wacikiem ranki.

[Charles Fairchild]

Z jednej strony jasne, nie mieszkał z nią, jak była upierdliwa i wkurwiona maicerzynstwem, ale z drugiej strony była nim wkurwiona, bo jednak nie miała pomocy z jego strony, była z tym sama, niezależnie od tego, jak bardzo pomagali jej rodzice czy jak on chciał być tego częścią, ech.
– Oj no weź – wygiął usta w podkówkę i zasmiał się dźwięcznie, a kiedy ona wróciła w szortach i jakimś t-shircie, to on sam zdążył rozpiąć sobie kilka guzików koszuli, bo uwierały go pod szyją okrutnie.
– Takie życie to ja szanuje, może powinienem tu zostać – zaśmiał się dźwięcznie, ale skrzywił się lekko, gdy zaczeła przemywać otarcia, bo jednak trochę bolało, a on był tylko niewinnym facetem, nie?
– Jasne, że tak. Może Paryż? Zawsze mówi o tym, że chciałaby tam pojechać i zobaczyć wieżę Eiffle’a, ma straszny flow ostatnio – zaśmiał się pod nosem.

[Lilianne Thompson]

No drugi raz by na pewno na takie macierzyństwo nie poszła. W sumie przy Jasonie się trochę obawiała, że nie dość, że musiałaby wychowywać dziecko to jeszcze nim się zajmowac, a tego totalnie by nie zdzierżyła na dłuższą metę, nie ważne jak bardzo chciałaby sobie wmówić, że da radę Wywróciła z rozbawieniem oczami, ale nie skomentowała jego słów. Jednakże, na rozpięte kilka guzików zwróciła uwagę, zlustrowała go wzrokiem, ale próbowała trzymać mózg w ryzach. Kulturalnie mu rękawki też podwinęła, żeby było mu wygodnie, zanim wzięła się za opatrywanie rączek, hehe.
- Proszę bardzo. Udostępnię ci gościnną sypialnie - pokazała mu język, a kiedy się skrzywił, uniosła jego dłoń nieco wyżej, bliżej swoich ust i delikatnie podmuchała. - Jezu, Camille to by posikała się z radości - dodała z rozbawieniem, bo Cams pewnie ciągle rzucała jakieś małe aluzje, odkąd usłyszała że Jay to zamknięty temat - Możemy sobie w ogóle zrobić jakiś mały objazd po Europie. Francja, Włochy... w dwa tygodnie powinniśmy się wyrobić - wyszczerzyła się do niego. - Tylko pewnie musielibyśmy zaakceptować to, że chciałaby wziąć też tego swojego chłopaka - wymownie uniosła brew w górę. Nie, żeby miała coś przeciwko. Generalnie nawet mogła za niego zapłacić, nie?

[Charles Fairchild]

Uśmiechnął się lekko, gdy podwinęła mu rękawy i zaczęła opatrywać mu rączki. Zaśmiał się, kiedy powiedziała, że udostępni mu swoją gościnną sypialnię.
– Jesteś zbyt łaskawa, Lilianne – pokazał jej język w odpowiedzi, ale z lekkim uśmiechem obserwował, jak troskliwie się zajmowała jego obrażeniami. Kiedy więc wspomniała, że Camille by się posikała z radości, zaśmiał się dźwięcznie.
– Można, pewnie. Możemy zacząć we Włoszech w Positano a skończyć na Lazurowym Wybrzeżu, co? – poruszył brwiami, bo to wydawało się mu zajebistą opcją. – O Chryste, ten pizduś. No nie trawę typa, jakiś kurwa dziwny jest. Powinna się w ogóle nauką zająć, a nie chłopakami, na to będzie miała czas – stwierdził jak typowy ojciec jedynaczki, cóż.

[Lilianne Thompson]

- Słuchaj, jesteś ojcem mojej córki. Czy tego chcę czy nie, muszę być dla ciebie dobra i łaskawa, w każdym razie póki nie skończy osiemnastu lat - zażartowała, oczami wywracając i odetchnęła cicho. No jak inaczej miałaby się nim zajmować? Nawet jak była na niego zła, to ciężko było nie być... czułą. Nie było w tym dodatkowych ukrytych zamiarów, chęci sprawienia żeby został i nigdy nie odchodził. Ot, troszczyła się o niego. Byli rodziną. Tak po prostu.
- Dobra opcja. Możemy zahaczyć o Mediolan i zrobić jakieś porządne zakupy - uśmiechnęła się szeroko. O, takie wakajki to zdecydowanie jej odpowiadały. O ile będzie się dobrze czuła i nie umrze do tego czasu, ale o tym w zasadzie wolała za bardzo nie myśleć. Nadal uparcie to wszystko od siebie odpychała. - Przestań, nie jest pizdusiem. Jest słodki i widać, że bardzo im na sobie zależy. Uczy się dobrze, przestała odwalać, więc... daj mu szansę. Zapomniałeś już jak to jest? - dźgnęła go palcem pod żebra i zaśmiała się cicho, sięgając po swojego drinka - czytaj: tequila z lodem - i upiła z niego spory łyk. - Nie unikniemy penisów w jej towarzystwie. Jest śliczna, normalne że ma chłopaka - dodała z rozbawieniem, oczami wywracając. Była, udała im się totalnie.