autor

[Nesta Rosenthal]

Śmierć jej męża nie była dla Ness szczególną traumą - i tak chciała się z nim rozwieść, sądziła, że będą razem szczęśliwi ale z perspektywy czasu widziala, że zdecydowanie za szybko po Enzo wskoczyła w ten związek, a on to wykorzystał. Teraz została z jego ciemnymi interesami i pracą w FBI, co delikatnie mówiąc, kłóciło się ze sobą dosyć mocno. Poczekała kilka miesięcy, a dzisiaj miała spotkanie z kupcem. Nie miała okazji wcześniej poznać Bena - ale poznała Jasona, jego brata. Tak więc pojawiła się na spotkaniu bez zamiaru szczególnych negocjacji. Chciała po prostu pozbyć się klubu, a że transakcja była po znajomości, w zasadzie zdolna była pójść na duże ustępstwa. Większe, niż gdyby miała to zrobić dla kogoś zupełnie obcego.
Siedziała w biurze, w którym pewnie generalnie głównie pomagał Nicky i czekała, nerwowo stukając obcasem o marmurową posadzkę. Kiedy więc mężczyzna wszedł do pomieszczenia, pierwszą myślą Ness było "och, jest przystojny", szybko jednak tę myśl od siebie odsunęła.
- Ty musisz być Ben - uśmiechnęła się całkiem przyjaźnie, ściskając z pewnością siebie jego dłoń. - Miło mi cię w końcu poznać. W zasadzie przygotowałam całą papierologię, zerknij, sprawdź czy cena ci odpowiada i wszystko się zgadza i ty będziesz miał nowy klub a ja problem z głowy - uniosła kąciki ust, bo naprawdę chciała mieć to z grzywki.

[Benjamin Rosenthal]

To Jason mu podrzucił pomysł kupienia Rapture. Nie narzekał, właściwie był tym zakupem całkiem zainteresowany, bo szukał jakiegoś fajnego miejsca do robienia interesów właśnie w Seattle. Rozwiódł się z żoną, która została na Florydzie razem z ich synkiem i chyba potrzebował zacząć wszystko od nowa. Na spotkanie przyjechał punktualnie, nawet jakiś podarunek dla Nesty ze sobą przyniósł, bo Jay mówił o niej w samych superlatywach, a skoro to jego znajoma to why not?
Od momentu przekroczenia progu jej gabinetu zrozumiał, że podarunek był na miejscu jak najbardziej, bo od razu mu wpadła w oko - ten garnitur i gorset, te pełne usta… Uśmiechnął się do niej szeroko.
- Dokładnie tak. Benjamin Rosenthal - uniósł jej dłoń do swoich ust i ucałował jej wierzchnią część. - Miło mi cię poznać, słyszałem same dobre rzeczy od Jasona - dodał, poruszając brwiami. Zajął zaraz istotnie miejsce przy biurku, otwierając przygotowane przez nią dokumenty i zaczął wszystko przeglądać, ale zupełnie się na niej nie mógł skupić. Kurwa, od dawna żadna kobieta mu się tak nie spodobała.

[Nesta Rosenthal]

Kiedy ucałował jej dłoń, uśmiechnęła się delikatnie. Nie była do tego raczej przyzwyczajona – w FBI rzadko mogła pokazywać, że faktycznie jest kobietą – bo ktoś mógłby się jeszcze zorientować, że faktycznie nią jest, jakkolwiek to komicznie nie brzmiało.
– Mnie również jest bardzo miło – odparła spokojnie, ale jeszcze nie siadała. – Och, to całe szczęście, że nie przedstawił mnie jako wrednej jędzy – rzuciła półżartem, prostując plecy. – Napijesz się czegoś? Kawa, herbata, whisky, tequila? – poruszyła brwiami, bo wiedziała doskonale – może nawet aż za dobrze – w jaki sposób przypieczętowywało się tutaj deale. Nie, żeby jej to przeszkadzało, w końcu… Chcąc nie chcąc, była częścią tego świata, nie?
– Wszystko okej? – uniosła jedną brew, kiedy tak przeglądał dokumenty, bo wiadomo – wolała się upewnić. Cholernie chciała się już pozbyć ostatniego reliktu bo mężu.

[Benjamin Rosenthal]

A dla niego witanie kobiety w ten sposób było całkowicie normalne. Nie był to jednak tak narwany gest, jaki wykonałby za pewne jego młodszy brat, bo Benji, mimo że z kobietami flirtować uwielbiał, to zdecydowanie robił to o wiele delikatniej niż Jason
- Myślę, że gdybyś nią była, to Jason na pewno by mi o tym powiedział. Wiesz, że nie ma problemu z mówieniem tego co myśli - rzucił z lekkim rozbawieniem. Wręcz uważał, że jego brat miał czasem mózg orzeszka, nie żeby coś. - Kawa będzie w porządku - uśmiechnął się do niej uroczo i niewinnie. Ogólnie przybijał deale zazwyczaj alkoholem, ale… - Napić moglibyśmy się pójść później, podobno w okolicy jest jakiś bar, w którym serwują najlepsze drinki w tym stanie. Co ty na to? - zaproponował luźno. Mogliby się napić też tutaj, ale lepiej byłoby iść po wyższej linii!
- Wiesz co? - odłożył jedną z kartek z powrotem na blat. - Podpisujemy. Podejrzewam, że nie okłamałabyś brata swojego znajomego, więc… - puścił jej oczko i istotnie, po prostu zaczął wszystko podpisywać. Po co miałaby go okłamywać?

[Nesta Rosenthal]

Widziała doskonale, że Benjamin znacznie różnił się od Jasona, ale był to plus. Nessie zdecydowanie była spokojniejsza i chociaż Jay był zabawnym facetem, to jednak na dłuższą metę potrafił być męczący ze swoim Jasonowaniem, szczególnie w duecie z Marcusem. Dwa pojeby, ale co zrobisz?
– Nie ma, ale mnie chyba się czasami trochę boi – zaśmiała się dźwięcznie, chociaż istotnie, tak było. Nie, żeby Ness to przeszkadzało, bo absolutnie nie przeszkadzało. W każdym razie, kiedy powiedział, że kawa będzie okej, podeszła do ekspresu, bo miała na sto procent własny w biurze i istotnie, zaczęła robić kawę. – Czarna czy z mlekiem? – spytała z uśmiechem. – Och, w takim razie można sprawdzić, przyda ci się pewnie research, może ci się uda podkupić ich barmana, jeśli zdecydujesz się kupić Rapture – wzruszyła niewinnie ramionami i postawiła przed nim kawę taką, jaką chciał.
– Nie mam powodów, żeby kłamać, po prostu chcę się pozbyć tego miejsca. Nie jest mi do niczego potrzebne – wzruszyła ramionami. – Ale cieszy mnie to, nawet nie wiesz, jaki ciężar w tym momencie ze mnie zdejmujesz – bo była agentką, a nie businesswoman, nawet jeśli sporo się nauczyła przez ostatni czas, to kochała swoją pracę, a to… To ją rozpraszało. Tak jak te jego obłędnie błękitne oczy, ach.

[Benjamin Rosenthal]

Od razu by się z nią zgodził, gdyby wiedział co myślała, bo on również obu panów uważał za absolutnych popierdoleńców, ale jeden z tych popierdoleńców był jego bratem, więc nie za bardzo miał wyjście i musiał go kochać i nawet czasami wspierać, ale to robił już z mniejszym zapałem dość często
- Aż tak? - zaśmiał się mimowolnie. - Czarna. Podwójne espresso, proszę - zlustrował ją wzrokiem mimowolnie gdy podeszła do ekspresu. Piękne nogi - to pomyślał od razu, ale zaraz grzecznie swoje spojrzenie przeniósł na stertę dokumentów przed sobą. - No generalnie taki jest plan, żeby przejąć coś więcej, ale najpierw skupmy sie na tym cudeńku - puścił jej oczko. Wszystko powoli, nigdzie mu się nie spieszyło i póki co zamierzał w Seattle zostać. A co będzie potem? Zobaczy się.
- Słyszałem o twoim mężu. Przykro mi. A zajmowanie się klubem to faktycznie nie łatwe zadanie - przytaknął. Sam miał kilka przecież, także miał świadomośc jak to działało. - No i fajnie, oboje będziemy zachwyceni - złożył jeszcze kilka parawek, po czym podsunął jej papiery na drugą część biurka. - Skoro formalności mamy za sobą, idziemy opijać tą cudowną transakcję? - poruszył brwiami i wstał od biurka, zapinając guzik w swojej marynarce.

[Nesta Rosenthal]

– Widzę swój człowiek – powiedziała, gdy zamówił podwójne espresso i istotnie, takie mu zrobiła, filiżankę zaraz przed nim stawiając. W każdym razie, gdy powiedział o przejmowaniu czegoś więcej, pokiwała głową. – Pewnie, ale barmana można przejąć już teraz – zaśmiała się cicho, wzruszając niewinnie ramionami, bo ona sama na inwestycjach nie znała się jakoś szczególnie mocno. Mogłaby, gdyby chciała, poczytać, douczyć się, ale… Nie miała takiej potrzeby.
– Wyjdę na straszną sukę, jak powiem, że mi nie jest przykro? – spytała, patrząc na niego. – W sensie. Jest mi przykro, bo zmarł człowiek, ale… Chciałam się rozwieść, więc sam rozumiesz – wzruszyła ramionami. Nie starała się mu zaimponować, być kims kim nie była, po prostu mówiła szczerze.
– Pasuje mi coś takiego – rzuciła z rozbawieniem. Z jej strony papiery były pewnie podpisane. – Myślę, że możemy, interesy z tobą to przyjemność, Benjamin – odparła z rozbawieniem i pewnie ruszyli w stronę baru, o którym wspominał.

[Benjamin Rosenthal]

- Żadna inna kawa nie istnieje. Podobno byłaś żoną włocha, tak? Nie dziwią mnie zatem te preferencje kawowe - puścił jej oczko. Oprócz tego co powiedział mu Jason, Benji zapewne mały reasarch zrobił, bo sobą by nie był inaczej - Właściwie masz rację. Cóż, najwyżej od razu panu zaproponujemy pracę - powiedział z uśmiechem. Żaden problem, dobremu barmanowi Benji mógłby zaproponować płatność nawet za kilka dni z góry, pieniędzy mu nie brakowało a dobrych ludzi warto mieć, prawda?
- Nie wyjdziesz, czasem tak bywa - wzruszył delikatnie ramionami, bo nie było w tym nic sukowatego, szczególnie gdy za chwilę wyjaśniła z czego to wynika. Pokiwał głową i nawet otworzył jej drzwi, puszczając przodem. Podjechali jego autem do wspomnianego super-baru i teraz usiedli na wysokich krzesłach.
- Co najbardziej lubisz pić? - zapytał spokojnie, nie zamawiając niczego dla siebie. Może mu coś fajnego poleci?

[Nesta Rosenthal]

– Ach, tak, mój pożal się boże pierwszy mąż – powiedziała z rozbawieniem. – Ale akurat on pije zawsze cappuccino, to powinna być pierwsza red flaga, ale byłam młoda, głupia i ciężarna – rzuciła z rozbawieniem, bo pewnie cała rodzina Enzo mentalnie gardziła jego cappuccino po godzinie dwunastej w południe. W każdym razie, gdy powiedział, że najwyżej zaproponują barmanowi od razu pracę, skinęła głową, bo ona tez nie widziała w tym problemu – warto było inwestować w pracowników, przynajmniej jej zdaniem.
– Okej, w takim razie cieszę się, że nie masz mnie całkiem za okrutnie wredną, złą i podłą – wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się całkiem sympatycznie, ale pozwoliła mu oworzyć sobie drzwi i istotnie, gdy usiedli na krzesłach, założyła nogę na nogę i rzuciła okiem na kartę.
– Zazwyczaj? Albo szkocką na lodzie albo tequilę, ale skoro mają tutaj cocktaile i to w dodatku takie dobre, to myślę, że ten autorski o nazwie sex in the air brzmi spoko – wzruszyła ramionami i przeniosła spojrzenie na jego oczy. – A ty, co pijesz? – poruszyła brwiami.

[Benjamin Rosenthal]

- O, czyli masz córkę? Ile ma lat? - zainteresował się od razu, bo mimo tego czym się zajmował, cholernie uwielbiał dzieci. I tęsknił za swoim brzdącem okrutnie, ale cóż. - Ja mam syna. Ma sześć lat - dodał od razu, bo skoro tak, to mieli dodatkowy temat do rozmowy, prawda? Ale wydawała mu się całkiem uroczą kobietką, nawet wtedy gdy słuchał o niej od Jasona, albo gdy czytał jakieś jej papiery - łącznie z tymi mówiącymi o tym, że była w FBI. Ciekawy dobór zajęć, nie ma co.
- Szczerość to nie bycie podłą - puścił jej oczko, bo właśnie tak sądził. Zresztą, Ben nie oceniał nigdy nikogo na podstawie jednej sytuacji czy czyichś słów. Zawsze za czymś kryło się coś więcej, prawda? Pokiwał głową. - W takim razie poprosimy dwa razy sex in the air - rzucił do barmana, zaraz przenosząc wzrok znowu na Nestę. - Zwykle tequilę z tequilą - zaśmiał się pod nosem.

[Nesta Rosenthal]

– Nie powiedziałam, że mam córkę – rzuciła z rozbawieniem, bo nie wspominała o tym, ale domyśliła się, że pewnie zrobił o niej research. – Ale odrobiłeś pracę domową – zaśmiała się pod nosem. – Ma szesnaście lat, więc już nie jest takim dzieciaczkiem. I jest piekielnie mądra, chce zostać lekarzem – powiedziała z dumą, ale uśmiechnęła się, gdy wspomniał o synu, ale obrączki nie widziała, bo mimochodem na jego dłonie – duże, bo to nie umknęło jej uwadze - zerknęła. – Sześć lat, huh? Dzieciaki szybko dorastają. Uwielbiam dzieci – powiedziała z uśmiechem. – A twoja żona co na to, że nie nosisz obrączki i wyciągasz obce kobiety do baru? – poruszyła brwiami i tak, to był subtelny sposób Ness na wybadanie terenu.
– Tequila z tequilą to najlepszy drink na świecie, o ile wrzucisz tam jeszcze plasterek cytryny, okej – zaśmiała się dźwięcznie. Cytrynka musiała być, a jakże!

[Benjamin Rosenthal]

- Powiedziałaś, że byłaś ciężarna i tak... no nie wiem, córka do ciebie pasuje - powiedział z rozbawieniem, bo jednak własnie się wpierdolił w to, że o niej czytał, ale cóż, takie żyćko - Jak zawsze, nie mogłem się powstrzymać - pokazał jej język. A potem pokiwał głową na jej słowa. - Czyli mądra dziewczyna. Jak mamusia, tak zakładam - bo byle ameba nie dałaby rady pracować w FBI i prowadzić klubu jednocześnie, toteż założył, że Nesta również była szalenie mądra. Kurwa, jak jego kręciły takie kobiety - nie dość, że piękne to jeszcze ogarnięte intelektualnie. - Ja też - przyznał, zaraz wzruszając ramionami. - Moja żona od kilku miesięcy jest byłą żoną i mieszka razem z naszym synem na Florydzie. Więc chyba nie ma nic przeciwko - puścił jej oczko. Nawet chyba się cieszył z tego obrotu sprawy.
- Wypróbuję następnym razem - wyszczerzył się do niej. Zaraz podali im drinki, więc upił łyk swojego. - Faktycznie genialny. Może do Rapture powinniśmy dać coś podobnego? Wymyśl jakiegoś genialnego drinka, nazwiemy go na twoją cześć - uniósł brew w górę. No, mogli.

[Nesta Rosenthal]

– Dobry research to podstawa, w zasadzie to przyznam, ja o tobie nie robiłam, ale to dlatego, że… Jak mówiłam, nie zależy mi na tym klubie, chcę się go pozbyć. Gdyby mi zależało, prawdopodobnie wiedziałabym o tobie wszystko, z rozmiarem buta włącznie – rzuciła, puszczając mu oczko. Po prostu przyjęła do wiadomości, że brat Jasona i na tym się skończyło, nie? – Nie zachowuj się tak, jakbyś nie wiedział, gdzie pracuję – wzruszyła ramionami, bo na pewno doskonale wiedział, skoro wiedział o jej córce.
– Och. Przykro mi, rozwody to nic przyjemnego – przyznała cicho. – I co, przeniesiesz się tu, a do niego będziesz latał? Nie będzie ci go brakowało? – spytała z lekką troską dotykając jego ramienia. – Chyba, że nie planujesz zostawać w Seattle? – uniosła jedną brew, bo wiadomo. Mogło tez tak być.
– Polecam – zaśmiała się, upijając trochę drinka. – Myślę, że teraz, skoro zostałeś właścicielem, to możesz tam wprowadzać co tylko chcesz, ale autorskie drinki zawsze super się sprzedają. Jeszcze daj fikuśne nazwy i fancy kieliszki i wszystkie laski będą walić drzwiami i oknami, żeby ich spróbować – wzruszyła ramionami.

[Benjamin Rosenthal]

- Jasne, że podstawa. Słowa Jasona to jedno, ale wolałem wiedzieć z kim będę przeprowadzać tak poważną transakcję. - wzruszył delikatnie ramionami. Nie było w tym nic osobistego, po prostu ostrożności nigdy za wiele, a Jay mógł sądzić że była spoko, nawet jeśli w rzeczywistości by nie była. Ufał mu, ale interesy to interesy mimo wszystko. - Wiem, ale nie uważam tego za cokolwiek istotnego - powiedział całkiem poważnie. Dla niego mogła i pracować w urzędzie skarbowym generalnie, chociaż to byłoby w zasadzie równie słabe dla jego pracy
- Tak bywa - wzruszył delikatnie ramionami. - Będę latać. Zamierzam trochę zostać w Seattle. Może będę miał okazję wyciągnąć cię jeszcze kiedyś na jakiegoś drinka? - poruszył brwiami. No skoro oboje byli wolni a on zostawiał w Seattle...
- Dlatego mówię, wymyśl coś fajnego. Na co tylko masz ochotę. - wlepił wzrok w jej ciemne oczy, uśmiechając się uroczo.

[Nesta Rosenthal]

– Z całym szacunkiem i sympatią do twojego brata, to kompletnie się nie dziwię. Jason potrafi… Cóż, Jasonować – zasmiała się, wzruszając ramionami, bo istotnie, rozumiała. Ona za to nie robiła researchu, bo Ben dla niej mógł nawet spalić te budę i by jej przykro nie było, ale widziała, że był naprawdę ogarniętym facetem. Miło się z takimi pracowało i obcowało. –Nie? Jesteś chyba pierwszym facetem, który nie uważa tego, za coś istotnego – wzruszyła ramionami z rozbawieniem.
– Może będziesz miał – wzruszyła ramionami, bo w zasadzie tego nie wykluczała. – Jeśli będziesz mieć jakieś pytania co do Rapture, to oczywiście możesz zawsze dzwonić – dodała, a gdy powiedział, że może wymyślić coś fajnego, zaśmiała się mimochodem. – Na tę chwilę mi do głowy przychodzi tylko podwójna tequila na lodzie z plasterkiem cytryny, a to nie najbardziej kreatywny drink – odparła, upijając swojego. Naprawdę go polubiła.