autor

[Charles Fairchild]

Okej – powiedział tylko spokojnie, oferując jeszcze jej jednego, gdy odparła, ze próbuje ograniczyć, bo to się chwaliło, ale wiedział, że stres związany z ojcostwem nie pomagał jej zupełnie. Pokiwał głową, gdy powiedziała, że chciała to poukładać, ogarnąć i tak dalej, ale no.
– Cóż, to chyba w takim razie też trochę wina Jasona, że nie umie łapek przy sobie utrzymać, ale to akurat nic nowego – wzruszył ramionami, zaciągając się głęboko, bo czuł, że potrzebuje się bardziej najebać z każdym jej kolejnym słowem. – Lily, nie musisz już przepraszać, spoko. Nie zamierzam cię jakoś udręczac i ci wypominać – wzruszył ramionami, bo trochę tak wyglądało to z jego strony.
– Ja nie mam z tym problemu, możemy chodzić we trójkę. Może tak dla naszych mózgów będzie lepiej, zanim jeden zacznie się jarać bardziej niż drugi i zapomni no wiesz, że ten drugi może być opcją – wzruszył ramionami, chociaż wiedział, że to wcale zajbiste wyjście nie było. Ech.
– Rozumiem, pewnie – skinął głową, bo wiedział, jak to przy chemii wyglądało. Kiedy dała mu zdjęcie usg, uśmiechnął się delikatnie, bo kurwa, wystarczyło, że zobaczył tę maleńką plamkę i widać było, że już w jego oczach pojawiła się olbrzymia czułoś, nawet jeśli nie powinien się przywiązywać.
– Będzie na pewno wspaniałe, niezależnie od tego, czyje jest – uśmiechnął się do niej – Ja… Nie wiem, mogę je zatrzymać, czy wolisz ty, czy… – ugh, ta sytuacja była naprawdę chujowa. – Gdybyś chciała usunąć, rozumiałbym, ale… Chyba mnie trochę cieszy, że już je kochasz – przyznał łagodniej, patrząc na nią z miłością, bo ją też kochał nadal. :c

[Lilianne Thompson]

- I tak prędzej czy później by wyszło. Szkoda po prostu, że musiało w obecności tylu osób - powiedziała cicho. Jasne, wiedziała, że nie musi przepraszać, ale chciała. Chciała, bo nie zasłużył na to jak go potraktowała. Mimo to... kurwa, no zależało jej na Jasonie. I miała wrażenie, że nie od paru miesięcy tylko zawsze coś faktycznie było i chuj, jak żyć? Ale tego wolała rzecz jasna nie dodawać. - Sama się tym trochę udręczam - mruknęła cicho, nawet z minimalną nutą rozbawienia. Przechyliła głowę na bok gdy powiedział, żeby chodzili we trójkę. - Możemy spróbować - trochę się bała czy panowie w razie czego się nie pokłócą, ale jak nie spróbują to nie będą wiedzieć, nie? A kiedy zobaczyła jak patrzył na to zdjęcie z usg, to aż ją coś zakuło mimo że się domyślała, że tak będzie reagował.
- Możesz je zatrzymać, właściwie chciałam ci to zaproponować - powiedziała z delikatnym uśmiechem. Lily też Charliego kochała - wiedziała, że w pewnym sensie zawsze już będzie, nawet jeśli to było głupie. Jak można czuć coś do dwóch tak skrajnie innych osób? Zabawne. I smutne jednocześnie. - Chodzi mi teraz ciągle po głowie czy będzie chłopiec czy dziewczynka. Może chłopiec wyszedłby nam lepiej niż Camille? - rzuciła z rozbawieniem, zupełnie odruchowo i dalej szła w głąb ogrodu. - W ogóle... możesz jakoś podstępem zorganizować nam obiad we trójkę? Ty, ja i Cams? Chcę z nią o tym porozmawiać, a sama ze mną nie będzie chciała się widzieć - spojrzała na niego teraz z nadzieją, że pomoże, bo potrzebowała jakoś ogarnąć też temat pierworodnej, no.

[Charles Fairchild]

– Czasu nie cofniesz, a nie ma najmniejszego sensu, żebyś nadal się tym przejmowała – uśmiechnął się do niej całkiem czule. Odetchnął głęboko, gdy powiedziała, że sama się tym udręcza i uśmiechnął się blado. – To nie udręczaj, bo maleństwo też udręczysz – kusiło, żeby powiedzieć, że im, ale nie wiedział, czy będzie jego, nie? Pokiwał głową, gdy powiedziała, że mogą spróbować. Mogli. I spróbują. Najwyżej zrobią siarę i nie wpuszczą ich więcej na usg.
– Dziękuję – odparł cicho, gdy powiedziała, że może zatrzymać usg. Bo jednak zamierzał zrobić jakąś książkę i jeśli miałoby być tylko jej dzieckiem, to po prostu jej ją odda. Charlie był dość mocno sentymentalny w takich kwestiach. – A lekarz mówił, jak twój organizm po chemii to zniesie? – spytał z troską. Charliemu do głowy w zasadzie przychodziły chyba wszystkie pytania, które Jayowi nie przychodziły zupełnie.
– Och, Cami jest cudowna, jest tylko nastolatką i ma flow buntu – uśmiechnął się czule na słowa o córce i szedł razem z nią w głąb ogrodu. – Tak, chociaż najpierw spróbuję ją namówić normalnie, rzucę argumentem z ciążą, nowym braciszkiem czy siostrzyczką… Może nawet by chciała iść na usg – poruszył brwiami i uśmiechnął się lekko. No jasne, że chciał jej pomóc, tym bardziej, że nie chciał, żeby się udręczała i denerwowała, nie?

[Lilianne Thompson]

Pokiwała tylko głową i w zasadzie doceniała, że tak do tego podchodził mimo że wiedziała, że na pewno łatwe to nie było i cały ten proces czekania na informacje o ojcostwem ławy nie będzie. Ale to Charlie - i właściwie reagował dokładnie tak, jak podejrzewała, że reagować będzie.
- Powiedział, że muszę zrobić szybciej wszystkie badania kontrolne, na wszelki wypadek. Poza tym chyba na nic innego to nie wpłynie. Dużo witaminek, spokoju i powinno być w porządku - wzruszyła ramionami. Póki co nawet nie czuła, że jest w ciąży, może poza humorkami, ale i na to większej uwagi nie zwracała - zakładała, że po prostu Bunny to kurwisko, Jason jest wkurwiający, Camille rozpuszczona a o tym wiedziała od zawsze przecież Ale mimowolnie podczas tej całej rozmowy, temat maleństwa układał się jej w głowie. Nawet idąc teraz, trzymała ciągle jedną dłoń na swoim płaskim jeszcze brzuszku, chociaż wcześniej tego nie robiła.
- W dupie jej się przewraca, a nie flow buntu ma - mruknęła, ale nie ze złością, bardziej ze smutkiem w zasadzie. - Strasznie za nią tęsknię, więc jeśli uda ci się ją w końcu przekonać to będę twoją dłużniczką totalnie - aż westchnęła ciężko. No bo Lils nie miała pomysłów na przekonanie młodej do siebie, a w zasadzie nawet czuła, że aktualny motyw ciąży i oficjalnego związku z Jay'em nie wiele pomoże.

[Jason Rosenthal]

Kiedy tak pokiwała głową, uśmiechnął się delikatnie, bo jasne, wiedział, że przecież to ona i tak miała najgorzej, była w ciąży, po chemii i oczekiwanie na testy na ojcostwo wcale nie było najprostsze na świecie.
– Zatem kiedy idziesz na badania kontrolne? – uniósł jedną brew i spojrzał na nią z troską. Przystanął jednak, kiedy powiedziała, że w dupie się Camille przewraca i że strasznie za nią tęskni.
Wiem, że tęsknisz. I nie musisz mówić, że będziesz moją dłużniczką, to bzdura. Nie jesteś mi nic winna, Lily – odparł zapatrzony w jej oczy i nawet chciał ją przytulić, ale w tym momencie zobaczył Jasona, który popierdalał w ich stronę i mimochodem oczami wywrócił.
– O, Lily, tu jesteś, wszędzie cię szukam – uśmiechnął się uroczo i przygarnął blondynkę do siebie. – Ogarnąłem loty, żebyśmy mogli spokojnie jutro iś na to usg – uśmiechnął się tym razem nieco złośliwie do Charliego, nie wiedząc, że we trójkę mieli zacząć chodzić.

[Lilianne Thompson]

- Jutro - odpowiedziała od razu. Chuj, niech idzie z nimi. Może to jakoś oczyści atmosferę, bo przecież do porodu kupa czasu i będą mimochodem musieli jakoś to wszystko łączyć, skoro obaj mogli być potencjalnymi ojcami. Inna sprawa, że domyślała się, że Jay by najchętniej spierdolił. Nie, żeby go winiła. Naprawdę próbowała rozumieć. - Trochę jestem ci winna - mruknęła z lekkim rozbawieniem, przygładzając materiał jego koszuli a kiedy usłyszała głos Jasona, odetchnęła głęboko. Typowe, nie?
- Mówiłam ci, że idę pogadać z Charliem - powiedziała, ale objęła go delikatnie w pasie. - To dobrze, ale w sumie pójdziemy na nie we trójkę. Charlie nie ma nic przeciwko, a to chyba będzie najlepsze rozwiązanie póki nie wiemy... no wiecie - wzruszyła ramionami, wyłapując oczywiście ten złośliwy uśmieszek i nawet gwiazdora uszczypnęła lekko w bok

[Jason Rosenthal]

– Okej – uśmiechnął się delikatnie, bo co prawda nie chciał w żaden sposób wprowadzać nerwowej atmosfery, ale z chęcią miła trochę utrze nosa Jasona, prawda? W każdym razie, kiedy powiedziała, że trochę jest mu winna, wywrócił oczami, ale uśmiechnął się nieznacznie, chociaż jego uśmiech zgasł, gdy niemalże przybiegł Jason. Cóż.
– No tak, ale długo cię nie było i się zaczynałem martwić – posłał jej iście niewinne spojrzenie, bo istotnie się o nią martwił – szczególnie jak sama z Charlesem była. – We trójkę? Och. No… Okej, skoro tak zadecydowałaś… – powiedział doś niepewnie, bo widać było, że humor mu przygasł. Charlie się zmył, pocałował w policzek Lily, a Jason zmrużył lekko brwi.
– Och, sądziłem, że będziesz mnie traktować preferencyjnie – mruknął nieco sfochowany, bo trochę go wkurzyło, że nie posłuchała wcześniej jego zdania.

[Lilianne Thompson]

- Spokojnie, nigdzie bym się nie zgubiła. Chyba. W sumie w ciąży z Cams miewałam zawiechy mózgowe - zamyśliła się, bo miewała dziwaczne loty z pamięcią w poprzedniej ciąży, ale trochę też oczywiście teatralnie teraz poleciała widząc to nieco komiczne podejście Jasona, chociaż... podobało jej się to, że był zazdrosny. Mimo, że wcale nie musiał być. Cóż. - Tak, we trójkę - powtórzyła, a kiedy Charlie dał jej buziaka w policzek, ona delikatnie pogładziła go po ramieniu. Potem jednak odwróciła się tak, żeby stać z Rosenthalem twarzą w twarz i patrzyła na niego z lekkim sceptyzmem.
- Ucieszył się, nie chcę go chyba wykluczać, bo faktycznie, przy Camille nie miał okazji brać w tym wszystkim udziału. Ale nie będziemy przecież tam sami. Wyluzuj - złapała go za podbródek, żeby musnąć jego usta swoimi, nawet lekko pogłębiając ten pocałunek od razu. - Jesteś zazdrosny? - zamruczała mu w usta z rozbawieniem, delikatnie ciągnąc za jego dolną wargę. No uroczo

[Jason Rosenthal]

– To mnie trochę martwi szczerze mówiąc – spojrzał na nią z troską, delikatnie dotykając jej policzka, bo zupełnie go nie pocieszał fakt, że miała jakieś dziwne jazdy będąc w ciąży z córką i że generalnie miewała zawiechy. Cóż. Kiedy powtórzyła, że we trójkę i pogładziła tego frajera po ramieniu, ze zmrużonymi oczami Jason patrzył jak ten odchodzi i westchnął cicho, gdy Lils się do niego odwróciła.
– Oczywiście, że się ucieszył, nadal chce cię odzyskać i widzi w tym swoją szansę – mruknął, wywracając oczami, ale kiedy musnęła jego usta, on faktycznie wplótł palce w jej włosy i tenże pocałunek przedłużył. Wywrócił oczami na jej pytanie. – Nie jestem zazdrosny, po prostu mu nie ufam – zacisnął usta. No nie ufał i najchętniej skopałby jak psa.

[Lilianne Thompson]

- Nie potrzebnie. Co najwyżej pomylę cukier z solą - zaśmiała się cicho, posyłając znaczące spojrzenie Charliemu bo on pewnie o tym kiedyś słuchał non stop, jak przychodziła na widzenia. Poprzednia ciąża była słodko-gorzka mimo wszystko i jakoś tak pomyślała, że teraz, mimo braku świadomości kto jest ojcem, mogłoby być inaczej. Lepiej. Fajniej. Chociaż próbowała się na nic nie napalać to przez Charliego trochę się napalać zaczynała
- Ciężko mu to będzie realizować gdy będziesz obok, głupku - stwierdziła, sama oczami wywracając. Nie była nigdy wzorem przykładnej partnerki, ale nie planowała niczego odwalać w tej relacji. Było jej dobrze, serio. O ile Jason nie będzie Jasonem zbyt mocno, głównie dlatego próbowała go ciągle rozluźniać, ogarniać i nie pozwalać wpaść w fazę jasonowania. - Przestań pieprzyć. Jesteś zazdrosny i to jest okej. Nie jest okej świrowanie i panikowanie. Nie rób tego - wyjaśniła spokojnie, gładząc palcami jego kark. - Chcę ciebie. W tym momencie właściwie całkiem mocno - powiedziała cicho, w jego usta z lekkim rozbawieniem. - Chodźmy zatańczyć i emanować naszym wspólnym seksapilem na parkiecie - zaproponowała, odsuwając się i złapała go za dłonie. Okazywanie publicznie czułości to może jakaś forma pocieszenia dla niego, nie?

[Jason Rosenthal]

– To może lepiej, żebyś nie gotowała – powiedział z rozbawieniem i musnął jej nos ustami. Generalnie wiedział doskonale, że Lily całkiem się jarała tą ciążą, ale on… On był coraz bardziej przerażony im dłużej mielił życiowo wszystkie fakty. Odetchnął głęboko i przechylił głowę, wpatrując się w nią przez chwilę.
– No niby tak – wzruszył ramionami, chociaż wcale nie był tego pewien. Uśmiechnął się, gdy powiedziała, że to okej, że jest zazdrosny, ale świrowanie i panikowanie okej nie jest. Zacisnął usta. – No przecież nie świruję. Świruję? – zmarszczył brewki, bo on wcale świrowania nie czuł, ale może troszeczkę, odrobineczkę świrował.
– Okej nie będę tego już robił – powiedział z delikatnym uśmiechem. – Jak mocno mnie chcesz? – zamruczał w jej usta, zaciskając dłoń na jej pośladku. – Możemy też emanować seksapilem w sypialni – zamruczał cicho, patrząc jej w oczy. Mogli. On bardzo chętnie to zrobi.

[Lilianne Thompson]

- Racja. I tak nie lubię tego robić - machnęła ręką, posyłając mu urocze spojrzenie. I w związku z tym, że on był przerażony to Lily przy nim próbowała się niczym nie jarać. Nie wgapiała się w zdjęcie z usg, nie rozmawiała o ciuszkach, płci i o całej reszcie, mimo że odkąd to wszystko wyszło na jaw to zaczynała mieć na to ochotę. Zupełnie mimowolnie.
- Nie niby, tylko tak - poprawiła go, bo ona nie chciała o Charliem myśleć już w tej kategorii. Spróbowali, wyszło średnio i to głównie przez obecność Jasona. Raczej nie widziała opcji powrotu, nie? - Troszeczkę świrujesz. Przestań. Miało nie być świrowania - pokazała mu język. Ale w sumie od początku się spodziewała, że świrowanie będzie
- I tak będziesz, tak już masz - wywróciła z rozbawieniem oczami a słysząc jego pytanie, poruszyła brwiami. - Bardzo. Pokazać ci jak bardzo? - wsunęła palce za jego pasek w spodniach. No w jej hormony ciążowe wpasowywał się bardzo, ah. - W sumie nie jest go najgorsze rozwiązanie - nie było. Seks to zdrowie, więc warto

[Jason Rosenthal]

– Ale tylko troszeczkę świruję – zamruczał cicho i uśmiechnął się nieznacznie. – Cóż, takiego mnie masz, takiego mnie uwielbiasz, Lillianne – zamruczał jej do ucha, jeszcze mocniej na jej pośladku łapsko zaciskając i uśmiechając się lubieżnie.
– To genialne rozwiązanie – stwierdził cicho, a potem istotnie, poszli do sypialni.

Ztx2