autor

[Nesta Rosenthal]

– Trochę tak, a ja na niego czekałam wciśnięta w kurewską bieliznę – rzuciła z lekkim rozbawieniem i westchnęła ciężko. Mimochodem zaczęła się bawić nerwowo obrączką, gdy powiedział, że powinna powiedzieć Lily i Vi. Chciała to zrobić, zanim dowiedziała się o ciąży Lils.
– Lily jest w ciąży, nie powinna się stresować, a na pewno będzie strasznie, kiedy tylko się dowie… A Vittoria ma studia, nie chcę, żeby przylatywała z Oxfordu, powinna się uczyć, bawić, rozwijać, a nie udręczać – u westchnęła mimochodem, bo wiedziała, że to były niby decyzje dziewczyn, ale chciała im to ułatwić. Widziała jednak jego minę i delikatnie złapała go za nadgarstek.
– Panikujesz, Nicky – powiedziała cicho, kojąco wokół nadgarstka kciukiem kreśląc jakieś kółeczka. Odetchnęła głęboko. – Jestem przygotowana, przez cały weekend wypiłam może ze trzy szoty i kieliszek wina. Dzisiaj nie piłam wcale – wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się pokrzepiająco. – Wylatuję dzisiaj w nocy, po poprawinach. Jeśli chcesz lecieć ze mną, to nie widzę problemu – dodała spokojnie, bo już widziała, że był gotów spakować się w tym momencie.
– Dziękuję, że mogę na ciebie liczyć – dodała, całując jego policzek, bo była mu cholernie wdzięczna.

[Nicholas Herondale]

- Aj, to słabo faktycznie. Tequila 1, bielizna 0 - powiedział z rozbawieniem. No ale nie żeby nie rozumiał, jemu też parę razy w życiu się tak zdarzyło i absolutnie Marcusa wolał nie oceniać szczerze mówiąc
- Niby tak, ale znając Vittorię to wkurwi się cholernie, jak dowie się później. Oboje wiemy jaka jest i na pewno będzie potem suszyć ci głowę kurewsko. Lilianne zresztą też - puścił jej oczko. Doskonale wiedział, że te dwie amazonki zajebią też jego, że trzymał to w tajemnicy ale będzie trzymał tak długo jak Nesta będzie tego oczekiwać. Tak już miał, eh.
- Tyci - przyznał, biorąc głęboki oddech żeby się ogarnąć. - To dobrze - skomentował tylko kwestię picia małej ilości alkoholu, zaraz głową kiwając. - Lece z tobą w takim razie. Napiszę tylko potem Popps, że wyjeżdżam na tydzień. Może uda się zrobić tak, że zostanę z tobą nawet dłużej - pogładził delikatnie wierzch jej dłoni, wywracając oczami gdy podziekowała. No serio? Przyjaźnili się, dla niego to całkiem normalna sprawa, no.
- Podziękujesz, jak będziesz mnie miała dość po tygodniu czy tam dwóch - zaśmiał się pod nosem. Oj, ale będzie jej pil,nował ze wszystkim!

[Nesta Rosenthal]

– Cóż, tak bywa – zaśmiała się nawet cicho, bo w zasadzie nie byłaby pewnie aż tak wkurzona, gdyby nie ten stres związany z chemią i całą otoczką. Odetchnęła głęboko i pokiwała głową.
– Wiem, że pewnie obie się wkurwią, ale… Chcę im tego oszczędzić, jak na razie przynajmniej. Powiem im później – obiecała, uśmiechając się czule na myśl o dziewczynach, bo kochała swoją córkę nad życiem, a z Lily przyjaźniła się od lat i była dla niej jak siostra, nie? Pewnie siedziała na górze, gdy się rozgrywał dramat z Buns, bo sama by szmatę ściągnęła z przyjaciółki za włosy i w chuju by miała, że jej nie wypadalo jako pannie młodej.
– Troszeczkę bardziej niż tyci – odparła z bladym uśmiechem. – W porządku. W ogóle jak między wami, określiliście się? – spytała z lekkim zaciekawieniem, patrząc na niego badawczo, bo wiedziała, że ten temat lekko go zjadał.
– Ciebie dość? Nigdy, Nicholas, szanujmy się – pocałowała go w policzek, bo naprawdę była mu wdzięczna, ale zaraz się do niego przytuliła. – Będzie dobrze, nie? – spytała cicho, przymykając powieki. Musiało być.

[Marcus Halloway]

- Nie za bardzo. Jakoś nam ten temat ciągle umyka i trochę mnie to zaczyna męczyć, wiesz? - bo istotnie tak było. Nicky chciałby się określić, nie miałby problemu z bycia z Poppy na wyłączność, ale jakoś ciągle sie coś działo i nie składało ku tej rozmowie, eh. - Jasne, że będzie dobrze. Damy radę, zobaczysz - pogładził czule jej plecki gdy się do niego przytuliła. I w takiej o to pozycji pojawił się Marcus.
- I co tam? Gdzie Popps? - zapytał niby niewinnie, stając tuż obok nich i oboje wzrokiem lustrując. Czy był zazdrosny? Jak cholera, mimo że nie powinien, ale cóż miał zrobić. Jego zdaniem Nick zawsze do niej podbijał, nie? Chuj, że w praktyce tak nie było, no well.

[Nesta Rosenthal]

– Może jak wróci weź ją na jakąś kolację i po prostu o to zagadaj? Na rozmowy o takich rzeczach nigdy nie ma idealnego momentu, a czasami szkoda czasu na czekanie, gdy wiesz podświadomie, że to jest to – westchnęła cicho, gasząc fajkę, ale zaraz już się do niego tuliła. I w tym momencie przyszedł Marcus i już słyszała ten jego niby-niewinny-ale-jednak-nie-ton.
– Musiała wyjechać dzisiaj – odparła za Nicka i odsunęła się od Herondale’a, lustrując wzrokiem Hallowaya – Jak się bawisz, Mark? – spytała, gdy Nick się ulotnił i uśmiechnęła się nieznacznie. – Wszystko okej? – zmarszczyła brwi i spojrzała na niego znacząco.

[Marcus Halloway]

- Może tak zrobię. Zobaczymy, najpierw skupmy się na tym, żeby ogarnąć temat twojego zdrowia. Temat związku z Poppy nie ucieknie raczej w ciągu tych dwóch tygodni - puścił jej oczko i nawet chciał coś jeszcze dodać, ale podszedł Marcus, więc Nick grzecznie się odsunął bo ten wzrok jednak zauważył
- Och. Szkoda, lubię Popps - tutaj zabrzmiał naprawdę szczerze, bo lubił tą kobietkę dość mocno i szanował też za to, jaka była w biznesach, nie? Wzruszył ramionami. - Tak, wszystko okej, po prostu się martwiłem. No wiesz, chodzisz taka osowiała, więc... - uśmiechnął się do niej delikatnie, a Nick zaraz wrócił do wnętrza i poszedł sobie jakiegoś drineczka z Charlesem strzelić. Marcus natomiast zlustrował wzrokiem Nessie.
- Na pewno nie da się tego wyjazdu przełożyć chociażby do jutra czy coś? - zapytał spokojnie, bo nie chciał żeby jechała, serio. Jakoś czuł, że coś kręciła, eh.

[Nesta Rosenthal]

A Nessie nie zauważyła, mimo to, skinęła głową i uśmiechnęła się delikatnie do Nicka. Zaraz potem uwagę skierowała na Marcusa i pokiwała powoli głową.
– Też ją lubię – wzruszyła ramionami, bo istotnie, tak było i miała nadzieję, że Nick w końcu się ogarnie i że wszystko będzie w porządku. Kiedy powiedział, że się martwił, uśmiechnęła się czule i dotknęła delikatnie jego policzka, przesuwając po nim palcami. – Bo wcale mi się nie podoba, że muszę lecieć, Marky – odparła cicho, nie podobało jej się wcale, ech.
– Nie, nie mogę tego przełożyć. Bardzo bym chciała, przepraszam – powiedziała cicho, całując czule tym razem jego usta i wcale nie kłamała, wolałaby zostać, ale zwlekać nie mogła.

[Marcus Halloway]

- Fajnie się na to patrzy, że umiecie super sobie radzić w naszym biznesie - podziwiał, szanował i naprawdę uważał za coś naprawdę genialnego, serio. Zresztą, uważał nawet, że Nesta sobie niejednokrotnie lepiej radziła niż on i Jay razem wzięci.
- To nie leć. Albo weź mnie ze sobą - powiedział z lekkim rozbawieniem, sam muskając teraz jej delikatny policzek palcami i przyglądał się jej uważnie. - Nie no, rozumiem. Wytrwamy. Może w któryś weekend wpadnę cię pomęczyć swoją obecnością i wyciągnę cię do klubu - puścił jej oczko. Tak też mogli to mniej więcej rozwiązać, nie? Odetchnął zaraz jednak głęboko.
- Ja przepraszam za wczoraj. Chujowo wyszło - zrobił teraz niewinną, uroczą minkę bo naprawdę tak brzydk oodwalić nie chciał, no :C

[Nesta Rosenthal]

– Za dużego wyjścia nie mamy – uśmiechnęła się delikatnie, może nawet odrobinę smutno, ale kiedy powiedział, żeby nie leciała, westchnęła cicho i spojrzała na niego ze smutkiem w czekoladowych oczach. Wolałaby nie jechać albo wziąć go ze sobą, ale nie chciała, żeby się przejmował leczeniem. Ni na to się pisał.
– Jasne, że wytrwamy. Możesz wpadać albo ja będę wpadać na weekendy – uśmiechnęła się, bo miała nadzieję, że będzie miała na to siłę. – W porządku. Wiem, że nie chciałeś zrobić niczego złego, Mark. Możemy sobie odbić teraz, jeśli chcesz, bo niedługo będę musiała się zbierać – zamruczała, przytulając się mocniej do jego boku.

[Marcus Halloway]

- Zawsze jest - zawsze mogły odmówić, nie chcieć brać w tym udziału, cokolwiek. Ale brały i dawały z siebie naprawdę 100%. A jeśli chodziło o Nessie i jej pracę, to Marcus nie mógł zaprzeczyć, że to jak sobie z tym radziła też go cholernie kręciło - kobieta na takiej pozycji, z taką wewnętrzną siłą. Cudo.
- No i super, tak właśnie zrobimy - wyszczerzył się do niej. Już nawet miał w głowie wizję takiego weekendu i masy atrakcji które by jej wymyślił, bo... naprawdę mu na niej zaczynało zależeć, nawet jeśli do końca nie potrafił tego przyznać. - Mówisz? - zamruczał cicho, delikatnie przesuwając dłonie po jej talii do pośladków i odetchnął cicho. - W takim razie trzeba wykorzystać tą okazję jak najbardziej się da - i nie wiele myśląc, podniósł ją do góry, bokiem na rękach trzymając bo wiadomo, miała sukienkę.

[Nesta Rosenthal]

– W tym świecie nie do końca – westchnęła cicho, bo trochę tak to widziała. Jasne, została w biznesie, ale gdyby nie śmierć Bena, na pewno by nigdy nie dołączyła, będąc po prostu żoną partnera i agentką FBI, która czasami sprawiała, że magicznie znikają na nich dowody. Wraz ze śmiercią męża musiała przejąć interes, bo wiedziała, że to po prostu było dzieło jego życia i to najzwyczajniej w świecie z czasem polubiła.
– Mhmm, brzmi jak plan. Nawet nie odczujemy tych kilku tygodni – rzuciła uśmiechając się uroczo. Bo wiedziała, że będzie jej go brakować cholernie, ale żyła z tym, musiała ogarnąć temat zdrowia, a wiedziała, że jemu pewnie nie do końca aż tak zależy, żeby przy niej siedzieć.
– Mówię – zamruczała z uśmiechem, a kiedy ją podniósł do góry, zaśmiała się, obejmując jego szyję i uśmiechając się uroczo. – To co, kierunek sypialnia? – zamruczała, całując go cholernie namiętnie i głaszcząc przy tym zarośnięty policzek Marka.

[Marcus Halloway]

- Teoretycznie mogłas odmówić i to olać, ale wiadomo z jakiego powodu to zrobiłaś - bo ona wzięła po prostu część Bena. Przecież teoretycznie Jason by mógł to przejąć, ale nikt sie nie sprzeciwiał temu, co chciała zrobić i pewnie wszyscy panowie całkiem mocno ją wspierali w nauce wszystkiego i w ogóle!
- Oby - puścił jej oczko. Cóż, za dużo w jej głowie było gdybania, bo nawet nie zapytała co on tym myślał - bo póki nie wiedział, nie mógł obrać odpowiedniego stanowiska, prawda? Cóż, jej decyzja. Niestety.
- Królewska sypialnia - poprawił ją i zaśmiał się cicho, istotnie przez salę wynosząc ją na rękach i kierując się w stronę wspomnianego pokoju do którego dzisiaj wejdzie o własnych siłach i nie będzie najebany jak szmaciura

[Nesta Rosenthal]

– Teoretycznie mogłam, w praktyce… Nie wyobrażałam sobie postąpić inaczej – przyznała cicho, patrząc na niego czule i uśmiechnęła się nieznacznie. Odetchnęła głęboko, gdy powiedział, że oby. I nie powiedziała mu z co najmniej kilku względów. W dużej mierze bała się chyba jego reakcji, jakiegoś rozczarowania, tego, że się nie pisał na chorą, umierającą żonę. Bała się jego Marcusowania i tego, że się rozczaruje, a bardzo nie chciała, bo… Zależało jej. Bardziej niż to do siebie dopuszczała i bardziej niż by chciała.
– Och, królewska huh? Więc jednak dzisiaj będę królową w ramach rekompensaty życiowej za wczorajsze? – zaśmiała się pod nosem, kiedy już znaleźli się w sypialni i poruszyła brwiami.

[Marcus Halloway]

- Wiem - pogładził delikatnie jej policzek. Fakt, jego reakcja na to wszystko mogła być naprawdę różna, ale z drugiej strony... lepsza jakakolwiek reakcja niż jej brak, prawda? Poza tym, zawsze mogła się też pozytywnie zaskoczyć mimo wszystko.
- Dzisiaj możesz w nagrodę być kim chcesz - zaśmiał się cicho, a potem istotnie, nadrobili noc poślubną i pewnie odwiózł ją na lotnisko, a sam wrócił i nachlał ryjka z Charliem albo Jayem

| ztx2