WAŻNE Wprowadzamy nowy system pisania postów/tworzenia tematów w lokacjach. Prosimy o zapoznanie się instrukcją i stosowanie nowego wzoru. Więcej informacji znajdziecie tutaj!
Subfora zostały podzielone na 4 główne działy, oto orientacyjny zakres lokacji, które mogą się w nich znaleźć:
- strefa miejska - ulice, parkingi, tereny zielone, parki, place zabaw, zaułki, przystanki, cmentarze
- usługi - sklepy, centra handlowe, salony kosmetyczne, pralnie, warsztaty
- kultura i instytucje - galerie, muzea, teatry, opera, domy kultury, centra społeczne, urzędy, kościoły, szkoły, przedszkola, szpitale, przychodnie
- życie towarzyskie - restauracje, kawiarnie, kluby, kręgielnie, puby, kina
Dodatkowo w dzielnicach znajdziecie subfora większych firm albo ważnych dla forum i postaci lokacji, np. szczególne kluby, uniwersytet, czy restauracje.
INFO W procesie przenoszenia forum na nowy silnik utracone zostały hasła logowania. Napiszcie w tej sprawie na discordzie do audrey#3270 lub na konto Dreamy Seattle na Edenie. Ustawimy nowe tymczasowe hasła, które zmienicie we własnym zakresie.
DISCORD Jesteśmy też tutaj! Zapraszamy!
UPDATE Postacie chcące uzupełnić swoją KP o nowe treści w biografii mogą skorzystać teraz z kodu update w zamówieniach.
Jay, Tee, Sam
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
- Nie chcę z nim rozmawiać. W ogóle nie wiem czego od niego już chcę - bo o ile wydawało jej się, że da radę tamto pominąć, to jednak jej odjebało maks dzisiaj, nie? - Nie chciałabym, żeby zrobił ci krzywdę. Poza tym, dostałby pewnie szału jakbym stanęła po twojej stronie - a prawdopodobnie właśnie tak by zrobiła, cóż. Zaraz pewnie dojechali na miejsce i weszli na górę, do jego mieszkania. Poprosiła o coś na przebranie i teraz przydreptała do salonu, siadając na kanapie obok niego i bez większego przemyślenia wpakowała się mu pod ramię, przytulając do jego boku. - Przepraszam, że cię wyciągnęłam o tej godzinie, serio - mruknęła cicho, bo istotnie, głupio jej było maks nadal. - Ale cieszę się, że cię poznałam, wiesz? - dodała, patrząc na niego z niewinnym uśmiechem. No cieszyła, chociaż na początku nie była zachwycona z tego, że jakiś obcy ziomek ma jej za wsparcie robić
psychiatra
prywatny gabinet
belltown
– Wydaje mi się, że chcesz z nim rozmawiać, tylko po tym wszystkim nie do konca wiesz jak – powiedział z lekkim smutkiem, bo jednak był psychiatrą i wiedział, jak to często działało. – Nic by mi nie było – dodał, wzruszając lekko ramionami, bo naprawdę tak uważał. W mieszkaniu dał jej jakąś swoją bluzę, wiedząc, że potem będzie jej pewnie zimno. Do tego dał jej ciepłą herbatę i westchnął cicho, obejmując ją ramieniem.
– Możesz dzwonić o każdej porze, Thea, od tego jestem. Tyle, że wolałbym, zebyś do mnie dzwoniła zanim wciągniesz, a nie po fakcie – przyznał cicho, wzruszając ramionami. – Bo jednak jestem od tego, żeby temu zapobiegać – dodał ze smutnym uśmiechem. – Ja też, całkiem cię polubiłem – wzruszył ramionami niewinnie. Taka była prawda.
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
Thea spędziła cały tamten wieczór w towarzystwie Sama, rano kacowała i umierała u niego na kanapie a potem pojechała na rodzinne przyjęcie z emocjonalną udręką. Ignorowała Jasona całą imprezę, bo nie miała najmniejszej ochoty na jakikolwiek kontakt z nim - potrzebowała odsapnąć, odetchnąć i... znowu poskładać się w całość, chociaż szło jej to topornie, serio. Trochę pomagała obecność Sama, dlatego na dzisiejszy wernisaż wyciągnęła go ze sobą. Jasne, może to było odrobinę słabe wobec Jasona, bo przyjęcie organizował ich wspólny znajomy, ale odmówić nie chciała, iść z Whiteleyem też nie miała ochoty a sama to juz totalnie by tego wieczoru nie zniosła Bailey poszedł załatwić im jakieś bezalkoholowe drineczki, a ona stała w tym momencie przed jednym z obrazów, gdy kątem oka zauważyła Jasona stającego obok.
- Ten podoba mi się najbardziej - powiedziała spokojnym tonem, ale zaczęła nerwowo bawić się zapięciem swojej kopertówki. Nadal nie miała weny na rozmowy - w każdym razie nie z nim.
właściciel klubu ze striptizem
little darlings
the highlands
– Jest absolutnie zachwycający, ale nie tak bardzo jak ty. Pięknie wyglądasz, Tee – odparł z delikatnym uśmiechem, przenosząc na nią wzrok. – Porozmawiamy? Na osobności? – poprosił, tym razem całą sylwetkę kierując w jej stronę i uważnie lustrując ją wzrokiem. Chciał ją przeprosić. A obraz – zanotował, że jej się podobał i zamierzał go nazajutrz z rana wysłać do jej domu.
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
- Próbowałeś użyć korektora? - zapytała z wyraźnym rozbawieniem w głosie, łapiąc go za podbródek. - Przez to bardziej widać - pogładziła kciukiem przestrzeń pod jego dolną wargą, ale kiedy zrozumiała co robi, zabrała dłoń i spuściła wzrok. Czuła, że powinni dać sobie na wstrzymanie tak długo jak ona nie poukłada wszystkiego w swojej głowie, bo to co wydarzyło się kilka dni temu zdecydowanie ułożone nie było, nie?
właściciel klubu ze striptizem
little darlings
the highlands
– Mocno obiłaś kostki? – spytał z wyraźną troską, a kiedy powiedziała, że nie uważa, by było to miejsce na jakiekolwiek poważniejsze rozmowy, odetchnął głęboko. Nie, żeby nie miała racji – miała ją w dwustu procentach, ale jednocześnie on naprawdę potrzebował pogadać. Potrzebował mieć ją blisko, bo za długo blisko jej nie miał, nie?
– Oh, no tak, Sam. Chyba mocno mu się podobasz – mruknął, wzruszając ramionami, bo widział jak ta pizda na nią patrzyła i zupełnie mu się nie podobało. Kiedy spytała o korektor spojrzał na nią lekko, uroczo zawstydzony.
– Próbowałem. Jak widać, z chujowym skutkiem, ale niestety w makijaż totalnie nie potrafię – wzruszył ramionami i westchnął ciężko. – Możesz mi udzielić lekcji, mogą się przydać w przyszłości – zaśmiał się cicho, wzruszając ramionami.
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
- Na tyle, żeby wstydzić się przyjść tutaj bez rękawiczek - uśmiechnęła się delikatnie, ledwie kącikami ust i odetchnęła głęboko kiedy powiedział o tym, że podobała się Samowi. Nah, nie możliwe. - Źle to odbierasz. On... jest po prostu przyjacielem. Nie uderzył cię dlatego, że mu się podobam, tylko dlatego, że się o mnie troszczy. To różnica - uniosła nieco wymownie brew w górę, bo dokładnie tak widziała Sama i ich relację. Jasne, nie mogła powiedzieć że nie podobał się jej jako facet, ale traktowała go po przyjacielsku - przynajmniej tak sie jej wydawało w tym momencie.
- Na przyszłość może po prostu nie prowokuj ludzi, żebyś nie musiał używać żadnych makijażowych trików - sama zaśmiała się cicho, ale zaraz odrobinkę spoważniała, zerkając w kierunku baru przy którym stał Sam i uśmiechnęła się do niego delikatnie przez ramię, przenosząc po chwili wzrok na Jasona. - Myślę, że chyba za bardzo się pospieszyliśmy ostatnio. Powinniśmy zachować więcej dystansu, to chyba dla mnie trochę za dużo. I za szybko. Co zresztą pokazałam w klubie - nawet z lekkim rozbawieniem to powiedziała, ale miała całkiem smutne spojrzenie w tej chwili.
właściciel klubu ze striptizem
little darlings
the highlands
– Och, czyli jest twoim przyjacielem czy coś? Skąd w ogóle się znacie? – spytał spokojnie, bo gość nie wyglądał na kogoś na ich poziomie. Dlatego zastanawiał się, jakim cudem trzymała się z tego rodzaju osobą, nie? W każdym razie, kiedy powiedziała, żeby nie prowokował ludzi, westchnął mimochodem.
– Nie prowokuje – mruknął cicho, bo jednak osobiście uważał, że go nie sprowokował, a reakcja typa była totalnie z dupy wzięta, nie? W każdym razie, odetchnął głęboko i spojrzał jej w oczy. – Dystansu? Nie chcesz ze mną rozmawiać, umawiać się, mieć kontaktu? W sensie… Co to oznacza? – spojrzał na nią lekko zagubiony, ale też delikatnie smutny, bo cholernie za nią tęsknił, no. :C
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
- Dokładnie tak - potwierdziła, bo w sumie nazwanie Sama przyjacielem nie było kłamstwem. - Przez Poppy. To długa historia - machnęła dłonią. Wywlekanie w tym momencie kwestii odwyku nie było jej marzeniem, poza tym zdecydowanie wolałaby to zrobić w bardziej przychylnych warunkach. Wywróciła oczami, ale nie odpowiedziała nic na słowa o tym, że nie prowokował. - Bardziej mi chodzi o bycie razem. - przyznała cicho, obejmując się w tym momencie ramionami. - Nie zrozum mnie źle, Jay. Kocham cię, wiesz o tym, ale... nie jestem gotowa na to wszystko. Możemy się widywać i rozmawiać, ale związek to nie jest dobra opcja. Nie teraz - dodała, ale trochę zaczęła tracić w tym momencie pewność siebie. I wtedy, niemalże w idealnym momencie pojawił się Sam.
- Dzięki - powiedziała do Bailey'a, przejmując pewnie jakiegoś super bezalkoholowego drineczka i odetchnęła głęboko. - Zdzwonimy się później, dobrze? Baw się dobrze - uśmiechnęła się delikatnie do Jasona i faktycznie zaraz odeszli z Samem na bok. - Jak zwykle pojawiasz się idealnym momencie - powiedziała z lekkim rozbawieniem, wsuwając rękę pod jego ramię i skierowała się z nim w kierunku dalszej części wystawy. - Moja upośledzona dusza jest ci cholernie wdzięczna za to, że tutaj jesteś - puściła mu oczko, ale istotnie - była mu wdzięczna. Za totalnie wszystko. I chyba nawet nie miała pomysłu jak mu się odwdzięczyć, serio :c
psychiatra
prywatny gabinet
belltown
– To mi ją opowiedz – poprosił. Gdy jednak powiedziała, że chodzi jej o bycie razem, westchnął cicho, ale pokiwał głową, gdy wspomniała, że chodziło konkretnie o teraźniejszoś. Rozumiał. Chciał nawet coś odpowiedzieć, ale u jej boku pojawił się Sam, który wyczuł, że pewnie Tee jest trochę chujowo na duszy w związku z tym, że rozmawiała właśnie z Jayem.
– Proszę bardzo – uśmiechnął się delikatnie, skinąwszy Jasonowi. – Mam wyczucie – zaśmiał się, gdy Jason się oddalił. – Nie jest aż tak upośledzona – dodał, stając przed jednym z obrazów i upijając trochę mohito virgin. – Czego chciał Jason? – spytał spokojnie, patrząc na nią uważnie. Generalnie lubił spędzać z nią czas, ale widział, że przy Jasonie trochę gasła i koszmarnie się o nią martwil, no. :c
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
- Jasne, że jest. Już zapomnieliśmy o tym, co się wydarzyło kilka dni temu? - wywróciła oczami, bo dała dupy okropnie i niestety nie dosłownie - Po prostu chciał porozmawiać, więc chwilę porozmawialiśmy. Nic nadzwyczajnego - zacisnęła palce mimowolnie na jego przedramieniu. Fakt, trochę gasła, nawet jeśli próbowała sama tego nie widzieć. Odetchnęła głęboko, uśmiechając się do niego całkiem uroczo. - Może... w ramach podziękowań za udrękę którą funduję nam obojgu, po wyjściu stąd pójdziemy na jakąś dobrą kolacje? Chyba, że masz jakieś inne plany - zaproponowała, patrząc mu teraz uważnie w oczy i uśmiechając się przy tym niewinnie i przeuroczo. Bo czym złym byłaby taka przyjemna, przyjacielska kolacja?
psychiatra
prywatny gabinet
belltown
– Każdemu zdarza się potknąć, ważne, że wiesz jaki jest problem, masz tego świadomość i do mnie zadzwoniłaś – uśmiechnął się do niej delikatnie. – Okej – dodał, nieco nieufnie, zerkając w stronę, w którą odszedł Jason. Westchnął mimochodem, gdy powiedziała o kolacji. – W zasadzie to nie mam, nie wiedziałem, ile będzie to trwało, więc mam dla ciebie cały wieczór – przyznał spokojnie, bo jednak też obawiał się, w jakim stanie będzie, skoro miał tutaj również być Jay.
– Poza tym to żadna udręka, ale myślałaś, żeby go trochę odciąć? Wydaje mi się, że on nie ma na ciebie najlepszego wpływu – zauważył delikatnie, wzruszając ramionami i przechodząc do kolejnego obrazu.
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
- Nie rozmawiaj ze mną jak psychiatra - lekko go dźgnęła pod żebra, posyłające odrobinę rozbawione spojrzenie. Nie przyszli tutaj jako pacjent-psychiatra, ani jako ćpun-sponsor przecież, prawda? Zaczynała go zresztą lubić coraz bardziej i naprawdę wolałaby z tego gównianego-czegoś wyjść. - Okej, zarezerwuję nam zaraz stolik w fajnej knajpie - odparła, z lekką radością w głosie, że się zgodził. Radość jednak minęła kiedy wrócili do tematu Jasona. Eh. Zatrzymała się przed obrazem, biorąc głęboki oddech nim się odezwała.
- Myślałam. I właściwie to podczas tej rozmowy z nim zerwałam - wzruszyła ramionami. Nie zerwała z nim wtedy w klubie, ale dzisiejszą rozmowę tak właśnie traktowała. Potrzebowała odpocząć, tak po prostu. - Więc jego wpływ nie będzie miał póki co większego znaczenia - odwróciła głowę w kierunku Sama, uśmiechając się delikatnie. Przynajmniej tak sobie to tłumaczyła
psychiatra
prywatny gabinet
belltown
– Nie rozmawiam jak psychiatra – wywrócił oczami. No jasne, nie przyszli jako pacjent-psychiatra, ale on jednak trochę jako jej sponsor przyszedł. Chcąc nie chcąc miał z tyłu głowy swoje zadanie, obiecując sobie mentalnie ostatnio, że nie dopuści więcej do tego, w jakim stanie była po ostatniej imprezie w klubie, nawet jeśli naprawdę cholernie ją lubił jako człowieka.
– Okej, tak zrób – uśmiechnął się do niej uroczo. Nieco zaskoczony na nią spojrzał, gdy powiedziała, że z nim zerwała podczas tej rozmowy, ale chyba dlatego, że nie miał świadomości, że ogólnie na tę chwilę ze sobą byli. Jakoś to nie funkcjonowało w jego mózgu chyba. – Okej, skoro tak, to bardzo dobra wiadomość. Lepiej przez pierwszych parę miesięcy nie wchodzić w żadne relacje, bo wiesz, od osoby też się można uzależnić – wzruszył ramionami, upijając trochę mohito.
Dealer sztuki
i była kokainistka
belltown
- Bez obaw, zamierzam być już sama do końca życia - puściła mu oczko. Nie kupowała jednakże motywu uzależniania się od osoby, bo chociaż wiedziała że coś takiego istniało, to nie sądziła że ona od samego człowieka uzależnić by się mogła, nie? A potem jeszcze chwilę pobyli na przyjęciu i faktycznie się ulotnili na kolację. Nie dało się powiedzieć, że Tee nie czuła się dziwnie na kolacji nie pijąc, ale rozluźniła się maksymalnie i teraz popili jakieś świeżo wyciskane soczki i rozmawiali już przy deserze, a Tee totalnie przesiadła się z siedzenia na przeciwko na siedzenie obok i zaraz podeszła do nich jakas urocza blondynka, trzymając się za rączkę z jakimś facetem.
- Och, Sam? Wieki się nie widzieliśmy - wyszczerzyła się do niego, mocniej obejmując faceta. Thea lekko pytająco głowę przechyliła, patrząc z uśmiechem na Sama, a blondynka dalej mówiła: - Co u ciebie? Słyszałam o twoich problemach... no wiesz z czym. I o mamie. Przykro mi - trajkotała dalej, przez co Tee podobała się koleżanka już mniej. - To mój mąż, Mike. Poznaliśmy się kilka miesięcy po naszym rozstaniu i... miłość życia. A twoja koleżanka to... - przeniosła w końcu łaskawie spojrzenie, ale do przyjemnych spojrzeń było temu totalnie daleko. Wyglądała jakby próbowała Tee oceniać. Głupia bladź - to właśnie Thea pomyślała, wyciągając do niej dłoń
- Thea, narzeczona Sama. A ty to... chyba nigdy o niej nie mówiłeś? - patrzyła na nią z przesłodkim uśmiechem, nadal dłoń w powietrzu trzymając, a drugą położyła na udzie Sama i lekko ją ścisnęła. Come on, znała takie dziwki. I zamierzała jej zdecydowanie humor popsuć