autor

[Rosemarie Herondale]

Rosie nie chciała ranić Marka, naprawdę. Pewnie miała lekko spieprzony humor przez resztkę wyjazdu i chodziła odrobinę struta przez ostatnich parę dni. Popsuło jej to wszystko głowę i zaczynała odczuwać wyrzuty sumienia, chociaż absolutnie nie miała ku temu powodu, nie? Kiedy jednak Lils powiedziała, że przymknęli Marcusa i Charliego, to praktycznie jebnęła wszystkim, co do zrobienia dzisiaj miała i pojechała do aresztu. Po drodze pewnie ktoś dzwonił, ale wyjebane miała. Zajechała do aresztu, ogarnęła formalności i teraz usiadła za szybą i odetchnęła głęboko, gdy zobaczyła Marka w pomarańczowym wdzianku. Ostatni raz widziała go tak, gdy dawała mu papiery rozwodowe.
- Przyjechałam jak tylko się dowiedziałam. Co się odjebało? Przecież nie zatrudniacie nieletnich - stwierdziła, zaciskając usta, bo przecież nikt jej nie oświecił, czym zajmował się Dan i że robili wspólne interesy, nie?

[Marcus Halloway]

Mark też nie chciał być raniony, chociaż w obecnej sytuacji nie było to jego największe zmartwienie. Gdy policja zgarnęła ich z klubu, zakuła w kajdanki i wpierdoliła do więzienia i wyjaśnili zarzuty które im stawiali już wiedział które kurwy były za to odpowiedzialne. Szedł na widzenie od początku wiedząc, że szedł zobaczyć się z Rosie i trochę to rzgrzewało jego serce że jednak chciała go widzieć, ale jednocześnie... czuł się z tym maksymalnie chujowo, serio. Usiadł na krzesełku, podniósł słuchawkę i odetchnął głęboko słysząc jej słowa.
- Nie zatrudniamy. To pierdolona pomyłka i doskonale wiemy, kto za tym stoi, ale... nie tak łatwo to udowodnić - powiedział cicho bo nie mogli rzucić nazwiskiem i się jarać. Żaden z nich takich nie był, poza tym... trzeba to jeszcze udowodnić a na spotkania umawiali się tylko w LD i w ogóle to wszystko... chyba był tym trochę przerażony jednak. - Fajnie, że przyszłaś. Chociaż to nie jest mój ulubiony sposób widzenia ciebie - dodał, uśmiechając się do niej smutno. Ten motyw mieli meić już za sobą, ale jak widać - nie wyszło.

[Rosemarie Herondale]

– No tak właśnie myślałam, że to nieporozumienie – powiedziała, kiwając głową, ale zaraz ją przechyliła, patrząc mu w oczy. Ten widok trochę łamał jej serce, bo mimo wszystko, nie życzyła mu źle, chciała z nim nie tak dawno temu spędzić życie, nie? I wierzyła w to, że im się uda, dopóki nie zjebał.
– Okej, skoro wiecie, to kto za tym stoi? – spytała wprost, patrząc na niego znacząco, bo chciała wiedzieć, nawet jeśli nazwisko czy imię nic jej nie powiedzą. Inna sprawa, że nie zakładała, że to będzie ktoś, kogo znała.
– No przecież nie mogłabym nie przyjść, Marky – powiedziała cicho, patrząc na niego ze smutkiem, ale jego imię wypowiedziała z czułością. – Cóż, przynajmniej w tym momencie nie mam przy sobie żadnych papierów rozwodowych – uśmiechnęła się blado, muskając palcami szybę.
– Wiadomo, ile będą was tu trzymać? – spytała, patrząc mu w oczy, bo mimo wszystko się martwiła.

[Marcus Halloway]

- Nigdy w życiu nie pozwolilibyśmy pracować u nas. A już na pewno nie kurwić się, litości. One podobno mają po szesnaście lat, ja w ogóle nie wiem... nie wyglądały na tyle, pokazywały nam swoje dokumenty i wszystko wydawało się okej - inna sprawa, że umów nie spisali, a Chris powiedział że te dokumenty których użyły przy policji miały datę urodzenia prawdziwą i niestety wskazywały, że dorosłe to one nie były.
- Podejrzewam, że Dan i Ron - powiedział cicho, biorąc glęboki oddech. - Nie mówiliśmy ci, nie chcieliśmy ci tego robić... i Lily wszystko ci wytłumaczy. Powiedz jej, że ci powiedziałem. Wie od jakiegoś czasu - wiedział że wsypywał Lilianne ale żadne z nich nie chciało niczego ukrywać, po prostu nie chcieli Rosie ranić, no :c
- Mogłabyś. Ale cieszę się, że jesteś, serio - przyłożył dłoń do pleksy, czując jak pęka mu w tej chwili serduszko okropnie. Posłał jej lekko rozbawione spojrzenie. - I nie krzyczysz - dodał, uśmiechając się bardzo delikatnie do niej.
- Nie, Chris ogarnia żeby jak najkrócej - szepnął, bo nie chciał tu zostać. I nie chciał żeby Charlie tu był bo się domyślał że dla niego to było jeszcze chujowsze :C

[Rosemarie Herondale]

– No przecież wiadomo, że nie pozwolilibyście, Chryste – westchnęła ciężko, bo to naprawdę była okropna sprawa, strasznie chłopakom i Lils współczuła, ale jej mózg zaciął się na tym, że podejrzewał, że Dan i Ron ich sypnęli. He? Jak niby? Przecież… No nie, to nie miało najmniejszego sensu. A może trochę miało? Kurwa.
– Dan-mój-eks-mąż-Dan? – spytała dla pewności, bo fakt, że Lilianne wiedziała, to ją chyba zranił dość mocno. Odetchnęła głęboko, bo poczuła, że jej żołądek nagle podchodzi do gardła i po prostu zachciało jej się rzygać na samą myśl, ech.
– Powinniście mi powiedzieć – odparła, masując sobie skronie, bo tak uważała. Miała prawo wiedzieć. Mimo to, gdy powiedział, że się cieszy, że jest, uniosła na niego wzrok.
– Wtedy też nie krzyczałam – wzruszyła ramionami. – To dobrze, chociaż należy wam się strzał w ryje, że mi nie powiedzieliście – stwierdziła, zaciskając usta. No nie podobało jej się to zupełnie. – Zadbamy, żeby to było jak najkrócej, ale nie wiem, co sobie wyobrażaliście, nie mówiąc mi o czymś takim – dodała, bo widac było, że ją to gniotło mocno.

[Marcus Halloway]

- Zajmują się kilkoma różnymi rzeczami, ale to nie jest rozmowa na widzenie, Rosie. Na pewno nie na takie - bo ktoś mógł usłyszeć, a on nie chciał robić tutaj dodatkowych dramatów. - Powinniśmy, ale nie byłaś już z nim i zgodnie uznaliśmy wszyscy, że tak będzie lepiej dla ciebie - szepnął, bo naprawdę nie chciał żeby musiała to przeżywać, o tym myśleć albo cokolwiek innego. Z Danem się miała rozwieść, nie chciała niczego od niego więc po co kłopotać jej piękną główkę?
- Kochamy cię. Chcieliśmy chociaż tobie tego oszczędzić - przyznał, bo widział jak lily to przeżywała i rozumiał czemu Thompson nie powiedziała Roro słowa o tym. Wszyscy mieli tylko dobre intencje, nie?
- A jak tam u ciebie? Jak w pracy? Co u Allie? - nie widzieli się od Grecji te kilka dni, a on... chciał rozmawiać o czymś miłym, normalnym, byleby nie czuć tej życiowej udręki.

[Rosemarie Herondale]

– Kurwa, nie mam piętnastu lat, żeby ktokolwiek decydowal za mnie, co jest dla mnie dobre, ja pierdole. Nie jestem małą dziewczynką, którą trzeba chronić – bo naprawdę coraz bardziej niedobrze jej się robiło, gdy o tym wszystkim myślała. O tym, że Dan mógł sprowadzać nastoletnie dziewczynki, dziewczynki w wieku Camille, z którą często oglądali filmy na kanapie… – Niedobrze mi – powiedziała, bo widać było, że pobladła dość mocno. Odetchnęła głęboko, bo czuła, że krew jej szumi w uszach i że ma ochotę coraz bardziej umrzeć.
– Właśnie się dowiedziałam, że mój eks mąż sprowadzał nieletnie i prawdopodobnie ma jakieś burdele, czuję się ZAJEBIŚCIE. Jak myślisz, co u mnie, Mark? – spytała z irytacją wyraźną, bo praca to ostatnie, co miała na myśli.
– Als dobrze. Rośnie i wpierdala nieludzkie ilości czekolady, bo Elias na wszystko jej pozwala – wywróciła oczami, bo jednak to jedno pewnie było powodem lekkich spięć z Elim, ale powoli się ogarniał.

[Marcus Halloway]

- Nie jesteś małą dziewczynką, ale ta wizja nie zmieniłaby ci już niczego. Jasne, gdybyś zdecydowała się z nim zostać powiedzielibyśmy ci ale skoro i tak masz go w chuju... zrozum nas wszystkich - powiedział, a kiedy powiedziała że jej nie dobrze, potarł twarz dłonią. Tego chcieli uniknąć, chociaż jego też obrzydzało to, że tych dwóch frajerów kiedykolwiek mogło być blisko jego chrześnicy...
- Musisz to przetrawić, wiem - powiedział szeptem, wzdychając ciężko. A kiedy powiedziała o Allie, uśmiechnął się. - Od tego są ojcowie, nie? - wzruszył ramionami, a potem jeszcze chwilę porozmawiali i wrócił do celu z udręką życiową.

| ztx2