autor

[Elena Murphy]

Nellie całe przyjęcie spędziła na rozmowie z dziewczynami o ciążach, ciuszkach, mleku dla dzieci, zabawkach i całej reszcie gówien czując, jak ten temat coraz bardziej wisi w jej głowie i zupełnie tego nie rozumiała, bo nigdy dzieci mieć nie chciała, ale jakoś od kilku tygodni coś się… zmieniło. I jasne, widziała reakcje Jasona na słowa Billa i Calls, ale pomyślała, że skoro jej się odmieniło - jemu też kiedyś może, nie? Inna sprawa, że to nie było ciśnienie, że musi mieć dziecko, ale… mogłaby mieć. Po prostu. Niemniej jednak, potem zrobiła się z tego mini przyjęcia trochę impreza, wszyscy ze sobą tańczyli, śmieli się, pili alkohol i było naprawdę sztos. Kiedy Jason wyszedł na papieroska, Nellie poszła za nim, zgarniając po drodze swój płaszczyk.
- Kocham cię za pomysł z zamieszkaniem tutaj - powiedziała, zupełnie z dupy, podchodząc do niego i wsuwając jedną dłoń pod materiał jego płaszcza czy tam kurtki. Drugą wyjęła mu papierosa z ręki i złapała dwa małe buszki, oddając mu go zaraz. - Ogólnie cię kocham - dodała z lekkim rozbawieniem, muskając nosem jego żuchwę i westchnęła cicho, przytulając się do niego. Nie wypiła dużo, ale trochę jej w głowie szumiało od winka.

[Jason Rosenthal]

Impreza była naprawdę przednia i bardzo się cieszył, że Calls i Billy będą mieli synka. Mimo to, całe to gadanie Billa i Callie nieco zdenerwowało Jaya – nie jakoś mocno wkurwiło, bardziej… Zestresowało, bo jednak dzieci nie planował i planował nie mieć, Był lepszy jako super wujek, a nie jako ojciec. Kompletnie się nie widział w tej roli, bo dzieci uwizywały człowieka w jednym miejsuc, a on, mimo, że kupili apartament w Seattle, nie czuł się gotowy na całkowitą rezygnację ze wszystkich planów i marzeń, jakie wspólnie mieli z Nell. Uśmiechnął się delikatnie, kiedy Nellie przyszła za nim i zaciągnął się papierosem.
– Ja ciebie też kocham, cieszę się, że ten pomysł przypadł ci do gustu – stwierdził, mimochodem obejmując ją w talii. [n] – Ach tak? Kochasz mnie? Czym sobie zasłużyłem na ten wybuch miłości?[/b] – poruszył brwiami z delikatnym rozbawieniem, muskając jej skroń ustami.

[Elena Murphy]

Cóż, w tym momencie wychodziło na to, że Nellie nie czuła się w roli matki tylko dlatego, że nigdy nie była z nikim, z kim mogłaby to brać pod uwagę - zupełnie poważnie, chociaż z Niko było jej super, nie zakładała opcji posiadania z nim rodziny. A z Jasonem wydawało się to jakieś takie… normalne. Chyba.
- Szczerze? Zgodziłam się na to, bo nie chciałam cię stracić - powiedziała z delikatnym uśmiechem, bo trochę jej się szczerość po alkoholu załączyła. - Ale teraz widzę, że to był świetny pomysł. Tęskniłam za Billem i… nigdy się tak dobrze nie dogadywałam z Ellie i Callie jak teraz. Jesteś cudotwórcą - dodała, wzruszając ramionami, ale faktycznie się cieszyła z tego obrotu sprawy. Jasne, nie czuła potrzeby zostać w Seattle na zawsze - nadal Arizona wydawała się jej lepsza do zostania na stałe - ale miło że nawiązała dobre relacje z nimi wszystkimi, nie?
- Tym, że jesteś najlepszy na świecie - westchnęła sobie cichutko, opierając głowę na jego klatce piersiowej. - Ale nie podobało ci się to, co mówił Billy i Calls. To o dzieciach - stwierdziła, nie patrząc teraz na niego tylko na ogród który powoli zaczynał już zakwitać.

[Jason Rosenthal]

Dla niego małżeństwo też było rodziną i jedyną formą, jaką dopuszczał, były ewentualne zwierzątka, chociaż i to średnio mu się widziało, bo jednak dbać o nie trzeba było, prawda? A on fanem dbania o inne życie niż ludzi dorosłych jakoś nie był.
– Och – powiedział nieco zaskoczony, ale uśmiechnął się, bo jednak pochlebiało mu, że zgodziła się ze względy na niego. – Cieszę się, chociaż z drugiej strony mam wrażenie, że trochę się oddaliłaś od Vinnie. Wszystko między wami okej? – spytał z troską, bo to akurat też zauważył i nieco go martwiło, bo nie rozumiał, skad to wynikało. Przechylił głowę, gdy powiedziała, że jest najlepszy na świecie, ale nie ukrywał, że był łasy na komplementy, dlatego tylko szczelniej ją objął ramionami.
– Bo niekażdy musi mieć dzieci do szczęścia, niepotrzebnie naciskają – wzruszył ramionami – Chociaż ty trochę wydaje się zmieniłaś zdanie. Chciałabyś mieć dziecko? – spytał ostrożnie, patrząc na Nellie uważnie i badając jej reakcję.

[Elena Murphy]

- Nie, oddaliłam się od Vinnie, to nie tak - powiedziała spokojnie, bo trochę inaczej to widziała w swojej głowie. - To ona nie chce być przy nas. W sensie, serio, nigdy nie rozmawiałam z Elaine i Calliope ze względu na to, co Vins mówiła, a teraz się okazuje, że są naprawdę świetne. Może się z nami przecież widywać, tylko wiecznie odmawia - wyjaśniła najbardziej racjonalnie jak tylko potrafiła. Normalnie z Vinnie rozmawiała, może trochę rzadziej niż wcześniej, ale jednak rozmawiały. Uśmiechnęła się gdy ją objął, a na jego słowa pokiwała głową.
- Och, to raczej było w formie żartów - stwierdziła, chociaż wiedziała, że Billy kiedyś też dzieci nie planował i jakoś im się z Callie to pozmieniało, nie? Podniosła jednak głowę odrobinę w górę i wzruszyła ramionami. - Nie, to nie tak, że dziecko jest mi niezbędne do szczęścia. Dobrze mi z tym jak jest teraz - powiedziała całkiem szczerze, odsuwając się trochę od niego tak, żeby móc widzieć jego twarz. - Chociaż… mogłabym kiedyś brać pod uwagę posiadanie dziecka… z tobą. - nie chciała żeby to zabrzmiało jakoś wiążąco, poważnie albo żeby czuł się do czegokolwiek zmuszony. - Ale to taka luźna myśl, nie, że musimy je mieć. Po prostu fajnie się na nich wszystkich patrzy - dodała, wzruszając ramionami.

[Jason Rosenthal]

– Ale trochę to tak wygląda – powiedział cicho. – Może z jej perspektywy też to tak wygląda. Poza tym… Może być jej przykro, że nie chcesz poświęcać czasu sama, a ciągle robisz to z Ellie i Callie. Bardzo je obie lubię, ale dzisiaj, kiedy Vinnnie przyjechała, wydawała się strasznie zraniona, po prostu – bo widział to broken spojrzenie i zastanawiał się pół imprezy, o co chodziło.
[N] – Wiem, ale nadal[/b]- zaśmiał się, bo co do tego, że bardziej było to w formie żartów zrozumiał, ale nadal, po co zaszczepiać w Nellie takie pomysły? Tym bardzxiej że u niej pomysły zaczynały kiełkować bardzo szybko. W tempie ekspresowym wręcz.
- Rozumiem – uśmiechnął się lekko. – Och, ja… To miłe, ale ja chyba nie chciałbym być rodzicem. Dzieci zawsze są ograniczeniem, Nell – on tak to widział, chociaż pochlebiało mu, że chciałaby bobasa z nim. – Nie chciałbym po prostu, żebyś coś ukrywała, gdyby ci się wizja odmieniła – dodał, muskając delikatnie palcami jej podbródek i wzdychając cicho. Nie chciał.

[Elena Murphy]

- Jason, proszę - odetchnęła głęboko. - Nie chcę rozmawiać o tym, co czuje w tym momencie Vinnie, bo jest zazdrosna o Elaine - powiedziała wprost, bo trochę tak odbierała ostatnio zachowanie przyjaciółki. - Nie mieszkałyśmy w jednym mieście od czasów studiów, okej? Przez te lata widywałyśmy się cztery, może pieć razy w roku i dla mnie to jest normalne, że nie spędzamy ze sobą każdej wolnej chwili. Od lat mamy swoje osobne życia i nie widzę powodu, żeby teraz non stop z nią siedzieć. Dla mnie to nie jest oddalenie się od niej, funkcjonujemy tak od lat, po prostu - wzruszyła ramionami. Elena widziała to bardziej w ten sposób, bo od lat nie spędzały ze soba czasu codziennie, tak? Kochała Vinnie, ale nie czuła się w obowiązku siedzieć z nią non stop, cóż. Skinęła tylko głową na jego słowa, ale tuliła się do niego cały czas próbując nie zrobić się smutna. Rozmawiali o tym pierwszego dnia znajomości i wiedziała, że to byłoby strasznie nie fair zmieniać nagle zdanie i czegokolwiek oczekiwać.
- Wiem, mam tego świadomość - powiedziała spokojnie, muskając wargami jego brodę i westchnęła cicho. - To czy mi się odmieni nie ma większego znaczenia, bo znam twoją wizję tego tematu od początku i wiem na co się pisałam, także spokojnie - stwierdziła, wzruszając delikatnie ramionami i mocniej go trochę objęła w pasie. Jasne, że wiedziała - przecież rozmawiali o tym, że dzieci są fajne tylko na chwilę, ale jak patrzyła na golden 4 to nie czuła, żeby dzieci ich w czymkolwiek ograniczały, eh.

[Jason Rosenthal]

– Jasne, rozumiem, tylko… Nell, może upewnij się, że ona czuje podobnie, co? – westchnął ciężko, bo jednak nadal – widział reakcję Vinnie i nieco go to zmartwiło, bo ta przyjaźń dziewczyn dość mocno mu imponowała. W każdym razie, kiedy się tak do niego tuliła, muskał palcami czule jej plecy. Uśmiechnął się nieznacznie.
– No właśnie, ty też przecież nie lubisz się ograniczać, prawda? - westchnął cicho, bo jednak widział, że zmarkotniała, a zdecydowanie nie chciał być powodem dla którego w jej oczach pojawiały się łzy.
– Wiesz, po prostu… Jeśli ty byś chciała dzieci, to musimy wszystko sobie spokojnie przemyśleć, bo rezygnacja z czegoś, czego bardzo się chce, jest zawsze dla związku dość mocnym ciężarem – musnął ustami jej skroń i odetchnął głęboko. Bo czym innym było dla niego dziecko na chwilę, a czym innym dziecko na całe życie - z pakietem płaczu, nieprzespanych nocy i rzygania na nowe ciuchy od Armaniego.

[Elena Murphy]

- Zadzwonię do niej jutro, teraz ma pewnie focha stulecia i mówi Benowi, że woli wszystkich od niej - stwierdziła, wzruszając ramionami, bo znały się z Vins na wylot i Nellie podejrzewała jak wygląda rozmowa Bena i jej przyjaciółki Przygryzła delikatnie dolną wargę słysząc jego słowa.
- Czy oni ci wyglądają na ludzi, którzy czują się jakkolwiek ograniczeni? - wskazała głową na drzwi od tarasu, przez które było widać Callie, Billa, Isaaka i Ellie bujających się w rytm piosenki z szerokimi uśmiechami i zdaniem Nellie - nie było w nich ograniczenia życiowego. Ale każdy widział to inaczej, prawda? A płakać nie zamierzała, nie przez taką rozmowę. Odetchnęła głęboko.
- Nie mam jakiegoś ogromnego doświadczenia w związkach, ale po jednym nauczyłam się, że egoistyczne podejście do tematu nigdzie mnie nie zaprowadzi. - powiedziała z delikatnym uśmiechem, muskając palcami jego policzek. Bo z Niko jej nie zaprowadziło - była tak zapatrzona w to, czego sama chciała, że… wszystko popsuła. Okej, oboje popsuli, ale połowa winy była jej, nie? Inna sprawa, że to, że chciałaby mieć dziecko nie było niczym egoistycznym, ale nie chciała komplikować niczego w tym momencie. Ta myśl pewnie minie tak szybko jak przyszła, czy coś. - Jak już ustaliliśmy, bycie wujkiem i ciocią wyjdzie nam genialnie, więc luz - puściła mu oczko, uśmiechając się już trochę normalniej..

[Jason Rosenthal]

– Istnieje taka szansa – wzruszył lekko ramionami z rozbawieniem, ale pokiwał głową, muskając delikatnie usta Nellie swoimi. On też uwielbiał golden 4, serio, ale z drugiej strony rozumiał, że Vinnie mogło być trochę przykro, bo starał się postawić w jej sytuacji.
– A czy oni wyglądają ci na ludzi, którzy nie szukali stabilizacji? Nell, miałaś obiekcje przed mieszkaniem w jednym miejscu przez dłużej niż kilka miesięcy. Oni chyba nie podróżowali aż tyle, prawda? – wyjaśnił cierpliwie, wzruszając ramionami i spojrzał również na całą czwórkę.
– Niby nie, ale w pewnych tematach trzeba być egoistą w związku, bo jeśli nie spełnia w jakichś sposób twoich oczekiwań pod względem fundamentów, na których go opierasz, to znaczy, że to związek nie dla ciebie. A jednak dzieci są trochę takim fundamentem i liczenie na to, że któreś zmieni zdanie jest bez sensu – spojrzał jej w oczy, muskając palcami jej policzek.
– A to na pewno, te dzieci będą potrzebowały podwójnej garderoby, ale może nie wspominajmy o tym Billowi – zaśmiał się dźwięcznie, muskając ustami jej skroń.