autor

[Maple Lowe]

Nie powinno być zaskoczeniem, że Maple na obiad wybrała fancy restauracje, gdzie było dobre jedzenie i miały piękny widok na całe Seattle. Miejsce idealnie nadawało się na randkę, chociaż lekarka nie wiedziała co myśleć o ich spotkaniu. Rzadko, wychodziły tylko we dwie, przez co nie wiedziała, czy uważać to za randkę, czy jako zwykłe wyjście. Nie zaprzątała sobie jednak tym głowy, co nie znaczy, że było jej obojętne. Na wyjście szykowała się dużo dłużej niż zazwyczaj, starała się aby jej ubranie było odpowiednie, a makijaz i fryzura były starannie wykonane. Chociaż starała się odchodzić od perfekcjonizmu, którego tak wymagali od niej rodzice, w takich sytuacjach nie potrafiła z niego zrezygnować.
Zapach słodkich perfum rozniósł się po łazience, którą opuszczała lekarka, wzięła torebkę, a na stopy założyła szpilki. Wygladała, jakby szła na randkę i może tak właśnie było. Chyba, żadna z nich nie miałaby nic przeciwko, gdyby obiad nie zakończył się zbyt szybko. Na miejsce dojechała taksówką, miała już nawet wchodzić do środka, gdy z samochodu wysiadła Beira, do której się delikatnie uśmiechnęła, a następnie się z nią przywitała. Dopiero teraz, wraz z drugą kobietą weszła do środka, wjeżdżając windą na jedno z najwyższych pięter, gdzie znajdowała się restauracja.
— Zastanawiam się, czy nie wziąć wolnego weekendu i pojechać w góry. Są niedaleko, a taka krótka wycieczka od miasta mogłaby się przydać — odezwała się, kiedy tylko kelner przyjął od nich zamówienie i odszedł, zostawiając je same. — Nie chcesz odpocząć trochę od pracy? — posłała jej pytające spojrzenie i delikatny uśmiech. O tym wyjeździe myślała już pewien czas, ale zawsze to pracę stawiała na pierwszym miejscu, przez co nadal miała mnóstwo niewykorzystanego urlopu. Wiedziała też, że Beira spędza wiele godzin w szpitalu, przez co obie zaraz wpadną w pracoholizm. Może był to odpowiedni moment na taki wyjazd?


Beira Livingstone

[Beira Livingstone]

001.
Prawie zapomniała o swojej randce z Maple, a miala za sobą długi dzień na sali operacyjnej. Beira uwielbiała swoją prace i pomimo tego, ze już trochę minęło odkąd podjęła decyzje o neurochirurgii, nadal czuła płynąca w ciele ekscytację, za każdym razem, gdy miala nowego pacjenta. Praca była dla niej wszystkim, ona nie pracowała by żyć, żyła by pracować.
Miala niewiele czasu by pojechać do domu, wziąć szybki prysznic i sie przebrać. Zrobiła to naprawdę w tempie ekspresowym, zakładając na siebie sukienkę sięgającą połowy ud, ciemne rajstopy i botki na niewysokim obcasie. Włosy wysuszyła i zostawiła rozpuszczone, a makijaż był delikatny i naturalny. Nie chciała sie spóźnić, ale wiedziała, ze jeśli tak sie stanie to Maple zrozumie. Każdy lekarz by zrozumiał, prawda?
Podjechała wiec swoim samochodem, nie planując wypić więcej niż lampkę wina. Miala też przy sobie pager, gotowa do tego by wrócić do szpitala i zająć sie nagłym przypadkiem, pomimo tego, ze przeciez nie była jedynym neurochirurgiem w szpitalu.
Wysiadając z auta zauważyła brunetkę, która akurat zamykała drzwi taksówki. Przyspieszyła kroku, by przywitać sie z nią zanim wjadą na górę, komplementując jej wyglad. Maple była śliczna i przede wszystkim rozumiała jej zaangażowanie w prace.
— Moglibysmy pojechać gdzieś w trójkę — odpowiedziała dostawiając kieliszek z powrotem na stół i spojrzała uważnie na Maple. Uśmiechnęła sie też na kolejne słowa i nawet jeśli bardzo chętnie spedzialaby trochę czasu z nią i Denver, to nie zrobiłaby tego po to by uciec od szpitala. — Wiesz, ze kocham swoją prace — odpowiedziała ze śmiechem, łapiąc ją za drobna dłoń. W szpitalu uchodziła za chłodna; nie owijała w bawełnę, ale nie była przy tym arogancka i zdecydowanie potrafiła odciąć sie emocjonalnie od pacjenta, którego straciła czy to na stole (a musiała sie pochwalić, ze niewielu ich traciła) czy po operacji. I to nie tak, ze ludzkie życie nie było dla niej wiele warte — wręcz przeciwnie — ale wiedziała, ze zwariowałaby, gdyby przywiązywała sie do każdego pacjenta. Wiedziała o tym ona i każdy inny lekarz. W każdym razie nie była chłodna, w zyciu prywatnym była zupełnie inna, o czym mogła przekonać sie Lowe, czy każdy inny, kto znał ją poza murami szpitala.
— Ale tak, miało by było spędzić trochę czasu w ciszy i spokoju, z dała od hałasu miasta. — Beira była totalnym mieszczuchem, ale potrafiła docenić naturę i miejsca z dala od cywilizacji.

Maple Lowe