Mając na uwadze, że Billy mógł zabrać Calls do domu, to faktycznie tak zrobił - zapakował ją do samochodu, gdy już upewnili się, że z Elaine wszystko dobrze i w zasadzie to Billy mimo lamentu Calls jarał się strasznie, że wszyscy czworo zostaną rodzicami mniej więcej w podobnym czasie i ich dzieciaki będą mogły chodzić razem do przedszkola i że Nell będzie miała rodzeństwo i że Nellie jest w ogóle jego. Tak, zdecydowanie to był cholernie dobry dzień - przynajmniej dla Billa, nawet mimo żałoby po ojcu. Inna sprawa, że przykro mu było, że William nie dożył wieści, które przywiozła ze sobą Calls. Kiedy więc znaleźli się u Costasów, zrobił jej krewetki i próbował jakoś emocjonalnie uspokoić, a teraz leżeli w sporym łóżku w sypialni gościnnej, Billy głaskał Calls po głowie, składając czułe buziaki na jej czubku.
- A teraz powolutku, powiedz mi co się stało i w ogóle jak odkryłaś, że mała jest moja - poprosił, gładząc jej ramię, bo zjej chaotycznych wypowiedzi średnio umiał wywnioskowac cokolwiek.
