about me
imie i nazwisko
Maple Lowe
pseudonim
—
data i miejsce urodzenia
20.04.1989, Seattle
dzielnica mieszkalna
belltown
stan cywilny
panna
orientacja
biseksualna
zajęcie
anestezjolożka
miejsce pracy
Swedish Hospital
wyznanie
ateistka
jestem
miejscowa
w Seattle od:
od zawsze z przerwą na studia
my story
Perfekcja, właśnie tym kierowała się Maple, od kiedy tylko pamiętała. Już za czasów dziecka, rodzice wpajali jej, że powinna być najlepsze we wszystkim, co robi. Rysunki w przedszkolu, zawsze musiały być starannie wykonane, ubrania po powrocie idealnie czyste — bez najmniejszej plamy, a lalki ułożone na miejsce przed pójściem spać. Na początku tego nie rozumiała. Później, takie zachowanie weszło jej w nawyk. Nie mogła przynieść wstydu swoim rodzicom, zwłaszcza w momencie, gdy jej ojciec startował do polityki, a matka robiła wszystko, aby wyglądali na wzorową rodzinę.
Nigdy, nie przyszło jej do głowy, aby się buntować, czy przynieść do domu gorszą ocenę. Dążyła do perfekcji we wszystkim, czego się dotknęła. Zarywała noce, aby zaliczyć sprawdzian na najwyższą ocenę, startowała w olimpiadach z chemii, brała dodatkowe zajęcia, a nawet wstąpiła do drużyny cheerleaderek w czasie liceum. Robiła wszystko, aby jej dni były maksymalnie zapełnione i nie miała czasu zastanawiania się nad tym, co będzie jutro. Nie mogła pozwolić, aby w jej życiu miała miejsce, nawet najmniejsza porażka. Gorsza ocena, sprawiała, że przez kolejne dni, nie mogła sobie poradzić z tym faktem i obwiniała się, o całe zło tego świata.
Po skończeniu szkoły średniej, jej rodzice wyjechali do Waszyngtonu, a Maple na studia na Dartmouth, które miały być spełnieniem jej marzeń. Powoli, odpuszczała, gdy zauważyła, że świat się nie skończy, gdy zmywarka nie zostanie włączona tego samego dnia, a łóżko nie będzie posłane zaraz po wstaniu. Nikt już nad nią nie stał, nie pilnował, aby jej zachowanie nie przyniosło rodzinie wstydu, poznawała samą siebie i świat od nowa. Była jedną z lepszych studentek, nauka była na pierwszym miejscu, a imprezy i cała reszta, schodziła na dalszy plan. Starała się znaleźć równowagę, ale medycyna zabierała jej mnóstwo czasu, chociaż powoli, zaczynała żyć również życiem towarzyskim.
Studia, wspomina jako jeden z najlepszych etapów nauki. Była sobą i miała kontrolę nad własnym życiem, czego brakowało jej tyle lat. Jednak, coś nadal sprawiało, że chciała powrócić do rodzinnego miasta.
Zaraz po skończeniu studiów wróciła do Seattle, gdzie wcześniej złożyła podanie o pracę do miejscowego szpitala, chcąc odbyć w nim rezydenturę. Odpowiedź była pozytywna, a Maple mogła zacząć kolejny etap w swoim życiu. Praca, życie towarzyskie, przyzwyczajenie do nowego miejsca, gdzie nie było studiów. W końcu, miała też czas, na wyjście ze znajomymi z pracy na kolację wieczorem, czy do kina w piątkowy wieczór. Została już w Seattle, gdzie po rezydenturze rozpoczęła pracę jako anestezjolożka. Przyzwyczajenia z młodości jeszcze zostały, chociaż stara się z tym walczyć i nie popaść przy okazji w pracoholizm.
Nigdy, nie przyszło jej do głowy, aby się buntować, czy przynieść do domu gorszą ocenę. Dążyła do perfekcji we wszystkim, czego się dotknęła. Zarywała noce, aby zaliczyć sprawdzian na najwyższą ocenę, startowała w olimpiadach z chemii, brała dodatkowe zajęcia, a nawet wstąpiła do drużyny cheerleaderek w czasie liceum. Robiła wszystko, aby jej dni były maksymalnie zapełnione i nie miała czasu zastanawiania się nad tym, co będzie jutro. Nie mogła pozwolić, aby w jej życiu miała miejsce, nawet najmniejsza porażka. Gorsza ocena, sprawiała, że przez kolejne dni, nie mogła sobie poradzić z tym faktem i obwiniała się, o całe zło tego świata.
Po skończeniu szkoły średniej, jej rodzice wyjechali do Waszyngtonu, a Maple na studia na Dartmouth, które miały być spełnieniem jej marzeń. Powoli, odpuszczała, gdy zauważyła, że świat się nie skończy, gdy zmywarka nie zostanie włączona tego samego dnia, a łóżko nie będzie posłane zaraz po wstaniu. Nikt już nad nią nie stał, nie pilnował, aby jej zachowanie nie przyniosło rodzinie wstydu, poznawała samą siebie i świat od nowa. Była jedną z lepszych studentek, nauka była na pierwszym miejscu, a imprezy i cała reszta, schodziła na dalszy plan. Starała się znaleźć równowagę, ale medycyna zabierała jej mnóstwo czasu, chociaż powoli, zaczynała żyć również życiem towarzyskim.
Studia, wspomina jako jeden z najlepszych etapów nauki. Była sobą i miała kontrolę nad własnym życiem, czego brakowało jej tyle lat. Jednak, coś nadal sprawiało, że chciała powrócić do rodzinnego miasta.
Zaraz po skończeniu studiów wróciła do Seattle, gdzie wcześniej złożyła podanie o pracę do miejscowego szpitala, chcąc odbyć w nim rezydenturę. Odpowiedź była pozytywna, a Maple mogła zacząć kolejny etap w swoim życiu. Praca, życie towarzyskie, przyzwyczajenie do nowego miejsca, gdzie nie było studiów. W końcu, miała też czas, na wyjście ze znajomymi z pracy na kolację wieczorem, czy do kina w piątkowy wieczór. Została już w Seattle, gdzie po rezydenturze rozpoczęła pracę jako anestezjolożka. Przyzwyczajenia z młodości jeszcze zostały, chociaż stara się z tym walczyć i nie popaść przy okazji w pracoholizm.
my flaws
— jest bardzo uparta i zawzięta, za wszelką cenę chce dążyć do wyznaczonych sobie celi.
— w czasie szkoły średniej i na studiach chorowała na bulimię.
— jako specjalizację wybrała anestezjologię, chociaż bardzo długo zastanawiała się też nad chirurgią, zwłaszcza tą plastyczną.
— jest uzależniona od czarnej kawy, którą pije codziennie.
— w przerwach od dyżurów w szpitalu biega i chodzi na siłownie. Ma małą obsesję na punkcie swojej wagi.
— nie potrafi utrzymać porządku w mieszkaniu, ani nie ma w domu kwiatów w doniczkach. Zawsze w jej mieszkaniu stoją w wazonie cięte kwiaty, które kocha.
— nigdy nie posiadała zwierzęta domowego, chociaż bardzo by chciała posiadać psa lub kota.
— zawsze na pierwszym miejscu stawiała naukę, przez co kończyły się wszystkie jej związki. Teraz, postawiła na pracę i nie ma czasu na randki.
— jest realistką, nie lubi oglądać komedii romantycznych, ani czytać romansów.
— w czasie szkoły średniej i na studiach chorowała na bulimię.
— jako specjalizację wybrała anestezjologię, chociaż bardzo długo zastanawiała się też nad chirurgią, zwłaszcza tą plastyczną.
— jest uzależniona od czarnej kawy, którą pije codziennie.
— w przerwach od dyżurów w szpitalu biega i chodzi na siłownie. Ma małą obsesję na punkcie swojej wagi.
— nie potrafi utrzymać porządku w mieszkaniu, ani nie ma w domu kwiatów w doniczkach. Zawsze w jej mieszkaniu stoją w wazonie cięte kwiaty, które kocha.
— nigdy nie posiadała zwierzęta domowego, chociaż bardzo by chciała posiadać psa lub kota.
— zawsze na pierwszym miejscu stawiała naukę, przez co kończyły się wszystkie jej związki. Teraz, postawiła na pracę i nie ma czasu na randki.
— jest realistką, nie lubi oglądać komedii romantycznych, ani czytać romansów.
and more
