autor

[Eleanor Rosenthal]

outfit + tydzień po ostatniej

Czy Nellie miała świadomość tego, co robiła przez ten cały tydzień? I tak i nie; teoretycznie wiedziała, że sypianie z Tonym, na kilka tygodni przed ślubem to całkowity absurd, a praktycznie… po sytuacji w Dragonie, całkowcie się w tej bliskości z nim zatraciła. W związku z tym, że była na urlopie a David do Seattle przyjeżdżać miał tylko na maksymalnie dwa dni w tygodniu (do ślubu, potem chciał wyjechać na Florydę razem z Nell i Lily), ona i tak woziła młodą do szkoły i z niej ją odbierała, a w tym czasie przesiadywała u Lewisa. Miała do ślubu urlop - załatwiony przez Davida, eh - więc czasu jej nie brakowało. Żeby było jasne, nie tylko uprawiali seks - oglądali razem jakieś badziewne filmy, wylegiwali w jego łóżku, rozmawiali o wszystkim i niemal codziennie, gdy odbierała młodą ze szkoły, szli we trójkę na jakiś obiad. Kurwa, cholernie jej to pasowało, a jednocześnie… nie była gotowa zrezygnować ze ślubu. A może po prostu starała sie o tym nie myśleć?
W tym momencie jednak, stała w kuchni i ogarniała im jakieś bezalkoholowe koktajle, w samej koszulce na ramiączka, majtkach i z papierosem w usta, gdy dostała wiadomość od Davida, że za chwilę zadzwoni obgadać temat jakiegoś weekendowego wyjazdu do Prowansji, żeby ogarnąć jak przygotowania do wesela.
- Kurwa - mruknęła, wkładając plasterek marakui do swojego pseudo pornstar martini. Wsunęła telefon pod pasek w stringach i stanęła z dwoma kieliszkami na wprost Tonego, zasłaniając mu telewizor. Postawiła je na stole, zgasiła papierosa i wpakowała mu się na kolana. Tak po prostu, jakby to była najnormalniejsza rzecz na świecie. - David chce jechać do francji. Zostaniesz z Lily? To będzie ciężki weekend, bo wymyślił sobie, że sprawdzi jak przygotowania i na milion procent się pokłócimy - stwierdziła, wywracając oczami i musnęła nosem jego nos. - Chyba, że masz plany to poproszę Nestę i Teda żeby ją do siebie wzięli - uśmiechnęła się do niego niewinnie.

[Anthony Lewis]

Absurd, bezsens, idiota z ciebie – właśnie takie oto słowa usłyszał zapewne od Teda, który usłyszał o romansie z Nell. Cóż, nie zamierzał go słuchać, skoro ten kretyn pozwolił na to, żeby Megan się do niego wprowadziła, nie? Mimo to, Tony… Robił sobie lekką nadzieję, że finalnie do tego ślubu nie dojdzie. Tym bardziej, że byli rodziną. Prawdziwą rodziną. Oprócz uprawiania seksu, oprócz spędzanych chwil tylko z Nell, spędzali czas jak rodzina z Lily, chodzili na obiady, spacery i nic w jego życiu nie było tak właściwe jak to, co się działo między nimi.
Tak więc siedział teraz na kanapie, obserwując jak Nellie krzątała się po kuchni z delikatnym uśmiechem wodząc wzrokiem bo idealnych krzywiznach jej ciała. Odetchnął głęboko, uśmiechając się, gdy stanęła przed nim z bezalkoholowym koktajlem.
– Och, David – zmarkotniał nieco na dźwięk imienia jej narzeczonego. Prawie zapomniał o jego istnieniu. Prawie. – Jasne, zostanę. Nie ma problemu, będziemy się świetnie bawić – uśmiechnął się delikatnie, przesuwając kciukiem po jej obojczyku, na którym jakimś cudem znalazł się kawałek marakui.
– Nie, lepiej im nie dokładać. Od tygodnia mieszka z nimi Megan i i tak jest napięta atmosfera, nie ma co tam dorzucać jeszcze Lils – wzruszył ramionami. – Więc co, potem ślub i co dalej? – spytał, patrząc na nią uważnie, bo… Chyba był ciekaw, jaki jest plan, tak po prostu.

[Eleanor Rosenthal]

To samo pewnie powiedziała Nesta, ale Eleanor po prostu nie potrafiła tego wszystkiego zatrzymać. Łatwo było rezygnować z czegoś, co było beznadziejne, ale w tej sytuacji… było dobrze. Idealnie. Właściwie było tak, jak sobie to wyobrażała gdy była nastolatką. I jasne, to nie było prawdziwe życie - nie dzielili wspólnych pieniędzy, problemów i nie mieszkali razem, ale jak do tej sielanki dochodziła Lily, to po prostu… nie umiała przestać tego idealizować. A że mimochodem wiedziała, że to wszystko to tylko idealizowanie, to wolała chyba prawdziwe życie mieć z Davidem, który wydawał sie jej bezpieczniejszą opcją - bo podnoszenie rąk zupełnie wywaliła z głowy.
- Najwyżej odbierzemy ją razem, zjemy obiad i wieczorem polecę - stwierdziła, sama przesuwając palcem po jego dolnej wardze i patrząc na niego jednocześnie jak na ósmy cud świata.
- W sumie masz rację. Nie wiem dlaczego Nesta nie wywaliła jej na zbity pysk. Nie wytrzymałabym pod jednym dachem z twoją byłą żoną na przykład - powiedziała, dopiero po chwili rozumiejąc, że ten przykład był bez sensu. Zupełnie bez sensu. Tak samo jak jego pytanie, które sprawiło, że się cała napięła.
- Nie wiem. Dalej się upiera przy Florydzie, a ja zupełnie nie wiem jak to ogarnąć, bo Lily jest tym pomysłem zachwycona - Nellie nie patrzyła na niego w tym momencie; nie chciała o tym wszystkim myśleć, siedząc mu na kolanach. - Musimy wymyślić jak mają wyglądać wasze spotkania jeśli faktycznie tam pojedziemy - dodała, wlepiając wzrok w jego klatkę piersiową i zaczęła na niej rysować bliżej nieokreślone symbole.

[Anthony Lewis]

No właśnie. Było dobrze. Wspaniale. Dawno tak dobrze się nie czuł. I to było problematyczne, bo naprawdę chciał wierzyć, że… Że to będzie wystarczające, żeby Nell odwołała wszystko, żeby rzuciła Davida, żeby byli z Lily we trójkę, tak jak zawsze być powinno, a co nie miało miejsca przez ich wspólne błędy z przeszłości.
Dlatego to było trudne, bo nie był pewien, jak się na to zapatrywała sama Nellie. Nie miał śmiałości tego tematu poruszyć, ale dzisiaj… Nawet mimo wspomnienia o Davidzie, Tony dalej żył mentalnie w swojej bańce mydlanej. Skoro nie powiedziała sakramentalnego tak, to mogła to odkręcić. A wrazie czego były też rozwody, right?
– Myślę, że to też brzmi jak plan. Zrobimy tak, żeby było ci wygodniej, serio – uśmiechnął się do niej łagodnie. Zrobiłby dla niej wszystko, był w tym momencie tego absolutnie pewien. – Mogę cię zawieźć z Lils na lotnisko – stwierdził, wzruszając ramionami. Kiedy jednak wspomniała o wywalaniu na zbity pysk, wzruszył ramionami.
– Ty mi powiedz, to twoja siostra. Ted też się nie popisał. Mógł dać szmacie ochronę i tyle, a bawi się w bohatera, jak dziwka go zdradziła i zostawiła – wywrócił oczyma teatralnie, wzdychając pod nosem, bo naprawdę nie widział racjonalizmu w tym mysleniu, chociaż sam królem racjonalności nie był w tym momencie.
– Wiesz, że się nie zgodze na Florydę? Nie możesz mi tego zrobić, Nell. Zgodziłem się na to podmiejskie mieszkanie, ale inny stan, na drugim końcu kraju? No… Nie. – wzruszył ramionami, bo o ile był skłonny zrobić dla niej wszystko to… Na to zgadzać się nie zamierzał, nawet jeśli jej bliskość lekko mieszała mu w głowie. Mimochodem się spiął, ale powoli zaczął przesuwać po jej plecach palcami, by nieco się uspokoić.

[Eleanor Rosenthal]

Niestety, z tej bańki musieli po prostu wyjść. I Nellie, chociaż bardzo nie chciała, to wiedziała, że musi.
- Możecie mnie zawieźć. Z Davidem i tak spotykam się już we Francji - wzruszyła ramionami. Ogólnie była względnie ostrożna jeśli chodziło o cały ten romans - a przynajmniej tak się jej wydawało. Nie chciała awantur, a wiedziała, że byłaby kosmiczna gdyby prawda wyszła na jaw i nie tylko ze względu na Davida, bo miała świadomośc, że jej ojciec by ją żywcem zakopał w swoim pięknym ogrodzie.
- Ted to idiota - skwitowała tylko, chociaż rzeczywiście, żadne z nich racjonalnych rzeczy nie robiło i ocenianie powinni zostawić komuś innemi Pokiwała głową, gdy powiedział o Florydzie. Ona poniekąd też się nie zgadzała, ale…
- Lily chce tam jechać - powiedziała cicho. - Jest zakochana w perspektywie mieszkania w domu z zejściem na plaże, słońcem… to byłoby znacznie prostsze to przeforsowania gdyby jej ten pomysł nie pasował. Nie mam żadnych argumentów, które by ich oboje od tego pomysłu odwiodły - to, że sama Nellie nie chciała tam jechać nie miało znaczenia, oficjalnie została przegłosowana. - Będziesz mógł ją zabierać co drugi weekend, na wszystkie dłuższe przerwy w roku szkolnym też coś wymyślimy. Zawsze będziesz też mógł przyjechać nas odwiedzić - mówiła spokojnie, patrząc mu głęboko w oczy. Perspektywa wyjazdu ją cieszyła, zanim zaczęli rozmawiać, teraz natomiast była przerażona tym, że nie będzie go obok. Ale może to lepiej? Nie będą jej przychodziły pojebane rzeczy do głowy.

[Anthony Lewis]

A może… Może wcale nie musieli? Może mogli tutaj zostać, w tej bańce, żyć tym życiem, którego wcześniej nie było dane doświadczyć? Przecież teraz było dobrze. Lepiej niż kiedykolwiek wcześniej.
– W takim razie cię zawieziemy. Chcesz prywatny samolot? – spytał spokojnie, bo umówmy się, sam Tony od lat nie latał jakimiś liniami lotniczymi dla biedaków. W każdym razie, kiedy wspomniała, że Ted to idiota, to jedynie skinął głową, chociaż sam jakoś dużo mądrzejszy od Teda zdecydowanie nie był.
– Mógłbym z nią porozmawiać. Myślę, że mógłbym jej to wyperswadować – uśmiechnął się nieco diabelsko, bo w zasadzie to naprawdę był w stanie nieco nabuntować młodą. Przekupić ją tym i owym. Koniec końców był gotów nawet powiedzieć że przeprowadzą się do LA, które było znacznie bliżej i w ogóle! W każdym razie, odetchnął głęboko i pokręcił głową.
– To nie jest to samo. Nie będę na miejscu. Chcę być na miejscu. Nie chcę być weekendowym ojcem. Nie byłem nawet weekendowym wujkiem, a teraz… Nie będę mógł jej nawet zabierać i odbierać ze szkoły – westchnął cicho, cholernie smutno. Przerażała go perspektywa, że jego córka będzie daleko. Przerażało go też, że daleko będzie Nell…

[Eleanor Rosenthal]

- No tak, bo zwykłe linie lotnicze są do dupy? - leciała pewnie i tak w najwyższej klasie, nie robiło jej to w zasadzie większej różnicy bo zawsze w samolocie po prostu spała - Dam radę w liniach dla biedaków. - dodała z rozbawieniem, nachylając się nad nim i muskając wargami jego nos. Paradoksalnie, te gesty wychodziły jej cholernie naturalnie i w ogóle nie czuła się z nimi dziwnie, chociaż zdecydowanie powinna.
- Możesz próbować - stwierdziła, marszcząc czoło. - Chociaż ja próbowałam chyba już wszystkiego i nic nie działało. Widziała już nawet zdjęcia tego domu i jest zakochana we wszystkim co związane z tym wyjazdem. Podejrzewam, że potem jej się szybko odmieni - wiedziała, że takie zajawki szybko mijają. Z radości wytrąci ją codzienność, bo przecież wyprowadzka oznaczała brak przyjaciółek ze szkoły, ale póki co te argumenty nie działały.
- Zawsze możesz przyjechać raz w miesiącu, na przykład na tydzień. - rzuciła, ale zaraz westchnęła cicho. - Nie wiem, jakoś będziecie musieli do tego przywyknąć. - powiedziała zrezygnowana, schodząc z jego kolan i usiadła na kanapie, upijając łyk swojego drinka. - Strasznie się wszystko pojebało - wymamrotała pod nosem, wlepiając wzrok w pływający w drinku kawałek marakui. - Od początku ten wyjazd mi średnio pasowało, a teraz jest mi z nim jakoś podwójnie źle. Nie wiem - wzruszyła ramionami.

[Anthony Lewis]

– Owszem, są. Oboje to wiemy – wzruszył ramionami z rozbawieniem, chociaż w zasadzie kiedy stwierdziła, że da radę w liniach dla biedaków, to skinął jedynie głową z rozbawieniem. Nie zamierzał kwestionować jej wyborów życiowych, chociaż nie do końca się z nimi zgadzał. Podobnie było z Davidem i tą całą szopką ze ślubem. Bezsens.
– Dam radę, nie martw się. Sama wiesz, że jestem bardzo, cholernie dobry jeśli chodzi o perswazję – puścił jej oczko i uśmiechnął się do niej szeroko. Taka była prawda, jeśli chodzi o perswazję, to istotnie, Tony nie miał sobie równych, chociaż nie zawsze były to perswazje szczególnie mądre.
– To nie jest to samo. I nie musimy do tego przywyknąć. Niech David lata w tę i z powrotem, a wy możecie zostać tutaj – wzruszył ramionami, bo to zdecydowanie bardziej mu odpowiadało. – Pojebało się, to prawda. Dlatego może trzeba to jednak przemyśleć, może… Skoro nie chcesz się przeprowadzić, to powinniście to jeszcze przegadać? – jego głos był pełen nadziei, że faktycznie tak zrobią, bo… Nie chciał mieć jej daleko. Nie chciał mieć ich daleko.

[Eleanor Rosenthal]

- Dobrze wiesz, że całą drogę i tak prawdopodobnie prześpię, więc nie robi mi to jakiejkolwiek różnicy - wzruszyła ramionami, uśmiechając się do niego uroczo. Taka prawda. Ale doceniała jego propozycję.
- Tak, wiem, ale nasza córka jest dość trudna jeśli coś sobie wbije w tą swoją śliczną główkę - miała rację, Lily była okropnie uparta i prawdopodobnie odziedziczyła to po nich obojgu Posłała mu smutne spojrzenie słuchając jego słów. Oboje wiedzieli, że to nie takie proste.
- Nie sądzisz, że trochę słabo, żebyśmy jako małżeństwo mieszkali sześć godzin drogi od siebie? - słabe było też to, że go zdradzała, ale to nieistotne. - Przegadaliśmy już kilka razy. Za każdym razem Lily się cieszyła, on się cieszył, więc co tutaj zmienia moje bezsensowne marudzenie? Mam tam załatwioną dobrą pracę, więc w zasadzie nie mam na co narzekać. Lily ma ogarnią fajną szkołę. Sam wiesz, że to generalnie nie jest zły pomysł. - odstawiła drinka i wzięła go za rękę. - David nawet zasugerował przy ostatniej rozmowie, że będziesz mógł się zatrzymywać u nas - wzruszyła ramionami. To był akurat beznadziejny pomysł, ale doceniała że chciał być miły. - Wiem, że będziesz za nią tęsknił, ale to przecież nie jest koniec świata, Tony - pogładziła kciukiem wierzch jego dłoni. Rozumiała, że było mu przykro, ale skoro małej to wszystko nie przeszkadzało i się cieszyła, to Nellie nie chciała teraz stawać okoniem i tego zabraniać.

[Anthony Lewis]

– Fotele w prywatnych samolotach są wygodniejsze. I lepiej się rozkładają – zauważył całkiem słusznie, ale nie zamierzał z nią dyskutować. Jak będzie po trzydziestce to poczuje różnicę.
– Owszem, jak ty i ja – wywrócił oczyma i westchnął ciężko. Kolejne słowa sprawiły, że przechylił głowę.
– Jako narzeczeństwo wam to nie przeszkadza, nie? – zauważył całkiem słusznie. – Ale gdzie w tym wszystkim jestem ja? Dopiero zyskałem córkę, nie możesz jej tak po prostu wywozić bez konsultacji ze mną, do innego stanu, takiego na drugim końcu stanów, Nell… – westchnął ciężko i spojrzał Nell w oczy, bo fakt faktem, drażniło go to przeokrutnie. Niestety. Westchnął cicho i spojrzał jej w oczy. – To jest chujowy pomysł, bo moje dziecko będzie z daleka ode mnie. Jak ty byś się czuła, gdybym ja nagle oświadczył, że zabieram Lily i będę mieszkał z nią i swoją nową żoną na drugim końcu stanów? – spytał czysto hipotetycznie, ale wiadomo, o co mu chodziło.
– Nie, to tylko drugi koniec USA. Spójrz na to z mojej perspektywy chociaż raz, Nell – poprosił łagodnie, chwytając ją za dłoń, chociaż w jego spojrzeniu było widać, że po prostu cierpi.

[Eleanor Rosenthal]

- Przeszkadza, dlatego chciałabym ten dystans zmniejszyć - powiedziała spokojnie, chociaż w gruncie rzeczy od kilku dni wszystko co związane z Davidem odeszło na dalszy plan. Wiedziała jednak, że prędzej czy później będzie musiała się po prostu otrząsnąć. - Pomysł wyjazdu był przecież zanim oficjalnie wszystkim powiedzieliśmy, Tony - taka prawda, nie było to coś nagłego, po prostu teraz temat się całkowicie potwierdził. - Chujowo. I beznadziejnie. Chociaż to też nie to samo, bo to ja z nią mieszkam całe życie, ale wiem o co ci chodzi. Naprawdę to rozumiem, wiem, że jesteście blisko i wiem, że ją kochasz, ale ludzie się czasami wyprowadzają i to nie jest nic nienormalnego. - wyjaśniła, gładząc jego dłoń. Nie chodziło przecież o rozdzielenie małej od Anthonego, po prostu… ludzie nawet po rozwodach się wyprowadzali i tak to bywało.
- Patrzę. Cały czas. Dlatego kilkakrotnie rozmawiałam z Lily, czy jest pewna, że chce jechać. - usiadła na piętach, przodem do niego żeby lepiej go widzieć. - I o ile ona się temu wszystkiemu nie sprzeciwia, to nie widzę powodu żeby nie wyjeżdżać - widziała, jeden dość mały, ale nie zamierzała o tym powodzie myśleć. Nie mogła chcieć zmienić ich planów tylko dlatego, że sama będzie tęskniła za Lewisem, prawda?

[Anthony Lewis]

– To niech on pójdzie na kompromis, a nie ty – mruknął pod nosem i westchnął cicho, chociaż w zasadzie sądził, że kłamała. Wcale jej to nie przeszkadzało, czuł to.
– I nie chciałaś jechać – westchnął ciężko – No właśnie. Rozumiesz, ale i tak ją zabierasz – westchnął zabierając dłoń, bo po prostu go to bolało i tyle. – Nie mając z kimś dziecko i nie na drugi koniec kraju – zauważył cicho, a gdy powiedziała, że nie widzi powodu, żeby się nie sprzeciwiać, odetchnąl.
– Okej – rzucił tylko, bo to sprawiło, że w jego głowie zakiełkował pomysł. I zamierzał zrobić wszystko, żeby zbuntować Lils przeciw temu wyjazdowi. A Ted mu pomoże.


ztx2