autor

[Vittoria Cresswell]

/ outfit

Vittoria bardzo się martwiła reakcją Maxa na to wszystko, co się stało. Ogólnie dzisiejszy dzień miał wyglądać zupełnie inaczej - w końcu wypisali ją ze szpitala, nadal co prawda miała gips, ale mogli sobie razem z Maxem spędzić razem czas, chociaż mieli go mieć dość dużo, bo do końca miesiąca miała leżeć w łóżku, co ja nieco emocjonalnie uwierało. Mimo to, gdy całą sensacja z Mads i Benem wyszła na jaw, musiała uspokoić Maxa. Teraz, po kąpieli, rozmowie z Maddie I kilkudziesięciu minutach nerwowego dreptania dookoła pokoju, w końcu usłyszała głos Maxa. Musiała przyznać, że z ulgą przyjęła brak odgłosów walki i krzyków, brała to za dobrą monetę. Tak więc kiedy Max wszedł do pokoju, od razu podeszła do niego i ręką go przyciągnęła tak, żeby się nad nią nachylił. Cmoknęła go uroczo w usta.
– Nie słyszałam krzyków i odgłosów bójki, więc chyba nie było aż tak źle, co? – spytała spokojnie, zerkając mu w oczy. - Jestem z Ciebie dumna, Max – powiedziała z czułym uśmiechem i odetchnęła głęboko. Wiedziała, jakie to musiało być dla niego ciężkie. – Jak sie czujesz? – uśmiechnęła się do niego uroczo. Martwiła się okropnie.