autor

Post 2020-12-04, 17:03

Post 2020-12-08, 22:43

#10 Och, Święta Bożego Narodzenia! Jak Panda je uwielbiała! W tym roku była na nie jeszcze bardziej podekscytowana, bo po czterech miesiącach przebywania w (już nie tak obcym) mieście w końcu miała wrócić do domu i zobaczyć się ze swoją ukochaną rodzinką. Strasznie za nimi tęskniła i chciała obdarować ich wszystkich z powodu swojego przyjazdu najwspanialszymi prezentami na świecie, dlatego chętnie wybrała się z pogrążoną w świątecznej gorączce Pinkie na jarmark bożonarodzeniowy. Tak naprawdę było to dla niej nieco niekomfortowe, bo podejrzewała, że natkną się na całe mnóstwo ludzi, ale ostatecznie stwierdziła, iż czuła się na to gotowa, zwłaszcza z takim niesamowitym towarzystwem. Pinkie szybko stała się jej najlepszą przyjaciółką i aktualnie Pandora, na początku pełna obaw w związku z dzieleniem mieszkania z kimś nieznajomym, szalenie ją uwielbiała. Czuła się też z nią zwyczajnie komfortowo, więc ostatecznie doszła do wniosku, że wspólny wypad na jarmark bożonarodzeniowy był tego wszystkiego wart.
Kiedy już dotarły na miejsce, zaczęły przechadzać się uliczkami, oglądając świąteczne ozdoby, które wręcz mieniły się Pandzie w oczach. Była trochę głodna, więc kupiła sobie pieczone kasztany i, idąc obok trajkoczącej o prezentach Hale, zastanawiała się, czy gdyby jesienią zebrała kasztany z ziemi i spróbowała je upiec, wyszłoby coś równie pysznego. Nie zaszkodzi spróbować.
Kiedy już kupiły to, co im się spodobało, zdecydowały się zaglądnąć do chatki Świętego Mikołaja, co było pomysłem Pandy, która bardzo chciała zrobić sobie z Pinkie klimatyczne zdjęcie na uroczym tle. Wchodząc do domku przez drewniane, skrzypiące dni, spojrzała na nią z ekscytacją.
- Ciekawe, czy będzie Święty Mikołaj – zastanowiła się na głos. – Jak byłam mała to strasznie się go bałam, wiesz? Tak samo jak wszystkich panów z brodą i wąsami. – Do pewnego roku jej życia to był koszmar. – Raz w przedszkolu przyszedł do nas Mikołaj i dostałam ataku histerii. Mam nawet zdjęcie, jak wszystkie dzieci stoją uśmiechnięte, a ja jestem cała spuchnięta od płaczu. – Trochę makabryczna ta historia. – A ty się go nie bałaś? Pisałaś do niego listy? Piszesz nadal? – zasypała ją pytaniami, przeciskając się przez jakąś głośną rodzinkę, która robiła sobie zdjęcia przy kominku (khem).

Post 2020-12-21, 18:03

#16

No dobra, tak naprawdę nie wszystko było ok, ale to nie znaczyło od razu, że Virginia chciała o tym gadać! Po prostu... lubiła święta. Na świąteczny jarmark nie mogła się w tym roku wybrać ze swoimi dwoma drugimi połówkami, bo cóż... nie było ich. Ani jednej, ani drugiej. Z rodzicami nie chciała nawet, bo nie była pewna, jak długo będzie w stanie trzymać język za zębami i nie zacząć wypytywać Martina.
Nic dziwnego że jej niewinne oczęta zwróciły się w stronę przyjaciół i padło akurat na to, że to Drew będzie teraz ciągany po świątecznym jarmarku.
Krążyła uparcie przy wejściu i nawet siąpiący lekko deszcz nie zaniżał ani trochę jej motywacji. Już jej się oczy świeciły na grzane piwo, na diebelski młyn, na te wszystkie świąteczne, niepotrzebne pierdółki, pierniki, bombki, siano, brokat....
Odpaliła jedną fajkę i właśnie ją dopalała, gdy dostrzegła w oddali znajomą sylwetkę, więc zaczęła do Drew machać.
- Wiesz jak ja uwielbiam ten cały sztuczny śnieg i... i to wszystko? - prawie jakby mieli tu prawdziwą zimę, taką jak... jak kiedyś bywały, a teraz ich już prawie wcale nie było.
Miała plan więc spędzić tutaj pół dnia, MOŻE nawet bez spalenia skręta, ciągając Drew wszędzie i ignorując wszelkie protesty.
- Chodź, idziemy - rzuciła więc nadając tor wycieczce, która zmierzała prosto w stronę grzanego piwa, ale zakończyła się niespodziewanie przed pierwszym znakiem informacyjnym.
- Tam jest Dom Mikołaja. - stwierdziła i spojrzała Drew głęboko w oczy, z miną która jednoznacznie zapowiadała, że coś kombinuje.
- Założę się, że spękasz i nie usiądziesz mu na kolana - oznajmiła unosząc triumfalnie podbródek nieco do góry.