autor

[Joe Nottingham]

Joe przez ostatnie miesiące był poza biznesem i kontaktem ze światem, kontemplując, medytując i generalnie próbując zebrać swoje życie do kupy - z bardzo rozmaitym skutkiem szczerze mówiąc. Raz bywało lepiej, raz bywało gorzej, cóż. Teraz, po powrocie zaczął powoli się ogarniać i w związku z tym postanowił odwiedzić Eliasa i Rona w LA - jakież było jego zaskoczenie, gdy domy, które wcześniej były zamieszkiwane przez panów, okazaly się obecnie niezamieszkałe, ba! Kolejnym szokiem było zdecydowanie to, że były wystawione na sprzedaż, a ich telefony nie odpowiadały. Tak więc pojawił się przed domem Lilianne, który namierzył i zacząłn się dobijać do drzwi, a w nich stanął Jay. Zmarszczył brwi.
- Czemu tak napierdalasz, dzieci nam śpią - syknął Jay, na rękach mając pewnie właśnie świeżo uspaną Ellie, która zaczynała się rozbudzać i powoli płakać. Kurwaaaaaaaaaaaaaaaa. Jęknął z udręką.
- Jest Lilianne? Co tu się odpierdala w ogóle? Czyje to? - wskazał na dziecko, marszcząc brwi i próbując zidentyfikować wewnętrznie, do kogo było podobne, ale zawsze był chujowy w takie rzeczy, eh.

[Lilianne Thompson]

Lilianne natomiast ostatnie półtora miesiąca spędziła układając wszystko wkoło siebie. Dobra, prawie układając, bo nadal trochę jednak żyćko komplikowała sobie Jasonem, ale całą resztę względnie posklejała - uczyła się coraz lepiej biznesu, papierki były mniej straszne i troszkę lepiej się trzymała bez Rona, chociaż wieczorami, gdy zostawały same z Nessie czuła, jak bardzo mocno jej go brakuje. Albo gdy siedziała w jego biurze. Eh. I żeby nie było, próbowała dodzwonić się do Josepha, ale wszyscy wiedzieli o jego wakajkach z mnichami i skoro przez tyle miesięcy się nie odzywał... nie wnikała. Teraz już nawet trochę o temacie zapomniała, więc kiedy Jay poszedł otworzyć drzwi, a ona ogarniała jakąś kolację dla golden four 2.0 i Maddie, nie spodziewała się, że to własnie Joe mógłby zrobić im taką niespodziewaną wizytę.
- Kto to? - zapytała szeptem, wychylając się z kuchni, a kiedy usłyszała jak Ellie zaczyna płakać, rzuciła wszystko i do razu podreptała w ich kierunku. - Smoczek, szybko, zanim obudzi Vinniego - powiedziała, smoczek faktycznie małej w buźkę wtykając i wtedy dotarło do niej, kto stał w drzwiach. - Joe, co ty tutaj robisz? Dzwoniłam do ciebie milion razy - powiedziała, podpierając się pod boki. - To dziecko Nessie. I Eliego. - skrzywiła się lekko to mówiąc i bioderkiem przepchnęła trochę Jaya i szerzej drzwi otworzyła. - Jason, tata Maddie i Joe, przyjaciel Rona i Eliego - przedstawiła ich sobie na szybko, biorąc głęboki oddech. - Wejdź, proszę - uśmiechnęła się do niego delikatnie bo to nie była rozmowa do przeprowadzania w drzwiach, nie?

[Joe Nottingham]

Jason natomiast naprawdę świetnie się dofadywał i z bliźniakami i z Lily, a przynajmniej tak mu się wydawało - bo czemu miałoby być inaczej, nie? Generalnie jarał się strasznie tym wszystkim, jarał się tym, że byli taką zgraną ekipą i w ogóle że bliźniaki były takie cudowne. Ah. Mimo to, Jason istotnie podreptał wgłąb domu, bijając małą w ramionach, gdy go tak przepchnęła biodrem.
– Wakacje mi się skończyły – poruszył brwiami Joseph i uśmiechnął się do niej delikatnie, a gdy powiedziała, że to dziecko Ness i Eliego, pokiwał głową, ale brewki zmarszczył. – Widzę, że trochę mnie ominęło – dodał z rozbawieniem, wchodząc do środka. No po całym przedstawieniu się sobie odetchnął.
– Okej, skoro zajmujesz się dzieckiem Eliego i Ness to gdzie Eli? I w ogóle Ron? Nie mogę ich zupełnie złapać, a mam parę tematów – wzruszyłr amionkami i uśmiechnął się do niej sympatycznie.

[Lilianne Thompson]

Nie no, ogólnie to mieszkanie we czwórkę było całkowicie cudowne i Lily w tym wszystkim była totalnie zauroczona, tylko wiadomo, dla niej i Nesty to i tak do końca nie było to, czego potrzebowały. Inna sprawa, że już nigdy miały tego nie dostać, więc Lilianne powolutku... zaczynała odpuszczać. I żyć z tym, co miała, cóż.
- Dość długo na nich byłeś - posłała mu delikatnie rozbawione spojrzenie, ale ta cała emocjonalna siła którą w sobie nosiła w ostatnich miesiącach w jego obecności osłabła, bo kiedy dotarło do niej, że nie wiedział wiedziała, że trzeba będzie rozdrapywać rany. A tak pieczołowicie je zakleiła, eh.
- To... napijesz się czegoś? Polecam coś mocnego. I wyjdźmy na taras, żeby nie budzić dzieciaków - powiedziała cicho, bo jak mu to łagodnie powiedzieć? Szczególnie, że przyszedł z takim pozytywnym nastawieniem, nie? I zaprosiła go na taras, wzięła to co chciał pić, po czym usiadła na leżaku na przeciwko niego i odetchnęła głęboko. - Joey, ich nie ma. Dzwoniłam do ciebie, żebyś przyjechał na pogrzeb - i zlustrowała go teraz ze smutkiem wzrokiem. Mimowolnie jej się oczka nawet zaszkliły w tym momencie, ale zaraz przymknęła powieki. - Ktoś ich porwał, dostałyśmy nagranie z tego wszystkiego... i pukiel włosów Eliego. I palec. Rona. Z obrączką - nie patrzyła na niego gdy to mówiła, jakby chciała zebrać myśli w całość, ale nagle w jej głowie ogarnął się huragan. Grr.

[Joe Nottingham]

– Julii Roberts w Jedz Módl się Kochaj też to sporo zajęło, więc mnie nie oceniaj – wywrócił oczami, ale uśmiechnął się do niej, lekko rozbawiony. Generalnie widział, że coś było nie tak, ale kiedy powiedziała, że polecała coś mocnego, przechylił głowę.
– W takim razie wódka będzie git – wzruszył ramionami, bo kiedy ktoś polecał mu coś mocniejszego to w grę w jego przypadku głównie wchodziła albo wódka albo whisky i nic pomiędzy. Uśmiechnął się lekko i pokiwał głową. Oh. Kiedy powiedziała o pogrzebie, przysiadł ze swoją szklanką na leżaczku i przechylił głowę.
– Jaki pogrzeb? Wyjebałem telefon jak guru w Indiach mi powiedział, że to źródło problemów, najgorszy pomysł na świecie, nie pytaj nawet – machnął dłonią, ale kiedy jej oczka się zaszkliły i powiedziała o tym, że ktoś porwał chłopaków, że było nagranie, widocznie pobladł, nawet mimo opalenizny widać było, że cała krew z jego twarzy odpłynęła.
– Eli i Ron? Obaj? Nie… Żyją? – wykrztusił w końcu, zaciskając dłoń w pięść. – Mówisz ktoś. Nie wiadomo, kto? – zmarszczył brwi, wzdychając ciężko, bo naprawdę próbował przemielić tę informację emocjonalnie w tym momencie.

[Lilianne Thompson]

- Ale ty nie jesteś Julią Roberts, Joey - powiedziała z lekkim rozbawieniem, chociaż rozumiała jego mood i pewnie sama chętnie pojechałaby na taką wyprawę życia, gdyby nie fakt, że miała dzieci i wieczny pierdolnik w codzienności i wódkę zatem faktycznie przyniosła. Ustawiła dwa kieliszki, bo przecież nie każe mu pić samemu i nalała i sobie i jemu, jeden mu podając. Rzecz jasna, wychyliła go za nim zaczęła mówić najpewniej.
- Pogrzeb chłopaków - powiedziała cicho. - To by wiele tłumaczyło - wzruszyła ramionami, ale nie miała do niego żalu o to, że nie odbierał. Nie musiał. W życiu bywało różnie, nie? Ale dobrze wiedzieć, że nie odbierał przez jakiegoś pojebanego guru czy innego mnicha a nie dlatego, że miał wszystko gdzieś.
- Obaj - potwierdziła, zaciskając mocno usta i rozlała wódkę znowu po kieliszkach widząc jak mielił. - Nie wiemy. Panowie od nas robią co mogą, żeby dowiedzieć się kto to, ale... nic nie mamy. Wszystkie tropy urywają się w jakichś gównianych miejscach, które niczego nie wnoszą - wyjaśniła cicho, szeptem, jakby mówienie o tym na głos pogarszało sytuację, a sytuacji w rzeczywistości już chyba nic nie mogło pogorszyć. - Więc jeśli potrzebujesz czegoś w temacie hoteli, wszystkie są pod ręką Nesty, a jeśli chodzi o kluby Ronniego... ja się nimi zajmuję. Pozostałe kwestie też omawiasz z nami, na to wychodzi - wzruszyła ramionami, wlepiając wzrok w swoje dłonie.

[Joe Nottingham]

– Ojezu, mam bardziej owłosione nogi i penisa między nogami, mogę być męską wersją Julii Roberts – wywrócił oczami teatralnie, chociaż w jego błękitnych tęczówkach widniało ewidentne rozbawienie. Rozbawienie to jednak gasło z każdą chwilą, kiedy mówiła o chłopakach. Bo serce mu się łamało.
– Kiedy? – spytał cicho, bo jakoś musiał wiedzieć. Odetchnął głęboko, wychylając swoją szklankę. Gdyby tylko wiedział, to by odebrał. Spuścił wzrok, wychylając swój kolejny kieliszek.
– Elias zdążył… No wiesz, poznać dzieci? – spytał cicho, bo trochę mu się serce w tym momencie złamało. – Czyli profesjonaliści. Pierdoleni chuje. Nesta ma te nagrania? Może mi się uda coś wychwycić – no bo wiadomo, świeża para oczu zawsze może się przydać. – Rzecz jasna pomogę, jeśli chcecie – dodał cicho, wpatrując się w jej oczy.
– Czyli wygląda na to, że jesteście moimi partnerkami? Kurwa, zawsze chciałem mieć dwie piękne kobiety jako partnerki, ale nie w ten sposób – westchnął ciężko, zaciskając usta. No chujowo maks. :c

[Lilianne Thompson]

- W zasadzie to możesz być kim chcesz, nie oceniam zbyt mocno - puściła mu oczko bo istotnie, nie oceniała. I ogólnie bardzo go polubiła jako człowieka, pewnie kilka razy się widzieli zanim zrobił sobie wakajki życia - i za pierwszym razem gdy była z Ronem i za drugim, ale wiadomo, w tym momencie nic wesołego nie było, eh.
- Osiem miesięcy temu - powiedziała cicho, ale jakoś wcześniej tego czasu nie odczuła. To było jakby ledwie kilka tygodni temu. Osiem miesięcy. Kurwa. Kiedy to zleciało? - No właśnie nie. Ledwo się o ciąży zdążył dowiedzieć. Pojechali na trzy tygodnie załatwiać jakieś sprawy na Kubie i już nie wrócili - wyjasniła, kiwając zaraz głową. - Tak, na pewno gdzieś ma. I jeśli chcesz to... pewnie. Przyda nam się jakieś dodatkowe wsparcie w tym pierdolniku - pokiwała głową, bo jasne że się przyda. I sama teraz patrzyła mu prosto w oczy, uśmiechając się dość smutno do niego.
- Ale pomyśl o plusach, będziemy ładnie z tobą wyglądać na spotkaniach - powiedziała z lekkim rozbawieniem, wstając ze swojego leżaka i usiadła na tym, na którym siedział on, tuż obok i złapała go za łapkę. - Podeślę ci potem informacje gdzie dokładnie są ich groby, żebyś mógł... ich odwiedzić - oczywiście, po rozbawieniu znowu śladu nie było. Odetchnęła głęboko. - Na długo zostajesz w LA? Jeśli chcesz, możesz się u nas zatrzymać. Nikt nie będzie miał pewnie nic przeciwko, a mamy sporo wolnych pokoi - zaproponowała, ale bez żadnego pdotekstu czy nic w tym rodzaju. Ot, chciała być miła, nie?

[Joe Nottingham]

– Doceniam – rzucił z lekkim rozbawieniem nadal, mimo to, kiedy usłyszał, że to wszystko miało miejsce osiem miesięcy temu, odetchnął głęboko. Sporo. Bardzo sporo. I poczuł się maksymalnie chujowo z tą wiedzą, bo on medytował w Tybecie, a jego przyjaciele walczyli o życie, eh.
– Rozumiem, Jezus, jak chujowo – skrzywił się nieznacznie, bo mimo wszystko, ostatnim razem kiedy się widzieli pewnie Elias się jarał maksymalnie nową szansą z Nessie, a Ron z Lilianne, eh. Zacisnął usta delikatnie. – Tak, pewnie że chcę, chcę pomóc złapać tych sukinsynów – powiedział od razu, bo istotnie, chciał – i miał nadzieję szczerą, że mu się to uda, eh.
- Nie no, to akurat sztos, już was widzę, jedna po mojej prawej, druga po lewej, wszyscy na spotkaniach nasi – puścił jej oczko i uśmiechnął się do niej delikatnie, gdy złapała go za łapkę. Odetchnął głęboko. – Doceniam to. Poszłabyś ze mną? No wiesz. – zacisnął lekko usta, bo chyba sam nie był gotów iść. – Tydzień, może dwa… Nie wiem. Ale chętnie się z wami zatrzymam – no bo w zasadzie czemu nie? – Jason też tu mieszka? – brwi zmarszczył bo jakoś dziwne to wszystko było.

[Lilianne Thompson]

- Trochę w chuj chujowo - przytaknęła, wzdychając ciężko. Było okropnie chujowo i nadal się po tym nie pozbierały. Jasne, pozornie Lily się zebrała, bo przecież normalnie chodziła do pracy, coś tam się działo między nią a Jasonem, ale emocjonalnie... nie było okej. Było maksymalnie chujowo, tylko po prostu nie miała wyjścia i musiała się trzymać. - Ale jak ich złapiesz, to zaprosisz nas, żebyśmy też mogły ich poznać? - i w tych słowach nie było nic miłego, bo osobiście mogłaby z przyjemnością skurwysynów zajebać, grr.
- Prawda? Blondynka i brunetka w seksownych kieckach i ty z nami w jakimś sztos garniturze, ideolo - wywróciła z rozbawieniem oczkami, mocniej palce zaciskając na jego dłoni gdy zapytał, czy pójdzie z nim na cmentarz. - Tak, jasne, że tak. - nie widziała w tym problemu, mogli jechać razem i jej też przyjemniej jednak jeździło się tam z drugą osobą, nie? - To super, przygotuję ci potem pokój. Z widokiem na ocean? - zażartowała lekko, podając mu pełny kieliszek i odetchnęła głęboko słysząc to pytanie. Cóż, podejrzewała, że padnie. Nie, żeby nie rozumiała. - Tak. Mieszkamy we czwórkę: Nessie, Jason, jego przyjaciel Mark. Cholernie nam w sumie pomagają przy maluchach i w ogóle. Jay pomaga mi też przy deweloperce i w ogóle - wzruszyła lekko ramionkami, wychylając kieliszek. I pomagał jej penisem, ale to już zachowała dla siebie

[Joe Nottingham]

– Jeśli tylko macie takie życzenie, to osobiście przygotuję specjalny pokój, żebyście mogły ich poznać – uśmiechnął się do niej delikatnie, ale istotnie, problemu w tym nie widział, żeby zajebały obie sukinsynów osobiście. Rozumiał jej frustrację i wkurwienie i chyba chciał nawet, żeby sobie emocjonalnie ulżyła, o.
– No, totalnie to widzę, najlepsze deale nasze – puścił jej oczko, splatając ich palce ze sobą, ale bez jakiegoś podtekstu, widać było – a przynajmniej tak widziało się to Joe – że gest ten był po prostu pokrzepiający. Jason obserwujący to zza okna i dyndający małą Ellie trochę mniej to w ten sposób widział.
– Jeśli taki jest dostępny, pani manager, to bardzo chętnie – puścił jej oczko. Kiedy wspomniała, że mieszkają we czwórkę, przechylił głowę delikatnie, bo to dla niego było lekko dziwne.
– Czyli mieszkasz z przyjaciółką, ojcem swojego dziecka i eks mężem przyjaciółki? – Marcusa też miał pewnie okazję kiedyś poznać, może nawet za czasów małżeństwa z Ness, dlatego fakty skojarzył? – Cóż, to miło z jego strony, jeśli mnie potrzebujesz to wiesz, że jestem dla ciebie? – bo był i znał się pewnie na tym ciut lepiej niż Jay.

[Lilianne Thompson]

- Zdecydowanie mamy, tylko... uważaj na siebie - powiedziała spokojnie, bo wolałaby, żeby jednak jemu się nic nie stało. Nie, żeby był jakiś ważny, ale wiadomo - był człowiekiem, przyjacielem jej męża i... zwykła ludzka troska, nie? Pokiwała głową, uśmiechając się po jego słowach, bo też sądziła, że jak pójdą gdzieś we trójkę to deale będą ich. A na te splecione palce tylko rzuciła okiem i jakoś jakby to zignorowała, bo zupełnie nic to dla niej nie znaczyło. W każdym razie nie w taki sposób, w jaki pomyślał pewnie Jason
- Jest, dlatego proponuję. Dla ulubionego gościa, będzie najładniejszy pokój - puściła mu oczko. A gościnne sama za pewne urządzała, także wiadomo! I jasne, że dla osób postronnych to było dziwne. Chociaz nie, to dla wszystkich było dziwne
- Nie oceniaj nas, proszę - powiedziała zupełnie poważnie, bo ocenianie byłoby złe. Ona jego gówno-wyjazdu nie oceniała, tak? - Zginęłybyśmy bez nich w ostatnich miesiącach - dodała, ale całkiem luźno, biorąc głębszy oddech. Spojrzała mu w oczy gdy powiedział, że dla niej był. To miłe. - Jasne, dzięki. Na pewno z tego skorzystam - uśmiechnęła się do niego całkiem uroczo, bo ktoś bardziej doświadczony w tym temacie cholernie się jednak przyda. Oparła głowę na jego ramieniu. - Brakuje mi Rona, wiesz? Kurewsko. Jego głupiego poczucia humoru i uśmiechu i tego, że sprawiał, że całe życie wydawało się takie przyjemnie proste - powiedziała cicho, przymykając powieki.

[Joe Nottingham]

– Zawsze uważam – uśmiechnął się do niej delikatnie, ale w sumie zasadniczo Elias i Ron też uważali, a teraz… Teraz leżeli pod ziemią. Metaforycznie rzecz jasna, bo obstawial, że ciał nie znaleźli i teraz głównie o to się rozchodziło. Odetchnął głęboko i spojrzał na ich splecione ze soba dłonie.
– Och, kurwa, obpłacało się być miłym – zaśmiał się dźwięcznie, puszczając jej oczko. No nie narzekał generalnie w tym momencie. Kiedy jednak poprosiła, żeby nie oceniał, pokręcił głową.
– Nie oceniam – to po prostu ciekawa sytuacja – powiedział z rozbawieniem lekkim ale gdy wspomniała, że skorzystać zamierza, pokiwał głową, bo wiadomym było, że oczywiście cokolwiek było im trzeba – da radę ogarnąć. Wyjścia za dużego nie miał, prawda?
– Rozumiem to. Mi też ich obu brakuje, Lily, ale znajdziemy tych ludzi, którzy im to zrobili. Obiecuję to tobie, obiecam też Ness - westchnął ciężko i spojrzał jej w oczy. A obietnicy zamierzał dotrzymać.

[Lilianne Thompson]

- Już to gdzieś słyszałam - mruknęła tylko, istotnie odnosząc się do tego jak zawsze tak mówili wszyscy panowie w jej życiu, którzy byli w ten pierdolnik zamieszany, eh. - Opłacało ci się przyjechać, lepszego pokoju nie dostaniesz w żadnym hotelu. No dobra, nie ma tylko full serwisu, ale posiłkami cię mogę ugościć - sama się mimowolnie zaśmiała, zabierając w końcu dłoń i lekko go pod bok paluchem dźgnęła. - Nesta pewnie też się ucieszy, że przyjechałeś - dodała, uśmiechając się do niego delikatnie. Obie go lubiły, także raczej bez problemu, nie? Nie była tylko pewna jak zareagują Mark i Jay, ale musieli z tym żyć - dom był wspólny, o. - I skomplikowana, ale tylko odrobinkę - puściła mu oczko. Nie, żeby życie Nessie i Lils kiedykolwiek nie było skomplikowane, ale wiadomo.
- Mi możesz to obiecywać, ale Ness... nie obiecuj jej tego. Nie chcę, żeby w razie czego się zawiodła. Strasznie się wkręciła w te poszukiwania i nic do niej za bardzo nie dociera - powiedziała cicho, bo tak było. Lily się powoli z tym godziła, przestała szukać odpowiedzi, ale u Nesty było trochę trudniej, cóż. - Robiłam właśnie kolacje. Głodny? - zapytała, odsuwając się i zlustrowała go wzrokiem. - Ładnie się opaliłeś, tak w ogóle. Opowiesz co ciekawego robiłeś w tym Tybecie czy gdzie tam byłeś? - poruszyła brewkami. No może teraz pora na milsze rozmowy, nie?

[Joe Nottingham]

– Ah, domyślam się, ale postaram ysię ich znaleźć, Albo chociaż tych skruwysynów – obiecał jej cicho i spiral w oczka, bo istotnie, tych skurwysynów zamierzał odnaleźć. I sprowadzić na nich gniew obu pań albo swój własny, tak właśnie.
– Mam nadzieję, ze się cieszyć będzie – uśmiechnął się teraz całkiem uroczo, ale gdy wspomniała, że sprawa jest też skomplikowana, pokiwał głową. – Tak jakoś się domyśliłem – uśmiechnąl się do niej sympatycznie i gdy wspomniała, że może jej to obiecywać, ale nie Nessie, pokiwał powoli głową.
– Jasne, rozumiem – skinął głową, bo domyślał się, ze tak będzie. – Jak wilk/b] – bo był cholernie głodny. – Medytowałem i takie tam pierdoły, sama wiesz jak jest – puścił jej oczko. – Dosłownie byłem Julią Roberts – zachichotał nawet sobie w tym momencie!