autor

[Nesta Rosenthal]

| miesiąc po Włoszech

Zajmowanie się jednym małym dzieckiem sprawialo, że miało się ręce pełne roboty, zajmowanie się dwójką... O kurwa, Ness nie wiedziała, jak radzą sobie samotne matki bliźniaków, bo ona mając pod opieką małą Maddie i Nicka miała cholernie dużo roboty. Dobrze, że George zajmował się małym Chuckiem, bo z trójką by sobie chyba już teraz nie poradziła, nawet z pomocą Eliasa. Obecnie wzięli maluchy na spacerek. Nicky podrósł już dość mocno, miał niemal roczek i lada chwila miał zacząć chodzić. Teraz pchała różowy wózeczek z Maddie podczas gdy Eli pchał ten niebieski, należący do ich wnuka. Mads jednak zaczęła lekko marudzić, Nessie zatrzymała się i wzięła ją na ręce, z czułością zaczynając ją bujać.
- No już, Madds, wszystko jest dobrze - powiedziała cicho, uspokajając powoli dziewczynkę. Jej maluch byłby mniej więcej w tym samym wieku i zasadniczo Ness często się zastanawiała, jak by było gdyby urodziła. Czy wtedy Ben też by ją zostawił samą? Ehh.

[Elias Costas]

Kiedy Elias usłyszał na co Nesta się porwała, to aż patrzył na nią jakby całkowicie oszalała. Dwójka dzieci, w niemal tym samym wieku i to w zasadzie w tym najgorszym, bo to już nie dziecko które tylko śpi ale tez nie takie, które się sobą zajmie. Już rzuca jedzeniem w trakcie posiłku, ciągle miałczy, ciągle coś chce... ale zaproponował jej pomoc, bo mimo wszystko wiadomo - latwe zadanie to nie było. I istotnie pchał teraz kulturalnie jeden z wózków, korzystając z tego że brzdące trochę przysnęły pdoczas tego spacerowania. Do czasu, bo zaraz Madii trochę zaczęła znowu marudzić. Wyciągnął więc dłoń do wózka i teraz prowadził dwa
- Prawdopodobnie wyglądamy teraz jak przykładni rodzice tylko pewnie ludzie się zastanawiają, dlaczego nie mamy wózka dla bliźniaków - powiedział z rozbawieniem, dzielnie oba wózki dalej pchając, coby jej łatwiej było Madds trzymać, aż zatrzymał się przy jakiejś ławce. Delikatnie bujał wózkiem z Nickiem, na wypadek gdyby i on chciał się rozbudzić

[Nesta Rosenthal]

Zaśmiała się cicho na jego slowa, tuląc dziewczynkę do siebie i delikatnie całując jej czółko. Nie odstawiała jej jednak mimo wszystko do wózka, tylko cały czas trzymała ją przy sobie, na wypadek, gdyby postanowiła się dalej rozbudzać.
– Prawdopodobnie tak jest. Możemy kupić jakiś na ten weekend, będzie prościej. Ja w sumie mogę kupić – machnęła ręką, bo ostatnio coraz częściej zdarzało jej się mówić o sobie i Elim jako „my”. I nawet zdawała się tego nie zauważać, łapała się na tym dopiero po fakcie.
– Dzięki, że mi pomagasz, Eli – rzuciła z lekkim uśmiechem. No była mu wdzięczna za pomoc maksymalnie. – Zapomniałam już jak to jest mieć takie maleństwo – przyznała, nadal trzymając małą w ramionach z czułością i widząc, ja powoli zamyka oczka. No wspaniała była. :C

[Elias Costas]

- Możemy kupić - puścił jej oczko, bo on nie miał problemu z tym, że traktowała ich jako całość. On sam to coraz częściej robił. Niby nie uprawiali seksu, niby się nie całowali, ale Eli... wkręcał się coraz mocniej. I nie potrafił zupełnie nic na to poradzić - była idealna, zresztą nie od niedawna, tylko od zawsze i jak za peirwszym razem, tak i teraz zakochiwanie w niej wychodziło mu cholernie łatwo nawet jeśli próbował udawać, że to nie istniało.
- Jak miałbym ci nie pomagać? Zakładam, że jak zaczną płakać w jednym momencie to nie wiesz który wózek wywalić pierwszy - zaśmiał się cicho, ale widać było, że żartował. Chociaż nie było tajemnicą, że Elias miewał takie myśli gdy Vittoria była mała - Jeszcze na pewno będziesz miała takie - stwierdził spokojnie, sam muskając policzek małej Maddie palcami.

[Nesta Rosenthal]

– To co, potem szybka wycieczka do centrum handlowego? – poruszyła brwiami z lekkim uśmiechem. Ona też się wkręcała i trochę ją to przerażało, więc uparcie tę myśl od siebie odsuwała. Odsuwała ją tak cholernie bardzo, jak tylko odsuwać mogła. Bo wiedziała, że jeśli zacznie o tym myśleć to się nakręci i będzie dziwnie, a bardzo nie chciała, bo uwielbiała ich obecną relację, szczerze. Chyba potrzebowała coraz bardziej wewnętrznie po prostu ogarnąć tyłek i wyjść do klubu, a potem kogoś przelecieć, żeby rozładować to całe napięcie, które było między nią a Eliasem.
– Tylko ty masz takie myśli – pokazała mu język z rozbawieniem. – Nie wiem. Dwie ostatnie ciąże straciłam, więc… Zresztą, żeby takiego brzdąca mieć, trzeba jeszcze mieć odpowiedzialnego kandydata na ojca, a tutaj kandydatów brak, a ja młodsza się nie robię – wzruszyła ramionami i chociaż zdawała sobie sprawę, że zapewne wiedział tylko o stracie jednego dziecka, to mówienie o tym trochę łatwiej jej przychodziło też w kontekście tego, które straciła po rzekomej śmierci Bena.

[Elias Costas]

- Spoko, jestem za. Na pewno będzie łatwiej niż pchać dwa wózki na raz - wymownie na nią spojrzał, bo to jego rączki ten terror przechodziły, nie? On też rozważał przelecenie jakiejkolwiek laski w klubie, ale jakoś mu się nie zbierało. Nie, bo nawet jak szedł z Ronem pić, to raczej dupeczek już razem nie wyrywali, poza tym... jakoś nie miał ochoty. Cóż.
- Nie prawda, nie tylko ja. Czytałem artykuł o tym, że tak myśli naprawdę dużo ludzi, szczególnie tych którzy przez wychowywanie maluchów są skrajnie niewyspani. Daj spokój, nie masz takiej wizji, że pizdnęłabyś wózkiem dla świętego spokoju? Ja tak miałem przy Vittorii, co zresztą otwarcie mówiłem - posłał jej rozbawione spojrzenie. Nie ukrywał tego, ale wyrzuty sumienia wtedy za same takie myśli miał na pewno - Teraz dzieci można mieć z invitro, nie przesadzaj - wywrócił oczami, wyciągając z jakiejś podpórki kubek ze swoją kawą i upił łyki. - I czekaj, jak to dwie straciłaś? - przechylił głowę, odrobinę zdziwiony jej słowami. Dwie? Jak?

[Nesta Rosenthal]

– Och, przestań, silny jesteś, dajesz radę. Możesz to uznać za trening i dzisiaj nie będziesz musiał zapierdalać na siłkę – mruknęła z rozbawieniem, zaraz patrząc na Mads – Dobrze, że nie możesz jeszcze powtarzać rzeczy – mruknęla do dziewczynki z rozbawieniem, muskając czule palcami jej nosek.
– Mhm, czytałeś, czy przewinęło ci się jak scrollowałeś tiktoka? – spytała z rozbawieniem. – Wiem, pamiętam, że tak miałeś – zaśmiała się pod nosem. – Czasami trochę mam, ale potem sobie przypominam, że kocham te dwa maluchy całym sercem. No i małego Chucka. Też jest cudny – stwierdziła z lekkim uśmiechem, ale widać było, że była rozczulona.
– Niby ta, ale w tej pracy nie wyobrażam sobie być samotną matką. Już raz trochę nią byłam, a dziecko było większe, więc wiesz – no bo jednak jak Vi była nastolatką, to Elias dużo balował po ich rozstaniu, a ona siedziała nad ułamkami, chemią, biologią i wszystkim innym z młodą.
– No… Dwie. Jedną po więzieniu, drugą wcześniej, tuż po rzekomym pogrzebie Bena – odparła cicho, nieco mocniej wtulając w siebie Maddie, co najmniej, jakby ktoś i ją miał jej ją odebrać. :c

[Elias Costas]

- Już byłem na siłce - wywrócił oczami, bo istotnie był. Pewnie siłkę to on miał w domu i daleko ruszać się w tym temacie nie musiał - Przy Camille i Vittorii też tak mówiłyście, a jednak przeklinania nauczyły się szybciej niż później - wymównie brwi w górę uniósł. Jezu, jakie to pewnie lamenty i awantury o to były bo wszyscy, jako gówniarze, mieli problem z kontrolowaniem swoich słów mimo wszystko i małe potem latały i krzyczały przekleństwa. Cóż
- Dobra, scrollowałem tiktoka - przyznał się bez bicia, ale zaraz uśmiechnął się widząc to rozczulenie. On też uwielbiał te maluchy. Niby Chuck i Maddie nie byli jego rodziną, ale uwielbiał ich totalnie.
- Przepraszam - rzucił tylko, bo istotnie żałował że tak wyszło, nie? Ale spoważniał gdy weszli na temat poronień. Odetchnął głęboko, nawet ramieniem ją w tym momencie obejmując.
- Wiesz, podobno czasami tak bywa. Może... może to nie były momenty na dziecko - nie żeby Vittoria była w dobry momencie, ale może ktoś na górze miał inne plany?

[Nesta Rosenthal]

– To potraktuj to jako dodatkowe ćwiczenia siłowe – puścila mu oczko z rozbawieniem, bo ona też w sumie już była i też parę przyrządów do ćwiczeń w nowym apartamencie posiadała. Odetchnęła głęboko, wywracając oczami. – Tak, ale to dlatego, że ty i chłopaki uważaliście za prześmieszne jak dziewczynki biegały i rzucały kurwami na prawo i lewo, jak mówiłyśmy, że nie wolno – pokazała mu język z rozbawieniem. W każdym razie uśmiechnęła się, gdy przyznał, że scrollował tiktoka.
– Ej, w porządku. Nie mówię tego, żeby ci wypominać. Zostało ci wybaczone, dałyśmy radę, córka nam się udała i wszystko chyba się poukładało, nie? – uśmiechnęła się łagodnie, musnąwszy dłonią jego ramię, a drugą nadal przytrzymując Maddie. Musnęła nawet jego policzek ustami, stając na palcach.
– Nigdy nie ma momentu na dziecko, zawsze jest coś nie tak, więc… – wzruszyła ramionami. No ona tak to widziała przynajmniej. Widziała jeden dobry moment, kilka lat temu, ale to było zanim jej świat stanął na głowie.

[Elias Costas]

- Was też to bawiło, nie gadaj. Przy dziewczynkach byłyście poważne, ale widać było wasze miny w niektórych momentach - zaśmiał się cicho. Ale czasami uważał, że to całkiem urocze, że Vittoria i Camille wychowywały się jak siostry. Wszędzie zabierali je razem, albo Lily je zabierała i w sumie obie były dziećmi całej ekipy - ekipy, po której w zasadzie teraz już nie było w ogóle śladu, nie? Czasami nawet Eliego to smuciło, ale ostatnio już rzadziej niż częściej.
- No tak - pokiwał tylko głową, ale zawsze chyba już będzie musiał mieć wyrzuty sumienia. - Ale nie w tym sensie dobry moment. Po prostu życiowo, duchowo... no nie wiem jak to nazwać - posłał jej lekko rozbawione spojrzenie. Poszli potem do Nesty, zjedli razem jakiś obiad i teraz maluchy uśpili i siedzieli w salonie pijąc winko albo inną tequilę, ale tak delikatnie typowo bo jednak wiadomo - Nesta zaraz miała sama z maluchami zostać, nie?
- Ale chyba nie byłbym teraz gotowy żeby mieć dwa takie maluchy na co dzień - przyznał szczerze, bo nie byłby. Jeszcze te kilka lat temu tak, ale teraz by się maks stresował.

[Nesta Rosenthal]

– Oczywiście, że bawiło, przeklinające dzieci są zawsze zabawne, pod warunkiem, że to nie twoje dziecko i nie zostajesz potem wezwany do przedszkola – wywróciła oczami z rozbawieniem. Kiedy jednak powiedział, że chodziło mu, że życiowo i duchowo, uśmiechnęła się do niego delikatnie. Ogólnie dzień spędzili naprawdę miło, a Nessie przyjemnie się z nim siedziało. Piła teraz czerwone wino, bo jednak miała zostać sama z dwójką dzieci, więc zapewne nieco obawiała się pić tequilę.
– Jakby mi się trafiły bliźniaki, to bym ogarnęła, nie ma rzeczy nie możliwych. Zresztą, come on Eli, czy kiedykolwiek jest się tak serio gotowym na podwójną robotę, wstawanie i pieluchy? Nah. Ale i tak byś kochał je nad życie – rzuciła z lekkim uśmiechem, wzruszając ramionami. – Nie chcesz zostać na noc i mi pomóc, jak zaczną drzeć w nocy buźki? – spytała luźno, nawet z lekkim rozbawieniem.

[Elias Costas]

- Dobrze, że byliśmy bogaci, bo inaczej uznaliby nas za patologię - zresztą, w wielu przypadkach ich to bycie na poziomie ratowało od tego, żeby ludzie za patolę ich brali prawdopodobnie
- Znaczy wiadomo, kochałbym nad życie. Ale jeśli miałbym wybierać, to jednak bliźniaków wolałbym nie mieć - powiedział z lekkim rozbawieniem. Nigdy by nie wpadł na proponowanie Nessie aborcji, chyba zresztą żadnej kobiecie, ale nie koniecznie z inną kobietą, jakimś ons, dziecko chciałby mieć. Dlatego baaaaardzo jednak zabezpieczenia się pilnował przy takich onsach Kiedy jednak zaproponowała zostanie na noc, przechylił głowę. - Wiesz co, wrócę może do siebie, ale jeśli chcesz, mogę wpaść z samego rana ci pomóc - oj, chętnie by został. Ale już i tak wystarczająco jego mózg chciał za dużo

[Nesta Rosenthal]

– Eli, myślę, że sam nasz wiek sprawiał, mimo bycia bogatym, że trochę nas mieli za patologię – wywróciła oczami z rozbawieniem delikatnym, ale trochę tak to widziała niestety. Pokiwała jednak głową na jego słowa, bo zasadniczo całkiem rozumiała jego punkt widzenia. Mimo to, widząc jego spojrzenie i słysząc, że wróci do siebie, przygryzła dolną wargę, nagle czując się trochę głupio, że w ogóle to zaproponowała.
– Nah, na pewno masz lepsze rzeczy do roboty, dam sobie z nimi radę. Zresztą, znając życie rano będę tutaj chodzić jak zombie, skoro zostanę z nimi sama i będzie trzeba wstawać – uśmiechnęła się łagodnie, ale tak to widziała, no.
– Wyśpij się i w ogóle i po prostu się jakoś zgadamy – dodała, wzruszając ramionami, chociaż jej chomik w mózgu wbiegł na wyższe obroty i uznał, że pewnie miał na dalszą część wieczoru czy tam nocy lepsze plany niż siedzenie z nią i opiekę nad dwójką dzieciaków.

[Elias Costas]

- Nie, no właśnie nie mam jutro nic lepszego do roboty, więc służę swoim towarzystwem i wsparciem duchowym. Poza tym, mogę nie mieć aż tyle okazji do zajmowania się Chuckiem jak w tym tygodniu - posłał jej rozbawione spojrzenie. On generalnie nie miał nic złego na myśli odmawiając. Ba, miał właśnie same dobre myśli bo nie chciał żeby go poniosło i ją pocałował, albo nie daj boże poszedł w kierunku czegoś gorszego, bo... bał się, że jak zrobi taki gest to ją straci. A cholernie znowu jej w swoim życiu potrzebował, eh.
- Dobra, to o 8 jak wpadnę będzie okej? Przywiozę po drodze coś na śniadanie - poruszył brwiami bo widział jej minę i chciał żeby wiedziała, że nic złego się przez to pytanie nie stało, o!

[Nesta Rosenthal]

– No tak, rozumiem – powiedziała cicho, bo skoro jutro nie miał nic lepszego do roboty, to ponownie, w jej mózgu miał coś lepszego do roboty dzisiejszego wieczoru. I nie mogła mieć mu za złe. Nie mogła, prawda? Chociaż mimochodem pomyślała, że te plany mogły zakładać jakąś długonogą blondynkę albo inną rudą. Cóż. Nie był jej nic winien. Odetchnęła i przechyliła głowę.
– Nie za wcześnie? W sensie na pewno masz dzisiaj coś do robienia i nie chcę, żebyś się zrywał – powiedziała spokojnie, bawiąc się bransoletką, ale nie mówiła tego z pretensją, raczej z troską. – Ale ogólnie wpadnij po prostu jak wstaniesz i się ogarniesz, jeśli masz ochotę – mówiła to nieco ostrożniej, nawet z lekką rezerwą, bo nadal było jej trochę głupio, eh.