autor

[Lilianne Thompson]

- Przyciągam głównie zjebów. Trochę wyjątkiem jesteś tylko ty - musnęła palcami jego nos. Zwłok chować w każdym razie póki co nie planowała, bo liczyła, że Ronnie sam zmądrzeje. - Nie no, flashbacków z wietnamu nie będę mu robić. Aż tak mnie nie denerwuje. - powiedziała z rozbawieniem, bo fakt, latająca kolekcja jego zegarków była dość znanym tematem i to generalnie Lily jako druga po Marcusie tego słuchała, nie? I lała beczkę
- Wiem - odpowiedziała spokojnie, ale gdy się nad nią nachylił, wstrzymała oddech i kiedy poczuła jego usta na swoich, przymknęła oczy na moment, z czułością to muśnięcie odwzajemniając i palcami przesunęła po jego policzku. - To jedna z niewielu rzeczy w które jeszcze w swoim życiu wierzę - mruknęła z lekkim rozbawieniem, splatając ich palce razem. No niby wiedziała, że nie powinna tak robić, ale nie mogła się odsunąć. Strasznie za nim tęskniła i nawet nie wiedział jak bardzo żałowała tego, że stworzyła ten cały dystans ale chciała dla Maddie rodziny. Tylko z Jayem to chyba nigdy nie mogło się udać :c
- Moglibyśmy. O ile nie będziesz przedłużał swojego. Mógłbyś zatrzymać się w moim - zaproponowała niewinnie i pokiwała głową. - Imprezowanie brzmi dobrze, o ile jutro nie dostanę delirki z tego kilkudniowego chlania - zaśmiała się cicho, nabierając trochę makaronu na widelec i złapała go za podbródek, żeby go nim nakarmić. No i jak żyć, jak takie rzeczy wychodziły jej całkowicie odruchowo? Ah.

[Charles Fairchild]

– No widzisz, to totalnie powinienem zostać twoim kolejnym mężem – puścił jej oczko, jednak kiedy wspomniała o flashbackach z Wietnamu, zaśmiał się dźwięcznie, ale tylko skinął głową. A szkoda, bo chętnie stałby ze swoim Iphonem i to nagrywał tym razem, żeby pamiątka jakaś z tego była.
– To dobrze, że wiesz – zamruczał cicho i spojrzał na nią z uroczym uśmiechem. Zacisnął palce na jej dłoni i ucałował jeszcze jej skroń czule, a kiedy powiedziała, że może zatrzymać się w jej, pokiwał głową z entuzjazmem. – Myśle, że to rozsądna propozycja – odparł cicho, a gdy wspomniła o delirce i go nakarmiła, uniósł brew.
– I co, teraz mam ci jeść z ręki, Thompson? – spytał z rozbawieniem, ale posłusznie zjadł, a wieczorem istotnie, wybrali się na imprezę do klubu, gdzie postawił przed nią od razu tackę szotów.
– No dobra, to najpierw picie, potem parkiet, co? – poruszył brwiami, bo nastrój miał całkiem niezły, chociaż na kolacji pewnie Ben i Ness powiedzieli o wyjeździe, więc humory nieco opadły, nie? :c

[Lilianne Thompson]

- To już mamy plan na życie - stwierdziła. Nie głupi, dobry, idealny nawet, oczywiście pod warunkiem że nic po drodze się nie rozsypie, nie rozpadnie i świat się nie skończy. A rozjebie się coś na pewno - i dlatego na ten plan nie miała nadziei, nawet w kwestii żartów, nie? - Tak, teraz masz jeść mi z ręki, potencjalny mężu - zaśmiała się. A gdy znaleźli się w klubie i stała przed nią ta tacka szotów, od razu jednego wzięła do łapki.
- Tak. A potem znowu picie - pokiwała głową, wychylając jeden kieliszek od razu i zaraz łapką sięgnęła po drugi, też go wychyliła. Zostanie alkoholiczką, bo odkąd urodziła to łoiła alkohol nieustannie A potem wzięła go za rączkę i istotnie na parkiet pociągnęła, od razu wpadając mu w ramiona i przylegając do niego całym ciałem gdy znaleźli się w tłumie ludzi.

[Charles Fairchild]

– Widzisz? Jak mi pozwolisz tak planować życie, to może przestaniemy się oboje pchać w jakieś popierdolone gówna – zaśmiał się, puszczając jej oczko. – Nie, nie, nie. Nie potencjalny. Przyszły – puścił jej oczko, bo tak właśnie będzie, byli sobie przecież pisani, nie? W każdym razie, kiedy powiedziała, że potem znowu będą pić, skinął głową. Może to i lepiej, że nie karmiła piersią Madds, bo obstawiał, że trzeźwieć po tym maratonie to będzie co najmniej kilka dni.
–Wspaniale – wychylił swoje szoty i zaraz dał się na parkiet poprowadzić, zaczynając przesuwać dłońmi po jej zgrabnym ciele. Ach, jak dawno w ten sposób jej nie dotykał i zdecydowanie zamierzał teraz nadrobić zaległości. Stęsknił się, co poradzisz? - Wyglądasz absolutnie zjawiskowo - zamruczal do jej ucha, zaciskając nawet delikatnie dłoń na jej zgrabnym pośladku.

[Lilianne Thompson]

- Więc zostawiam całe nasze życie w twoich rękach - uniosła dłonie z lekkim rozbawieniem w górę. Pokręciła głową gdy ją poprawił i mocniej się do niego przytuliła. - Okej. Przyszły mężu - i niby w formie żartu, ale powiedziała to z naprawdę ogromną ilością czułości w głosie. Jasne, że byli sobie pisani. Lily naprawde bardzo często chciała w to wierzyć w ciągu ostatnich kilkunastu lat, bo... nic nie mogło się równać z miłością do niego, tak po prostu. Nie ważne jakby się starała sprawić, że byłoby inaczej.
- Wiem, ale jeśli będziesz tak robić, to długo nie potańczymy - sama teraz zamruczała, sama przesuwając dłońmi po jego ramionach w tym momencie i wpatrując się w niego jak w obrazek niemalże. I spędzili wieczór na piciu, tańczeniu i za pewne uprawianiu seksu w ramach nadrobienia ostatnich miesięcy, o!

| ztx2