autor

[Nesta Rosenthal]

Nessie czekała jak na szpilkach na wyniki, które miały się pojawić lada dzień. Tak więc czekała niecierpliwie, w międzyczasie pogodziła się z Markiem, bo oboje ochłonęli po Los Angeles. Dzisiaj pojechała do pracy i czuła się... Względnie. Nadal jej organizm był osłabiony po chemii, ale przestała wymiotować - co było olbrzymim plusem i ulgą, bo naprawdę tego nienawidziła.
W pracy dopiero zorientowała się, że zapomniała telefonu, więc zadzwoniła z biura do Marka i poprosiła, żeby telefon jej podrzucił, nawet zaproponowała, żeby pojechali na jakiś wspólny lunch i teraz siedziała i ogrniała biznesy, wykonała kilka telefonów, ogarnęła nową dostawę, samo życie. Dopóki do biura nie wpadł Marcus. Uniosła wzrok znad laptopa i uśmiechnęła się lekko.
- Dziękuję, jesteś wspaniały - powiedziała od razu, sądząc, że przywiózł tylko telefon i nie podejrzewając, że już wiedział. - Szybko dojechałeś, nie bylo korków? - spytała spokojnie, podnosząc się powoli, coby nie nabawić się zawrotów głowy, ale zobaczyła, że coś jest nie tak po jego minie.
- Co jest? - zmarszczyła brwi, jakby zupełnie nie ogarniajac, że coś może być nie tak.