autor

[Alessandro Trevisano]

On chciałby nie żyć tym co było kiedyś, ale jego dziś było absolutnie do dupy i już zawsze chyba miał sobie w brode pluć, że tak chujowo to wszystko wyszło. Niestety. Niemniej jednak, chyba liczył na to, że biorąc pod uwagę jak na niego czasem patrzyła, jak przeżywała to wszystko i w ogóle, odwzajemni ten pocałunek i będzie miło i przyjemnie i nie wróci do domu, do tego zjeba, tylko zostanie z nim - nawet jeśli to strasznie zjebane myślenie biorąc pod uwagę fakt, że miał żonę. Cóż. Dał się oczywiście odsunąć, ale patrzył na nią ze smutkiem.
- Wiem, ja po prostu... kurwa, przepraszam - trochę do niego dotarło co zrobił dopiero po fakcie i faktycznie, kurewsko słabo to wyglądało ale musiał poczuć smak jej ust. Nie dałby chyba rady tego nie zrobić, bo im więcej się widywali tym bardziej ta tęsknota gniotła jego duszę.

[Penelope Vasilios]

Ona już nie miała siły tym żyć. Po prostu. Bo on miał nową żonę. On ruszył dalej, bardzo szybko zresztą. A ona stała w miejscu tak długo… Tak cholernie długo. I jasne, patrzyła na niego w ten sposób. Jasne, że jej nie przeszło do końca. Tak jak jasne było to, że nadal jakaś jej część miała na zawsze pozostać jego.
Problem w tym, że Penelope była dumna. Cholernie dumna. I fakt, że potraktował ją w tym momencie, jak pierwszą lepszą, z którą mógł zdradzić żonę, okrutnie ją zakuł. Bo nie była taka. Poza tym, co? Ją też tak zdradzał, gdy się pokłócili? Całował inne kobiety? Wcześniej rzecz jasna nie brała tego pod uwagę, ale teraz nabrała wątpliwości.
– Po prostu co?! Postanowiłeś mnie potraktować jak pierwszą lepszą, żeby sobie ulżyć?! – spytała z bulwersem, okładając go raz po raz po klatce piersiowej dłońmi. – WIEDZIAŁAM, wiedziałam, ze na mnie patrzysz z pragnieniem, z tęsknotą, ale kurwa to… To jest kurewsko nie fair. Ty mnie nie chciałeś. Nie masz prawa mnie chcieć, kiedy zaczynam sobie wszystko w końcu bez ciebie układać! wydarła się rozpaczliwie, bo też tęskniła, ale odsuwała to od siebie jak tylko mogła.

[Alessandro Trevisano]

Cóż, nie przemyślał zupełnie kwestii tego jak będzie wyglądał ten pocałunek, bo nie mógł wyglądać dobrze. Może byłoby inaczej, gdyby rozstali się w inny sposób, gdyby nie miał kogoś innego, ale... miał i ostatnio jej powiedział, że to dla Heidi ją zostawił, żeby przestała drążyć. Cóż, na trzeźwo na bank by umysł i czyny kontrolował, ale teraz mu po prostu nie wyszło. Ah.
- Nie, ja po prostu... - uniósł dłonie w poddańczym geście i nawet pozwolił jej się okładać tymi pięściami. - Nie wiem co sobie myślałem. Dlatego cię przeprosiłem, jestem najebanym zjebem, kurwa - zasłonił sobie twarz dłońmi kiedy usłyszał ten rozpaczliwy krzyk. Kurwa, no miała przecież stuprocentową rację. Nie powinien jej chcieć. Nie powinien jej czegoś takiego robić, ale okropnie się ostatnio udręczał i cóż, stało się.
- Przepraszam, Popps, naprawdę przepraszam. Nie powinienem - dodał cicho, patrząc na nią ze skruchą w głosie. Chujowo maks, eh.

[Penelope Vasilios]

Gdyby nikogo nie miał, gdyby tak szybko się nie pocieszył, gdyby nie wziął ślubu z Heidi – pewnie by w ten pocałunek poszła. Kurwa, nawet zostałaby na noc, jeśli nie spędzając z nim ową noc na seksie, to po prostu siedząc przy nim, spędzając z nim czas. Ale miał zonę. Żonę, dla której ją zostawił. Którą poprosił o rekę zaledwie chwilę po ich rozstaniu.
– Po prostu, kurwa, co? – i strzeliła mu teraz po prostu w pysk. Bo mu się należało. Nie zrobiła tego co prawda jakoś mocno, bardziej na otrzeźwienie. – Jesteś po prostu zjebem – odparła, patrząc mu w oczy. – Nie. Nie powinieneś. I myślę, że będzie lepiej, jak nasze kontakty ograniczą się tylko do rozmów o małej. Nie ma potrzeby się integrować ani nic takiego – odparła dość chłodno, ale tak to teraz widziałą.

[Alessandro Trevisano]

Ale wziął ten ślub i całkowicie wszystko pojebał. Mógł go nie brać - nawet Jay mu to tłumaczył, ale uparł się, że może to będzie lepsze rozwiązanie, bardziej wiarygodne i zmusi Poppy do trzymania się z dala, a nie próbowania czegoś naprawiać. No i trzymała się z daleka, a jednocześnie on chyba by wolał, żeby jednak było inaczej.
- NIE WIEM CO - sam podniósł głos, ale policzek przyjął dzielnie, nawet go nie masował tylko odetchnął głęboko, zaciskając usta. Miała rację - zjebem był totalnym. I ten policzek i tak był za słaby na skalę tego wszystkiego co jej kiedykolwiek zrobił.
- Popps, nie chciałem. Więcej tego nie zrobię, serio. Nie wiem co mi do łba strzeliło - nie chciał się ograniczać tylko do tematu małej, chciał... móc ją widywać też bez małej, normalnie gadać ale już czuł, ze dojebał koncertowo. Kurwa.

[Penelope Vasilios]

Wziął, a Popps istotnie, trzymała się z daleka. Nadal, była okrutnie dumna i w zasadzie nikogo na siłę przy sobie trzymać nie zamierzała. Po prostu się zgodziła na rozwód, nie widząc sensu w tym, by go zatrzymywać, błagać i rzucać wyznaniami miłości. Nie chciała utrudniać tego sobie, wolała to powoli przetrawić, nawet jeśli nadal chyba nie do końca to zrobiła.
– TO MOŻE SIĘ KURWA DOWIEDZ- odparła, mrużąc oczy. A policzek celowo wymierzyła dość lekki, bo mogłaby mu chcieć zrobić krzywdę, ale po prostu nie chciala. – A ja myślę, że właśnie chciałeś. I w tym problem. Bo zawsze robisz to, co chcesz. Bierzesz to, czego chcesz bez względu na konsekwencje. Wracam do swojego dziecka i do Nicka – i celowo to ostatnie podkreśliła. Cóż.

[Alessandro Trevisano]

Nie skomentował tego, że powinien się dowiedzieć. On przecież doskonale wiedział co nim kierowało, ale jednocześnie miał świadomość, że nie może tego całkowicie na głos powiedzieć, chociaż... im więcej czasu razem spędzali, tym bardziej miał ochotę powiedzieć jej całą prawde i może... odzyskać? Jakkolwiek kretyńsko by to nie brzmiało po roku.
- To wcale nie tak - pokręcił głową, ale kiedy podkreśliła to, że wraca do Nicka, wywrócił oczami i z trudem powstrzymał się przed jakimś kurewsko chamskim komentarzem.
Nick natomiast wrócił do domu i czekał na Popps, sącząc jakąś dobrą, niebotycznie drogą whisky. Czy wkurwił się na to, że pojechała odwieźć swojego byłego do domu, mimo że mieli plany? Tak. I nie chodziło nawet o zazdrość, tylko o sam fakt - bo jakby nie zakładał że się z Alessandro całowała, ruchała czy cokolwiek innego po prostu... no to było słabe. Kiedy jednak usłyszał jak wchodzi, westchnął ciężko.
- I co tam, nie obrzygał sobie butów? - rzucił z lekką ironią, patrząc na nią uważnie.

[Penelope Vasilios]

– TO DOKŁADNIE TAK, ALESSO – odparła, ponownie podnosząc głos, ale już się nie rzucała do bicia, po prostu wsiadła wkurwiona do ubera i całą drogę próbowała przestać czuć jego usta na sobie. Miała ochotę się rozpłakać, rozlecieć, bo nie rozumiała, czemu jej to robił – czemu robił to, gdy w końcu zaczynała odżywać po ponad roku wegetacji. Odetchnęła głęboko, wchodząc do domu i kiedy usłyszała tę ironię w jego głosie, posłała mu mordercze spojrzenie.
– Moje życie byłoby dużo prostsze, gdyby obrzygał sobie buty – odparła, bo byłoby. Tymczasem mentalnie obrzygał ją. A widząc, że i Nick jest podminowany i poirytowany, to nie miała ochoty na nic poza własnym łóżkiem.
– Przepraszam, że tak wyszło. Idę spać – rzuciła naburmuszona, bo nadal była roztrzęsiona, wkurwiona i po prostu na tę chwilę miała dość życia.

[Nicholas Herondale]

- A co w takim razie zrobił? - zapytał, wstając z kanapy, szczególnie kiedy widział to mordercze spojrzenie, którego zupełnie nie rozumiał. A liczyła na to, że jak zareaguje na to, że w gruncie rzeczy go olała dla tego zjeba? I tak, nie był przecież nie miły dla niej, tylko ogólnie miał lekkiego focha na życie, więc no.
- Nie ukrywam, wyszło trochę chujowo mimo wszystko, bo mogliśmy go po prostu zapakować do ubera i dokończyć kolację, ale mleko się rozlazło, wiec nie ma sensu nad tym jakoś szczególnie lamentować - machnął ręką i odstawiwszy szklankę na jakis stolik, podszedł bliżej niej, uważnie się jej przyglądając.

[Penelope Vasilios]

– Jest po prostu pierdolonym zjebem, to zrobił – odparła, podczas gdy jej dłonie wystrzeliły w górę, ale nie miała ochoty mówić o tym, że ją pocałował, bo nie chciała bardziej Nicka irytować. Po prostu sama to nadal mieliła i przetwarzała. I to nie tak, że go olała, chciała się upewnić, że bezpiecznie wróci do domu. A ona i Nick mogli dokończyć wieczór razem przecież.
– Nie ma sensu, masz rację – przyznała, wzruszając ramionami, ale gdy podszedł do niej spojrzała mu w oczy. – Naprawdę przepraszam. I obiecałam, że ci to wynagrodzę – uśmiechnęła się łagodniej, zarzucając mu ręce na szyję i wpijając się cholernie namiętnie w jego usta. I w zasadzie tej obietnicy chciała dotrzymać, bo cholernie potrzebowała teraz przestać myśleć o tym, co ten idiota, jej eksmąż odjebał.

[Nicholas Herondale]

- To wiemy właściwie od dłuższego czasu - mruknął cicho. Z wiadomych przyczyn fanem Alessandro nie był, teraz szczególnie, odkąd między nim a Penelope zaczynało się coś dziać, a widział, że ten zjeb ewidentnie próbował w tym namieszać. I może by to rozumiał gdyby nie znał historii relacji Popps i Alessandro, ale znał i... nie rozumiał. Zostawił ją, a teraz nagle kombinował? Chujowo.
- Nie musisz mi niczego wynagradzać, bez przesady - wzruszył ramionami, ale pocałunek rzecz jasna odwzajemnił, bo sam mimo wszystko był wstawiony i bliskością z nią gardzić nie zamierzał. Prawie. - Ale... widzę, że coś jest nie tak. Co się stało, Popps? - zapytał spod jej ust, mocno obejmując ją w pasie. Zsunął jedną dłoń do jej lędźwi, ale do pośladków nie docierał i tylko spojrzał na nią teraz pytająco. Nie znali się od wczoraj, nie?

[Penelope Vasilios]

No to było ich dwoje. Bo ona też kompletnie nie rozumiała. Zupełnie nie ogarniała jego schematu działania, a gdy powiedział, że nie musi mu niczego wynagradzać, wywróciła oczami.
– Nie muszę, ale chcę – przyznała, patrząc mu w oczy i głaszcząc jego policzek, ale kiedy zapytał spod jej ust, co takiego się stało, westchnęła mimochodem. Nie odsuwała się jednak, tylko spojrzała na niego spod rzęs. – Dostał ode mnie w ryj i go zjebałam z góry na dół, bo mnie pocałował – przyznała cicho, patrząc mu w oczy. – Ale teraz chcę się skupić na tobie i tylko na tobie. Nie chcę sobie zaprzątać nim głowy, ani tracić czasu na myśli o nim, bo to po prostu nie ma sensu. Tym bardziej, że… Od jakiegoś czasu to ty mi zaprzątasz głowę – uśmiechnęła się całkiem uroczo, ale nie całowała go jeszcze, bo nie była pewna, czy po tej informacji będzie miał na cokolwiek nastrój.

[Nicholas Herondale]

- Doceniam tą chęć. - powiedział z lekkim rozbawieniem, ale widać było w tym pocałunku że nie do końca umiał się wyłączyć, bo trochę się jednak martwił o nią i o to co mogło się wydarzyć skoro miała taki parszywy humor. Ale zaraz mu powiedziała i aż zmarszczył czoło. Pierdolony pajac. - Jak to cię pocałował? Przecież ma żonę, ja pierdole - wywrócił oczami, istotnie trochę nastrój tracąc, ale był z niej w zasadzie dumny że mu przypierdoliła. W sumie sam miał ochotę zrobić dokładnie to samo. Szkoda, że nie przyjebał mu od razu jak się do nich dosiadł, nie?
- Liczyłem na to, że jednak głównie ja ci głowę zaprzątam, ale... - odetchnął głęboko bo nie do końca wiedział jak to powiedzieć żeby nie zabrzmiało źle, chamsko albo nic w tym rodzaju. - Może powinnaś mu wytyczyć po prostu jakieś granice. No wiesz, to przychodzenie bez zapowiedzi, dosiadanie się do nas do stolika... to trochę popierdolone. Wiadomo, że kontakt z małą to ważna kwestia i nie neguję tego, ale może niech chociaż zna swoje miejsce na tyle, żeby się na chama nie wpraszać wszędzie? - zasugerował, bo jego zdaniem powinien się umawiac a nie wpierdalać jak do siebie, ot co.

[Penelope Vasilios]

– Nawet nie masz pojęcia, jak bardzo ją docenisz, jak się przeniesiemy do sypialni – zamruczała mu do ucha, przygryzając niewinnie jego płatek i wpatrując się w niego z wyraźnym pożądaniem,. Odetchnęła głęboko jednak, gdy już Nick się dowiedział o pocałunku.
– No. Dlatego mu zajebałam w sumie. On ma żonę, a między tobą a mną coś się dzieje. I wiem, że tego nie definiujemy, ale nie chcę, żeby cokolwiek między nami zepsuł – wzruszyła ramionami, bo naprawdę nie chciała z Nickiem niczego zjebać, kolokwialnie mówiąc.
– I tak właśnie jest – uśmiechnęła się uroczo i spojrzała mu w oczy. – Powiedziałam mu, że od tej pory chcę, żeby się kontaktował tylko w sprawach związanych z małą – dodała spokojnie, patrząc mu w oczy. – O tym wpadaniu bez zapowiedzi, zamierzam z nim porozmawiać jak przetrzeźwieje, bo też się z tym zgadzam. To jest uciążliwe i nie chcę, by to tak wyglądało – przyznała, patrzac mu w oczy. – Możemy teraz się zająć nieco przyjemniejszymi rzeczami? Na przykład zaniesieniem mnie do sypialni albo… – mruknęla cicho, zsuwając dłoń w dół i zaczynając dość intensywnie przez materiał spodni pieścić jego męskość.