– Staraj się tak częściej i się dogadamy – puściła mu oczko z rozbawieniem, chociaż generalnie wiedziała, że to, że dzisiaj był nawet przed nią istotnie było wyczynem. Skinęła głową na jego w porządku, ale widać było, że gdzieś tam jej dystans zmalał – może dlatego, że naprawdę cholernie doceniała, że odbijał dzisiaj piłeczkę w jej stronę? Uniosła kąciki ust ku górze.
– Vice versa, też możesz mówić, że coś ci przeszkadza – odparła spokojnie, patrząc mu w oczy.
– A ty na razie pracuj dalej nad niespóźnianiem się – dodała z rozbawieniem, wpatrując się w jego oczy. Odetchnęła głęboko i spojrzała na niego.
– Okej, trzymam za słowo, wiesz, że nie cierpię tylko leżeć plackiem – dodała z rozbawieniem, przechodząc do łazienki i biorąc z kolei jakieś kosmetyki i inne pierdoły, bo obstawiam, że każda sypialnia miała osobną łazienkę w ich domu. I w zasadzie chyba podświadomie trochę chciała, żeby wziął jej ciuchy, wrzucił do garderoby i powiedział, że zostaje, ale… Wiedzieli oboje, że nie miał prawa, tak jak ona prawa nie miała, żeby mu mówić, żeby nie sypiał z kimś innym.
– Jezu, to strasznie dziwne, co? – odezwała się w końcu, kładąc kosmetyki na ciuchach i biorąc wszystko w ręce. Skierowała się w stronę drzwi, ale zatrzymała się przy nich i oparła na chwilę głowę o framugę.
– Naprawdę dziękuję za to, co dzisiaj robiłeś, Mark – powiedziała spokojnie, patrząc mu w oczy. Normalnie by go pewnie pocałowała albo chociaż dała buziaka w policzek, ale uznała, że od tej bliskości zdecydowanie musi się odzwyczaić.
– To… Dobranoc? – zmarszczyła brwi i spojrzała mu w oczy, bo w zasadzie było już trochę późno, a ona miała jeszcze sukienkę do ściągnięcia i już wiedziała, że siłowanie się z zamkiem będzie koszmarem.
