autor

[Rosemarie Herondale]

Małe święta były w zasadzie czymś, o czym marzyli od dawna - dlatego postanowili w tym roku ten plan zrealizować. Wigilia bez blichtru właściwego dla Costasów była czymś nowym, ale jednocześnie przyjemną odmianą, którą Roro mentalnie dość mocno szanowała. Szczególnie, że dzisiaj rano dostała wyniki testu na geny BRCA i BRCA-1 i... Cóż, wyszło, że miała mutację. A to oznaczało, że była narażona na raka piersi. A to z kolei oznaczało, że najbezpieczniej było się pozbyć jej i tak skromnych piersi. Dlatego w sumie nawet wdzięczna losowi była, że Elias jest debilem i nie chciał się określić, bo... Chyba tak było lepiej.
W związku z ich nieobecnością, gigantyczny bal ze świąt u Costasów został pewnie przeniesiony na sylwestra, a ona teraz doleciała razem z Allie, Jayem i Lils do olbrzymiego domu w Aspen, do którego zwykle jeździli na narty. Mała pobiegła od razu żeby zająć się ozdobami choinkowymi, a Rosie wzięła swoją walizkę i zaniosła ją do pokoju, w którym już był Elias w świątecznym swetrze. Uśmiechnęła się delikatnie.
- Hej. Mała poleciała już ogarniać choinkę, możesz do niej dołączyć - powiedziała łagodnie, bo miała dość lekkiego stanu wojny, którą sama wypowiedziała przez to, że jej nie dawał znać. Wojna była bez sensu - bo czekała ją chujowa operacja i niby wiedziała, że nie musi się zgadzać i trochę nawet nie chciała, ale dośc mocno to mieliła.

[Elias Costas]

On też właściwie cieszył się na to, że święta nie będą obejmowały ogromnego balu, setek osób i całej reszty - ekscytował się w zasadzie spokojem i ciszą, chociaż nawet biorąc samych najbliższych ludzi było sporo, ale motyw ciepłych swetrów, nart i gorącej herbaty pitej litrami był zdcydowanie przyjemniejszy niż wielki bal na setki osób. Pomijając fakt, że czekało ich to na sylwestra, ale to wydawało mu się jakieś prostsze do przyjęcia
Wrócił faktycznie z delegacji wcześniej niż planował, generalnie dojechał Aspen jako jeden z pierwszych i siedział grzecznie w świątecznym sweterku, grzecznie czekając na swoje księżniczki, którym przywiózł jakieś odjechane prezenty plus planował jako prezent zaproponować też Rosie określenie się - nie wiedział co ona na to, ale zdecydowanie chciał już czegoś poważniejszego, byli zdecydowanie dograni, nawet pomijając jej focha, nie? Dlatego gdy ją zobaczył, wstał od razu z łóżka i pokiwał głową.
- Zaraz do niej pójdę, właściwie to i tak najpierw chciałem porozmawiać z tobą, na osobności i we dwójkę - uniósł brew w górę, podchodząc do niej bliżej i wziął jej dłonie w swoje. - Pomyślałem, że może moglibyśmy... zacząć być oficjalnie razem. Wiem, że ostatnio mamy jakiś cięższy okres, w zasadzie nadal nie wiem co jest nie tak, ale... kocham cię. - wyjaśnił, lustrując jej twarzyczkę wzrokiem.

[Rosemarie Herondale]

Ona się ekscytowała perspektywą gorącego kakałka i herbatek z prądem, nart i świątecznych swetrów równie mocno, dopóki przed samym lotem nie dostała wyników. W zasadzie pół lotu spędziła za jakąś kotarą z Lils, próbując mózgowo ogarnąć to wszystko, ale… Wychodziło jej mocno chujowo.
No i obstawiam, że pewnie wśród tych objechanych prezentów był obiecany Allie koteł. W każdym razie, kiedy wstał z łóżka, uśmiechnęła się do niego lekko i gdy wspomniał, że chciał z nią porozmawiać we dwoje, odetchnęła głęboko, bo… Obawiała się tego w tym momencie – jeszcze kilka dni temu byłaby tą perspektywą zachwycona, ale teraz… Nie wiedziała absolutnie nic.
– Och, ze mną? – zmarszczyła brwi i zacisnęła palce wokół jego dloni, wzdychając ciężko, gdy zaczął mówić o określeniu się. Przechyliła jednak głowę, gdy powiedział, że nie wie, co jest nie tak. – No… Nie tak było to, że ja ci powiedziałam na parapetówce Jasona, że cię kocham i chcę z tobą być, ty potrzebowałeś kilku dni, a potem jak na Kubie zasugerowałam jakieś wyznania to mnie trochę wyśmiałeś, a potem zaproponowałeś kota – wyjaśniła mu łopatologicznie, bo trochę dziwiło ją, że nie wiedział, ale okej, cokolwiek powie, I guess.
– Ale teraz nie wiem, czy to odpowiedni moment na określanie się, Eli – powiedziała ze smutkiem, przytulając się do niego. – Mama zasugerowała, że powinnam zrobić testy na mutację genu BRCA no i zrobiłam i dzisiaj przyszły wyniki. Pozytywne. I nie wiem, muszę rozważyć mastektomię, a nie wiem, czy tego chcę, a na pewno, jeśli miałabym być chora, nie chciałabym, żebyś przechodził ponownie przez piekło – powiedziała cicho, zaciskając usta.

[Elias Costas]

- Wiem, Jason mi powiedział, bo rozmawiali z Lily o tym co się z nami dzieje i... kurwa, Rosie, nie mogłaś powiedzieć wprost? Byłem tak najebany, że cała ta parapetówka to cholerne zaćmienie mojego mózgu i gdzieś po pierwszej godzinie nie pamiętam już praktycznie niczego, może z lekkimi przerywnikami - powiedział z rozbawieniem, wpatrując się w nią z czułością, bo naprawdę nie wiedział, gdyby powiedziała mu wprost, to cholernie chciałby się jej szybciej określić i na pewno nie potrzebowałby do tego tak długiego czasu, dla niego wszystko było jasne i oczywiste, prawda?
- Dlaczego nie? - zmarszczył czoło, a gdy zaczęła mówić to wręcz zamarł, bo nie miał bladego pojęcia jak zareagować. Stracił przez raka piersi Cece, jak mógłby stracić też ją? Widać było po jego minie jak cholernie chujowo mu się zrobiło. Przymknął oczy, policzył do dziesięciu i odetchnął głęboko. - Gen to jeszcze nie rak. Poza tym... naprawdę sądzisz że zrobiłoby mi to różnice czy masz piersi czy nie? Kocham cię, a usunięcie ich zmniejsza to prawdopodobieństwo i nawet jeśli miałabyś być chora... nie sprawi to, że magicznie przestanę cię kochać - wzruszył ramionami, ujmując jej twarz w dłonie teraz.

[Rosemarie Herondale]

– No ale potrzebowałeś czasu, a ja nie chciałam naciskać, okej? A ty jeszcze wyskoczyłeś z tym kotem. Odebrałeś w ogóle tego sierściucha z hodowli? – zmarszczyła brwi z rozbawieniem. – Oh – dodała, przechylając głowę, gdy powiedział, że nie pamiętał praktycznie niczego z imprezy. To w zasadzie wiele wyjaśniało. Uśmiechnęła się do niego delikatnie, bo to było dla niej calkiem urocze, że jednak wcale nie potrzebował tyle czasu, tylko po prostu chodziło o to, że nie pamiętał. – To w zasadzie wyjaśnia tego kota – zaśmiała się pod nosem, bo to akurat całkiem zabawne. – Czyli co, zamiast kocham cię teraz będziemy mówić sobie kotam cię? – spytała z rozbawieniem, puszczając mu oczko. Słysząc jego pytanie, zacisnęła usta.
Widziała, jak jego humor opada, zastanawiała się, czy nie powiedzieć mu po sylwestrze, ale skoro chciał się już określić, to uważała, że powinien wiedzieć, w co potencjalnie się pakuje – bo nie chciała, żeby musiał przechodzić przez to drugi raz. Wiedziała, jak mocno kochał Cece. Wiedziała, jak mocno kochał ją samą. Odetchnęła głęboko.
– No tobie może nie, ale… Ja lubię swoje piersi. I ja wiem, że mogę zrobić implanty, wiem. Ale lubisz moje cycki, Elias. I… Nie wiem, nie chcę czuć się niekobieco. A jak to zrobię i byśmy mieli kolejne dzieci to nie mogłabym ich karmić na przykład – wygięła usta w podkówkę, bo to było dla niej też ważne. – Nie wiem, co mam robić – powiedziała cicho, patrząc mu w oczy, bo nie wiedziała. – Ale też cię kocham. Okropnie. Nad życie – powiedziała cicho. Bo kochała. – I teraz to czuję. Nie wiem, jak mogłam tego nie czuć… Albo raczej jak mogłam wcześniej nie widzieć, że czuję, że jesteś wszystkim, czego potrzebuję i czego chcę – powiedziała, głaszcząc jego policzek.

[Elias Costas]

- Gdybym pamiętał, pewnie bez określenia wytrzymałbym maksymalnie dwa, trzy dni - wywrócił oczami, bo skoro się określiła mu na tamtej imprezie to długo by na tyłku bez informacji zwrotnej dla niej nie wysiedział jednak. - Odebrałem, jest z gosposią, bo chcę go dać małej dopiero jutro rano - poruszył brwiami. Parsknął śmiechem na jej słowa i mimowolnie przyciągnął ją bliżej siebie. - Nie, mówmy po prostu kocham cię i nie wypominaj mi tego kota, chciałem dobrze - mruknął z rozbawieniem, ustami muskając jej skroń. Jarał się tym, że mogli być razem, ale generalnie kolejne informacje... totalnie wyprowadziły go z rytmu. Czuł się z tym maksymalnie chujowo, ale jak mógłby nie chcieć jej wspierać?
- Lubię twoje cycki, to prawda - przyznał spokojnie, obserwując ją uważnie cały czas. - Ale ciebie całą kocham bardziej i naprawdę, implanty nie sprawiają mi żadnego problemu jeśli będziesz chciała je zrobić. A piersią nie karmi sporo kobiet, to też nie jest moim zdaniem jakiś większy problem, najważniejsze, żebyś była chociaż trochę bezpieczniejsza, okej? - kciukiem pogładził jej policzek, wpatrując się teraz w jej czekoladowe oczy i uśmiechnął się do niej czule słysząc jej kolejne słowa.
- Będziemy żyć długo i szczęśliwie i nawet twoje ewentualne chorowanie tego nie zmieni - stwierdził, wzruszając ramionami. Nie musiała na raka przecież zachorować, to tylko gen, prawdA?

[Rosemarie Herondale]

– Dlatego byłam taka sfrustrowana. Jasne, że coś mi nie grało, ale no… Chciałam naprawdę być grzeczna, okej – wygięła usta w podkówkę, chociaż na Kubie i potem to bycie grzeczną wyszło jej maksymalnie chujowo, nie? – Git – uśmiechnęła się lekko – Oczywiście, że będę ci tego kota wypominać, do końca życia. Mojego, twojego, ewentualnie kota – pokazała mu język, muskając palcami jego nos i uśmiechając się uroczo, ale no… Wiedziała, że temat, który im wjechał zaraz był strasznie ciężki.
– No właśnie. A ja cała to też moje cycki, Eli – zacisnęła usta. b- Musiałabym zrobić implanty. Nie mogłabym nie mieć nic, bo bym umarła od kompleksów i wszystkiego. Pierdolca bym dostała totalnie – znał ją, wiedział, że by tak było. Już teraz cały zabieg, operacja, dreny i blizny ją przerażały. – Nie chcę mieć blizn i tego wszystkiego – przyznała cicho, marszcząc brwi. – Uważasz, że powinnam to zrobić? Wiesz, że będzie ciężko – przygryzła dolną wargę, bo to nadal ciężka operacja, nie?
– Na mały palec? – spytała cicho, gdy powiedział, że będą żyć długo i szczęśliwie i wcisnęła między nich swoją rękę z odgiętym małym palcem, patrząc mu w oczy.