autor

[Cece Townsend]

Stresowała się. Cholernie się stresowała, bo sądziła, że Elias na bank ją nawyzywa, kiedy mu powie, że zdecydowała spróbować z Jamesem, ale… Czuła, że musi mu powiedzieć – ze względu na sam szacunek do Eliasa, bo nadal go szanowała i kochała – nawet jeśli sama go zostawiła. W zasadzie była na dwa dni przed pierwszą chemią, to też ją stresowało, ale nie bardziej niż to, co miała mu do powiedzenia. Odetchnęła głęboko, stukając obcasami przez Edgewater Hotel, w którego restauracji się umówili. Kiedy przyszła na miejsce, Eliasa jeszcze nie było, więc na odwagę wypiła kieliszek tequili, a potem zamówiła sobie jakieś sztos winko, chociaż miała wrażenie, że umrze po nim, bo jednak ze stresu nic nie jadła, a mdłości ostatnio jej się strasznie nasiliły. Gdy więc Elias się pojawił, jej wino stało już na stoliku, a ona cała sie spięła.
- Hej, Eli - uśmiechnęła się delikatnie, ale bardzo ostrożnie podchodziła do niego i było to doskonale widoczne. Odetchnęła ponownie i wskazała mu miejsce naprzeciw siebie.
- Chciałam z tobą porozmawiać, bo... Jesteś osobą, którą szanuję i kocham i wolę, żebyś dowiedział się ode mnie - zaczęła spokojnie, bo chyba wolała mieć to z głowy od razu, aniżeli przeciągać. Jak ma złapać bulwersa, niech łapie go teraz.
- Ja... Zdecydowałam się spróbować z Jamesem. Związku. - przygryzła dolną wargę dość mocno, patrząc na niego z lekkim smutkiem. Nie chciała łamać mu serca, czy zmuszać w ten sposób do podpisania papierów. Po prostu chciała, żeby wiedział, bo na to jej zdaniem zasługiwał.

[Elias Costas]

A kiedy Elias odebrał telefon od Cece, czy tam smsa z propozycją spotkania, zajarał się jak dziecko. Serio. Uznał to za dobry znak, pewnie nawet powiedział o tym Jasonowi, że może jednak ten wyjazd nie był taką złą opcją i niemal jak na skrzydłach leciał w dniu dzisiejszym na ten lunch. Po drodze kupił oczywiście bukiet jej ulubionych kwiatów, wypryskał się jej ulubionymi perfumami i założył nawet jej ulubioną koszulę, którą sama mu pewnie kupiła
I dotarł na miejsce zupełnie nie spodziewając się tego, co miała mu do przekazania serio. Na przywitanie ucałował nawet jej policzek, ale bardzo uroczo i kulturalnie, po czym zasiadł na przeciwko niej.
- Hej, tęskniłem - powiedział od razu, wzdychając ciężko. Ale kiedy widział jej minę i słyszał pierwszą część wypowiedzi, trochę nie rozumiał co miała mu do przekazania tak generalnie. - Dobrze wiesz, że ja też cię kocham i szanuję - stwierdził spokojnie, ale przyglądał się jej trochę badawczo, aż powiedziała… nie, kurwa, no chyba źle zrozumiał.
- Słucham? - zapytał, bo naprawdę miał wrażenie, że się przesłyszał. - Jak to związku? Przecież… jezu, ile my ze sobą nie jesteśmy? - a jednak dobrze usłyszał, ale widać było po nim że już dostawał kurwicy tylko próbował nad sobą panowac.

[Cece Townsend]

Widząc te kwiaty, czując jego zapach, patrząc na to, jak cholernie seksownie wyglądał w tej koszuli, aż sobie cicho westchnęła. Bo to wcale nie tak, że była szczęśliwa z powodu tego, jak się między nimi ułożyło, ale James dawał jej komfort, którego Elias nie był w stanie jej zapewnić. Poczucie bezpieczeństwa. Poczucie tego, że nic się nie odpeirdoli, a tego Cece potrzebowała bardziej niż czegokolwiek innego. Uśmiechnęła się blado, gdy powiedział, że tęsknił. W zasadzie i ona za nim trochę tęskniła, ale przy Jamesie o tym po prostu nie myślała.
– Mhm… – no z tym szacunkiem to jednak miała trochę wątpliwości, bo jednak ruchał na boku Sharon i ją olewał, ale wolała to przemilczeć. – No… Związku – powiedziała, nerwowo bawiąc się naszyjnikiem. – Mając na uwadze, że ty ruchałeś na boku jak ze mną byłeś, to chyba nie masz prawa oceniać tego, ile ze sobą nie jesteśmy, nie? – spytała, patrząc mu w oczy. No tak to trochę widziała. Ona miała na tyle godności że poczekała do zajebania mu papierami z ruchaniem kogoś innego i z wchodzeniem w związek.
- Dobra, powiedz mi już, że jestem głupią kurwą, miejmy to z głowy - westchnęła ciężko, bo spodziewała się, że coś takiego jej powie, więc po prostu niech się wyżyje emocjonalnie.

[Elias Costas]

On wyraźnie nie był zadowolony z tego, co mu powiedziała. Jasne, zdradził ją z Sharon - nie więcej niż pięć razy, jak wiemy - ale jakoś go to wewnętrznie zabolało i poczuł się jak totalny debil, gdy się dowiedział o tym, że jednak była z Charlestone’em. Czuł się jak totalny frajer, że przyszedł z tymi kwiatami i ze wszystkim, bo sobie pomyslał, że może chciała do niego wrócić. Ale jak widać, nie chciała. No well.
- Zajebiście. Pozostaje mi wam życzyć szczęścia, co? - pokręcił głową, mając ochotę wyjebać wszystko co stało na tym obrusie i nawet faktycznie przeszło mu przez myśl, że mógłby powiedzieć, że jest głupią kurwą, ale… nie mógłby jej tak nazwać. Niezależnie od tego co zrobiła. Tak naprawdę to nie był zły, tylko zraniony tym, że… poszła na przód, nawet jeśli miała do tego pełne prawo.
- Więc jak to jest? Chcę wiedzieć jak to działa z tobą i Jamesem, skoro mnie tutaj ściągnęłaś i postanowiłaś w ten sposób mi o tym powiedzieć - zmarszczył czoło, uważnie lustrując ją wzrokiem. Od kiedy ze sobą sypiali, czy to było powazne czy… czy go kochała? Wszystko chyba chciał wiedzieć. I jednocześnie nie wiedzieć.

[Cece Townsend]

– Eli… – powiedziała łagodnie, patrząc na niego z czułością. Naprawdę nie miałaby problemu, gdyby ją tak nazwał, bo trochę się czuła jak głupia kurwa. Jasne, ona i James… Od lat w niej to siedziało, ale gdzieś tam to w sobie tłumiła. Może gdyby nie diagnoza, nie poszłaby w to tak szybko, ale… Nie miała zbyt wiele czasu do stracenia, bo cały czas odnosiła wrażenie, że coś pójdzie nie tak. Że coś się wydarzy, że chemia nie zadziała… Cały czas o tym myślała, chociaż pewnie nikt nie chciał o tym słuchać. I to rozumiała. Więc mieliła to w głowie sama.
– Co to znaczy „jak to dziala”? – przygryzła dolną wargę. – A w jaki sposób miałam ci powiedzieć? Napisać smsa? Chciałam, żebyś wiedział ode mnie, po prostu, Eli. Nie chcę cię ranić, nie chcę żebyś cierpiał, przykro mi, jeśli sprawiłam ci ból i wiem, że to szybko, cholernie szybko, ale… Nie wiem, ile czasu mi zostało i chyba nie chciałam go tracić – wzruszyła ramionami z lekkim smutkiem.

[Elias Costas]

Ale generalnie, głupią kurwą nie była. Bo zupełnie szczerze - nawet jeśli Elias tego nie dopuszczał do siebie - niczego złego nie zrobiła. Jego to tak uderzyło, bo wmawiał sobie, że zostawiła go dla Jamesa i zupełnie inaczej widzieć tego nie chciał, chociaż znał Cece i wiedział, że daleka była od takich zagrywek.
- No normalnie. Od kiedy z nim sypiasz? Kochasz go? - zapytał wprost, bo chyba nie chciał więcej się bawić w bułkę przez bibułkę. Chyba potrzebował wiedzieć wprost, bo jeśli kochała Jamesa… chujowo. Już nawet sam nie wiedział co ta informacja mu zmieni, bo on cholernie ją kochał. Usychał bez niej, nie chciał absolutnie niczego innego na tym świecie - tylko ją. - No trochę bardzo szybko, bo zapierałaś się, że mnie tak kochasz, ja jestem winny wszystkiego i okej, ale ledwie chwilę później jesteś z nim? Kurewsko chujowo - stwierdził, wywracając oczami. Już miał ochotę do Jasona napisac, że to wszystko jest pokurwione i Jamesa chyba trzeba usunąć

[Cece Townsend]

Odetchnęła głęboko, słysząc jego pytania i pokręciła głową z niedowierzaniem, bo… Nie chciała z nim o tym rozmawiać. Nie chciała go zajeżdżać emocjonalnie, bo naprawdę jej na nim cholernie zależało. I chociaż wiele zjebał, to jednak… Nie umiała patrzeć na niego inaczej niż z miłością – nawet, gdy była na niego cholernie wkurwiona.
– Chcę, żeby było jasne, że nie zostawiłam cię dla niego, Eli. Zostawiłam cię przez całe szambo, które między nami było, nie po to, żeby być z Jamesem – powiedziała zupełnie szczerze, unikając odpowiedzi na jego pytania. Swego czasu ona też chciała tylko jego. Tyle, że… Ile razy można robić priorytet z kogoś, dla kogo priorytetem się nie jest? A ona dla niego nie była. A może była, ale zapominał to okazywać.
– Bo cię kocham. I szczerze? Jesteś winny. Ty jakoś nie myślałeś o mnie, kiedy mnie zdradzałeś, nie? Ja się z tobą rozstałam, zanim do czegokolwiek doszło między mną a nim, chociaż nadal, absolutnie nie zostawiłam cię dla niego – wzruszyła ramionami, bo taka była prawda. Był. Obiadkowaniem z Sharon, zdradą, spłodzeniem potomka, zmianami zdania, tym, jak ją traktował. – Bo gdybyś zachowywał się inaczej, na pewno nie bylibyśmy w tym punkcie. Gdybyś nie obiadował z Sharon po prostu wróciłabym z Nowego Jorku i powiedziała ci o diagnozie, Eli – westchnęła ciężko, bo taką miała wizję, gdy wylatywała z Lexie. Ale zjebał. I to było już ponad jej siły.

[Elias Costas]

Jakoś w tym momencie to jej spojrzenie go zupełnie nie interesowało. Przemawiała przez niego teraz totalnie męska duma, co było widać w tym, jak nagle się napiął i zupełnie zmienił swoje nastawienie w tym momencie. Jasne, miłośc nie zniknęła ale zdecydowanie nie był teraz nastawiony na to, żeby ją odzyskiwać. Teraz chciał po prostu wiedzieć.
- Aha - powiedział bez przekonania, odsuwając się odrobinę krzesłem od stolika, jakby ta minimalna, dodatkowa odległość miała coś zmienić. Nie umknęło jego uwadze, że zignorowała jego pytanie. - Okej - odpowiedział tylko, bo miał wrażenie, że przespała się z nim od razu po zerwaniu, mimo że tego nie powiedziała i że nie wiedział, że faktycznie tak było. Na razie była to kwestia jego wyobraźni.
- A tak to po prostu postanowiłaś wjebać się w ramiona Jamesa, chociaż ciągle mówiłaś, że nic was nie łączy. I co, nagle z dnia na dzień zaczęło? Nie odpowiedziałaś na moje pytanie, więc odpowiedź jest jasna, co? - patrzył na nią teraz jakby co najmniej go zdradziła, ale trochę tak czuł. Chociaż totalnie to niesprawiedliwe z jego strony było, ale… no tak miał.

[Cece Townsend]

Widziała jego reakcję i wiedziała, że zraniła jego dumę – spodziewała się tego. W zasadzie i tak reagował lepiej niż mentalnie się przygotowywała szczerze mówiąc. Odetchnęła głęboko i przygryzła dolną wargę, gdy powiedział okej. Nic nie było okej – ale nic nie było okej od dawna, nie? Między nimi szczególnie.
– Łączyła nas przyjaźń. Zawsze – powiedziała spokojnie, patrząc mu w oczy. – To nie do końca tak, nie umiem tego wyjaśnić. Zawsze, gdy byłam z tobą traktowałam go czysto platonicznie. Bo naprawdę byłeś wszystkim, czego chciałam i potrzebowałam, żeby być szczęśliwa – powiedziała ze smutkiem, ale mówiła to szczerze i James sobie zdawał z tego sprawę. – Kiedy przestaliśmy być ze sobą, kiedy zrozumiałam, że tego jest dla mnie za dużo, gdzieś tam… Pozwoliłam sobie na niego spojrzeć inaczej – przyznała, patrząc na Eliasa ze spokojem. Czuła na sobie to jego spojrzenie, jakby go zdradziła – i trochę się tak czuła, chociaż teoretycznie nie miała powodu. – Jeśli nie chcesz już żadnych wiadomości odnośnie tego jak idzie z chemią i w ogóle, to oczywiście rozumiem – dodała, wbijając wzrok w swoje dłonie.

[Elias Costas]

- Przyjaźń? Jaka to przyjaźń, skoro wcześniej się ze sobą ruchaliście i on był w tobie od zawsze zakochany? Ty nic do niego wtedy nie czułaś? - trochę natarczywie te pytania zadawał, ale Josh powiedział przecież jak to wyglądało i Elias dlatego absolutnie w te ich przyjaźń nie wierzył. Zupełnie szczerze, nigdy nie wierzył w platoniczność tej relacji, ale Williams go po prostu w tym cholernie boleśnie uświadomił. A teraz wszystko było jak obuchem w głowę.
- Nagle - dorzucił nadal z niedowierzaniem, bo jego głowa tego nie przyjmowała. Zupełnie szczerze, wolałby żeby powiedziała, że przeruchała się z Jamesem żeby sobie ulżyć emocjonalnie, żeby zrobić mu na złość, żeby pokazać mu że po prostu mogła - ale związek? Serio? Tak po prostu?
- W tym momencie chcę, żebyś odpowiedziała mi na pytanie czy go kochasz - nacisnął jeszcze, ten ostatni raz, a dopiero potem będzie w stanie jej odpowiedzieć na pytanie, które mu zadała. Elias chciał wiedzieć, ale totalnie prawdę, a nie jakieś owijanie w bawełnę. Chyba prawdę byli sobie winni na koniec tego wszystkiego, prawda?

[Cece Townsend]

– Byłam w nim zakochana. Ale potem wyjechał, pojawiłeś się ty i… Przepadłam w tym, jaki cudowny byłeś, jak o mnie zabiegałeś, jak bardzo stawiałeś mnie na pierwszym miejscu. Przepadłam w tym, jaki byłeś troskliwy i kochany i jak bardzo ci nie zależało na kasie rodziców, tylko miałeś swoje ambicje. Pokochałam cię tak mocno, że złamało mnie kompletnie, gdy zobaczyłam tamte wiadomości od Sharon – powiedziała cicho, patrząc mu w oczy, bo tak naprawdę było i nie zamierzała go okłamywać. – Dlatego odkąd byłam z tobą, traktowałam go wyłącznie platonicznie. Bo kochałam cię nad życie – odparła spokojnie, patrząc mu w oczy.
– Nagle – skinęła lekko głową, bo tak było – to było czysto spontaniczne i gdyby nie wiedziała o uczuciach Jamesa względem niej, na pewno by nie padły słowa, które padły tuż po ich rozstaniu.
– Elias… – zacisnęła usta, bo bardzo nie chciała mu odpowiadać na to pytanie. Bo wiedziała, że odpowiedź go złamie. – Ja… Zawsze kochałam go jak przyjaciela. Jak osobę, do której mogę się zwrócić i która mi zawsze pomoże i mnie nie zawiedzie – przyznała cicho. – Jeśli pytasz, czy w tym momencie do tego doszły romantyczne uczucia, to… Tak – ostatnie słowo wyszeptała, czując jak pieką ją policzki i oczy, bo nie było to dla niej łatwe.

[Elias Costas]

- Widocznie nigdy ci do końca nie przeszło, skoro tak łatwo przyszło teraz - wzruszył ramionami, nie komentując ani słowem tego wszystkiego co mówiła potem. Elias trochę nie rozumiał opcji kochania dwóch osób jednocześnie, nie, bo nigdy nie kochał nikogo innego nawet w połowie tak jak jej, ale to raczej była kwestia tego, że jego wszystkie relacje przed nią nie zapadły mu w pamięci. Były, mijały i tyle. Nie potrafił zatem zrozumieć, jak mogła mówić, że kocha jego nadal, a jednocześnie czuć coś podobnego do kogoś innego. Bo jak to możliwe?
- Super - rzucił tylko, bo nie miał ochoty dodawać czegokolwiek innego. I kiedy powiedziała jego imię, dla Eliasa odpowiedź była bardzo jasna i złamała go cholernie. Oblizał nerwowo usta, słuchając jej słów i wziął głęboki oddech, bo nie chciał na nią krzyczeć. Nie chciał się kłócić. Już nie.
- W takim razie życzę wam wszystkiego co najlepsze - powiedział, unosząc szklankę napełnioną wodą i upił kilka łyków. - I jedyne co mi pozostaje, to podpisać papiery rozwodowe, prawda? - odstawił szklankę i zlustrował ją wzrokiem. Bo istniała jakaś inna opcja?

[Cece Townsend]

– Przeszło – stwierdziła, wzruszając ramionami. Bo tak było. Przeszły jej te romantyczne uczucia, bo od zawsze łączyła ich przyjaźń, zawsze mogli na siebie liczyć, a ten romantyzm po prostu uleciał, bo potrafili się świetnie ze sobą bawić, świetnie się rozumieli i teraz… Kochała ich dwóch jednocześnie, ale Elias zranił ją tak dotkliwie, że nie widziała absolutnie ich wspólnej przyszłości, nawet jeśli wcześniej ją widziała wyraźnie, z gromadką dzieci, kotem, może nawet jakimś cute pieskiem? Cóż. Przygryzła dolną wargę, gdy powiedział „Super”.
– Eli… – powiedziała cicho, wyciągając nawet dłoń na stole, ale zaraz ją cofnęła, bo obstawiała, że sobie jednak jej bliskości nie życzył. – Od samego początku, odkąd powiedziałam, że odchodzę to była jedyna opcja. I James tu nie ma nic do rzeczy – odparła, cicho, bo nawet gdyby nie było Jamesa innej opcji nie widziała.
– Więc… Chcesz wiedzieć co z chemią? Bo naprawdę zrozumiem, jeżeli nie – wzruszyła ramionami. Zrozumie. W stu procentach.

[Elias Costas]

Zlustrował wzrokiem dłoń, którą chciała wysunąć w jego stronę, ale swoje zdjął ze stołu. Faktycznie, na bliskość nie miał ochoty. Pokiwał powoli głową na jej słowa, ale właściwie już nic więcej nie mówił. Skoro chciała, skoro była z kimś innym i skoro kogoś innego kochała, to cóż… podpisze te papiery.
- Wyjść chcę w tym momencie - rzucił, kładąc sto dolarów na stole i podniósł się od stolika. - Mam nadzieję, że wszystko będzie z tobą dobrze, Cee - powiedział, po czym faktycznie poszedł stamtąd bo słuchać już tego nie chciał. Eh :cccc

| ztx2