autor

[Gabi Moreno]

Gabi odłożyła swój talerz na stolik i przeczesała włosy mężczyzny, jakby się zastanawiając.-Jesteś pewien? Nie musiałbyś tam leżeć kilka godzin-zauważyła. ona lubiła chodzić do fryzjera, ale wtedy mogła siedzieć spokojnie. Nawet nie była pewna w jakiej pozycji mężczyzna siedzi u barbera, ale Ryan na pewno zdawał sobie z tego sprawę i wiedział, czy da sobie radę, czy nie. Był dużym chłopcem, więc potrafił podejmować dla siebie najlepsze decyzje.
-I bardzo dobrze, że tego nie robisz. Dla własnego dobra.-powiedziała mu. Serio, nie czułaby się dobrze, gdyby zrobiła mu krzywdę, nawet złym ogoleniem, które nie będzie widoczne za jakiś czas. Ona będzie pamiętała.
-No co ty-szczerze mówiąc, to Harper chyba żartował. Serio podejrzewał, że kobieta, która zgodziłaby się wyjść za niego, robiłaby mu jakąś aferę o to, że ogolił zarost? Chyba powinna się była obrazić za coś takiego. Za insynuacje, że broda znaczy dla niej więcej niż cała reszta.-To jest Twój dom. -przypomniała mu. Nie zależało jej na pieniądzach policjanta.-Najwyżej Ci kelik będę podawać-zaśmiała się, nawiązując do tego, że będzie wyglądał jak młody chłopaczek, a nie mężczyzna, którego kochała. -Jak Ci wygodniej kochanie.

[Ryan Harper]

Ryan wbrew pozorom właśnie nie lubił chodzić do barbera ani innych podobnych miejsc. Może i miały bardzo męski wystrój, ale jak miał o siebie dbać, to zwyczajnie wolał zrobić to sam. Za to wiedział, że Gabi miała zupełnie inne zdanie o tym i oczywiście to bardzo szanował (a spróbowałby nie).
- A co? Bałabyś się, że mnie zabijesz? – Zaśmiał się, trochę ją podpuszczał, zastanawiając się, jaka będzie odpowiedź. Miał coraz lepszy humor, nawet jeśli nad nim pojawiała się wizja tego, że tej brody może nie mieć.
- No ja nie wiem. Niektóre kobiety tak mają. Facet coś zmieni w wyglądzie, a one już go wyrzucają. Pamiętasz tego Thomasa? Dziewczyna go rzuciła, bo ściął dredy. To dopiero była jazda. – Właściwie Tom w krótkiej fryzurze wyglądał o wiele lepiej, ale jego dziewczynę kręcili bardziej faceci z brudnymi włosami i tonem łoju na głowie. – Więc może jeszcze nie wiesz? – Zażartował sobie, ale zaraz chrząknął wymownie, kiedy padły słowa, że przecież to jego dom.
- Nie, to nie jest mój dom. To nasz dom. – Właściwie jak będą bliżej ślubu, pewnie będzie nalegać na to, aby większość rzeczy było wspólnych. Nie chciał rozdziału majątku. To zrobił z byłą żoną, może to był jakiś przejaw pomyślunku i przewidzenia, co wydarzy się w przyszłości. Za to z Gabi tak nie chciał. Wolał żyć według zasady – co moje, to twoje. Również na papierze.
- No to idę. – Dokończył jedzenie, które było pyszne (wielokrotnie w rozmowie to powtarzał, serio). Klasnął lewą ręką w kolano, dał buziaka Gabi i udał się do łazienki, aby zająć się tym nieszczęsnym zarostem.

[Gabi Moreno]

To zupełnie inne zdanie zabrzmiało, jakby Gabi była uzależniona od różnych kosmetycznych wizyt, a tak naprawdę to chodziła tylko do fryzjera od czasu do czasu. Od wielkiego dzwonu do kosmetyczki, jak była jakaś okazja, żeby wyglądać jak milion dolców, to robiła sobie paznokcie. Też urządzała sobie małe spa w domu, maseczki i tak dalej, ale nie za często, bo była zbyt leniwa na to. I zawsze było coś do zrobienia, nawet jak siedziała z ukochanym przy filmie, to wolała, żeby było jej wygodnie, zamiast pamiętania, ze za 20 minut musi zmyć odżywkę czy coś tam innego.
-Pamiętaj, że zły dotyk boli przez całe życie-zaśmiała się. No zabić to by go raczej nie zabiła, ale serio nie czuła się zbyt pewnie, by robić mu cokolwiek. Pewnie tak było też z wieloma innymi rzeczami, o których jeszcze się przekona, gdy będzie mu pomagać. Na pewno były też rzeczy, które on nie czułby się komfortowo robiąc jej. Na całe szczęście, nie musiał się na razie zastanawiać, co to może być. Nie musiał się nią zajmować i oby trwało to jak najdłużej.
-Założę Ci torbę na głowę, jakby co, w porządku?-zaśmiała się. Cóż, każda zmiana mogła się drugiej osobie nie podobać i to było normalne. Jednak trzeba czasem trzeba zagryźć zęby i czekać, zastanawiając się czy jest w stanie to przeskoczyć, przyzwyczaić się do tego.
-To jest nasz dom, ale należy do Ciebie-To nie tak, że była współlokatorką, wspólnie tworzyli, że te cztery ściany były domem, uwili swój kącik. Jednak papiery były na Ryana i wcale jej to nie przeszkadzało. Dokładała się do nowych rzeczy, zakupów i tak dalej. Jednak wciąż posiadłość należała do Harpera.
-Leć-powiedziała, sama się podnosząc po chwili. Posprzątała po ich posiłku, po innych rzeczach i tak dalej. Po kilku dobrych, może kilkunastu minutach zajrzała do niego, opierając się o framugę drzwi od łazienki.-Jak idzie?-zapytała, zerkając na jego wygibasy przed lustrem.

[Ryan Harper]

Mówiąc szczerze – Ryan wyglądał coś mocno opłakanie. Wydawało mu się, że będzie to dość proste. Nastawił odpowiednio OneBlade’a i próbował podciąć nadmiar zarostu. Lewą ręką jednak nie szło mu tak łatwo. Zresztą, podcięcie tą maszynką całej brody trochę też graniczyło z cudem. Może właśnie dlatego używał jedynie brzytwy, a tylko niektóre niedoróbki sobie docinał właśnie elektrykiem? Kurde, coś w tym musiało być.
Mimo wszystko nie poddawał się. Kiedy Gabi weszła do łazienki, jego zarost był makabrycznie nierówny – nawet tu nie chodziło, że było więcej po jednej stronie, ale miał takie tunele, że wyglądał przekomicznie. Widać było, że powoli był u skraju swojego spokoju, ale nie wybuchł tylko dlatego, bo jednak sam się przecież uparł, że to zrobi, nie?
Spojrzał na ukochaną i przewrócił oczami. Teraz chyba mu nie pozostało nic innego jak pozbyć się tego wszystkiego, bo trudno było tutaj coś uratować (szczególnie, że na lewym policzku miał małą dziurę bez żadnych włosków, tego nawet nie zauważył, ale pewnie kobieta już tak). Westchnął ciężko i wysunął rękę w jej stronę. Wiedział, że zarzekała się, że mu nie pomoże, ale może zmieni zdanie?
- Na zero. Proszę. Golisz nogi, widziałem, że to całkiem dobrze Ci idzie. Z tym też powinno pójść dobrze. – Oczywiście włoski na nogach było pewnie łatwiej, bo było ich o wiele mniej i nie były aż tak gęste, ale… No co? Przecież go teraz takiego nie zostawi, kiedy wyglądał naprawdę głupio.

[Gabi Moreno]

Gabi może wtedy nie powiedziała, że jest pewna, że Ryan sobie ze wszystkim poradzi, lecz wierzyła, że tak będzie. No i w końcu nie zrozumiała, czy on próbuje sobie przyciąć tylko tą brodę, wytrymować, czy od razu zgolić na zero. Z resztą... to całe golenie, nie mogło być takie trudne, prawda? Ona jak coś goliła, to od razu na zero, a włosów, które powinny mieć jakieś wymyślne kształty.
Sam mężczyzna wyglądał.... Jakby był w trakcie i całkiem daleko od końca. Uśmiechnęła się do niego, pokrzepiająco. Naprawdę, wiedziała, że ten sobie poradzi, w taki czy inny sposób. Pewnie, widziała niedociągnięcia z jednej i drugiej strony, ale to nic.
-Ja wiem, że nigdzie nie wybierasz się w najbliższym czasie, ale jesteś pewien?-zapytała biorąc jego maszynkę w dłoń. Ważyła ją przez chwilę w dłoni, jeszcze się zastanawiając czy na pewno to zrobi, czy to ma sens i tak dalej.
-Ufasz mi?-zapytała, lekko kierując go w stronę kibelka, aby tam sobie usiadł. Nie było opcji, żeby robiła to na stojąco. Mężczyzna był od niej wyższy, a ona musiała wszystko w tym momencie widzieć.
-nie noooo.... Nie jest tak źle. -powiedziała, jakby chcąc się jeszcze przekonać go, że nie ma konieczności posuwać się do takich kroków. Z tym, żeby ona to robiła, a nie z goleniem na zero, żeby było to jasne.

[Ryan Harper]

Ryan usiadł na kibelku, podjął już decyzję. Tak naprawdę nie zamierzał nigdzie wychodzić, chyba że właśnie na taras, aby pokarmić kaczki. A przed fizjoterapeutką czy fizjoterapeutą nie musiał się jakoś specjalnie prezentować, bo przecież swoją Gabi miał, prawda?
Kiwnął powoli głową, że to jest już jego ostateczna decyzja. Przeniósł wzrok na Gabi. Trochę wyglądał niczym pokonany szczeniak, ale trudno. Co należało zrobić, to powinno zostać zrobione. I tyle. Przełknął jeszcze ślinę.
- No dobra, dawaj. I to nie jest tak, że się boję, ale po prostu dawno siebie nie widziałem bez zarostu. – Tak naprawdę mógłby liczyć to w latach, kiedy ostatni raz zgolił zarost tak całkowicie na zero. Tak jednak było łatwiej, niż narażać Gabi na kolejne próby podcięcia tego w jakiś lepszy sposób.
Kobieta wreszcie włączyła maszynkę i dokończyła dzieła. Spod maszynki wyłaniał się coraz to młodszy facet. Kto by pomyślał, że z tak mocno ogolonymi policzkami, może zacząć wyglądać tak niewinnie? Swój czar na pewno miał, choć pewnie nie był on aż tak mocny, kiedy miał dobrze zapielęgnowany zarost.
Przyjrzał się w lustrze, oceniając efekt. Wzruszył lewym ramieniem, a dolną wargę wysunął nad prawą, robiąc śmieszną miną. Ponownie odwrócił się do Gabi.
- Chyba nie jest tak źle, chociaż na pewno odjęło mi lat. Myślisz, że zapytają mnie o dowód w sklepie? – Zażartował sobie i poszukał jej ust, aby pocałunkiem podziękować jej za pomoc (i oczywiście by sama sprawdziła, jak to jest, kiedy ją nie kuł żadnym włoskiem). – Dziękuję!
A następną cześć dnia spędzili sobie przez telewizorem, szukając serialu idealnego. Już żadnych katastrof ani żadnych innych rzeczy się nie wydarzyło. Oddali się po prostu słodkiemu lenistwu.

Koniec!