autor

[Eileen Shepherd]

Shepherd niespecjalnie przejęła się sceną rozgrywająca się na jej oczach. Jedyne, co mogła zrobić w tym momencie, to przypatrywać się mężczyźnie z pobłażaniem, kiedy tak walczył z naturalną potrzebą swojego organizmu i reakcją na inwazję jego prywatności jednocześnie. Chociaż z pewnością nie trwało to długo z jej strony, albowiem nie chcąc za bardzo słyszeć charakterystycznego dźwięku przy oddawanej przez niego, dłużącej się czynności - który i tak przy panującej w tym czasie ciszy, był tak głośny jak najmniejsze poruszenie w bibliotece - odwróciła się i odeszła parę kroków.
— To nie jest twój szczęśliwy dzień, huh? — mruknęła pod nosem, w zasadzie bardziej twierdząco, aniżeli pytająco, gdyż wniosek z obserwacji poczynionych na przestrzeni tych kilkunastu minut nie prezentował się dla niego korzystnie. Chyba nawet trochę mu współczuła, bo tak jak jeszcze do sytuacji nietrzeźwości można było podejść z szyderstwem, tak ta sprzed chwili nie była jego winą. Po prostu spełniał podstawową potrzebę fizjologiczną, a ktoś zdecydował się mu przeszkodzić, co poskutkowało kolejnym mało eleganckim i pozbawionym wdzięku odruchem.
— A już zaczynałam cię lubić — skrzywiła się wyraźnie, nie tyle na wspomnienie Kapitana Ameryki, walczącego teraz pewnie o swoje przetrwanie zamiast pomóc przetrwać innym pokrzywdzonym, co sposób określenia okoliczności, w jakich przyszło im się znaleźć. Aby podkreślić bardziej, w jak duże zniesmaczenie ją wprowadził, przytrzymała latarkę skierowaną na jego twarz trochę dłużej niż było to konieczne. Najwyżej zrzuci to na spóźniony refleks, aczkolwiek istniała szansa, że ten ze swoim refleksem nawet tego nie zauważy aż tak.
— Myślę, że wszystkie znaki na niebie wskazują na to, że nie powinniśmy — skwitowała, jak najbardziej zgodnie z prawdą oraz intuicją, patrząc w kierunku schodów i oświetlając sobie drogę, jaką musieliby pokonać, aby tam dotrzeć. — Ale my zrobimy coś zupełnie innego. Wejdziemy na schody — dodała po chwili, najwyraźniej szybko i łatwo przestawiając się z ja na my, ulegając układowi, w którym funkcjonowali jako zespół. Zerknęła kontrolnie na Zacha, po czym starając się zignorować atakujące jej myśli domniemanie kontekstu przenikliwego krzyku, ruszyła naprzód dziwną ścieżką, aż po same schody, na szczycie których znajdowali się podejrzanie wyglądający ludzie.
[dice]d5 = 1605724959 [/dice]

[Misty Silhouette]

<div class="wrapper" style="position: relative;"> <div class="navi"><img src="https://i.imgur.com/CkPgvqV.png" style="border: 1px; border-radius: 15px;"></div>
<br>
<div id="infoi" style="top: 385;left:-3;color: white;padding: 20px;width: 390px;height: 225;margin-left: 105px;z-index: 10;position: absolute;overflow: scroll;overflow-x: hidden;text-align: justify; font-size:11px; line-height:15px;">
<div style="font-family: Shefiratte; text-transform: lowercase; font-weight: normal; font-size: 60px; color: #e8c692; text-align: center;">
schody w lesie</div><br>

Wchodzicie na szczyt schodów. Wydaje się to niebezpieczne, zważając na brak jakichkolwiek poręczy. Widzicie kilka osób, które również się na to zdecydowały. Wyglądają trochę jakby były w transie, chociaż równie dobrze mogą być tak samo ciekawscy jak wy. Przez jakiś czas nic się nie dzieje. W końcu czujecie lekki wstrząs, jakby właśnie miało miejsce niegroźne trzęsienie ziemi. Niektórzy mimo wszystko reagują na to cichym krzykiem. Ludzie obok was i na szczytach schodów w pobliżu zaczynają się niepokoić.
W pewnym momencie grunt ucieka wam spod nóg i spadacie w w ciemnym tunel.

Pamiętacie jedynie uczucie spadania i ciemność.

Budzicie się po dwóch dniach na poboczu drogi, którą tu przyjechaliście. Dzieli was kilka kilometrów, więc każde z was budzi się w samotności i o różnych godzinach.

Eileen
Ostatnią rzeczą, którą pamiętasz to wspinanie się po schodach na imprezie halloweenowej w lesie. Nie wiesz gdzie dokładnie się znajdujesz i jaki jest dzień. Twoja kondycja fizyczna jest względnie dobra. Nie zauważasz i nie czujesz żadnych obrażeń. Jesteś jednak odwodniona i potwornie głodna.

Zachary
Ostatnią rzeczą, która pamiętasz to wchodzenie po schodach tuż za Eileen. Niby nic innego ci się nie przypomina, chociaż masz wrażenie, że byłeś w jakimś ciemnym miejscu, śmierdzącym niczym spleśniała piwnica. Nie jesteś jednak pewien czy to wspomnienie nie jest snem. Czujesz ból prawej kostki, która prawdopodobnie jest zwichnięta. Bolą cię również plecy, pewnie od leżenia w niewygodnej pozycji. Jesteś odwodniony i potwornie głodny.

W wiadomościach mówią, że podczas halloween doszło do wielu incydentów związanych z zanikami pamięci i tymczasowymi zaginięciami. Niektóre z osób, które odnajdywały się po kilku dniach było okaleczonych. Mówi się o handlarzach organami i innymi częściami ciała.

Wam jednak niczego nie brakuje. Czy to oznacza, że wykorzystano was inaczej? Tylko jak? Zgłosicie to na policje? Przebadacie się? Jedno jest pewne - nie potraficie określić gdzie i z kim byliście (nie licząc faktu, że pamiętacie siebie nawzajem).

Dziękuję wam za udział w evencie i mam nadzieję, że dobrze się bawiliście. Do zobaczenia!


Oprócz 7 punktów za udział w evencie, możecie odebrać dodatkowych 10 punktów. Łączna suma punktów fabularnych do odebrania: 17

</b></div></div>