autor

[Marcus Halloway]

- Może i ci się należy, ale problem w tym, że to nie zmienia niczego. Nie chcę żebyś odchodziła - wzruszył lekko ramionami, bo co miał jej powiedzieć? Ostatnio, jego zdaniem, to ona dawała dupy tym brakiem wyboru, nie on, ale z drugiej strony... on też nie zawsze był złoty i miał tego świadomość, cóż. Wysłuchał jej słów, kiwając powoli głową.
- Ale nie kochasz i nie cenisz na tyle, żeby ten wybór był oczywisty, co? - powiedział cicho, wstając z kanapy. Powoli podszedł do lodówki, z której wyjął butelkę wody i zaraz wrócił do salonu. - Wyjeżdżam od zawsze. I zawsze będę wyjeżdżał, więc jeśli za każdym razem jak wyjade, masz się tak super zbliżać do Eliasa... cóż, wybierz go. Nie będę udawał, że cię nie znam, nie będę cię ignorował, bo to twoja decyzja kogo chcesz i żaden z nas nie może jej na tobie wymusić - dodał spokojnie, chociaż smutno było okropnie ale cóż, takie żyćko, nie?

[Nesta Rosenthal]

– Ja też nie chcę odchodzić – powiedziała spokojnie, patrząc na niego z czułością. Wiedziała, że dawała dupy, ale strasznie się bała - z jednej strony straty Marcusa, z drugiej tego, że wszystko z Eliasem odbije się na dzieciach. Bujała się tak i chyba sama powoli dochodziła do wniosku, że brak wyboru był najlepszym wyborem.
– W moim życiu nic nie jest oczywiste. Kocham cię i cenię, że ten wybór byłby oczywisty, ale potem odkurwiasz lament i przestaję być pewna. Potrzebuję stabilizacji. Na pewno nie będę decydowała przed operacją, bo po prostu to mi spędza sen z powiek. Widziałeś, co się stało wczoraj. Drugi raz z rzędu – westchnęła ciężko, patrząc na swoje dłonie.
– Nie przeszkadzają mi wyjazdy. Po prostu chcę wiedzieć, że podejmuję najlepszą decyzję nie tylko dla siebie, ale też dla dzieciaków. Poza tym… Nie wiem, chciałabym mieć w zasadzie jeszcze jedno, ale po operacji będzie zamknięta droga i to wszystko jest chujowe – bo na tym jej myśli teraz się skupiały.

[Marcus Halloway]

- Ale nie do końca chcesz też zostać - wzruszył ramionami. Mówił cały czas nieco chaotycznie, dość szybko, ale po prostu mu się ulewało tym pierdolnikiem. To nie tak, że Nesta nie dokonywała wyboru, bo rezygnując z sypiania z innymi to robiła. Nawet jeśli nie miała tego świadomości i dzieki bogu Marky dokładnie też nie.
- Odkurwiam lament, bo mam dość - zauważył, bo nie robił tego z nudów czy chwilowego natchnienia tylko po prostu też był człowiekiem i nawet jego anielska cierpliwość do tego tematu się kończyła :C - I co? Elias nie będzie robił fochów, gdy będę chciał być przy tobie? Co ja mówię, nie dopuści mnie nawet do ciebie, więc cóż - wzruszył ramionami. A potem będzie, że Eli bohater się nią bosko zajmuje
- Zawsze możesz w przyszłości adoptować. Nie sądzę, żeby ktokolwiek był fanem starania się z tobą o dziecko wiedząc, że możesz mieć przerzut. Masz bliźniaki, Vittorię i całe życie przed sobą i ryzykowanie... nie jest dobre. Ja osobiście jestem na nie - powiedział cicho, bo gdyby byli razem to jasne, że chciałby mieć razem dziecko ale... no nie kosztem jej życia czy coś.

[Nesta Rosenthal]

– To nie tak, że nie chcę, po prostu nie do końca potrafię – przyznala cicho, patrząc mu w oczy. Jedną nogą byla cały czas z Eliasem i bliźniakami, a to życia jej zdecydowanie nie ułatwiało. Nawet jeśli naprawdę Eliego i ich wspólne życie kochała. Inna sprawa, że kochała też Marcusa i to co mogliby mieć razem. To wszystko było cholernie ciężkie i naprawdę nie była pewna w jaki sposób miała to ogarnąć emocjonalnie.
– Rozumiem – odparła cicho, spuszczając wzrok. – Jasne, że nie będzie. I oczywiście że dopuści. Chcę cię mieć blisko, Mark – powiedziała cicho i wiadomo, mówiła poważnie. – O ile to będzie z tobą w porządku – dodała cicho, wpatrując się w jego oczy. On wiedział jak reagowała na ciężkie operacje, wiedział, jak ją wspierać. Dla Eliasa to było jednak coś nowego.
– Wiem, masz rację, dlatego decyduję się na zabieg – przyznała cicho, że smutkiem i lekką rezygnacją emocjonalną.