autor

[Charles Fairchild]

Czy marzeniem Charliego było pojawienie się na imprezie urodzinowej i doglądanie nastolatków, żeby nie pozachlewały ryjków? Absolutnie nie. Jeszcze bardziej wewnętrznie udręczony się poczuł, gdy zobaczył tak pięknie wyglądającą Lily. Ah. Naprawdę miał nadzieję, że jej nie będzie i nawet chciał do niej pewnie podejść, ale go unikała - tak więc nie narzucał się zbytnio.
Teraz pewnie stał przy barze, obserwując całe towarzystwo - Cami bawiła się naprawdę dobrze i jego udręczonej duszy to chociaż trochę poprawiało humor - bo wiedział, że ostatnio wcale jej łatwo nie było i po prostu tęskniła za mamą, nawet jeśli wcale nie chciała się do tego przyznać. Odetchnął głęboko i nagle przed nim wyrosła Lilianne. Uśmiechnął się do niej delikatnie.
- Hej - powiedział tylko spokojnie, przechylając lekko głowę. - Nie sądziłem, że podejdziesz w sumie. Jak tam? - spytał dość luźno, mimochodem taksując ją wzrokiem. - Wyglądasz przepięknie - dodał jeszcze, bo ta sukienka na niej wyglądała naprawdę sztos, ah.

[Lilianne Thompson]

Lily nie przyjechała do końca na doglądanie małolatów, bo wiedziały obie z Rosie, że nawet jeśli by ich doglądać, to i tak ktoś skończy zarzygany w kiblu Raczej przyjechała jakoś gość, chociaż gdy od wejścia zobaczyła Charliego bawiła się mocno średnio. Jason pewnie w trakcie imprezy do niej pisał, więc napisała, że Fairchild tutaj jest, bo po co miała ściemniać? Wolała unikać niedopowiedzeń i nie popełniać błędów swoich wszystkich relacji - bo mądry jednak człowiek po szkodzie, prawda? I owszem, unikała Charliego bo nadal była na niego obrażona po ostatniej nieprzyjemnej wymianie zdań, mimo że to pewnie ona jednak z ryjem się rzuciła, bo jak wiemy, Camille po kimś musiała to mieć, nie? Ale finalnie do Charlesa podeszła, bo nosiło ją żeby to zrobić, eh.
- Hej, też nie sądziłam, że to zrobię - stwierdziła, marszcząc czoło i przygryzła delikatnie dolną wargę. - Przepraszam za to jak wyglądała nasza ostatnia rozmowa. I za Jasona. Właściwie za wszystko cię przepraszam - przyznała cicho, lekko niechętnie, ale... no czuła się z tym wszystkim słabo i serio nie chciała sie kłócić. Uśmiechnęła się jednak na słowa o tym, że przepięknie wyglądała. - Dziękuję. Też wyglądasz świetnie - puściła mu oczko, odruchowo wyciągając w jego stronę dłoń, ale zaraz ją cofnęła. - Napijesz się ze mną? - poruszyła brwiami, bo taki kieliszeczek na zgodę to nic złego, prawda?

[Charles Fairchild]

On w zasadzie nie miał szczególnych pretensji – przecież ją znał, wiedział, że czasami wybuchała, a teraz trochę jej się nazbierało, bo domyślał się, że tęskniła za córką jak szalona. W końcu zawsze były we dwie, prawda? I po prostu wiedział, że czuła się zraniona i musiała na kimś odreagować. Padło na niego. Cóż.
– Okej – zaśmiał się cicho, pokazując barmanowi, żeby podał im szoty, które zaraz znalazły się przed nimi i podał jej jednego. – W takim razie należy ci się szot za odwagę czy tam zebranie się emocjonalne – uśmiechnął się do niej całkiem uroczo. – Wiesz, jesteś wolna, możesz robić z nim co chcesz. Mogło mnie trochę zakłuć emocjonalnie, że teraz ty z nim, ale… Nie mam prawa się wściekać – przyznał, wzruszając ramionami. – Przykro mi, że Cami nie chciała z tobą rozmawiać, naprawdę staram się jej przemówić do rozsądku, ale upór ma po tobie – dodał z lekkim rozbawieniem. Kusiło go, by chwycić jej dłoń, ale finalnie tego nie zrobił, pozwalając, żeby się wycofała.
– Oczywiście, że tak, Lilianne. Doskonale wiesz, że tobie bardzo rzadko jestem w stanie czegokolwiek odmówić – zaśmiał się dźwięcznie, puszczając jej oczko.

[Lilianne Thompson]

Ona do siebie trochę miała, ale jakiekolwiek dyskusje na temat jej relacji z Jasonem po prostu nie były czymś, na co miała ochotę z kimkolwiek - a już na pewno nie z samym Charlesem, bo... chciała podchodzić do tego neutralnie, sprawdzić jak będzie, a nie myśleć o tym w kategorii czegoś poważne lub na całe życie. Jeśli będzie super, może w takie flow wpadnie, ale póki co po prostu dobrze się bawiła.
- Wypiłam już kilka szotów, bo wiesz, na imprezach gówniaków też można pić - puściła mu oczko, bo one z Rosie zawsze piły i zawsze wracały pewnie totalnie pijane, ale jak inaczej te imprezy przeżyć? - Miało prawo cię to zakłuć, a ja nie powinnam tak reagować. Po prostu... nie myślę o tym jakoś zabójczo poważnie. I nie zamierzam z nim nawet potem mieszkać ani nic. Tym bardziej widząc podejście Cami, bo nie chcę jej dokładać do głowy niepotrzebnych rzeczy - wzruszyła ramionami. W ogóle sobie obiecała, że nawet jeśli będą z Jasonem SERIO razem, to nie będzie chciała mieszkać ze sobą dość długo, żeby mlodej nie fundować rollercoastera - pod warunkiem że kiedykolwiek wróci do mieszkania z nią. - I nadal nie chce. Mam ochotę po prostu się na nią wydrzeć, ale póki co daje jej przestrzeń. Nie wiem jak długo to potrwa - powiedziała z lekkim rozbawieniem, ale to że się na siebie darły było normą. Może i tym razem powinny żeby to ciśnienie opadło?
- Może właśnie musisz się tego nauczyć - stwierdziła, wzruszając ramionami i lekko go łokciem trąciła, podnosząc szota z tequilą i wychyliła go na raz. - A jak ogólnie wrażenia z tej super-nastoletniej imprezy? - usiadła sobie na krześle barowym, lustrując go wzrokiem.

[Charles Fairchild]

Charlie też raczej nie chciał dyskutować o jej nowym związku, bo jednak nie było to dla niego najbardziej komfortową rzeczą na tej planecie. Po prostu chciał przetrwać ten czas, tę imprezę i naprawdę starał się, żeby i Camille popatrzyła na swoją mamę nieco łaskawszym okiem.
– No wiem, ale ja nie piłem, bo póki co jeszcze staram się być odpowiedzialny – pokazał jej język. Ktoś musiał, right? Chociaż istotnie, ciężko było przetrwać bez napojów wysokoprocentowych. – Nie no okej, ale jakby… Troche mieszkasz – wzruszył ramionami. – Myślę, że dlatego Cami to tak przeżywa, bo widziała twoje insta, widziała, jak cię podwozi, dodała sobie dwa do dwóch no i wiesz, wyszło jej piętnaście – zaśmiał się pod nosem, wzruszając ramionami. Odetchnął głęboko, kiwając głową. – To chyba najlepszy sposób, mam nadzieję, że krótko, bo… Ona też za tobą tęskni. I widzę, że ty za nią też. Kochacie się i mi też się ciężko na to patrzy, bo jednak kocham was obie – wzruszył ramionami i nawet nie mówił w kontekście Lily romantycznie. Kochał ją jako rodzinę, matkę swojego dziecka. Tak po prostu.
– Może faktycznie muszę – zaśmiał się pod nosem. – W sumie jestem pod wrażeniem, Rosie to organizowała, nie? Przeszła samą siebie – wzruszył ramionami, bo pierwszy raz był na tak dojebanej, nastoletniej imprezie.