autor

[Dreamy Seattle]

<div class="lok0"><div class="lok1"><div class="lok2"><img src="https://www.seattle.gov/images/Departme ... /div></div>

[Aimee Hale]

#1

Krew w jej żyłach wrzała, w uszach szumiało. Jak zawsze po koncercie, była nabuzowana. Endorfiny wypełniały jej ciało. Nie potrzebowała palącego w przełyk alkoholu, mniej lub bardziej odurzających substancji. Wystarczył widok rozentuzjowanego tłumu, który z krzykiem na ustach żegnał ją, gdy schodziła ze sceny. Uwielbiała dzielić się swoją muzyką z innymi, występować. W zadymionych, głośnych klubach czuła się jak ryba w wodzie.
Gdy przeciskała się w stronę baru ktoś ją zaczepił, pogratulował. Uśmiechnęła się wtedy pięknie, lekko dygnęła, podziękowała. Nie skusiła się jednak na obiecywanego drinka, zamiast tego z torebki wyciągnęła telefon i napisała szybkiego sms’a do Jasmine. Dochodziła godzina pierwsza w nocy. Nie była pewna, czy dziewczyna na jej wiadomość w jakikolwiek sposób zareaguje. Może bawiła się ze znajomymi na mieście? Może już dawno spała? Nie miała najmniejszego pojęcia, ale była ciekawa. Coraz częściej łapała się na tym, że o niej myśli. Zastanawia się, gdzie jest, co robi, czy ma na sobie ten poszarpany t-shirt z logo Stonesów? Czy w jej oczach wciąż błyskają te radosne, podekscytowane iskierki, a usta układają się w buńczucznym uśmiechu?
Nie minęła chwila, a telefon zawibrował. Zerknęła na ekran - kąciki jej ust uniosły się ku górze, rysy twarzy złagodniały. Bez wahania wystukała na klawiaturze a może spacer, a następnie ruszyła w stronę wyjścia, po drodze do Jass wysyłając jeszcze jedną wiadomość, tym razem z dokładnym miejscem i adresem. Jej buty na obcasach miarowo uderzały o chodnik, krótkie włosy falowały na wietrze. Między pociągnięte czerwoną szminką wargi wetknęła cienkiego papierosa, podpaliła jego końcówkę i mocno zaciągnęła się tytoniowym dymem, w mroku nocy przemierzając kolejne dzielnice, aż w końcu… dostrzegła ją z oddali. Blade, uliczne światło rozjaśniało jej ciemną twarz. Wspaniale kontrastowało z ciemnym ubraniem i topornymi butami. Wyglądała pięknie, jak zawsze. Cholera, jak ona to robiła?
“Cześć” przywitała się cicho, pokonując dzielącą je odległość. “Jest takie jedno miejsce, które chcę Ci pokazać, chodź” poprosiła, bez skrępowania łapiąc ją za rękę, a następnie odbijając w znajdującą się po lewej stronie, wąską, zaniedbaną uliczkę.

[Jasmine KHAYYAM]

#3

Wisiała na parapecie okna, wpatrzona w ciemny koniec ulicy. Nie mogła spać, nie wiedziała, czy wychodzić. Kusiło ją do wyślizgnięcia się z mieszkania, ale rozsądek podpowiadał, że powinna wrócić do łóżka, jeśli chce rano być przytomna. Nie chciała się łudzić, że nowy dzień przyniesie jakieś zmiany, przeciągała godziny, które i tak się kurczyły, nie chciała już liczyć ile zostało jej czasu do otwarcia sklepu. Nie było nikogo, kto mógłby zastąpić ją w obowiązkach. Nie narzekała, ale czasami chciałaby witać nowy dzień bez żadnego planu.
Dźwięk nadchodzącej wiadomości, oderwał ją od okna. Jasmine złapała za telefon, po cichu licząc, że to Key wreszcie odpisał. Poczuła rozczarowanie, ale te szybko zostało zastąpione ekscytacją. Nie mogłaby zignorować zaproszenia na spacer. Na ustach pojawił się lekki uśmiech i Jasmine nie traciła czasu. Nie minęło nawet pięć minut, gdy znalazła się na środku ulicy i ruszyła na miejsce spotkania z przyjaciółką, kompletnie nieświadoma, że Aimee podchodzi do niej jeszcze inaczej.
Z ciemną kurtką narzucona na szczupłe ramiona, na czerwonym świetle przemknęła przez przejście dla pieszych i w końcu dostrzegła brunetkę na drugim końcu ulicy. Uśmiechnęła się do niej z oddali, ciekawa co Aimee robiła do tej pory. Uwielbiała świadomość, że może na nią liczyć o każdej porze dnia i nocy, chociaż ich spotkania najczęściej odbywały się po zmroku. Zawsze ekscytujące i ciekawe, na których nie mogłaby się nudzić.
- Co znowu wymyśliłaś? - Parsknęła śmiechem, bowiem miała idealny przykład swych własnych myśli. Mimo wszystko kochała niespodzianki, chociaż życie zafundowało jej już jedną, której nadal nie mogła przeboleć. Posłusznie ruszyła za Aimee i wyrównała z nią krok, zerkając z ukosa na twarz wokół której tak pięknie układały się ciemne włosy. Nie puszczała dłoni, zupełnie naturalnie podchodząc do tego gestu.
- Porywasz mnie? - Zażartowała, gdy rozejrzała się po obskurnych budynkach, które mijały. Na szczęście nie była typem osoby, który poczułby lęk w takich miejscach. Znała takie, szwędała się po gorszych dziurach. Była tylko ciekawa co Aimee wymyśliła.

[Aimee Hale]

Co znowu wymyśliłaś.
To jedno krótkie zdanie sprawiło, że na twarzy brunetki pojawił się psotny uśmiech. Co to byłaby jednak za niespodzianka, gdyby w porywie chwili o wszystkim jej powiedziała? Marna! A Aimes lubiła zaskakiwać swoich bliskich, obserwować ten cień zaskoczenia pojawiający się na ich twarzach; unoszące się do góry kąciki ust, rozbawione spojrzenia. Nie mogła więc tak po prostu zdradzić jej tego, dokąd ją zabiera, ale hej. Przecież znały się na tyle długo, że Jasmine jej ufała, prawda? Wyszczerzyła się więc w uśmiechu, a potem z miną mówiącą nic z tego, pokręciła przecząco głową.
”Sama zobaczysz, spodoba Ci się” zapewniła wesoło, przyspieszając kroku i zerkając na nią kątem oka. W świetle ulicznych latarni wyglądała tak ślicznie. Jej długie, kręcone włosy podskakiwały przy każdym kroku, mijane neony odbijały się w jej tęczówkach. A usta… te usta… w pewnym momencie aż musiała odwrócić wzrok, bo tak bardzo ją rozpraszały. Gdy na nie patrzyła, ciężko się jej było skupić na czymkolwiek innym. Czy Jass tego nie widziała? A może nie chciała tego widzieć? W końcu się przyjaźniły, a przyjaźń mogła zaburzać osąd.
“Porywam. I przyznam, że sama nie wiem, czy jestem bardziej zadowolona czy zawiedziona. Nie wyglądasz na taką, która by się bała” zaśmiała się, błyskając w ciemności swoimi równymi, białymi zębami. Gdy doszły do końca alejki, Hale zatrzymała się na moment, zastanawiając się, który kurs powinny obrać - skręcić w prawo czy w lewo. W najdalszych zakamarków pamięci wyłowiła zakurzone wspomnienie, a gdy mapa pojawiła się jej przed oczami, uśmiechnęła się zadowolona. “Tamtędy” wskazała ruchem dłoni, nie zaczekała jednak na jej reakcję. Po prostu pociągnęła dziewczynę za sobą, śmiejąc się cicho, gdy na skutek nagłego rozpędu zderzyły się ze sobą, a od tej niespodziewanej bliskości Aimee zakręciło się głowie.
”To bardzo piękne miejsce” zaczęła swą opowieść, z gracją lawirując pomiędzy pokrywającymi chodnik kałużami. “Byłam tam raz, lata temu. Obiecałam sobie, że gdy wrócę… wezmę ze sobą kogoś wyjątkowego” dodała, zagryzając dolną wargę. Wprost nie mogła się doczekać, aż Khayyam zobaczy te wszystkie wspaniałe malunki i uliczne murale.

[Jasmine KHAYYAM]

Yasamine nie była świadoma zainteresowania, którym obdarzyła ją Aimee. Może podświadomie coś przeczuwała, ale nie dopuszczała tych myśli, bo najzwyczajniej w świecie nie myślała, że przyjaciółka mogłaby być nią zauroczona. Dostrzegała te drobne elementy zachwytu, które czasem przebijały się w głosie, spojrzeniu czy gestach, ale wychodziła z założenia, że były one niewinne i czysto platoniczne. Lubiła, gdy Aimee obdarzała ją komplementami i uwielbiała jej uśmiech, który gościł na ustach za każdym razem, gdy się spotykały. Potrzebowała tego, bo dzięki temu czuła się potrzebna i doceniona. Z przyjemnością odwdzięczała się tym samym, nawet nie sądząc, że swoim zachowaniem mogłaby rozbudzić zupełnie inne uczucia. Nawet nie pamiętała kiedy tak naprawdę zaprzyjaźniła się z Aimee, ale ta relacja stworzyła się zupełnie spontanicznie i naturalnie. Jasmine nawet nie wyobrażała sobie, że mogłoby być teraz inaczej. Ceniła sobie towarzystwo przyjaciółki i nie poświęciłaby tego na rzecz czegoś innego.
- Jesteś szalona. - Odpowiedziała i roześmiała się, ale swym spojrzeniem zdradzała, że bardzo podoba jej się ta mała wycieczka w nieznane. Uwielbiała odkrywanie nowych miejsc, a obecna uliczka chyba nie była jeszcze przez nią zbadana. Może kiedyś. Czas jednak zmieniał wszystkie miejsca, więc po kilku tygodniach lub miesiącach, mogły wyglądać o wiele inaczej niż kiedyś.
- Och no to się cieszę, że to właśnie mnie porwałaś a nie jakiegoś... mężczyznę. - Odpowiedziała wesoło i nie miała na myśli nic złego. Wiedziała, że wokół Aimee kręci się dużo osób a mężczyźni wręcz zabijają się o jej uwagę. Cieszyło ją więc, że to ona otrzymała zaszczyt ujrzenia tego wyjątkowego zakątka Seattle. Uśmiechnęła się ciepło do przyjaciółki.
- Och wow! - Zatrzymała się w miejscu, gdy wreszcie wyszły zza rogu i stanęły przed muralami, których Yasamine nigdy wcześniej nie widziała. Seattle obfitowało w piękne miejsca, ale to w którym stały, było rzeczywiście wyjątkowe. Jas uniosła spojrzenie i rozejrzała się po wysokim murze, na którym ktoś stworzył dzieła, nieporównane z innymi.
- Aimee... jestem pod wrażeniem.. - Przyznała, szczerze zachwycona widokiem. Nie mogła wprost oderwać oczu od rysunków, które musiały ostać stworzone z miłością i pasją, naprawdę rzadko spotykaną.

[Aimee Hale]

Z Jasmine wszystko było… jakieś takie inne. Lepsze. Mając ją obok, Aimee odnajdywała w sobie nieznane dotąd pokłady subtelności i delikatności. Stawała się nieco spokojniejsza, bardziej wyciszona. Jej gesty, spojrzenia, słowa wydostające się spomiędzy pociągniętą czerwoną szminką warg różniły się od tych, które uskuteczniała na co dzień. Co z jednej strony było niesamowicie urocze, słodkie i kochane, ale z drugiej też wyjątkowo problematyczne, bo… Jasmine traktowała je jak coś zupełnie niewinnego, zwyczajnego, a Hale z jakiegoś powodu nie potrafiła się przełamać i powiedzieć wprost, że chciałaby być dla niej kimś więcej niż po prostu przyjaciółką. Przypadkowe znajomości z mężczyznami, przelotne romanse, znaczące spojrzenia i bezwstydne rozmowy w barach - cielesność nigdy jej nie krępowała. Uczucia zaś… budziły w jej jakiś taki lęk i niepokój. Nie była przecież masochistką - nie chciała cierpieć, pchać się w coś bez przyszłości. Ładowanie się w jednostronną relację nigdy nie figurowało na jej liście marzeń, a jednak. Idąc z nią w ramię nie mogła się powstrzymać. Myślała o tym, jak przyjemnie byłoby wplątać dłoń w jej długie włosy i przyciągnąć ją do siebie. Zasmakować się w jej ustach. Poczuć na swojej twarzy jej ciepły, łaskoczący oddech.
Krew w jej żyłach zawrzała, a w jej głowie zaszumiało. A może to nie ona tak na nią działała? Może wszystkiemu winne były wypalone na pusty żołądek papierosy, zapite sporą ilością czegoś wysokoprocentowego, co przed koncertem wcisnął jej do ręki barman? Nie była pewna, jednak za każdym razem kiedy tylko kątem oka na nią zerkała czuła przyjemne ciepło rozchodzące się w okolicy klatki piersiowej.
“I to moja droga jest bardzo piękny komplement. Uroda przemija, szaleństwo pozostaje” rzuciła, uśmiechając się pod nosem. Gdyby tylko mogła, oddałaby wszystko, aby wejść do głowy Khayyam. Dowiedzieć się co sądzi o jej osobie. Co się jej w niej podoba, a co ją drażni bądź wprawia w zakłopotanie. Bogatsza w tego typu wiedzę czułaby się pewniej. Może nawet odważyłaby się zrobić ten pierwszyk krok i zaryzykować? Kto wie?
“Niby, którego miałabym zabrać? Tego, który wpatruje się we mnie jak w obrazek, ale za cholerę mnie nie słucha? Tego, który stwierdził, że jesteśmy lepszymi przyjaciółmi niż kochankami? A może tego, który komentuje wszystkie moje posty na Instagramie i reaguje na każdą relację?” zapytała z wyraźnym rozbawieniem w głosie, w całym tym wywodzie celowo pomijając Klucza i Milo, co by nie komplikować jeszcze bardziej. I bez rodzinnych zażyłości była ona bowiem cholernie zagmatwana. “Faceci są przereklamowani, Jass. Kobiety za to są piękne, mądre i… naprawdę dobre w łóżku. Udawane orgazmy? Zapomnij, nie ma szans” dodała, sugestywnie zagryzając dolną wargę. W tym temacie miała coś tam do powiedzenia i o ile nie miała nic przeciwko, aby dzielić się własnymi doświadczeniami - o wiele chętniej posłuchałaby o przygodach brunetki. Czy kiedyś, chociażby i po pijaku całowała się z jakąś koleżanką? Czy się jej to podobało?
“Och, cieszę się, że Ci się podoba” przyznała, nie będąc do końca pewna czy zachwyty wynikały z autentycznego podziwu, czy może z konieczności szybkiej zmiany tematu. Zamiast się jednak dopytywać pozwoliła przyjaciółce nacieszyć oczy, nie odrywając od niej wzroku ani na moment. Śledząc jej wszystkie, nawet najdrobniejsze reakcje. “Usłyszałam dzisiaj w radiu, że będą wyburzać te ściany. Mają tutaj postawić nowe osiedle mieszkalne. Pomyślałam, że to ostatni dzwonek, żeby jeszcze raz tutaj przyjść, je zobaczyć… Chodź, zrobimy sobie zdjęcie. Na pamiątkę” wyjęła z torebki komórkę i zbliżyła się do dziewczyny, aby obie zmieściły się w kadrze. “A teraz jeszcze jedno, ale tym razem robimy głupie miny” zaproponowała i nie czekając na jej zgodę, wystawiła język do obiektywu.

[Jasmine KHAYYAM]

Wywróciła oczami na myśl o tych wszystkich beznadziejnych facetach, którzy nie potrafili dać Aimee tego na co zasługiwała. Ba, jej również jeszcze żaden nie potrafił dotrzymać kroku i Yasamine czasem zastanawiała się, czy w tym mieście jest chociaż jeden warty uwagi. Pan Khayyam pewnie wyczekiwał dnia w którym jego córeczka przyprowadzi swojego wybranka do mieszkania, ale to pewnie mama byłaby nim bardziej zainteresowana. Tymczasem Jasmine ani myślała jeszcze wiązać się z kimś na dłużej. Pełnymi garściami czerpała z takich spotkań, jak te obecne. Cieszyła się towarzystwem Aimee i to z przyjaciółmi planowała następne dni, tygodnie czy miesiące. Chciała wierzyć, że przecież gatunek męski nie jest tak do końca stracony, bo przykładem byli jej najbliżsi mężczyźni jak ojciec i bracia, ale już sama się poznała na niektórych, a takie komentarze jeszcze mocniej znaczyły ślad w jej umyśle.
- Nic nie warci.. - Mruknęła tylko pod nosem, ale darowała sobie dłuższe komentarze, bowiem nie tylko temat przybrał nieco inną formę, to jeszcze przed oczami pojawiły się wspaniałe murale. Co prawda nie była tak wyzwolona jak Aimee, to jednak nie krępowałaby się pociągnąć tematu, który ta wplotła w ich rozmowę. Ale może jeszcze będzie okazja, żeby do tego wrócić. Tymbardziej, że Jasmine nie szczędziłaby przyjaciółce pochwał pod adresem jej urody oraz charakteru.
- To jest wspaniałe! - Naprawdę i szczerze była zachwycona miejscem. Przykro było jej usłyszeć, że ten wspaniały mur zostanie wyburzony na rzecz czegoś zwykłego, prostego i kompletnie bez wyrazu. Spojrzała na Aimee i otworzyła usta, bo już buntownicza natura dała o sobie znać. Jasmine poczuła pragnienie uratowania tego miejsca! Zmarszczyła czoło, ale tylko na sekundę, bo nie potrafiłaby odmówić Aimee zrobienia tej małej pamiątki.
Przysunęła się blisko niej i wręcz przytuliła się policzkiem do jej twarzy, po czym wystawiła język, którym prawie dotknęła skóry przyjaciółki. Parsknęła śmiechem, rozbawiona zdjęciem, które mignęło na ekranie i spojrzała na Aimee, kciukiem przecierając kącik swoich ust.
- Nie polizałam cię przypadkiem? - Roześmiała się, bo już sama nie wiedziała, czy czasem nie obśliniła jej policzka. - A i zdjęcie zostaje dla nas. Żadnego instagrama! - Rzuciła szybko, zanim przyjaciółka zdecydowała się odpalić aplikację. Yasamine denerwowało, że jej przyjaciele koniecznie muszą dzielić się kadrami ze swojego życia z tymi wszystkimi obcymi ludźmi, którzy je obserwowali.

[Aimee Hale]

Jasmine miała rację - szkoda życia na kiepski seks, nieudane związki i słabych facetów. Zwłaszcza, że obydwie były młode, miały czas. Nie musiały się na samym starcie ładować w poważne relacje i długoterminowe zobowiązania. Im też się coś należało! Powinny śmiać się, bawić, biegać po klubach, wygłupiać. Poznawać nowych ludzi, uczyć się nowych rzeczy. Czerpać całymi garściami - a nie - przejmować się tym, co ktoś sobie pomyśli. Czy nowy chłopak nie będzie zazdrosny o zbyt krótką sukienkę? Czy nie będzie mu przykro, że zamiast romantycznej kolacji będzie wolała spotkać się z przyjaciółkami? Zastanawiać się nad tym, czy ukochany zostanie zaakceptowany przez rodzinę, znajomych? Czy okaże się być godnym zaufania, czy przy pierwszej lepszej nadarzającej się okazji pójdzie w długą i złamie serce? Wyrwie z klatki piersiowej, podepcze, a jakby tego było mało, upewniwszy się, że wiele z niego nie zostało, na dokładkę przejedzie po nim walcem? Aimee szczęśliwie do tej pory udawało się uniknąć poważnych miłosnych porażek i… bardzo jej zależało na tym, żeby utrzymać taki stan rzeczy. Ze smutkiem nie było jej do twarzy.
Och, gdyby tylko dowiedziały się wcześniej - z pewnością zorganizowałyby protest. Zwołały ludzi, przygotowały kolorowe transparenty, Hale nagłośniłaby sprawę na Instagramie, wciągnęła ludzi ze swojej uczelni, zachęciła do udziału lokalnych artystów. Stanęłaby na głowie. Poruszyła niebo i ziemię. Czas jednak był mocno ograniczony, nie pozwalał na podjęcie jakichkolwiek, zdecydowanych działań, a Aimes jakkolwiek nie lubiła godzić się z porażką, nie umiała robić rzeczy na pół gwizdka. Albo wszystko, albo nic - to była jej dewiza. Zamiast więc walczyć, tym razem miała zamiar usunąć się w cień. Pożegnać się z ulubionym miejscem, spędzić miłe chwile w towarzystwie najlepszej przyjaciółki i… z uśmiechem na ustach wrócić do domu.
“Przypadkiem? Nie wierzę w przypadki moja droga. To mi wyglądało na całkiem intencjonalne polizanie” rzuciła ze śmiechem, posyłając jej rozbawione spojrzenie. Tak naprawdę Khayyam nawet jej nie dotknęła językiem, ale kto bronił jej trochę się podroczyć? “Hej, jak to dla nas? Nie pozwolisz mi pochwalić się całemu światu, że mam taką piękność u swojego boku?” wygięła usta w podkówkę, jednak zgodnie z wolą przyjaciółki zamiast kliknąć “opublikuj”, jedynie zapisała zdjęcie w galerii z zamiarem wywołania go w najbliższym punkcie fotograficznym, oprawienia w ramkę i zawieszenia na ścianę. “Chodź, zrobię Ci jeszcze kilka fotek” zaproponowała, celując w jej stronę obiektywem. “Ten mural… pięknie będzie wyglądał w tle. Stań o tutaj, głowa do góry, cycki do przodu” instruowała, co jakiś czas w ciemności błyskając fleszem. “Jesteś piękna, wiesz?” mruknęła, podchodząc do dziewczyny i odgarniając z jej twarzy niesforne kosmyki włosów. “Bardzo piękna” dodała, nawijając na palec pojedynczy pukiel i posyłając jej roziskrzone spojrzenie.

[Jasmine KHAYYAM]

Oczy jej się powiększyły na sam myśl, że rzeczywiście mogła polizać Aimee. No bez sensu, że całkiem przypadkiem i niemal nie zauważalnie. A gdzie smak jej skóry?! Panna Hale pachniała tak niesamowicie, że zapewne równie cudownie smakowała! Na szczęście Yasamine szybko zorientowała się, że Aimee to sobie tylko żarty stroi i na pewno tego polizania wcale nie było. Roześmiała się i uniosła brwi, gdy usłyszała, że jej towarzyszka ma ochotę na pochwalenie się nią. Jasmine nie miała problemu z docenianiem siebie, ale te uzależnienie przyjaciół od internetu, czasem ją denerwowało.
- To lepiej zajmij się tą pięknością i chowaj ten telefon! - Stwierdziła, ale bez cienia jakiegokolwiek zdenerwowania. Na razie nie było to takie drażniące, ale gdy ktoś za dużo siedział w telefonie przy Jasmie, nie krępowała się, żeby zwrócić uwagę. Tak samo jak tego całego wyścigu w social mediach, nienawidziła też ciągłych zdjęć, więc najpierw odwróciła się i machnęła ręką, ale w końcu dała za wygraną i pozwoliła Aimme zrobić kilka zdjęć.
- Dość! - Zareagowała w końcu, gdy już oczy od flesza zaczęły ją boleć. Ukłoniła się jeszcze lekko, dając upust swemu rozbawieniu, bo przecież nie mogłaby teraz gniewać się na przyjaciółkę. Cale szczęście, że najbliżsi wiedzieli kiedy odpuścić i nie gnębili jej zbyt mocno, bo nie wytrzymałaby tego i uciekła od takich spotkań. Tymczasem czerpała z nich pełnymi garściami i cieszyła się jak dziecko, przy każdej chwili spędzonej w towarzystwie swoich przyjaciół.
Yasamine oparła się o mur, gdy Aimee podeszła i zaserwowała jej komplement. Bardzo miły, bo która kobiet nie chce zostać doceniona. Nie pierwszy raz zresztą Jasmine słyszała to od przyjaciółki, ale teraz wydawało jej się, że brzmi to trochę inaczej. Nie była pewna dlaczego, ale spojrzała w oczy Aimee i na chwilę zawiesiła się na brązowych źrenicach.
- Tak? - Wypowiedziała pytanie, jakby oczekiwała czegoś więcej. Gdzieś w głowie przemknęło jej, że Aimee czegoś chce, ale podświadomość podpowiadała, że nie tego co zwykle. - Nie wezmę udziału w żadnej sesji zdjęciowej. - Powiedziała, ale bez tej swojej pewności siebie, bo panna Hale wydawała się jakaś inna a Jasmine nie mogła rozgryźć dlaczego. Nie, tu nie mogło chodzić o próbę wciągnięcia jej w świat fleszy czy filmów. Tu wisiało coś więcej.

[Aimee Hale]

Pewnie. Uwielbiała robić zdjęcia, przerabiać w Lightroomie, tagować i wrzucać na Instagram. Kolorowe serduszka migające na ekranie sprawiały jej wiele satysfakcji i radości, to jednak nie tak, że żyła w świecie wirtualnym i nie wyobrażała sobie funkcjonowania bez telefonu. Czasem nie zabierała go ze sobą z domu, w połowie drogi do pracy przypominała sobie o tym, że zostawiła go na blacie w kuchni. Ba, ile razy zdarzyło się jej wyjść wieczorem na imprezę bez uprzedniego naładowania komórki. Gdzieś ją zapodziać. Czymś zalać. Wrzucić do wanny. Przechodziła wtedy na old school i zamiast dzwonić do znajomych i się umawiać, wpadała do nich bez zapowiedzi. Robiła im niespodziankę. Zaczepiała na mieście, odwiedzała w pracy. W końcu… chcieć to móc!
“Mam się Tobą zająć… w jakiś konkretny sposób?” zapytała, unosząc do góry brew i pozwalając sobie przybrać zaczepny, nieco rozbawiony wyraz twarzy. Jasmine nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że nieustannie ją prowokowała, a… Aimee była człowiekiem o słabej woli. Szybko ulegała pokusom. Zwłaszcza tym przyjemnym.
“No dobrze już, dobrze” machnęła ruchem ręki, chowając urządzenie do torebki, uprzednio oczywiście upewniając się, że zdjęcia zostały zapisane i czekają sobie na nią grzecznie w galerii, że będzie mogła wrócić do nich w dowolnym momencie i z uśmiechem na ustach, obejrzeć je wszystkie po kolei, rozpływając się nad tym, jaka Khayyam jest śliczna i urocza.
“Tak” mruknęła, ani na moment nie odrywając wzroku od jej przepięknych, błyszczących oczu, w których mogła teraz dostrzec własne odbicie. Kąciki jej ust nieznacznie uniosły się ku górze, a w głowie jej zaszumiało. Były tak blisko siebie, że na twarzy była w stanie poczuć jej słodki, ciepły oddech, zapach żelu pod prysznic i perfum.
“Nie mówię tego, żeby Cię do czegoś przekonać. Mówię to, bo tak uważam” szepnęła i kierowana jakimś magicznym, tajemniczym impulsem - nachyliła się nad nią, ostrożnie muskając wargami jej usta, a gdy dziewczyna zamiast uciec z krzykiem, wciąż przed nią stała, nabrała do płuc większy haust powietrza, rzuciła do siebie w myślach raz kozie śmierć i ponowiła pieszczotę, tym razem nieco odważniej, śmielej, mocniej do niej przywierając, jedną z dłoni wplątując pomiędzy jej ciemne, kręcone włosy. Od dawna miała na to ochotę, ale teraz nie była w stanie się powstrzymać. Nie chciała.

[Jasmine KHAYYAM]

Gdyby tylko była świadoma, że każdym swoim żartem, spojrzeniem, prowokuje Aimee, może dwa razy zastanowiłaby się nad swoim postępowaniem. Nie robiła tego celowo i chyba nigdy nie miała okazji specjalnie kogoś tak bardzo kusić. Tym bardziej osobę tej samej płci. Była chyba wychowana dość standardowo i gdy w domu mówiło się związkach, dotyczyły one jedynie mężczyzny i kobiety. Yasamine również nie miała zbyt dużego doświadczenia w żadnych związkach. Na palcach jednej ręki można było policzyć jej chłopaków. Wszystkie relacje zwykle wynikały z przyjaźni, bo Jasmine także nie szukała nikogo specjalnie. Wszystko zawsze wychodziło całkiem spontanicznie, naturalnie i nie pomyślałaby, że kiedykolwiek może zawrócić w głowie własnej przyjaciółce.
A w tym momencie, może gdyby wyczuła coś wcześniej, postarałaby się, żeby wszystko rozeszło się po kościach. Trudno powiedzieć! Ceniła sobie Aimee jako przyjaciółkę i nie chciałaby, żeby cokolwiek popsuło ich relację. A czy miłosne rozterki nie były takim powodem do przyszłych niesnasek? Też trudno powiedzieć. Na razie Yasamine nadal tkwiła przy ścianie i zupełnie nieświadoma, wpatrywała się w przyjaciółkę, kompletnie nie spodziewając się tego co nastąpiło chwilę później.
Pierwszy pocałunek, delikatny niemal jak muśnięcie był wielkim zaskoczeniem. Na tyle wielkim, że Jasmine nie miała nawet szans, żeby skupić się na przyjemności. Rozchyliła usta, prawie składając je do jakiegoś słowa, ale zanim zdążyła się odezwać, Aimee ponowiła pocałunek. Jasmine na moment zgłupiała, ale była to zaledwie sekunda. Bez zastanowienia i zupełnie spontanicznie, oddała pocałunek, który zawrócił jej w głowie. Przymknęła oczy, pozwalając sobie na chwilę słabości pod dotykiem przyjaciółki. Oparła się o kolorowy mur i uniosła dłonie, które oparła na biodrach panny Hale. Aimee ledwo mogła je poczuć, bo Yasamine zrobiła to tak delikatnie i nieśmiało, aż sama niewiele wiedziała.
Świadoma tylko tego, że pieszczota ust jest tak przyjemna, nie potrafiła przerwać pocałunku, zainicjowanego przez przyjaciółkę. Przesunęła dłonie wyżej, wsuwając je pod materiał i dopiero gdy poczuła skórę Aimee pod palcami, cofnęła palce i twarz.
- Co... - Nie wiedziała co powiedzieć, jak zareagować. Odsunęła się o wiele za późno, żeby powiedzieć, że pocałunek w ogóle jej się nie podobał. Podobał i Aimee mogła być tego pewna, czując jak Jasmine sama pogłębia pieszczotę. Khayyam oblała się rumieńcem i odetchnęła ciężko, ale nie ruszyła się z miejsca, nadal wpatrzona w przyjaciółkę, z tysiącem myśli pod kręconą czupryną.

[Aimee Hale]

Kiedy Aimee bardzo podobała się jej ta szczerość, naturalność. To, że Jasmine była sobą, nikogo nie udawała. Nie rzucała jej wyćwiczonych uśmiechów, nie raczyła wyświechtanymi tekstami. Nie zastanawiała się nad każdym słowem i gestem, nie analizowała. Działała instynktownie, pod wpływem chwili. W świecie pełnym fałszu, wystudiowanych min i fałszywego poklepywania po plecach osób takich jak Jas policzyć można było na palcach jednej dłoni. Tym bardziej więc ceniła sobie ona ich przyjaźń, na każdym kroku starając się pokazać dziewczynie ile dla niej znaczy.
A jeśli chodzi o wychowanie…. Aimes nigdy nie miała wątpliwości, że orientacja seksualna to coś, z czym człowiek przychodzi na świat, a nie wraz z upływem lat nabywa. Czasami jednak zastanawiała się, czy gdyby nie rodzinna tragedia i to, że w wieku siedmiu lat została przygarnięta przez państwa Hale, byłaby równie otwarta na świat i skłonna do eksperymentów. Zwłaszcza, że z całej gromadki jej przybranych braci i sióstr najbliżej była z Shahem dla którego płeć, kolor skóry czy religia nie miały żadnego znaczenia - i to właśnie jego podejście do miłości ukształtowało ją jako młodego człowieka. Niewykluczone, że dorastając z biologicznymi rodzicami znanymi z dość konserwatywnych poglądów spotykałaby się wyłącznie z facetami, próbując ignorować pociąg do spotykanych na swojej drodze kobiet. Fakt faktem, to były wyłącznie jej rozważania. W dodatku takie, które nachodziły ją, gdy od czasu do czasu nawiedzały ją mgliste wspomnienia i nachodziła ją tęsknota za domem. Tym pierwszym, którego wyglądu już nawet nie pamiętała - jedynie uczucia, które towarzyszyły jej, gdy była małą dziewczynką i wraz z tatą bawiła się w ogrodzie, polewając się na zmianę wężem ogrodowym.
Całując brunetkę…. sama właściwie nie była pewna tego, czego się spodziewała. Pewnie, jakaś jej część liczyła na to, że Khayyam odwzajemni pieszczotę. Inna zaś - obawiała się odrzucenia. Tego, że dziewczyna odsunie się od niej jak poparzona i ucieknie z krzykiem. Jak zawsze więc, gdy dwie panienki Hale kłóciły się ze sobą, ciemnowłosa po prostu się wyłączala. Przechodziła w tryb autopilota - pozwalając, aby ciało bezwiednie się poruszało, działało bez jej woli. Świadomość jej wróciła w momencie, w którym poczuła jak przyjaciółka muska wargami ostrożnie jej usta, przyciągając ją bliżej siebie. Jak zsuwa dłonie na jej biodra, delikatnie wkładając je pod jej koszulkę, przyprawiając ją o gęsią skórkę wszędzie tam, gdzie towarzyszył jej jej dotyk.
“Co do cholery? Czy może raczej - co, gdzie nauczyłaś się tak świetnie całować? Musimy to powtórzyć?” zapytała, posyłając swojej towarzyszce nieśmiały uśmiech. Dla nich obu sytuacja była nowa, dość nieoczekiwana. Mogły analizować ją na tysiąc różnych sposobów, a te sposoby niekoniecznie musiały się na siebie nakładać. Właśnie dlatego Aimes nie chciała czekać aż zrobi się między nimi niezręczna cisza i w napięciu rozejdą się każda w swoją stronę, a najzwyczajniej w świecie - od razu o tym pogadać. Bez wielkich obietnic i deklaracji, ale za to ze świadomością, że co się stało to się stało, ich przyjaźń jest silna i nic jej nie zagraża. “Przepraszam, jeśli Cię zaskoczyłam. Właściwie… miałam na to od dłuższego czasu i kiedy tak stałaś, nie mogłam się powstrzymać. No i… było lepiej niż to sobie wyobrażałam” przyznała, kiwając głową, przestępując z nogi na nogę.

[Jasmine KHAYYAM]

Nie wiedziała, czy parsknąć śmiechem, czy się zawstydzić na ten komplement o zdolnościach całowania. Wywróciła oczami tylko, jak to miała w zwyczaju i pozwoliła sobie na niepewny uśmiech. Zacisnęła jeszcze wilgotne usta i powstrzymała się, żeby nie przejechać po nich językiem. Coś jej podpowiedziało, że taki gest mógłby pociągnąć lawinę pocałunków z Aimee, a nie chciała też, żeby ta była zmuszona do ograniczania się. Wciągnęła powietrze nosem i odetchnęła zapachem przyjaciółki, która nadal stała tak blisko.. Yasamine poczuła jakiś dreszcz na plecach, ale nie była pewna co on może oznaczać? Podobało jej się? Oczywiście, że podobało! Poczuła się jakby całowała po raz pierwszy, ale poniekąd tak właśnie było. Nigdy wcześniej nie miała żadnego doświadczenia w takich kontaktach. A taki niespodziewany pocałunek, był o wiele ciekawszy, niż te wszystkie razem wzięte.
- Naprawdę? - Zdołała odpowiedzieć, trochę zła na siebie, że nie potrafi przybrać tej swojej pewności siebie, którą inni jej przypisywali. Ale z drugiej strony, nie czuła też wielkiej potrzeby. Nie przy Aimee, przy której czuła się na tyle swobodnie, by pokazać każdą swoją twarz. W tym momencie mocno zaskoczoną i niepewną, ale to wcale nie było takie złe.
- Znaczy, to miłe... nigdy nie myślałam, że ci się podobam.. - W końcu się zaśmiała lekko, bo to rzeczywiście było przyjemne. Jasmine od dłuższego czasu pozostawała singielką i nawet nie starała się tego zmienić. Było jej dobrze samej ze sobą. Spojrzała na Aimee i zmrużyła oczy, bo nie wiedziała za bardzo jak teraz będzie wyglądać ich znajomość. Nie chciała tracić panny Hale jako przyjaciółki. Nie wybaczyłaby sobie, gdyby kolejna tak bliska osoba zniknęła z jej życia, bo coś powiedziała lub zrobiła. Nie wiedziała jak ma to wszystko skomentować, ale nie chciała też urazić przyjaciółki. Wiedziała, że ta się otworzyła i na pewno musiała zdobyć się na odwagę, żeby tak zrobić. Jasmine zawsze podziwiała takie osoby i również nie chciała przejść przez życie wiecznie czegoś się bojąc.
Aimee w tym momencie wydawała się jeszcze piękniejsza, jeszcze bardziej wspaniała, niż dotychczas. Była przez Jas uwielbiana, ale pod kudłatą czupryną pojawiły się zupełnie nowe myśli. Musimy to powtorzyć? Tłukło się w jej głowie a Jasmine pomyślała, że czemu nie! Z bijącym sercem i prawie nie oddychając, przysunęła twarz do Aimee. Ale nie pocałowała jej od razu. Przesunęła spojrzeniem od jej oczu do ust i delikatnie opuszkami palców przesunęła po pełnych wargach. Było w tym coś ekscytującego. Jakby odkrywała pewną tajemnicę. Poznawała zupełnie nowy świat, który był o wiele bardziej fascynujący. Mimo, że jedna część Yasamine nigdy sobie tego nie wyobrażała, druga chciała teraz poczuć. Jeszcze raz. Powtórzyć. Na chwilę Jas znowu spojrzała w oczy przyjaciółki i opuszki palców przesunęła na policzek, by wreszcie pocałować ją jeszcze raz. Delikatnie, niemal smakując usta i delektując się tą chwilą.

[Aimee Hale]

Czy zapraszając ją na spacer spodziewała się tego, co się wydarzy? Nie. Przez myśl jej nawet nie przeszło, że w pewnym momencie najzwyczajniej w świecie zabraknie jej cierpliwości, że nachyli się nad dziewczyną i złoży na jej ustach pocałunek. A już na pewno nie sądziła, że Jasmine odwzajemni pieszczotę i co więcej, sama zainicjuje kolejną. Bo to wszystko na swój sposób - na wiele sposobów - było dla niej nierealne. Wydawało się jej zbyt dobre, żeby mogło być prawdziwe. Miłe rzeczy raczej się jej nie przydarzały. Jej życie obfitowało w całe mnóstwo dramatów i problemów. Rodzinne tragedie, kłótnie, spory. Nienawiść do samej siebie, obsesyjne odchudzanie się, zaburzenia odżywiania, bulimia, narkotyki. Ludzie, którzy się pojawiali i odchodzili. Kolejne porażki, smutki, rozczarowania. Była chaosem na dwóch nogach. Jak to więc możliwe, że ktoś taki jak panienka Khayyam mógł w niej widzieć kogoś więcej niż zwyczajną przyjaciółkę? Z tymi wszystkimi wadami i niedociągnięciami? Z charakterem pozostawiającym wiele do życzenia? Skłonnością do autodestrukcji? W głowie się jej to wszystko nie mieściło. Dlatego też nawet czując jej usta na swoich, do końca w to nie dowierzała. Miała wrażenie, że to jakiś piękny sen, który lada moment się skończy, a ona znów będzie sama.
“Wracajmy już, zrobiło się późno” mruknęła miękko, odgarniając jej z czoła parę zabłąkanych kosmyków włosów, które uparcie wpadały jej do oczu. “Chodź, odprowadzę Cię do domu” dodała, skracając jej ostatniego całusa, a następnie łapiąc ją za dłoń i bez pośpiechu, leniwym, miarowym krokiem, kierując się w stronę wyjścia z uliczki. Światło latarni ulicznych rozjaśniało noc. Rzucało wspaniałą, złocistą poświatę, która odbijała się w mijanych przez nie kałużach. Widoczna była w oknach domów i wystawach sklepowych. Aimee wprost uwielbiała te ich małe, nocne eskapady. Mroźne powietrze smagające ich twarze, wiatr przyjemnie rozwiewający włosy. To, że chodniki były niemalże całkowicie puste - jedynie raz na jakiś czas mijał je jakiś wracający z mocno zakrapianej imprezy, uradowany imprezowicz. Właśnie w tych warunkach najlepiej się jej myślało. Łatwiej było jej opanować ten chaos we wnętrzu głowy.
“Jesteśmy” rzuciła miękko, gdy znalazły się już pod jej drzwiami. “Było cudownie, Jas. Śpij słodko, widzimy się jutro” dodała, posyłając jej lekki uśmiech, a następnie czule głaszcząc wierzch jej dłoni. A kiedy się już pożegnały, odwróciła się na pięcie i znów znalazła się na zewnątrz. Z torebki wyciągnęła paczkę papierosów, jednego z nich wcisnęła między zęby i raz za razem zaciągając się tytoniowym dymem, ruszyła w stronę własnego mieszkania.

/ zt x 2

[Chaplin Langston]

• 1

Powolnym krokiem przemierzał kolejne metry i kilometry Seattle, niemalże całkiem odcięty od tego, co działo się dookoła jego osoby. Choć reagował na bodźce takie jak czerwone światło czy to, w którą uliczkę nie należało skręcać jeżeli nie chciało się mieć problemów, to robił to bardziej odruchowo, niż w pełni świadomie podejmując decyzje. Jego głowa, wbrew jego chęciom, podążała w kierunku, który odcinał od siebie bardzo grubą kreską przez wiele, wiele lat. A tym kierunkiem była jego była żona. Telefon od Elodie bardzo mocno go złamał, choć starał się tego w ogóle po sobie nie pokazywać. Jeszcze gorzej sprawa miała się w momencie, kiedy do jego świadomości dochodziła myśl, że rzekomo był odpowiedzialny za ciążę jednej z kobiet, którą czasem zapraszał ze sobą na różne bankiety, żeby nie pojawiać się na nich w pojedynkę. I kłamstwem nie było powiedzenie, że dużo bardziej wolałby być ojcem jakiegoś sukcesu, niż rzeczywistego, realnego, stworzonego z krwi i kości dziecka, którym wiedział, że nie będzie w stanie odpowiednio się zaopiekować. Bo nie był typem osoby, która kiedykolwiek wyobrażała sobie siebie w roli rodzica, a na pewno nie w momencie, kiedy całe jego życie zdawało się pokazywać mu jak tragicznie może zakończyć się kilka chwil i jakaś wadliwa partia prezerwatyw, chociaż nigdy nie kupował takich rzeczy w drogeriach, zawsze w aptece. Na ten moment był stuprocentowo przekonany, że wolałby już przyjąć jakąś sprawę rozwodową niż znosić to wszystko, co obecnie go dopadło, ale aż takiej mocy sprawczej nie miał, a szkoda. Powoli przemierzał kolejne uliczki miasta skapanego w mroku nocy, kiedy kątem oka dostrzegł postać, którą jego umysł zarejestrował jako znajomą. Na moment zatrzymał się więc i zerknął w tamtym kierunku, a kiedy upewnił się, że oczy go nie myliły przeszedł na drugą stronę ulicy i wyrównał krok ze zmierzającą w tym samym kierunku co on kobietą. — Pani też preferuje nocne spacery, pani agent? — zapytał, a po głosie było słychać, że uśmiech nie schodził mu z ust. Nie wiedział skąd ten nagły entuzjazm na jej widok, skoro FBI nie robiło zazwyczaj nic, poza podnoszeniem mu ciśnienia i przybliżaniem do niezaprzeczalnie czekającego na niego zawału, ale nie zamierzał w tym momencie się nad tym zastanawiać.