autor

[Lorna Ebberhart]

#13

I w końcu nastał ten dzień. Zdecydowała się na psa, bo poczuła, że ten porzucony psiak ze schroniska to jest po prostu jej psina i to ona musi się nią zaopiekować. Pokochała ją od pierwszego zabiegu i cóż, no skoro nikt się po nią nie zgłosił, nie odpowiedział na ogłoszenie, że zaginął najwyraźniej komuś pies, zabrała ją do domu. I przez ostatnie dni przyzwyczajała się do nowej rzeczywistości i nowego rytmu dnia, bo pies w domu wymagał wprowadzenia kilku zmian w jej rutynie! Zaczynając od tego, że jak wstawała, to czekał ją w łóżku pies, który sobie z nią spał, a nie jak zwykle, puste łóżko. Piesek chciał też coś zjeść, a potem iść na spacer, za psem trzeba było posprzątać, wrócić do domu, zjeść coś samemu i potem wybrać się do pracy albo na uczelnię. Bo Lorna wciąż się uczyła, wciąż miała ostatni rok przed sobą, żeby zostać pełnoprawnym weterynarzem, więc teraz był ten moment, żeby jak najwięcej zakuwać. I trochę efekty było widać w mieszkaniu, jej notatki i książki walały się tu i tam, a między wszystkim biegał sobie piesek, całkiem zadowolony z życia z nią, najwyraźniej. I właśnie taki obraz zobaczyła Harmony, kiedy popołudniu wpadła do Lorny, ot co!
- Heeeej, wchodź i powiedz czy jesteś głodna, i czego chcesz się napić, bo mamy co uczcić - zapowiedziała jej, wpuszczając ją do środka i zamykając za nią drzwi. A potem ostentacyjnie, całym ciałem wskazała na swojego psa kryjącego się w kącie, z obawy przed nieznajomą osobą - tadaaaam - i zakończyła, donośnie i oficjalnie.

[Harmony Abbott]

##

W ostatnim czasie Harmony czuła się, jakby wsiadła na jakiś uczuciowy rollercoaster, z którego teraz w żaden sposób nie mogła się wydostać. W jednej chwili ogarniał ją olbrzymi smutek i zaczynała zalewać się łzami, tylko po to, by zaraz wpaść w złość i zacząć wyklinać wszystkich przedstawicieli płci brzydkiej, zarzekając się, że już nigdy więcej z żadnym się nie zwiąże, a ostatecznie i tak stwierdzała, że nie będzie po takim gnoju płakać, ułoży sobie życie albo zostanie kobietą upadłą, która każdej nocy zmienia sobie kochanków. No i tak właściwie trwało to w kółko, bez żadnych idących za tym konkretnych działań z jej strony. Zdawała sobie jednak sprawę, że nie może przecież do usranej śmieci chować się na kanapie u Maxa i ruszać się z niej tylko do pracy albo na spotkanie z rodzeństwem, więc gdy tylko przyjaciółka zaprosiła ją do siebie, (prawie) ochoczo zgodziła się na to spotkanie.
Co prawda, nieco się spóźniła, ale to głównie dlatego, że w pizzerii była olbrzymia kolejka, a przecież nie wypadało się pojawiać z pustymi rękoma, prawda? - Czeeeść, dla mnie wino albo mocniej, nie musisz wyciągać szklanek. I przyniosłam papu. To co oblewamy? - zapytała, wchodząc do środka, gdzie dopiero dostrzegła nowego pupila Lorny. Kartony z pizzą od razu zostały wciśnięte w ręce brunetki, a Harmony już kucała na podłodze, starając się zachęcić psiaka, żeby do niej podszedł. - Czeeeeeść, słodziaku, jak się wabisz? - zapytała, wyciągając do niego ręce, chociaż pytanie było oczywiście do jego właści elki, gdyż psy przecież nie mówią.

[Lorna Ebberhart]

Lorna na szczęście miała teraz dość nudne życie uczuciowe. Miała za sobą różne układy, miała różne romanse po drodze, ale naprawdę nie wiedziałaby jak do jej napiętego planu tygodnia miałaby wcisnąć jeszcze związek i drugą osobę. Bo jednak tutaj praca, tutaj studia, a tutaj nowy zwierzak, no człowiek ledwo znajduje chwilę dla siebie w tym wszystkim! A trzeba jeszcze zmieścić przyjaciół, bo przyjaciele to bardzo ważna sprawa! Trzeba o nich dbać, pilnować co tam się u nich dzieje, czy nie ma jakichś problemów, czy człowieka akurat nie potrzebują i cóż, tak po prostu od czasu do czasu trzeba się spotkać i porozmawiać, dla zdrowia. I tak, właśnie to miała w planach zrobić, dla zdrowia siedzieć z pizzą, przyjaciółką i psem.
- Chcesz pić whisky albo tequilę z butelek? - zapytała zaskoczona. Miała co prawda większy wybór alkoholi, ale no, póki co się zdziwiła! - Wszystko okej? - zapytała więc, kontrolnie, bo może coś ją gryzło i chciała się wygadać? Świętowanie mogło poczekać.
- Jeszcze nie zdecydowałam się na imię, póki co mówię do niej ej, chodź tu. Bo to dziewczynka - zdradziła z rozbawieniem. A suczka nieśmiało do dziewczyny podeszła, bo czemu nie! W końcu do Lorny się szybko przekonała, więc i czemu do jej przyjaciół by nie miała, Harms była dobrym człowiekiem, a to chyba najważniejsze dla psów, co nie.

[Harmony Abbott]

Harmony znajdowała się akurat w zgoła odmiennej sytuacji, bo aktualnie faceta po prostu potrzebowała. I nie, nie dlatego, że nie potrafiła sama wymienić żarówki, naprawić kranu czy bała się spać sama w nocy (chociaż to ostatnie to akurat prawda), ale była akurat w połowie walki o prawa do opieki nad swoim rodzeństwem, a para zdecydowanie lepiej się nadaje do wychowania dwójki dzieci, niż samotna krawcowa, której nie stać nawet na własne mieszkanie, bo wszystkie oszczędności wywaliła na ślub, który się nie odbył, prawie niczym Jacek Sasin na wybory.
Spojrzała na przyjaciółkę jakby ta urwała się z choinki. - No... tak? - ale w sumie Harmony ostatnio piła whiskey przez słomkę, bo nie miała siły się z rozpaczy podnieść z kanapy, więc Lorna absolutnie nie powinna się jej dziwić. - Nic nie jest okej, nie chcę o tym rozmawiać, przyszłam tu świętować - co prawda, świętowanie z takim smutnym Grinchem pewnie nie było spełnieniem marzeń, no ale Harms naprawdę się starała, żeby nie wyglądać jak siedem nieszczęść. Tylko nie potrafiła.
- Ej, uważaj, bo niedługo będzie ci przybiegać na każde "ej"... o popatrz, już działa! - zauważyła, gdyż psinka właśnie przekonała się do niej i pozwoliła jej podrapać się za uszami, co też brunetka od razu chętnie uczyniła, nie krępując się niczym i siadając sobie na podłodze. - Może nazwij ją Ale, nikt się nie zorientuje, że za bardzo lubisz piwo - zasugerowała, bo jednak brzmiało to dość podobnie do ej.

[Lorna Ebberhart]

To mógł być całkiem spory problem, o którym oczywiście Lorna nie miała za bardzo pojęcia. Bo w jej rodzinie nie było rodzeństwa, a tym bardziej wiedzy, że trzeba kogoś uratować i adoptować. Jej mamy wiedziały za to całkiem nieźle jak ciężko jest o swoją rodzinę walczyć, bo kiedy one sie w sobie zakochały i chciały mieć córkę, nawet związki partnerskie były utrudnione w większości stanów. In vitro też swoje kosztowało, więc sporo musiały poświęcić żeby mieć córkę. I tak miały łatwiej niż geje, bo jeśli by się uparły albo nie miały kasy, to każda z nich mogła próbować zajść i donosić ciążę z przypadkowym facetem, ale… no tak nie powinna wyglądać walka o rodzinę, okej. Powinno być okazywane jak największe wsparcie. Co też ma swoje zastosowanie w przypadku Harms.
- W porządku. Mogę też dać szklanki, ale butelka też jest spoko - pokiwała głową, bo skoro już ustaliła, że coś jest nie tak, to nie zamierzała jej ograniczać alkoholu. Co za ludzie bez serca robią takie rzeczy, kiedy przyjaciel jest w potrzebie!
- No dobra, świętować coś konkretnego, czy tak o? - zapytała, zastanawiając się czy dopytywać o co chodzi i co nie jest okej, ale uznała, że da jej kilka chwil na ogarnięcie się.
- Ona po prostu przybiega do wszystkiego, co jest człowiekiem - przyznała, śmiejąc się cicho - ale to nie jest takie łatwe, imię to odpowiedzialność na całe życie. Nie chce żeby się z niej nabijali ludzie… albo wiesz, psy w psim parku - rzuciła, wywracając z rozbawieniem oczami. A potem pokręciła głową.
- Myślałam o jakiejś bogini, ale większość ich imion brzmi strasznie głupio… - przyznała - Hera? Demet? Eris? No nie, to po prostu brzmi źle - rzuciła, wzdychając ciężko. Zeus i Hades nie brzmiały lepiej, ale mówiła teraz o damskich, okej. Chociaż w sumie... Hades nie był aż taki zły...

[Harmony Abbott]

Czasami zdarzało się tak, że ludzie musieli toczyć długą walkę o to, by doczekać się dziecka, zaś w życiu innych pojawiały się one zupełnie niechciane. Tak też było w przypadku Harmony, która chyba nigdy nie czuła się naprawdę kochana. Jej matka uciekła na drugi koniec stanów, kiedy Harm była jeszcze niemowlęciem, a ojciec zawsze bardziej był zainteresowany swoimi krowami, niż córką, która tylko zdawała się mu zawadzać na każdym kroku. Od najmłodszych lat brakowało jej ciepła rodzinnego domu i może rzeczywiście byłoby lepiej, gdyby dało się znaleźć złoty środek?
- Potem będzie trzeba zmywać, a po co? - Harmony nienawidziła zmywania ręcznego, więc jeśli nie miała zmywarki, najchętniej ograniczała ilość używanych naczyń do minimum. Co prawda, często wiązało się to z koniecznością częstszego odkurzania, gdyż w całym mieszkaniu znajdowały się okruszki, ale jedno woleć.
- Psa świętować, prawda? - upewniła się, gdyż wydawało jej się, że Lorna zaprosiła ją głównie po to, by przedstawić jej swojego pupila, a to przecież powód do radości, którego nie powinien psuć wisielczy humor Abbott.
- To po prostu nie nazywaj jej Donald i wszystko będzie w porządku. Poza tym, ostatnio mam wrażenie, że ludzie aż prześcigają się w wymyślaniu dziwnych imion dla swoich pupilów, także chyba nie mogłoby być tak źle - zapewniła ją, darując sobie uwagę, że inne psy raczej nie zwróciłby na to uwagi.
- Może Kora? - zasugerowała, przypominając sobie jakie imiona znajdowały się jeszcze w mitologii. - Jak dorastałam, mieliśmy psa. Wabił się Texas.... jak połowa psów w Texasie, ale w Waszyngtonie to mogłoby być całkiem ciekawe dodała po chwili, dalej głowiąc się nad imieniem dla suczki.

[Lorna Ebberhart]

Nikt nie zasługiwał na takie traktowanie. Rodzicielstwo to w ogóle powinna być o wiele bardziej przemyślana decyzja, antykoncepcja powinna być dostępna od ręki dla każdego, to samo z aborcją. Bo jak warunkuje się możliwość posiadania potomstwa płodnością to serio, dwunastolatka niby w świetle prawa może zajść w ciążę przypadkiem i sobie być mamą, ale dorośli o dobrej pozycji nie zawsze mogą adoptować dziecka? No taki paradoks się robi.
- Żeby nie pić potem z brudnych - odpowiedziała z rozbawieniem, udając że nie wie o co chodzi - dlatego zaprasza się gości, żeby ich zagonić do zmywania. Co ty sobie myślisz, zapas brudnych naczyń z całego miesiąca na Ciebie czeka - skłamała z rozbawieniem, ale niech się Harms trochę postresuje, zwłaszcza że to u Lorny teraz były, więc na nią obowiązek zmywania i tak by spadł.
- Okej, jasne że tak, myślałam że jeszcze masz dla mnie jakieś wieści - przyznała z rozbawieniem, a potem ogarnęła im wszystko na stole, do picia i jedzenia. I nie wiem co miały jeść, ale załóżmy że pizzę wcześniej zamówiła, bo czemu nie, pizza to zawsze dobry pomysł.
- Okej, nie nazwę jej Donald, ani Mickey, ano nawet Goofy - obiecała z rozbawieniem, a potem zerknęła znów na psa. - Dziwne imiona są fajne, przynajmniej są takie… no wyjątkowe. Pięć Rexów, siedem Alexów i sto Puszków dookoła to przesada - zauważyła, kręcąc powoli głową, bo no bez przesady, jak każdy kundelek w okolicy się nazywa tak samo.
- Kora i Texas brzmią nieźle, ale sama nie wiem - przyznała, wzdychając cicho. - Może powinnam poczekać aż mi się przyśni jakieś ciekawe imię? Tylko że nie powinnam jej tak długo zostawiać bez… - mruknęła, a potem pogłaskała psa i sięgnęła po kawałek pizzy, bo jedzenie ważna sprawa.

[Harmony Abbott]

Paradoks, z którego istnienia Harmony doskonale zdawała sobie sprawę - przecież od dawna walczyła o prawo opieki nad rodzeństwem i coraz częściej miała wrażenie, że to walka z wiatrakami. W porządku, zdawała sobie sprawę, że nie była idealną kandydatką do opieki nad swoim rodzeństwem, w końcu nie czuła się jeszcze do końca gotowa na rolę matki, ale jednak była jedyną kandydatką, która mogła im zapewnić stabilny i ciepły dom. Stawała na głowie, żeby spełnić wszystkie wymagania... a i tak to było za mało.
- To dlatego lepiej od razu z gwinta, nie ma brudnych i nie ma mycia - oceniła, ale ostatecznie wzięła od przyjaciółki tę szklankę z alkoholem, bo jednak Lorna chyba chciała być bardzo kulturalna. - Deleguję to zadanie na Maxa, okej? On świetnie zmywa naczynia, wypożyczę ci go na kilka dni, ale rączki przy sobie - zażartowała, bo choć nie planowała się dobierać do swojego przyjaciela, to jednak oficjalnie była z nim prawie zaręczona i raczej nie chciałaby, aby kręciła się przy nim jakakolwiek dziewczyna. Tłumaczyła to sobie tak, że wszystko to było związane z walką o jej rodzeństwo, a nie z tym, że mieszkając z nim od kilku miesięcy, zaczynała czuć do niego miętę przez rumianek.
- Mam, ale to nie na dzisiaj albo nie na teraz, bo humor nam się obu mocno popsuje - ten Harmony i tak był już wisielczy, jednak naprawdę starała się to pohamować. A że pizza zawsze poprawiała nastrój, to też chętnie sięgnęła po jeden kawałek z tej serwowanej przez Lornę.
- Oj tak, zdecydowanie się zgadzam. Nie rób jej tego - ta słodka psinka, która cały czas łasiła się do Harmony, zdecydowanie zasługiwała na oryginalne imię. - To może wypośrodkuj? Idź dzisiaj spać, może ci się przyśni, a jak nie to pierwsze imię, jakie wpadnie ci do głowy jak się obudzisz, będzie tym właściwym - zasugerowała.

[Lorna Ebberhart]

System w Stanach był… naprawdę kiepski. Nieprzemyślany, niedopracowany. I traciły na nim najbardziej dzieci. Każdy chyba to wiedział, tak samo jak to, że Trump był beznadziejnym prezydentem i jego zwycięstwo było największą plamą w historii Ameryki. No dobra, może nie największą, Wietnam, niewolnictwo i segregacja rasowa była gorszą, ale wiadomo o co chodzi. Miał okazję podążyć za Obamą, ale niestety, wzniecił niemal kolejną wojnę w kraju, między jednymi obywatelami, a drugimi. Dokonał okropieństw na granicy z Meksykiem, których nikt nie był w stanie teraz posprzątać, no i pozwolił na zabijanie amerykańskich żołnierzy przez rosjan. Tak niekompetentny człowiek nie był dobrym kandydatem do naprawiania opieki zdrowotnej, czy dbania o dzieci. Zwłaszcza przez to co gadał o własnej córce, a co było absolutnie obrzydliwe… no sporo było problemów w tym kraju, okej.
- A jak wam się układa? - zapytała zaciekawiona, bo skoro tak go pilnowała, to chyba całkiem nieźle! Poza tym Lorna lubiła widzieć swoich przyjaciół szczęśliwych…. a pasowali do siebie przecież. I tak, sama nie miała czasu na związek, tu ze studiami i tu z pracą. Może w wakacje znajdzie chwile na hot girl summer, czy coś, ale teraz? Miała inne rzeczy na głowie.
I jednak kto jak kto, ale Harmony naprawdę zasługiwała na szczęście przy odpowiednim facecie, nie takiej zdradzieckiej szui jaką był Malcolm. Pewnie Lorna ją zachęcała do badań, jak się dowiedziała o zdradzie, bo jak zdradził raz, to pewnie robił to regularnie.
- No dobra, to cię bardziej upije - zaoferowała z łobuzerskim uśmiechem wymalowanym na ustach. Nie chciała jej psuć nastroju no ale… przyjaciele są nie tylko od samego poprawiania humoru. Czasami pomagali się zmierzyć z czymś trudnym.
- Muszę na nią spojrzeć i po prostu… wiedzieć. Ej a ty kiedy sobie sprawisz jakiegoś zwierza? - zapytała zaciekawiona. W końcu wiedziała, że jej rodzeństwo nie ma uczulenia, a pies to takie dopełnienie rodzinnego ciepełka!

[Harmony Abbott]

- Układa...? Znaczy, tylko się przyjaźnimy, te całe zaręczyny to tylko na potrzeby sprawy z moim rodzeństwem. Na razie mam dość wszelkich ślubów - to mówiąc, upiła większego łyka ze swojego kubka. Na pierwszy rzut oka widać było, że wciąż nie wyleczyła się z Malcolma, bo nadal nie zauważała, że miała u swojego boku świetnego faceta. Ale jak to mówią, miłość jest i ślepa i głupia.
- Absolutnie nie zamierzam protestować - to mówiąc, dopiła zawartość swojego kubeczka i podsunęła go do Lorny, z niemą prośbą o dolanie. Spotkanie byłego narzeczonego w towarzystwie modelki jednak skutecznie popsuło jej humor.
- Już mam zwierza. Nazywa się Max i wszędzie zostawia swoją brodę - zażartowała sobie, jednak sporo było w tym prawdy. Nie miała pojęcia dlaczego, ale mieszkanie z jakimkolwiek mężczyzną zawsze wiązało się z potopem włosów po goleniu lub - jeszcze gorzej! - strzyżeniu brody. Z Malcolmem było dokładnie tak samo, kiedyś nawet kupiła mu jakiś fartuszek przyczepiany do lustra, ale i tak to nie pomagało. - A tak poważnie to Max ma psa, nie planujemy na razie kolejnego bo nie wiemy, jak zareagują na niego dzieciaki - z aktualnym pupilem zdążyły się polubić, jednak rzeczywiście mieli teraz na głowie poważniejsze sprawy.

[Lorna Ebberhart]

- I z tego udawania nie wychodzi nic… nie-udawanego? - zapytała, z lekkim rozbawieniem. - Bo jak to wygląda, całujecie się przy nich, przytulacie i w ogóle? - zapytała, bo hej, no jakoś to musi wyglądać! To znaczy że przekonująco musi wyglądać, a wiadomo że jak się tak blisko z kimś spędza czas, to czasem… czasem czuje się coś więcej. W końcu niejedna komedia romantyczna właśnie na takim rdzeniu została zaprojektowana, heh. - Nie mówię że od razu muszą być jakieś śluby, ale…. - i urwała strategicznie, bo czasem nie potrzeba słów, żeby treść wybrzmiała. Lorna nie była zwolennikiem szybkiego angażowania się w poważne sprawy, uważała że na wszystko przyjdzie czas. Nie rozumiała zaręczyn po trzech miesiącach znajomości, ślubów bez uprzedniego wspólnego mieszkania, no i decyzji na dziecko zanim się trochę pobędzie z drugą osobą. Po co ten pośpiech? Trzeba działać szybko, zanim dotrze do wszystkich, że to bez sensu?
- Fuj? - zmarszczyła lekko brwi, z rozbawieniem, bo zabrzmiało to dziwnie! Co, goli się albo podcina na środku salonu? No podejrzana sprawa!
- Oww, chcesz się umówić na jakiś psi playdates? Albo na wypad do psiego parku? Zawsze mnie ciekawiło jak to wygląda, psy ze schroniska zawsze brałam na spacery w odosobnione miejsca. Tak jest dla nich lepiej, mniej stresu… i nigdy nie wiadomo jak zareagują na tyle ludzi i psów - przyznała szczerze, a potem zerknęła na psa.
- Może nazwę ją Luna? - zapytała sama siebie, bo to przecież było taaakie ładne imię! I chyba pasowało trochę do suczki...

[Harmony Abbott]

- Cooo? Nie, no coś ty - pokręciła głową i zarumieniła się nieco, bo Lorna podsunęła jej do głowy obrazy, które zdecydowanie nie powinny się w niej znaleźć. - To pracownicy socjalni, Lorna. Nawet by nie wypadało. Znaczy, czasem złapie mnie za rękę czy coś takiego, ale raczej się z tym nie obnosimy. A dzieciaki wiedzą o wszystkim, bo przecież poznały już Malcolma i trzeba im było wytłumaczyć, dlaczego mój narzeczony nazywa się teraz Max i wygląda inaczej - co prawda, ufanie ośmiolatce i pięciolatkowi w sprawie dochowania tajemnicy było dość życzeniowym myśleniem, ale Lucy i Ollie chyba zdawali sobie sprawę, że od tego zależy czy zamieszkają z Harmony czy zostaną w domu dziecka, więc jak na razie trzymali buzię na kłódkę. No i bardzo polubili Maxa, z resztą ze wzajemnością, więc bardzo się cieszyli, że to on będzie ich nowym wujkiem. - Och, daj spokój. Przyjaźnimy się - wywróciła oczami. No i Harmony dopiero co zakończyła poprzedni związek, więc nawet nie w głowie było jej zaczynanie kolejnego.
- Pewnie, możemy się kiedyś wybrać. Muszę tylko sprawdzić kiedy wypada moja kolej na wyprowadzanie - bo skoro już zwaliła się przyjacielowi na głowę, to oczywiście, że robiła wszystko, aby wziąć na siebie przynajmniej połowę domowych obowiązków i opłat. Zwłaszcza co do tych ostatnich Max najbardziej się buntował, ale czułaby się jak pasożyt, gdyby się nie dokładało.
- Ładnie, ale... chyba mocno oklepane? I bardziej kocie - oceniła, choć to oczywiście decyzja Lorny jak będzie chciała nazwać suczkę.

[Lorna Ebberhart]

- Nie patrz tak na mnie, to przecież bardzo sensowna argumentacja - zauważyła, unosząc brwi - w końcu udajecie, tak? Gracie swoje role. A kojarzysz może jak niewiele par na ekranie nie miało romansu w trakcie kręcenia filmu lub serialu? - zapytała z rozbawieniem. - Aż człowiek wpada w małą depresję, że nie ma tak naprawdę dobrych aktorów… a lbo dobrych publicystów, którzy nie znają się na lepszym promowaniu filmu, niż romans na planie… - przyznała, bo hej, czy nie miała racji? Co chwile są jakieś romanse, niuanse i problemy na planie, albo właśnie jakieś zdjęcia paparazzich, którzy wciskają ludziom foteczki, jak te Bena i Any, w gardło albo jeszcze głębiej…
- E tam, wypada czy nie - mruknęła, lekko wzruszając ramionami. - A jak sprawa wygląda? Widać już światełko w tunelu? - dodała, już poważniej, bo to była sprawa bardzo ważna. Wiedziała jak kiepski jest “system” w którym gubią się dzieciaki i nikomu tego nie życzyła, co niektóre muszą przechodzić.
- Dobra, jasne. Po prostu wiesz, zasługujesz na chociaż trochę rozrywki w życiu - zapewniła ją, z rozbawieniem. Zwłaszcza po tym cholernym Malcolmie, któremu penis mógłby odpaść za to co zrobił.
- To super, myślisz że psie parki mają jakieś oceny w sieci, żeby ustalić gdzie się bujają najlepsze pieski? - zapytała z rozbawieniem, bo wizja byłaby zabawna! A z drugiej strony, psy też zasługują na swoje modne miejscówki i super ziomków. Następny krok - psi tinder!
- Tym lepiej, czasami zachowuje się trochę kocio. Przyłapałam ją raz jak spała na stole, no jaki pies się tak zachowuje? - zapytała, z rozbawieniem. Tak, chyba właśnie wybrała imię.

[Harmony Abbott]

- Okej, dobra - niby racja, ale to co innego. Nie gramy w filmie, tylko przed kuratorem i nie odstawiamy przed nim scen namiętnej miłości, bo nawet nie wypada. Nigdy się nie całowaliśmy ani nic więcej, więc... - wzruszyła tylko ramionami. Choć Max był jedną z najbliższych jej osób, to chyba nie potrafiła myśleć o nim w takich kategoriach. A nawet jeśli potrafiła, to była jeszcze daleka od przyznania się do tego przed samą sobą, co dopiero przed kimś innym.
- Jest trochę lepiej... po ślubnej tragedii myślałam, że sprawa jest już zupełnie przegrana, ale całe szczęście Max w przeciwieństwie do mnie jest ogarnięty życiowo i może zapewnić dwójce dzieci dostatnie życie - westchnęła zrezygnowana, bo trochę ją bolało to, że o niej samej opieka społeczna myślała zupełnie odwrotnie, choć widzieli jak mocno kocha swoje rodzeństwo i jak bardzo stara się, żeby wyciągnąć je z domu dziecka. Stawała przecież na rzęsach, żeby spełnić wszystkie niedorzeczne warunki, ale najwyraźniej to i tak było dla nich zbyt mało.
- Możesz zapytać wujka google, bo jeśli mają, to on z pewnością będzie wiedział - zaśmiała się, bo jak dla niej najlepszym psim parkiem był ten najbliżej domu, żeby nie trzeba się było daleko bujać ze swoim pupilem.
- Twój? Najwyraźniej - zaśmiała się, drapiąc psa za uszami, bo wcale nie wyglądał jej na takiego łobuza, który mości się na stole.

[Lorna Ebberhart]

- Postacie w filmach też nie wiedzą, że tak naprawdę są odgrywane - odpowiedziała, chociaż zrobiła to tak z czystej chęci powiedzenia czegoś głupiego. W końcu nie pytała się Harmony tak na serio czy coś do niego czuje, uważała że gdyby coś się naprawdę działo, to by jej powiedziała. Albo no, może właśnie ją uświadomiła, że coś może się dziać i teraz coś będzie z tym chciała zrobić. Nigdy nie wiadomo! - I nie zastanawiałaś się nigdy nad tym jak by to było? - zapytała, zaciekawiona. W damsko-męskich przyjaźniach chyba czasem mają prawo się pojawiać takie myśli, a co by było gdyby… i w ogóle. Kim Lorna była żeby w to wątpić? U heteroseksualnych osób to się po prostu czasem zdarzało.
- I da im całkiem niezły przykład, jak pomagać przyjaciołom w potrzebie - zauważyła, bo halo, dobry model postępowania zawsze był w cenie! I no, czasami trzeba skłamać, żeby kogoś chronić, Lorna to doskonale wiedziała. W pracy średnio kilka razy w miesiącu opowiadała coś o psim niebie i nie dlatego, że sama w nie wierzyła. I nie wiedziała tego o opiece, ale w sumie nie wiedziała co by miało im przeszkadzać. Czasem samotni rodzice adoptowali przecież dzieci. Było im trudniej, ale nie było to niemożliwe. A dla Lorny Harms była bardzo kompetentna, już na pierwszy rzut oka!
- Zdecydowanie poszukam - zaśmiała się cicho, a potem przygryzła lekko wargę. - A poza tym jak tam, jak w pracy, jak w sąsiedztwie? - zapytała, ciekawa co jeszcze się działo w życiu przyjaciółki ostatnimi czasy.