<div class="kp2">
<div class="kp3">
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://i.imgur.com/sBsWqCG.jpg "></div> </div>
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Mitch Brown </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Mitchy</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>25 czerwca 1987, Seattle, WA
</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2></h2>Fremont</div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>kawaler</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>heteroseksualny</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>Wspomaga w kryminalnym profilowaniu </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>okazjonalnie Seattle Police Department </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>agnostycyzm</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy</h1> <h2>w seattle od 33 lat</h2></div>
</div> </div></div>
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in"> Darkness does not leave us easily as we would hope.
<br>
<br>
Ciemność. Jej gęste obłoki zawisły nad egzystencją Mitcha równe czternaście lat temu. Wystarczył zaledwie jeden wieczór, kilka wypitych piw połączonych ze zewem tequili oraz na wpół wypalony skręt, aby paczka przyjaciół wsiadła razem do samochodu. Napędzani szaleństwem, procentami znajdującymi się w krwioobiegu jak i skrajną głupotą, sunęli obrzeżami Seattle nie bacząc praktycznie na nic. Muzyka wypełniała wnętrze pojazdu, mieszając się i z chrypliwym śpiewem. Prędkość została przekroczona już dawno temu. Wystarczyło zaledwie spojrzeć przed siebie, aniżeli na licznik by dojść do jednoznacznych wniosków - pędzono na złamanie karku; na powitanie czyhajacej za rogiem śmierci.
Jak wąż z rajskiego ogrodu, na horyzoncie zamajczyło drugie auto. Pędziło z naprzeciwka. Równie szybko, lecz bardziej odpowiedzialnie i choć kierowca trwał w tej realnej rzeczywistości, tak jego manewry nie przyniosły niestety zamierzonego skutku.
Zderzenie. Silny pęd i dźwięk pękającej szyby. Mocny zryw, ostre szarpnięcie oraz dziwna głuchota, pośród której jawił sie krzyk. A potem ból, niemożność przełknięcia śliny jak i zaczerpnięcia tchu, ostre światło, duszność, a na samym końcu zdradliwa ciemność. Ta sama ciemność, która powitała go po kilku dobach. Obiecała także, że zostanie już z nim na zawsze. Do końca jego dni.
Pomimo gromkich starań lekarzy nie chciała ustąpić. Karmiła się strachem, co nocnym zawodzeniem w poduszkę, aż wyciągnęła z ukrycia obślizgłą w obyciu derpesję. Zniszczyła wszystko. Każdy element ludzkiego bytu. Zabrała szczęście, plany na przyszłość, a nawet i młodość. Nie pozostawiła nic poza posmakiem goryczy, dreszczami, przerażeniem oraz obrazami minionych dni, które jako jedyne mogły zostać odtworzone, a przede wszystkim dojrzane - lecz nie zmysłem wzroku, który bezpowrotnie zgasł, a wolą umysłu. Sunące jak taśma kaset video...
<br>
<br>
To shine your brightest light is to be who you truly are.
<br>
<br>
Jasność. Ta wyczuwalna - w słowach, płaczu i dotyku. Jej ciepła barwa nie musiala być widoczna, aby rozproszyć wszechobecne zło i mrok. Pomału, nie spiesząc się; czyniąc te drobne kroczki odsuwała gęste zasłony czerni. Wypełniała świeżą wonią życia byt Mitcha. Odpędziła nutę zgnilizny, zachwycając słodyczą. Jej lekkie promienie padały na twarz; okalały widoczne blizny. Pamiątki tamtejszej przygody. I choć wzrok zdawał się być bez wyrazu, tak uśmiech coraz częściej począł gościć na męskich wargach. Łapał głęboki oddech na nowo. Nauczył się jego rytmu, a w płucach nie czuł już wtedy bólu. Koszmary blakły pod naporem światłości. Uciekały. Raz za razem. W kąt, w ciemność, w same meritum pozostawionego daleko w tyle mroku. Bo tam było ich miejsce. Tam winny trwać.
Życie miało się jedno - to zrozumiał dzięki rodzinie i skoro los dał mu szansę, to musiał ją wykorzystać.
Bo życie było piękne; nawet gdy obnażono je z jednego zmysłu...
</div> </div></div>
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in">
Mitch jest ociemniały. Wzrok stracił podczas wypadku samochodowego, który miał miejsce czternaście lat temu. Dwóch jego przyjaciół tamtej nocy zginęło na miejscu. Poza tym na twarzy mężczyzny, powiekach, jak gałkach ocznych widnieją blizny. Część z nich znajduje się również na głowie - ukryte pod bujną czupryną jasnych włosów. Brzuch także jest oszpecony mało atrakcyjnymi szramami.<br>
Wytatuowany z niego koleś - owe dzieła pojawiły się zanim dotknęła go tragedia. Teraz robią za żywe płótno artystycznych pragnień siostrzeńców.<br>
Pochodzi z wielodzietnej rodziny. Oprócz czwórki braci ma jeszcze bliźniaczą siostrę Mae; młodszą o całe trzynaście minut.<br>
Podobno podmieniono go w szpitalu - z Mae łączy go jedynie kolor oczu, bo barwa włosów i wzrost już na pewno nie! Mitch mierzy równe 196 cm.<br>
Dzięki finansowemu wsparciu ze strony rodziny, jak i dotacjach wspomagających rozwój osób niepełnosprawnych udało mu się opłacić studia na uczelni, gdzie dostęp do edukacji uzyskiwali niewidomi.<br>
Ukończył kierunek psychologii behawioralnej, bowiem już od czasów nastoletnich pasjonowała go tematyka psychologii, seryjnych morderców, jak i medycyny sądowej. Zaś odpowiednie kursy dały mu możliwość wspomagania tutejszej jednostki policyjnej w sprawie profilowania. Nie jest to jednak stała praca lecz bardziej dorywcza.<br>
W każdy piątek w jednej ze szkół podstawowych urządza spotkania dla ludzi dotkniętych kalectwem i po traumatycznych przeżyciach. Sam przeszedł przez piekło, a przez długie lata uczęszczał na terapię, dlatego też założył grupę wsparcia. Oczywiście, nie pobiera z tego tytułu żadnych opłat, lecz robi to z czystej dobroci serca.<br>
Miewa gorsze dni - to nie ulega wątpliwości. Wtedy też wszystko do niego wraca, chcąc rozsypać jego obecne życie niczym domek z kart. Zwykle wtedy rozmowa z siostrą stawia go na nogi.<br>
Choć początki były niebywale ciężkie, tak udało mu się przystosować na nowo do życia. Nauczył się obcować z własnym kalectwem, do takiego stopnia, że obecnie bez niczyjej pomocy potrafi zrobić sobie kanapkę. A to nie lada osiągnięcie!<br>
Mieszkanie dzieli ze swoim starszym bratem, bez którego pomocy nie odnalazłby się przy większości przyziemnych czynności.<br>
Jazda autem budzi w nim mieszane uczucia, choć świetnie to maskuje. Może się też pojawić atak paniki, gdy ktoś zacznie szaleć wtedy na drodze.<br>
Rodzina jest dla niego wszystkim. Pomimo wszechobecnego chaosu związanego z liczebnością bliskich, Mitch uwielbia spędzać czas w ich towarzystwie.<br>
Nie lubi ciszy. W mieszkaniu zawsze musi grać muzyka. Nawet na najniższej głośności.<br>
Mol książkowy. Korzysta oczywiście z tych z alfabetem Braille'a, lecz audiobookami nie pogardzi.<br>
Kto powiedział, że niewidomi i technologia się nie lubią? Mitch używa specjalnego smartphone'a przeznaczonego dla ludzi takich jak on.<br>
Bez krępacji żartuje ze swojego kalectwa. Być może dlatego, że z biegiem lat nauczył się do własnej osoby sowitego dystansu.<br>
Uzależniony od smaku zielonej i białej herbaty. Kawę pija tylko raz dziennie.<br>
Czasami popala sobie, gdy nikt nie widzi. Szczególnie matka.<br>
Nienawidzi brukeslek. Sam ich zapach przyprawia go o mdłości.<br>
Od ponad trzech lat jego wiernym towarzyszem jest pies przewodnik - biszkoptowy labrador o imieniu Milo.<br>
Boi się bliższych relacji. Stara się ich unikać po rozstaniu z Claire.<br>
Jest bardzo otwarty i pozytywny. Po prostu pokochał życie, gdy zrozumiał, że od losu otrzymał drugą szansę. </div> </div></div> <div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>Martuch</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> Strigoica#6868</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>przeszły/trzecioosobowa</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak </h2></div>
</div> </div></div>
</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Mitch Brown</h1> <h2>Anton Lissov </h2></div> </div></table>
