autor

[niccolo mancini]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://imgur.com/SIriP2h.jpg"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2"> about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Niccolo Federico Mancini</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Nico</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>8 stycznia 1995 roku, Nowy Jork </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>South Park</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>kawaler</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>heteroseksualny</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>barman, kieszonkowiec </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2> Little Darlings</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>niepraktykujący katolik</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>przyjezdny</h1> <h2>w Seattle od dziesięciu lat</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">
W pamięci zapisał niewiele obrazów przeszłości. Od czasu do czasu któryś z nich, niczym fotograficzna migawka, odsłaniał się w sennym koszmarze. Na przemian widział cierpiącą, chorującą matkę, parszywego ojca pijaka albo zimne mury nowojorskiego sierocińca. Zamiatał te wspomnienia pod dywan, obudziwszy się z amoku dalekiej rzeczywistości, chociaż dziwaczna nostalgia nakazywała mu oglądać w albumie cztery zachowane zdjęcia.

• Pierwsze

z nich było świadectwem jego korzeni, rodzinnym dziedzictwem, z którym mógł i chyba chciał się identyfikować. Pradziadek i prababcia, uśmiechnięci, sycylijscy imigranci, szukający w Ameryce nowego, lepszego życia. Uciekający od biedy ojczyzny, nie porzucili rodzimej tożsamości - przeciwnie, asymilowali się z innymi rodakami w etnicznej enklawie Nowego Jorku, nie wstydząc się swojego pochodzenia. Wychowywali swoje dzieci w katolickiej wierze, z wiarą w moralne wartości i poszanowaniem dla włoskich tradycji. Z biegiem lat cała ta dbałość o kulturę powoli zaczęła wygasać, chyba w wyniku obyczajowych rewolucji i innych społecznych zawirowań. Każde następne pokolenie nosi już znamiona obcych przyzwyczajeń. Jemu pozostało już tylko nazwisko, zapisane w świadomości pochodzenie i zasłyszane w dzieciństwie opowieści o starym kraju.

• Drugie

zdjęcie to nieco rozmazany obraz z 1968, ukazujący narodziny jego poczciwego ojca Sonny'ego. Nico przejął po nim urodę, buntownicze usposobienie i skłonność do cwaniactwa. Nie miał sposobności dobrze go poznać, w 2001 roku paru bandytów zdążyło bowiem zadźgać go nożem za niespłacone pożyczki. Rok wcześniej zmarła matka Francesca, od miesięcy cierpiąca na chorobę, której nazwy nie pamiętał. W domu nigdy się nie przelewało, stary pracował w fabryce i większość wypłaty przeznaczał na wódę. Mama zajmowała się domem, nim i starszym bratem. Czasami tęsknił za obydwojgiem, choć przeważnie udawał, że to życie już go nie dotyczy.

• Trzecia

fotografia to niepozorny obraz rozpaczy. Zrobili mu ją w bidulu, obejmował się na niej z bratem. Miał może z dziewięć lat, Joe jakieś jedenaście. Obaj uśmiechnięci, z dziecięcą naiwnością wierzący w bezpieczeństwo, zadowoleni z tego, że dostali własne łóżko i miskę ciepłej zupy. Wtedy wydawało się, że jej smak był najwspanialszy; dziś był wspomnieniem żałosnych pomyj. Minęło parę miesięcy, a w domu dziecka został całkiem sam. Rodzina zastępcza zaadoptowała brata, jego jednak nikt nie wziął pod swoje skrzydła. Nie było ich stać na rodzeństwo, rozumiał to. Przyjął tę decyzję z rozwagą, choć nigdy się z nią nie pogodził. Odebrali mu ostatniego członka rodziny, obdarli go z poczucia przynależności. Opiekunki były surowe, a on bystry i nieokiełznany; nigdy nie zaznał czułości, nikt nigdy w niego nie wierzył. Do czasu, kiedy poznał Victora - swojego przewodnika i najlepszego kumpla.

• Był

od niego kilka lat starszy, we wszystkim bardziej doświadczony. Na czwartej fotce byli razem, młodsi o jakieś dziesięć lat, żądni przygód i w znacznej potrzebie kasy. To Victor ściągnął go do Seattle, załatwił kawalerkę, pomógł postawić pierwsze kroki na drodze ku dorosłości. Był też tym, który pokazał mu, jak skutecznie kraść - biżuterię, zegarki, portfele i… informacje. Chciał nawet wciągnąć go do jakiejś szajki, ale Nico nie zamierzał nadstawiać dla nikogo karku. Fakt, że odmówił, zadecydował o tym, że się poróżnili, a ich drogi się rozeszły. Nie widział Victora od trzech czy czterech lat, czasami zresztą zastanawiał się, czy w ogóle żyje, ale znajomość z nim była już zamkniętym dawno temu rozdziałem.
Przewróciwszy strony w albumie ujrzał już tylko uwiecznione wizje niestabilnej teraźniejszości; następne skrywały pustki odnoszące się do nieznanej mu przyszłości. Do dawnych przeżyć nie chciał się przyznać, następnych losów i perspektyw jeszcze nie poznał. Zatem kim tak właściwie był? Kim będzie? Kim tak naprawdę jest teraz? </div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4"> flaws </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in">

• – arogancki cwaniak, pewny siebie chłystek, czarujący swym uśmiechem dziewuszyska przy barze, w dogodnej chwili pozbawiający ich bransoletki czy innej błyskotki; przez to zapewne ma sławę niestałego w uczuciach, choć w rzeczywistości to wina nieznajomego mu uczucia miłości;

• – brak nawyku przywiązywania się do ludzi rysuje go w oczach innych jako wyrachowanego skurwysyna bez serca; w rzeczywistości jednak jest dość wrażliwym i emocjonalnym chłopaczkiem;

• – marzy, sentymentalnie wspomina, żałuje i się raduje - jak każdy człowiek przeżywa wzloty i upadki, choć stroni od tego, by dzielić się szczegółami z innymi;

• – naturę ma bardzo ambitną, jest też całkiem bystry i inteligentny, choć lenistwo i niechęć wobec zmian w znacznej mierze umniejszają jego szanse na nienazwaną jeszcze ideę sukcesu;

• – za czasów szkolnych raczej nie był prymusem, wiedzę przyswajał bowiem dosyć niechętnie i bez zaangażowania, a zarazem przejawiał skłonność do łamania nosów tym, którzy odważyli się nazwać go makaroniarzem; edukację zakończył tym samym na etapie liceum;

• – od zawsze interesowała go historia krajów innych kontynentów, a zwłaszcza kwestie pozostawionego przez dawne ludy dziedzictwa; marzy mu się nawet podróż w poszukiwaniu dotychczas nieodnalezionego, jednocześnie wartego krocie artefaktu;

• – ogromny fan kina gatunkowego (lubuje się przede wszystkim w westernach, filmach noir i gangsterskich);

• – na ciele skrywa parę blizn - niektóre z nich to pozostałości po durnych bójkach młodości, inne natomiast są świadectwem cielesnych kar z czasów sierocińca;

• – romantyzuje używki, nie stroni od imprez; uchodzi za towarzyskiego ekstrawertyka, bywają jednak momenty, że najlepiej czuje się w swojej samotni - niedużej klitce w patologicznej dzielnicy miasta;

</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw / discord (sylwka#1548)</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1><h2> trzecioosobowa, czas przeszły</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak </h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Niccolo Mancini</h1> <h2>Amerigo Valenti</h2></div> </div></table>[scroll][/scroll]

[Dreamy Seattle]

akceptacja!

Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 7 dni.