about me
imie i nazwisko
alice carter
pseudonim
-
data i miejsce urodzenia
t12.10.1998
dzielnica mieszkalna
ballard
stan cywilny
panna
orientacja
hetero
zajęcie
inżynier dźwięku
miejsce pracy
wytwórnia filmowa
wyznanie
katolik
jestem
miejscowy
w Seattle od:
zawsze
my story
Dźwięki. Wrażenia słuchowe składające się na brzmienia o określonej barwie, tonacji i kształcie. Towarzyszą nam już w matczynym brzuchu, pozwalając na rozpoznanie głosów najbliższych, przygotowują na poznanie świata, który dzięki tym istotnym i mniej istotnym nutom odkrywa się przez całe życie. Dźwięki to paleta najwspanialszych barw, bez których świata nie dałoby się właściwie docenić. Czasem wydawały się bardzo niepozorne, ale potrafiły wyrazić więcej, niż tysiąc słów.
Alice od początku zwracała uwagę na każdy nawet najdrobniejszy dźwięk. Jako pierworodna córeczka była utrapieniem dla rodziców, kiedy budziła się przy każdym najmniejszym poruszeniu w pomieszczeniu. Mimo to kochali ją całym sercem i dawali wszystko, co najlepsze, jeszcze wtedy nie zdając sobie sprawy, jak umiejętność słuchania, odpowiednio rozwijana, może przerodzić się w coś znacznie bardziej przydatnego. Niestety, nie było im dane się o tym przekonać.
Nagły dźwięk dzwonka poniósł się echem po posiadłości, zakłócając oglądanie bajek w telewizji. Ani Alice, ani jej młodsza siostra, Willow, nie spodziewały się osób, które pojawiły się w drzwiach z wieściami łamiącymi im serce. Śmierć państwa Hamsworth w wypadku samochodowym sprawiła, że obie dziewczynki drżały nie tylko z powodu rozpaczy, ale również nadziei na szczęśliwe dzieciństwo, które skończyło się wraz z zabraniem ich do sierocińca. Tam musiały przystosować się do nowych warunków i nauczyć ponownie żyć, z dala od najbliższych, niań i luksusów.
Dla Alice wcale nie było to łatwe. Trudno było jej obejść się bez tego, czym otaczała się dotychczas, jak również bez dodatkowych zajęć, które tak uwielbiała. A przede wszystkim najbardziej cierpiała nad brakiem dostępu do kultury i muzyki - w końcu w jej żyłach krążyły geny, których nie dało się wyprzeć. Z czasem jednak znalazła sposób na ukojenie. Przykładna praca nad osiągnięciami w szkole, zarówno w przedmiotach ścisłych, jak i muzyki po dwóch latach spędzonych w niezwykle skromnych warunkach w końcu się opłaciły - dostrzegła ją rodzina adopcyjna, która zdecydowała się ją do siebie przygarnąć. Z pewną dozą niepewności nad własną przyszłością, ale jednocześnie w pełni nadziei na znalezienie miłości wśród życzliwie wyglądającej pary pośpiesznie opuściła sierociniec.
Zmiana nazwiska i powrót do wszelkich dóbr pozwolił usunąć szemrany okres nastoletniego życia w najdalsze zakamarki umysłu. Dla nowych rodziców robiła wszystko, byle ich uszczęśliwić i nie musieć wracać, skąd ją zabrali. Oni w zamian pozwalali jej doświadczać wszystkiego i wspierali ją podczas ukierunkowywania swojej przyszłości, którą były… dźwięki.
Alice od początku zwracała uwagę na każdy nawet najdrobniejszy dźwięk. Jako pierworodna córeczka była utrapieniem dla rodziców, kiedy budziła się przy każdym najmniejszym poruszeniu w pomieszczeniu. Mimo to kochali ją całym sercem i dawali wszystko, co najlepsze, jeszcze wtedy nie zdając sobie sprawy, jak umiejętność słuchania, odpowiednio rozwijana, może przerodzić się w coś znacznie bardziej przydatnego. Niestety, nie było im dane się o tym przekonać.
Nagły dźwięk dzwonka poniósł się echem po posiadłości, zakłócając oglądanie bajek w telewizji. Ani Alice, ani jej młodsza siostra, Willow, nie spodziewały się osób, które pojawiły się w drzwiach z wieściami łamiącymi im serce. Śmierć państwa Hamsworth w wypadku samochodowym sprawiła, że obie dziewczynki drżały nie tylko z powodu rozpaczy, ale również nadziei na szczęśliwe dzieciństwo, które skończyło się wraz z zabraniem ich do sierocińca. Tam musiały przystosować się do nowych warunków i nauczyć ponownie żyć, z dala od najbliższych, niań i luksusów.
Dla Alice wcale nie było to łatwe. Trudno było jej obejść się bez tego, czym otaczała się dotychczas, jak również bez dodatkowych zajęć, które tak uwielbiała. A przede wszystkim najbardziej cierpiała nad brakiem dostępu do kultury i muzyki - w końcu w jej żyłach krążyły geny, których nie dało się wyprzeć. Z czasem jednak znalazła sposób na ukojenie. Przykładna praca nad osiągnięciami w szkole, zarówno w przedmiotach ścisłych, jak i muzyki po dwóch latach spędzonych w niezwykle skromnych warunkach w końcu się opłaciły - dostrzegła ją rodzina adopcyjna, która zdecydowała się ją do siebie przygarnąć. Z pewną dozą niepewności nad własną przyszłością, ale jednocześnie w pełni nadziei na znalezienie miłości wśród życzliwie wyglądającej pary pośpiesznie opuściła sierociniec.
Zmiana nazwiska i powrót do wszelkich dóbr pozwolił usunąć szemrany okres nastoletniego życia w najdalsze zakamarki umysłu. Dla nowych rodziców robiła wszystko, byle ich uszczęśliwić i nie musieć wracać, skąd ją zabrali. Oni w zamian pozwalali jej doświadczać wszystkiego i wspierali ją podczas ukierunkowywania swojej przyszłości, którą były… dźwięki.
my flaws
→ Studia techniczne pozwoliły jej na rozwinięcie skrzydeł w branży, w której udało jej się zdobyć pracę jako inżynier dźwięku. Nieustannie uczy się pod okiem zawodowców i wytrwale dąży do zdobycia upragnionego stopnia na studiach.
→ Śledzi wszelkiego rodzaju nowinki technologiczne, co roku wykupuje prenumeratę ulubionej gazety inżynierskiej.
→ Ma wadę wzroku, najprawdopodobniej wyrobioną przez zbyt długie wpatrywanie się we wszelkiego rodzaju ekrany. -0,75 na lewym oku i -1 na prawym, co oznacza, że patrząc w dal nie potrafi złapać ostrości. Zwykle jednak nosi soczewki, które ułatwiają jej codzienność.
→ Za to ma świetny słuch. Jest bardzo wrażliwa na dźwięki, a przede wszystkim na muzykę, którą uważa za idealny sposób wyrażania uczuć lub wpływania na nie. Godzinami może wsłuchiwać się w różnej kategorii utwory, począwszy od muzyki klasycznej po ostry heavy metal.
→ Może to dlatego nie potrafi o uczuciach rozmawiać. W tej kwestii jest dość skryta, ale to po aktualnie słuchanej składance można poznać, w jakim nastroju aktualnie się znajduje.
→ Nie rozstaje się więc ze słuchawkami i… dyktafonem, którym nagrywa wszelkie nietypowe albo zjawiskowe dźwięki, mogące okazać się idealne do wykorzystania w ścieżce dźwiękowej.
→ Nie jest typowym nerdem. Po długich godzinach spędzonych na nagrywaniu przy komputerze marzy o wyjściu do ludzi i spędzeniu fajnego czasu na mieście, co też często robi.
→ Uwielbia chodzić po górach, ale też wykonuje inne aktywności na świeżym powietrzu, niekiedy dość szalone i nie do końca przemyślane, bo twierdzi, że życie jest zbyt krótkie, by wieść nudne życie.
→ Pod pozorem otwartości na świat i ciągłego szukania wyzwań kryje się delikatniejsza strona, którą niełatwo przywołać.
→ Śledzi wszelkiego rodzaju nowinki technologiczne, co roku wykupuje prenumeratę ulubionej gazety inżynierskiej.
→ Ma wadę wzroku, najprawdopodobniej wyrobioną przez zbyt długie wpatrywanie się we wszelkiego rodzaju ekrany. -0,75 na lewym oku i -1 na prawym, co oznacza, że patrząc w dal nie potrafi złapać ostrości. Zwykle jednak nosi soczewki, które ułatwiają jej codzienność.
→ Za to ma świetny słuch. Jest bardzo wrażliwa na dźwięki, a przede wszystkim na muzykę, którą uważa za idealny sposób wyrażania uczuć lub wpływania na nie. Godzinami może wsłuchiwać się w różnej kategorii utwory, począwszy od muzyki klasycznej po ostry heavy metal.
→ Może to dlatego nie potrafi o uczuciach rozmawiać. W tej kwestii jest dość skryta, ale to po aktualnie słuchanej składance można poznać, w jakim nastroju aktualnie się znajduje.
→ Nie rozstaje się więc ze słuchawkami i… dyktafonem, którym nagrywa wszelkie nietypowe albo zjawiskowe dźwięki, mogące okazać się idealne do wykorzystania w ścieżce dźwiękowej.
→ Nie jest typowym nerdem. Po długich godzinach spędzonych na nagrywaniu przy komputerze marzy o wyjściu do ludzi i spędzeniu fajnego czasu na mieście, co też często robi.
→ Uwielbia chodzić po górach, ale też wykonuje inne aktywności na świeżym powietrzu, niekiedy dość szalone i nie do końca przemyślane, bo twierdzi, że życie jest zbyt krótkie, by wieść nudne życie.
→ Pod pozorem otwartości na świat i ciągłego szukania wyzwań kryje się delikatniejsza strona, którą niełatwo przywołać.
and more
