about me
imie i nazwisko
Valentina Orlova-Harmon
pseudonim
Lena
data i miejsce urodzenia
6.06.1991, Moskwa, Rosja
dzielnica mieszkalna
Queen Anne
stan cywilny
mężatka
orientacja
hetero
zajęcie
baletnica
miejsce pracy
Seattle Opera
wyznanie
ateistka
jestem
przyjezdny
w Seattle od:
w seattle od 2020
my story
Valentina urodziła się w rodzinie znanych moskiewskich artystów. Córka primabaleriny i solisty tenora. Mimo że oboje zajęci byli swoimi karierami, a matka wyczekując upragnionego tytułu, nie chciała mieć dzieci, po dziesięciu latach Val doczekała się brata. Od najmłodszych lat Val spędzała czas za kulisami operowych i teatralnych scen, a matka szkoliła ją, by poszła w jej ślady. Marzyła o tym, by rodzinne nazwisko nie schodziło z list obsad i pojawiało się na w nich na całym świecie.
Przez większość życia podróżowała z rodzicami po całym świecie, gdy podpisywali kontakty w różnych miastach. Zwiedziła Paryż, Londyn, Wiedeń, a także mniejsze miasta z operami, w których mieli okazję występować państwo Orlov. Nie znała innego świata niż ten pokazany przez rodziców. Jej ciotkami i wujkami byli sceniczni artyści, jej sypialnią garderoba matki, pokojem zabaw rekwizytornia, a marzeniem największe światowe sceny.
Nikogo więc nie zdziwiło, gdy została zapisana do szkoły baletowej, a niedługo potem okazała się jedną ze zdolniejszych uczennic. Nie przysporzyło jej to sympatii kolegów i koleżanek zazdrosnych o nazwisko Valentiny oraz jej umiejętności, które matka rozwijała, od kiedy zaczęła chodzić. Szybko zrozumiała, że kluczem do sukcesu jest skupienie się na samej sobie, treningach i nauce.
Pierwszy raz wystąpiła na scenie mając zaledwie dziesięć lat, gdy dostała rolę Wiewiórki w Królewnie Śnieżce. Ten krótki epizod dodał jej pewności siebie i utwierdził w przekonaniu, że teatr jest jej miejscem.
Pragnienie pięcia się po szczeblach hierarchii baletowej w zespole odziedziczyła po matce. Zaczynała jako członek zespołu, szybko jednak awansowała na koryfejkę w Teatrze Maryjskim w Moskwie, a w wieku u dwudziestu dwóch lat dołączyła do zespołu baletowego Opery Paryskiej. To było spełnienie jej marzeń – opuszczenie kraju i dopisanie do artystycznego CV kolejnej prestiżowej sceny. Po dwóch latach została solistką, co było ogromnym sukcesem. W międzyczasie się zakochała. Pierre miał być tylko miłą odskocznią od dnia codziennego, szybko jednak stał się uzależnieniem. Był fotografem, a ona jego muzą. To był burzliwy związek, który sprawił, że o Valentinie zaczęto wspominać już nie tylko jako o baletnicy, a także modelce i kochance wziętego fotografa mody. To, co szybko rozpaliło ich uczucia, pozostawiło po sobie zgliszcza, gdy Lena zastała Pierre’a w ich łóżku z jedną z jego modelek.
Po czterech latach we Francji przyszedł czas na kolejny kontrakt i Valentina przeniosła się do Wiednia. Podjęła studia, myśląc o swojej przyszłości oraz niepewnym zawodzie, ukończyła pierwszy stopień pedagogiki baletowej, wierząc w to, że gdy zakończy karierę tancerki, będzie uczyć innych. Wtedy też skupiła się na karierze, by stać się pierwszą solistką.
Kolejna propozycja pracy pojawiła się sama. Nie musiała brać nawet udziału w przesłuchaniu, a podpisanie umowy okazało się formalnością. Opera w Seattle na początku nie była jej celem, jednak odpowiedni kontrakt pozwalający pracować jej z innymi scenami, sprawił, że szybko podjęła decyzję.
Enzo poznała po jednym ze swoich występów, gdy osobiście przyniósł jej ogromny bukiet kwiatów. Był przystojny, czarujący i już przy pierwszym spotkaniu oznajmił, że na pewno będzie kolejne. Miał rację. Dała się zaprosić na kolację, innego razu do kina, filharmonii, w końcu na weekend w SPA. Nim się obejrzała, miała na placu piękny pierścionek zaręczynowy. Ich ślub był bajkowym wydarzeniem, o którym głośno było w artystycznym środowisku. Wzięta balerina i wpływowy biznesmen.
Aktualnie poza pracą w operze i codziennym treningom i staraniom, by zdobyć upragniony tytuły primabaleriny, Lena zajmuje się również pomocą młodym obiecującym tancerkom, których nie stać na lekcje baletu i stroje. Jest prezeską fundacji, którą stworzył dla niej mąż, prawdopodobnie w celu popchnięcia jej do decyzji o szybszym zakończeniu kariery. A to wszystko z powodu zazdrości. Do niedawna uważała, że to urocze, jednak zaczęło być cholernie wkurzające.
Przez większość życia podróżowała z rodzicami po całym świecie, gdy podpisywali kontakty w różnych miastach. Zwiedziła Paryż, Londyn, Wiedeń, a także mniejsze miasta z operami, w których mieli okazję występować państwo Orlov. Nie znała innego świata niż ten pokazany przez rodziców. Jej ciotkami i wujkami byli sceniczni artyści, jej sypialnią garderoba matki, pokojem zabaw rekwizytornia, a marzeniem największe światowe sceny.
Nikogo więc nie zdziwiło, gdy została zapisana do szkoły baletowej, a niedługo potem okazała się jedną ze zdolniejszych uczennic. Nie przysporzyło jej to sympatii kolegów i koleżanek zazdrosnych o nazwisko Valentiny oraz jej umiejętności, które matka rozwijała, od kiedy zaczęła chodzić. Szybko zrozumiała, że kluczem do sukcesu jest skupienie się na samej sobie, treningach i nauce.
Pierwszy raz wystąpiła na scenie mając zaledwie dziesięć lat, gdy dostała rolę Wiewiórki w Królewnie Śnieżce. Ten krótki epizod dodał jej pewności siebie i utwierdził w przekonaniu, że teatr jest jej miejscem.
Pragnienie pięcia się po szczeblach hierarchii baletowej w zespole odziedziczyła po matce. Zaczynała jako członek zespołu, szybko jednak awansowała na koryfejkę w Teatrze Maryjskim w Moskwie, a w wieku u dwudziestu dwóch lat dołączyła do zespołu baletowego Opery Paryskiej. To było spełnienie jej marzeń – opuszczenie kraju i dopisanie do artystycznego CV kolejnej prestiżowej sceny. Po dwóch latach została solistką, co było ogromnym sukcesem. W międzyczasie się zakochała. Pierre miał być tylko miłą odskocznią od dnia codziennego, szybko jednak stał się uzależnieniem. Był fotografem, a ona jego muzą. To był burzliwy związek, który sprawił, że o Valentinie zaczęto wspominać już nie tylko jako o baletnicy, a także modelce i kochance wziętego fotografa mody. To, co szybko rozpaliło ich uczucia, pozostawiło po sobie zgliszcza, gdy Lena zastała Pierre’a w ich łóżku z jedną z jego modelek.
Po czterech latach we Francji przyszedł czas na kolejny kontrakt i Valentina przeniosła się do Wiednia. Podjęła studia, myśląc o swojej przyszłości oraz niepewnym zawodzie, ukończyła pierwszy stopień pedagogiki baletowej, wierząc w to, że gdy zakończy karierę tancerki, będzie uczyć innych. Wtedy też skupiła się na karierze, by stać się pierwszą solistką.
Kolejna propozycja pracy pojawiła się sama. Nie musiała brać nawet udziału w przesłuchaniu, a podpisanie umowy okazało się formalnością. Opera w Seattle na początku nie była jej celem, jednak odpowiedni kontrakt pozwalający pracować jej z innymi scenami, sprawił, że szybko podjęła decyzję.
Enzo poznała po jednym ze swoich występów, gdy osobiście przyniósł jej ogromny bukiet kwiatów. Był przystojny, czarujący i już przy pierwszym spotkaniu oznajmił, że na pewno będzie kolejne. Miał rację. Dała się zaprosić na kolację, innego razu do kina, filharmonii, w końcu na weekend w SPA. Nim się obejrzała, miała na placu piękny pierścionek zaręczynowy. Ich ślub był bajkowym wydarzeniem, o którym głośno było w artystycznym środowisku. Wzięta balerina i wpływowy biznesmen.
Aktualnie poza pracą w operze i codziennym treningom i staraniom, by zdobyć upragniony tytuły primabaleriny, Lena zajmuje się również pomocą młodym obiecującym tancerkom, których nie stać na lekcje baletu i stroje. Jest prezeską fundacji, którą stworzył dla niej mąż, prawdopodobnie w celu popchnięcia jej do decyzji o szybszym zakończeniu kariery. A to wszystko z powodu zazdrości. Do niedawna uważała, że to urocze, jednak zaczęło być cholernie wkurzające.
my flaws
Valentina jest cholernie, wręcz chorobliwie ambitna. Od małego uczona dyscypliny, do tej pory potrafi znieść wszelkiego rodzaju niedogodności. Są jednak takie drobiazgi, które ją irytują. Bywa uparta i porywcza.
Każde wyjście na scenę jest dla niej stresujące, chociaż największą adrenalinę czuje przy nowych i dużych projektach. Jest uzależniona od tego uczucia. Pragnie być najlepsza, we wszystkim, co robi.
Większość osób zna ją jako czarującą, pełną wdzięku i uroku kobietę. Zawsze uśmiechniętą, życzliwą, pełną pasji i energii. Przez większość czasu taka faktycznie jest, bowiem jej praca jest jej pasją, a osoby z nią związane są jej w jakiś sposób bliskie. Nie wywyższa się, choć gdy przychodzi potrzeba, potrafi przypomnieć, jak daleko zaszła, podkreślając, że zawdzięcza to tylko sobie.
Nie jest najlepsza w interakcjach między ludzkich. Przez wiele lat znajomi uważali ją za zagrożenie i konkurencję, więc nie miała okazji dowiedzieć się, czym jest prawdziwa przyjaźń. Dopiero w Seattle, gdy dzięki mężowi poznała ludzi spoza swojej branży, znalazła sobie osoby, które może nazwać dobrymi znajomymi.
Nienawidzi, gdy ktoś wydaje jej polecenia i zwraca się do niej bez szacunku. Jest to powód wielu kłótni z mężem, gdy ten lubi się rządzić.
– Rosyjski jest jej ojczystym językiem, angielski zna biegle, mówi trochę po francusku.
– Ma obsesję na punkcie swoich stóp, robi co może, by chociaż trochę pozbyć się charakterystycznych dla baletnic obrażeń. Bardzo rzadko chodzi w odkrytych butach.
– Uważa na to, co je i ma dość rygorystyczną dietę, by być w formie.
– Stara się raz w roku odwiedzać rodziców. Przeważnie udaje się jej podpisać kontrakt na występ gościnny w Teatrze Bolszoj, więc łączy pracę z rodzinnym obowiązkiem.
– W świecie artystycznym znana jest jako Valentina Orlova, choć mąż naciskał, by przyjęła jego nazwisko, nie mogła przekreślić marzenia matki, by o Orlovach usłyszał cały świat.
– W tym roku zaczęła współpracę ze znaną marką projektująca stroje baletowe, której twarzą została.
Lubi: owacje na stojąco, wielkie bukiety kwiatów, białe wino, muzykę klasyczną i jazz, croissanty, świeżo mieloną i parzoną kawę, wakacje w ciepłych miejscach, drogie torebki, chodzić w rozpuszczonych włosach, lniane ubrania, pływać, wyjeżdżać na kontrakty
Nie lubi: gotować, mięsa, przemocy, marudzenia, porównywania jej do matki, wytykania jej błędów, dzieci, kotów, talerzy zostawianych w zlewie
Każde wyjście na scenę jest dla niej stresujące, chociaż największą adrenalinę czuje przy nowych i dużych projektach. Jest uzależniona od tego uczucia. Pragnie być najlepsza, we wszystkim, co robi.
Większość osób zna ją jako czarującą, pełną wdzięku i uroku kobietę. Zawsze uśmiechniętą, życzliwą, pełną pasji i energii. Przez większość czasu taka faktycznie jest, bowiem jej praca jest jej pasją, a osoby z nią związane są jej w jakiś sposób bliskie. Nie wywyższa się, choć gdy przychodzi potrzeba, potrafi przypomnieć, jak daleko zaszła, podkreślając, że zawdzięcza to tylko sobie.
Nie jest najlepsza w interakcjach między ludzkich. Przez wiele lat znajomi uważali ją za zagrożenie i konkurencję, więc nie miała okazji dowiedzieć się, czym jest prawdziwa przyjaźń. Dopiero w Seattle, gdy dzięki mężowi poznała ludzi spoza swojej branży, znalazła sobie osoby, które może nazwać dobrymi znajomymi.
Nienawidzi, gdy ktoś wydaje jej polecenia i zwraca się do niej bez szacunku. Jest to powód wielu kłótni z mężem, gdy ten lubi się rządzić.
– Rosyjski jest jej ojczystym językiem, angielski zna biegle, mówi trochę po francusku.
– Ma obsesję na punkcie swoich stóp, robi co może, by chociaż trochę pozbyć się charakterystycznych dla baletnic obrażeń. Bardzo rzadko chodzi w odkrytych butach.
– Uważa na to, co je i ma dość rygorystyczną dietę, by być w formie.
– Stara się raz w roku odwiedzać rodziców. Przeważnie udaje się jej podpisać kontrakt na występ gościnny w Teatrze Bolszoj, więc łączy pracę z rodzinnym obowiązkiem.
– W świecie artystycznym znana jest jako Valentina Orlova, choć mąż naciskał, by przyjęła jego nazwisko, nie mogła przekreślić marzenia matki, by o Orlovach usłyszał cały świat.
– W tym roku zaczęła współpracę ze znaną marką projektująca stroje baletowe, której twarzą została.
Lubi: owacje na stojąco, wielkie bukiety kwiatów, białe wino, muzykę klasyczną i jazz, croissanty, świeżo mieloną i parzoną kawę, wakacje w ciepłych miejscach, drogie torebki, chodzić w rozpuszczonych włosach, lniane ubrania, pływać, wyjeżdżać na kontrakty
Nie lubi: gotować, mięsa, przemocy, marudzenia, porównywania jej do matki, wytykania jej błędów, dzieci, kotów, talerzy zostawianych w zlewie
and more
