autor

[Elizabeth Moore-Hirsch]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://64.media.tumblr.com/0e10762bd8b ... jpg"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2"> about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Elizabeth Moore-Hirsch</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Lilibeth</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>14.04.1979, Seattle</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Fremont</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>rozwódka</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>heteroseksualna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>malarka</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>piwnica w domu</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>protestantyzm</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowa</h1> <h2>w seattle od urodzenia</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">W jej rodzinie nie było zbyt wiele pieniędzy, ale było za to mnóstwo miłości. Na rodzicach można było polegać w każdej sytuacji. Jej pasja i talent do malowania obrazów ujawnił się już we wczesnym dzieciństwie i zamiast bawić się lalkami, jak inne jej rówieśniczki, chodziło z byle jak związanymi włosami, w poplamionych spodniach i śladami farby na twarzy. Miała swoje miejsce i rozwijała swój talent, a jak zwykle kochany tata, zrobił jej nawet mały warsztat po starym garażu. Wstawił tam sztalugę. różne rodzaje farb i od tego momentu Lilibeth niezwykle rzadko stamtąd wychodziła. Nie wiązała swojej przyszłości z niczym innym prócz właśnie Art Academy. Dostała się na studia, gdzie uczyła się wielu nowych technik, a także poznawała mnóstwo nowych ludzi, a na jednej z imprez, na którą wyciągnęły ją koleżanki z akademika, poznała swojego byłego męża. Po raz pierwszy spotkała człowieka, który potrafił ujarzmić jej ciężki charakter i nawet się przy tym nie zadyszał. Zaimponował jej i zagnieździł w jej głowie na tyle mocno, że poszli na parę randek, zaczęli regularnie spotykać, aż wreszcie przyczynił się do zrujnowania jej ambitnych planów, zapładniając ją. Nie, wcale go o to nie obwiniała, przecież oboje byli dorośli, razem uprawiali seks, nikt nie był bez grzechu, ale jednak czuła pewnego rodzaju żal. Nie planowała jeszcze zostawać matką, nie kiedy miała tyle do zrobienia, tyle do namalowania. Ostatecznie jednak wyszła za mąż i próbowała bawić się we wzorową mamę i żonę, co zupełnie jej nie wychodziło. Zamykanie się w pracowni coraz bardziej działało na nerwy zarówno jej jak i Judahowi, a i mały Hirsch również niczego nie ułatwiał. Potem pojawiła się druga ciąża i coraz mniej czasu, rezygnacja ze swoich potrzeb na rzecz dwójki dzieciaków. Nie chciała być zgorzkniała, chciała być jak jej własna matka, pełna zrozumienia i miłości, ale wszystko działało jej na nerwy, nic nie było tak jak chciała. Jude miał marną pracę, ona nie była jeszcze na tyle rozwinięta artystycznie, by cokolwiek sprzedać do galerii i nie wiedziała, co będzie dalej, a może jej uczucia wygasły? Sama nie wie. Wie natomiast, ze kiedy wreszcie zbudowali dom i Judah zmienił pracę, przez chwilę było dobrze, była nawet szczęśliwa. Czarę goryczy przelała trzecia ciąża i narodziny córki. Nie czuła się złą matką, tylko nie dawała rady ze wszystkim, czuła, że się dusi. Zawsze coś było źle, krzywo, nierówno, aż wreszcie po latach męczarni, postanowili się rozwieść, a w zasadzie on postanowił. Jej było już wszystko jedno, ona chciała tylko realizować swoje marzenia w spokoju. Jeszcze przed rozprawą rozwodową zgodnie ustalili, że dzieci zostaną z nią, a dom zabiera Judah. Nie było jej go żal. Sama wróciła do swojego rodzinnego domu, gdzie rodzice żyli samotnie. Ku jej zaskoczeniu w starym garażu nadal była jej stara sztaluga. Nie zastanawiając się nad niczym, mogła rozwinąć skrzydła i dzięki pomocy rodziców, którzy zajęli się dzieciakami, znowu całe dnie mogła spędzać w pracowni, aż nagle i ich zabrakło. Zginęli oboje, potrąceni na pasach, kiedy wracali z warzywniaka i długo nie mogła się po tym pozbierać. Oczy otworzyła jej dopiero wyprowadzka synów, którzy złamali jej serce wyprowadzając się do ojca. Zrozumiała jak bardzo mało czasu im poświęcała i postanowiła się zmienić, całą swoją miłość przelewając na najmłodszą i jedyną córkę, Laurę. Wreszcie mogła godzić pasję z macierzyństwem i wychowała ją na wspaniałą dziewczynę. Miała nawet nowego faceta, również rozwodnika, ale okazał się porażką. Ma wrażenie, że całe jej życie jest totalną porażka, bo nawet córką się od niej wyprowadziła i zostawiła całkiem samą. Dobrze, e ma chociaż swoje farby, pędzle i sztalugę, one nigdy sobie nie pójdą...</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4"> flaws </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in"> Elizabeth Moore-Hirsch lubi wzbudzać kontrowersje. Jest skandalistką, potrafi zrobić aferę o najdrobniejszy szczegół, byleby tylko być w centrum zainteresowania. Przede wszystkim jednak jest wspaniałą malarką, co można uznać za spore osiągnięcie, zważywszy na to, że w XXI wieku każdy postrzega sztukę zupełnie inaczej i niekoniecznie musi się podobać to co tworzy. LIlibeth wie, jak wypromować swój wizerunek i robi to iście po mistrzowsku. Zdawała sobie sprawę z tego, że jeśli kiedyś chce być sławna, musi zadbać o odpowiedni wizerunek, czyli taki, który zapada w pamięć. Podczas wszelkich imprez czy przyjęć, na których bywa, zawsze jest ubrana niezwykle elegancko, ale lubi wplatać w rozmowy wyrażenia obcobrzmiące, głównie w języku włoskim i francuskim, żeby celowo podkręcić swoją tajemniczość związaną z malarstwem. Uwielbia także wywoływać zakłopotanie podczas konwersacji, a także liczne afery koperkowe. Jednak ten pełen rozmachu, starannie dopracowany image, stanowi tylko formę maski, za którą skrywa się nerwowa i nieśmiała kobieta pragnąca odrobiny zrozumienia i uczucia.</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>-</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw i discord</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>czas przeszły, osoba trzecia</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak</h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Elizabeth Moore-Hirsch</h1> <h2>Angelina Jolie</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

akceptacja!

Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 7 dni.