autor

[Luna Hardwick]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://i.pinimg.com/originals/ac/ac/35 ... png"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2"> about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Luna Iris Hardwick</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Lulu</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>18 marca 1990; Seattle</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>PHINNEY RIDGE</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>panna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>heteroseksualna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>rezydentka interny</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>Swedish Hospital </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>ateistka</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowa</h1> <h2>w seattle od urodzenia</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">
Można powiedzieć, że miała względnie szczęśliwą rodzinę. Nie byli jakoś mocno zżyci, każdy bowiem zajmował się sobą, ale na pewno niczego jej nie brakowało — szczególnie pieniędzy. I przez te właśnie pieniądze rówieśnicy tak chętnie do niej lgnęli; pewnie dlatego nie miała zbyt wielu znajomych, bo dla niej nie było nic gorszego od fałszu. Chyba dlatego też nie przepadała za swoją matką, która była jedną z tych plastikowych, wypełnionych botoksem lalek, dla których liczy się tylko wygląd i hajs. Obiecała sobie, że nigdy taka nie będzie — że dojdzie do czegoś więcej w swoim życiu i nie będzie polegać jedynie na pieniądzach rodziców.
<br> <br>
Zawsze mierzyła wysoko. Najlepsze oceny w szkole, milion dodatkowych zajęć, które potem i tak jej się do niczego nie przydały, może jedynie jako dodatkowe punkty przy składaniu papierów na studia. Nie zawsze wiedziała, co dokładnie chce robić w przyszłości, ale gdy już się zdecydowała — każdy krok do osiągnięcia celu zaplanowała bardzo skrupulatnie. Najpierw cztery lata studiów na kierunku biologicznym, potem cztery lata szkoły medycznej. Nie spała po nocach, wlewała w siebie hektolitry kawy, ślęczała pośród książek zamiast spotykać się z przyjaciółmi, których i tak miała niewiele. Na stażu też dawała z siebie dwieście procent, podczas tych kilku miesięcy chcąc nauczyć się jak najwięcej.
<br> <br>
Po szkole medycznej wcale nie wybrała ciepłej posadki rezydentki w miejscowym szpitalu. Zamiast tego zgłosiła się do wojska na posadę jednego z medyków. Oczywiście zanim trafiła na front, przeszła ciężkie i bardzo intensywne szkolenie, ale nawet i to nie przeszkodziło jej w zrealizowaniu swoich planów. W końcu, po kilku tygodniach, została wysłana w teren — i tak zaczęła się jej czteroletnia przygoda w wojsku. Przygoda, która przez większość czasu szła dość gładko; bywały oczywiście lepsze i gorsze chwile, ale wiedziała, że to tylko cztery lata, że po tym czasie wróci do Ameryki, do Seattle i zacznie pracę w szpitalu.
<br> <br>
Jej plany zostały przekreślone, przynajmniej chwilowo, w przedostatni dzień jej pobytu w wojsku. To właśnie wtedy ich baza została zaatakowana, a ona niedługo później znalazła się na ziemi, przygnieciona gruzem z jednego ze zniszczonych przez bombę budynku. Przeżyła — cudem. Powinna się cieszyć, ale gdy dowiedziała się, że jej noga jest mocno zmiażdżona i potrzebna jest operacja, a potem długa rehabilitacja, wcale nie skakała z radości. Wróciła do Ameryki, aby owszem, pojawić się w szpitalu, ale nie jako lekarka a pacjentka, przynajmniej chwilowo.
<br> <br>
Pracę w szpitalu podjęła raptem parę miesięcy temu, czyli niemal rok po nieszczęsnym wypadku, w którym ucierpiała jej noga. Był to rok największej agonii, nie tylko przez fakt, że nie mogła pracować, ale też przez ten nieznośny ból, który sprawiał, że na niczym nie mogła się skupić. Nawet nie zauważyła kiedy, leki przeciwbólowe zaczęła łykać niczym cukierki, aby być w stanie jakoś funkcjonować. I chociaż ból już zelżał, a w zasadzie zniknął całkowicie, jej uzależnienie od leków pozostało. Na szczęście nikt jeszcze tego nie zauważył, dzięki czemu może w końcu robić to, co zawsze chciała robić — leczyć ludzi.
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4"> flaws </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in">
— Uzależniona od kofeiny, bez niej jest marudna i nieznośna, więc bez kija lepiej nie podchodź, dlatego jak chcesz wkupić się w jej łaski, to kup jej kubek czarnej, parującej kawy.<br>
— Z jej nogą wciąż nie jest tak dobrze, jakby chciała, żeby było, więc nadal chodzi o kuli, choć dzięki fizjoterapii, na którą cały czas uczęszcza, z dnia na dzień jest coraz lepiej. Lekarz zaś mówi, że jeszcze kilka miesięcy i wróci do pełnej sprawności.<br>
— Od wypadku nie jeździ samochodem, zazwyczaj zamawia Ubera, ewentualnie korzysta z szofera swojego ojca, bo na swojego prywatnego się nie zgodziła. Z niecierpliwością jednak wyczekuje, aż będzie mogła wsiąść za kółko swojego ukochanego Volvo.<br>
— Zawsze chciała psa, ale czas nigdy jej na to nie pozwalał, a niesprawna noga jeszcze to utrudniła. Kupiła sobie więc dwa koty — dwa, aby miały siebie, gdy ona jest w pracy, a bywa tam dość często i długo.<br>
— Jej uzależnienie od leków wciąż jest tajemnicą, szczególnie że ciągle sobie powtarza, że wcale nie ma problemu i wszystko jest w jak najlepszym porządku, a to, że czasem noga wciąż ją boli, jest całkowicie normalne. <br>
— Ostatnio zaczęła chodzić na basen jako część leczenia. Początkowo nie była do tego zajęcia przekonana, ale po kilku wizytach bardzo jej się spodobało i teraz z radością wskakuje do chłodnej wody, gdzie na moment może o wszystkim po prostu zapomnieć.<br>
— Nie gotuje, bo nie ma czasu, choć specjalnego talentu też nie ma. Chodzi więc do różnych restauracji, czasem zamawia jedzenie na dowóz, innym razem wprasza się na kolację do przyjaciół, bo to również dobry pretekst, aby się zobaczyć z ludźmi, na których jej zależy, nawet jeśli nie zawsze to okazuje.
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>Ola</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2> pw / discord dla niektórych</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>teraźniejszy, trzecia</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak</h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Luna Hardwick</h1> <h2>Adelaide Kane</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

akceptacja!

Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 7 dni.