autor

[Kylie Russell]

/ po grach

Czy może być ktoś fajniejszy od Kylie? Tylko jedna osoba - wakacyjna Kylie. Wakacyjna wersja już-niebawem-nie-panny Russell zdecydowanie była kimś, kogo warto poznać i z kim warto wybrać się w podróż. Nigdy nie wiadomo, czym blondynka zaskoczy człowieka i kiedy zacznie się wyjazdowe szaleństwo.
Tym razem zaczęło się już na lotnisku. Okazało się, że zupełnym przypadeczkiem kupiła nie taki bilet dla psa, jaki chciała kupić. Bo czy trzeba mówić o tym, że oczywiście zwierzaki musiały polecieć z nimi? No właśnie. Nie trzeba. Próbowała nawet zadzwonić do któregoś ze swoich żyjących braci, żeby ci zaopiekowali się kotem i psem, ale nikt nie odebrał (tak naprawdę puściła im tylko sygnały, ale w razie czego był dowód na to, że próbowała!), więc zwierzaczki musiały polecieć na wakacje. Tylko jak miały to zrobić, skoro system zaszwankował i zamiast męskiej płci Pieseła wyszło na to, że puchata kulka jest kobietą? Nie, na to blondynka nie mogła przystać. Dopiero po dość głośnej wymianie zdań pan na lotnisku poprawił ręcznie wpis, żeby jej zwierzaczek (a przez to i ona) nie czuł się niekomfortowo. Teraz mogła lecieć.
- Wiesz, Hawaje to świetny kierunek - odezwała się już w samolocie. - Chciałbyś zobaczyć mnie w spódniczce z trawy i staniku z kokosa?
Zdecydowanie będzie chciała wystroić się w coś takiego, bo hej, nie każdego dnia człowiek wyjeżdża na tropikalną wyspę, na której można oderwać się od trosk dnia codziennego. Tych było w ich życiu wyjątkowo dużo, zwłaszcza ostatnimi czasy.

[Abel O'Donell]

Abel doskonale rozumiał potrzebę wypoczynku, serio – sam doskonale wiedział, ile ostatnie miesiące tak naprawdę Kylie kosztowały z jego pobiciem i operacją, strzelaniną na ślubie Joe, zaginięciem Jacksona, w dodatku informacjami o tym, że Vittoria i bratanek Kylie stracili dziecko… To wszystko gdzieś tam się na nich mimo wszystko odbijało i jedynym światełkiem w tunelu tego całego gówna był chyba fakt, że Hales się odnalazła cała i zdrowa. Teraz co prawda Abel był na urlopie, ale nadal sprawdzał telefon, gadał z Josephem i generalnie ciągle ogarniał, czy na pewno wszystko jest w porządku z Dragonem, co pewnie trochę mogło irytować Kylie. Na lotnisku na szczęście chyba tego nie zauważyła, bo jednak była zajęta kłótnią jakąś kobietą o płeć psa. Nie wiedział do końca, czemu nie lecieli prywatnym samolotem, ale może po prostu Kylie chciała poczuć zew przygody i wyjątkowo polecieć pierwszą klasą zamiast mieć cały odrzutowiec dla siebie? Tak też jest ekologiczniej w sumie! A może akurat odrzutowiec Kylie się zepsuł? Tak czy siak, kiedy w końcu byli na pokładzie, uśmiechnął się, rozsiadając w fotelu. Nie był pewnie zachwycony, że brali zwierzaki, bo to był dodatkowy obowiązek, ale skoro wszyscy byli zajęci, to wiadomo, nie było wyjścia!
– No wiem, wiem – uśmiechnął się lekko – Oczywiście, że tak, ale tylko ja chcę cię w tym widzieć, żaden obcy facet – zamruczał cicho, wprost do jej ucha i złożył lekki pocałunek w okolicach odsłoniętego obojczyka blondynki. Odetchnął mimowolnie i spojrzał na swoją kobietę – A ty, masz jakieś specjalne życzenia? – uniósł brwi, bo mógł założyć, co tylko chciała hehe. Byle nie było to zbyt szalone.

[Kylie Russell]

O matko, to aż tyle się działo? Może to i lepiej, że Kylie żyła teraz swoimi sprawami, swoimi zaręczynami, zmianą pracy oraz wyjazdem, bo nikt jej nic nie mówił i o połowie z tych rzeczy nie wiedziała Ale tak, gdyby wiedziała, być może nie podchodziłaby tak beztrosko do podróży. I to chyba jasne, że zwierzaki musiały polecieć z nimi. Przecież jeśli kiedyś urodzą im się dzieci, to nie zostawią ich z rodziną, żeby lecieć na wakacje, tylko polecą caaałą gromadką. Biedny Abel. To on będzie musiał mieć wtedy wszystko pod kontrolą. Na szczęście póki co nie było jeszcze aż tak źle, więc te wakacje na pewno będą udane. Muszą być.
- Ty i tak zobaczysz mnie bez tego - uśmiechnęła się. - Ale okej, nikt inny nie będzie mnie oglądał w tym stroju. Kupimy coś i w hotelu urządzę ci prawdziwą prezentację.
O tak. Chyba już nie mogła się tego doczekać. Zresztą, cała wycieczka będzie szalenie przyjemna. Odpoczną sobie, zrelaksują się, naładują baterie i wrócą do domu pełni energii do działania, a w przyszłości zdecydowanie będzie się działo mnóstwo rzeczy. Trzeba zabrać się za nową kancelarię, ale przede wszystkim - trzeba w końcu wziąć ślub. To numer jeden na jej liście.
- Wystarczy, że zobaczę cię w jakichś kolorowych szortach i rozpiętej hawajskiej koszuli. Masz zapomnieć o garniturach - a ona juz się postara, żeby Abe myślał tylko o niej. Na szczęście będzie mógł robić to juz niebawem, bo z Seattle leci sie na Hawaje krócej, niż z Florydy albo Nowego Jorku, więc chyba już powoli zaczynało być widać pod nimi wyspy. Niebawem będą lądować.
- Wiesz, nie mówiłam ci, ale w ostatniej chwili zamieniłam hotel na inny, lepszy, bardziej luksusowy, z większym SPA i restauracją z szefem kuchni światowej sławy - zaczeła mówić. - Podobno gotował nawet dla angielskiej królowej! - dodała jeszcze, żeby O'Donell docenił jej zaangażowanie.

[Abel O'Donell]

Kylie miała trochę swój świat, poza tym ciągle przeżywała jednak śmierć swojego brata – nic więc dziwnego, że kobieta nie do końca orientowała się w takich dramatach, o których Abe gdzieś tam słyszał w pracy. Tak czy siak, należał im się odpoczynek, ale jednak co do wakacji z dziećmi i zwierzętami… Cóż, dzieci można zostawić z panią Russell, a zwierzęta w hotelu, no halo! Nie po to nazywała się Russell, żeby nie móc odpocząć. Ewentualnie wezmą sztab niań, chociaż w gruncie rzeczy Abe chyba dzieci nie chciał – bo widząc co się działo w ich świecie po prostu nie sądził, że chce sprowadzać na ten chujowy świat nowe życie.
– Mam nadzieję – uśmiechnął się do niej uroczo – No i to jest coś, na co mogę przystać. A nie masz czegoś, w czym można prezentację urządzić w jednej z pięciu walizek, które zabrałaś? – poruszył brwiami z rozbawieniem, bo co do tego, że Kylie wzięła w cholerę walizek, to ja, autorka, nie mam wątpliwości i bardzo ją za to szanuję.
– Okej, szorty i hawajska koszula. Nawet nie wziąłem garniturów – zaśmiał się pod nosem. Nie zamierzał szczególnie myśleć o pracy, ale za to planowaniem wesela mógł się zacząć zajmować. Jeśli tylko Kylie chciała, oczywiście. Wiedział, że na sto procent będzie wyglądała cholernie olśniewająco.
– O proszę, czyli naprawdę mają się czym pochwalić – uśmiechnął się szeroko i spojrzał na Russell – W takim razie będę miał niespodziankę? – zamruczał cicho i pewnie złożył na jej ustach delikatny, uroczy pocałunek, tak w nagrodę, za wysiłek, który musiała włożyć w to wszystko!

[Kylie Russell]

O tak. Teraz miała na ten temat dokładnie takie samo zdanie na temat posiadania dzieci. Owszem, całkiem je lubiła (oczywiście pod warunkiem, że miały czystą pieluchę, były pachnące, najedzone), była świetną ciotką, ale żeby w takich okolicznościach mieć własne dzieciaczki... W zupełności wystarczą jej pies z kotem.
- Nie, w żadnej z nich nie mam jeszcze stanika z kokosów - skrzywiła się. Dopiero musi go kupić. Pokazy, owszem, mogła mu urządzać i faktycznie zabrała ze sobą kilka walizek, ale co poradzić na to, że w jednej musiała mieć buty, w drugiej kostiumy kąpielowe, w trzeciej kosmetyki... I tak dalej. No, to będzie ciekawa wyprawa.
- I dobrze. Lubię cię w garniturze, jeszcze bardziej bez... - no jakoś tak przypadkowo wyszło, że rączka Kajli powędrowała w stronę nogi Abla - i chętnie kupię ci jakiś garnitur z liści palmy.
O tak. W takim też chętnie go obejrzy. Oczywiście na sam ślub wybiorą coś totalnie eleganckiego i fantastycznego. Taka okazja zdecydowanie zasługiwała na coś ekstra.
- Chciałam, żeby to były wyjątkowe wakacje. Kto wie, kiedy znowu uda nam się gdzieś wyrwać - zauważyła. Wiadomo, wyjadą w podróż poślubia, ale potem może być trudniej. Wiadomo, praca, życie... Trzeba korzystać z wyjazdu. - Czeka na ciebie kilka innych niespodzianek - ale oczywiście nie powie mu jakich, co to byłyby za niespodzianki!
No i wylądowali. Nie trzeba było długo czekać, aż wysiądą, aż jakiś Juan czy inny Pedro zabierze ich bagaże (zwierzaki wzięli sami, Kajli nie da ich nikomu tknąć) i wkrótce byli już w hotelu. Ten rzeczywiście był świetny i na pewno spodoba się Ablowi.
- No i jak? Może być? - usmiechnęła się. - Wieczorem możemy pójść na jakiś super masaż, a potem...
Potem porobić inne rzeczy, hehe.

[Abel O'Donell]

Abe po prostu nie był też pewien, czy dzieci są dla niego. Lubił swoje życie takie, jakim było i właściwie nie chciał chyba się martwić o kolejną istotę, nie wspominając już o wstawaniu w nocy, zmienianiu pieluch i tak dalej. Po prostu jakoś nie widział się w roli rodzica.
– A masz coś innego? – poruszył brwiami z rozbawieniem, bo jednak jeśli zabrała jakąś seksowną bieliznę, to nie pogardziłby pokazem, nawet jeśli nie miała staników z kokosem. Taki będzie wspaniały! Tak czy siak, uśmiechnął się łobuzersko. – A ja cię nie lubię w ubraniach – wzruszył niewinnie ramionami i puścił jej oczko, a kiedy wspomniała o garniturze z palmy, przechylił nieco głowę. – To nie brzmi szczególnie wygodnie, więc zostańmy przy tym staniku z kokosów dla ciebie – mrugnął do niej z rozbawieniem. Taka prawda! Tak czy siak, kiedy powiedziała o wyjątkowych wakacjach, pokiwał lekko głową. Faktycznie, te wakacje miały być wyjątkowe. Na pewno będą, bo przecież byli razem, a to było najważniejsze.
Hotel faktycznie był naprawdę mega wypasiony, ale to niespecjalnie Abe’a dziwiło – najzwyczajniej w świecie dokładnie tego się spodziewał po Kylie. W końcu była Russellem i jednak uważał, że pewien poziom bycia extra miała jednak we krwi, wyssany z mlekiem matki. W każdym razie, uśmiechnął się, kiedy znaleźli się już w jakimś olbrzymim apartamencie.
– No nie wiem, nie wiem… – zamyślił się teatralnie, ale zaraz zaśmiał – Jest świetnie, Ky. Naprawdę się postarałaś – stwierdził, puszczając jej oczko i uśmiechając szeroko. – Masaż? A może to ja powinienem cię pomasować? – poruszył brwiami, bo nie chciał, żeby jakiś fagas kładł łapy na jego kobiecie, no!

[Kylie Russell]

Kwestię tego, w czym lubią się oglądać, mieli już wyjaśnioną, w dodatku było to całkiem przyjemne wyjaśnienie. Takie opcje całkowicie jej odpowiadały, a w ciepłym klimacie przyjemniej będzie prezentować mu kuse ciuszki oraz bieliznę, którą zabrała.
O tak. To akurat Kajli zdecydowanie wyssała z mlekiem matki, babki, prababki lub pierwszej kobiety na świecie, bo wszystkie panie Russell były chyba takie same. Lubiły luksus, a że nigdy nie brakowało im pieniędzy, to nie było nic dziwnego w tym, że lubiły się nim otaczać. Trzeba z tego korzystać, prawda? No właśnie. Nic więc dziwnego w tym, że blondynka zaraz się na tym skupi.
- Ty też będziesz mnie masował, tylko troche później - uśmiechnęła się. - A póki co możemy zwiedzić hotel i zobaczyć, co dobrego serwują w restauracji. Jestem głodna.
Głodna Kajli to zła Kajli. Pewnie, była trochę zmęczona lotem, ale nie trwał on znowu tak długo, żeby miała, dajmy na to, pójść spać. Dobre jedzonko to podstawa.
Przecież nikt nie będzie kładł na niej łap, a nawet jeśli, to tylko i wyłącznie zawodowo! Masażysta jest jak lekarz. Niekoniecznie od razu, jak ginekolog, ale zwyczajny internista.
- Zobacz, podoba im się tu - spojrzała na zwierzaki. Podeszła do nich i wypuściła je z transporterków, żeby mogły obwąchać hotelowy apartament. - Chodź, pozwiedzamy.
Potem będą leżeć i się relaksować. Póki co chciała spędzić czas aktywnie.

[Abel O'Donell]

Tak, zdecydowanie wakacje na koszt rodziny Russell były czymś, z czym Abel nie miał większego problemu. Oczywistym było, że lubił oglądać Kylie nago – umówmy się, że przecież była siostrą jego szefa, szefa, którego chciał się pozbyć. Tak czy siak, pokiwał głową lubieżnym uśmiechem, kiedy powiedziała o masażu. Czemu nie? Skoro póki co nie mieli żadnych problemów, mógł się skupić na Kylie jeszcze bardziej, prawda? Szczególnie, że kobieta wydawała się całkiem nieźle sobie ze wszystkim, co ostatnio spotkało jej rodzinę radzić.
– Okej, możemy też wyjść na miasto – wzruszył nieco obojętnie ramionami i uśmiechnął się do niej delikatnie. Tak czy siak, skoro nikt nie kładł na niej łap, to całe szczęście, bo mimo wszystko Abe czasami bywał o nią zazdrosny. Nie lubił, gdy ktoś dotykał coś, co należało do niego – jakkolwiek to nie brzmiało wobec Russell. Tak czy siak, pokiwał głową.
– Nadal w sumie nie rozumiem, czemu ich nie chciałaś zostawić. Zwierzęta na wakacjach to obowiązek – wzruszył ramionami, rozkładając bezradnie ręce. Taka była prawda. Będą musieli je wyprowadzać, ogarniać kuwetę… Chyba miał jej to trochę za złe, bo widać było, że zdecydowanie najbardziej zadowolony nie był. A może po prostu był już zmęczony udawaniem, że wszystko mu odpowiada? – Hotel czy apartament? – uniósł brwi i uśmiechnął się delikatnie.

[Kylie Russell]

To nie będzie długi post. Będzie za to ważny. Bardzo ważny. Do tego odrobinę tajemniczy, bo Kajli do dziś nie wie, co właściwie stało się pewnego dnia na Hawajach. No bo co, zwiedzili z Ablem cały hotel oraz jego najbliższe otoczenie, zjedli sobie dobrą kolację, uczcili swój pobyt na wyspie urządzając sobie wzajemnie pokazy w bieliźnie oraz bez niej, a potem… Potem było normalnie. Serio. Zwierzaki były grzeczne, nie dokazywaly, nie halasowaly, więc ich właściciele mogli wydawać hajs bez żadnych ograniczeń i cieszyć się wyjazdem. Nic nie wskazywało jeszcze na to, że może nastąpić prawdziwa katastrofa.
Jak to bywa w życiu, nadejście katastrofy jako pierwsze wyczuwają zwierzęta. O ile Sunia zachowywała się normalnie (umówmy się, to pies kanapowy, który wyczuwa tylko jedzenie, Prosecco, drogie perfumy swojej pani oraz zapach torebki od Prady), tak kot od samego rana szalał. W pewnym momencie skorzystał nawet z tego, że boy hotelowy nie domknął drzwi do ich apartamentu i uciekł. Może to i lepiej, bo nie widział tego, co działo się w pokoju. A wydarzyło się sporo. Od słowa do słowa, pomiędzy Ablem i Kajli wywiązała się mała sprzeczka, która zmieniła się w dość dużą awanturę. Jedno powiedziało swoje, drugie powiedziało swoje, któreś z nich w końcu powiedziało jedno słowo za dużo… Właściwie tych słów było nieco więcej, ale czy cokolwiek to zmienia? Stało się coś, czego blondynka nigdy nie zakładała i nigdy nie przyszłoby jej do głowy, że O'Donell może okazać się świnią bez serca. Nie po tym, przez co razem przeszli, po tym, jak odchodziła od zmysłów, kiedy go pobito, po tym, jak wybrała życie z nim i odrzuciła wszystkie dobre rady ojca. Tak się nie robi, Abel. O nie. Nie z Kylie Russell.
Następnego dnia zamówiła do pokoju już tylko jedno śniadanie. Nie poprosiła również obsługi o kocią karmę. Poprosiła tylko o kilka czarnych worków oraz kilka nowych ręczników. Do czego tego potrzebowała?
Niech to będzie jeszcze jej małą, słodką tajemnicą.

/ zt