about me
imie i nazwisko
Connor Brewster
pseudonim
-
data i miejsce urodzenia
17/01/1988, Seattle
dzielnica mieszkalna
BALLARD
stan cywilny
kawaler
orientacja
Hetero
zajęcie
właściciel siłowni | tatuażysta
miejsce pracy
Seattle Boxing Gym | Darkshadow
wyznanie
ateista
jestem
miejscowy / przyjezdny
w Seattle od:
urodzenia
my story
- Wobec pierworodnego syna zawsze ma się najwięcej oczekiwań, a najstarszy z rodzeństwa stawiany jest wszystkim za wzór: właśnie taka rola przypadła dla Connor'a, gdy na świecie pojawił się jako pierwszy, a potem doczekał się również jeszcze trójki rodzeństwa. Państwo Brewster zawsze jednak dbali o to, by wszystkie ich dzieci miały wystarczająco dużo uwagi, mimo, że sami byli naprawdę zapracowani, dbając o wiele rodzinnych interesów, które zapewniły im znajomości oraz pieniądze, których nigdy im nie brakowało. Mimo to ich pierwszy syn zawsze czuł się pomijany, gdy wśród gromadki dzieci traktowany był jako ten, który powinien już dać sobie ze wszystkim radę, wobec czego – musiał dawać sobie radę i dzięki temu wypracował w sobie dużą samowystarczalność. Od dziecka miał jednak mocny charakter, chętnie walczył o swoje i lubił być we wszystkim pierwszy, poza tym był także bystry, mimo, że do szkoły nie chodził zbyt chętnie, a i z dobrymi ocenami nie było mu po drodze. Był za to niezmiernie towarzyski, dlatego wykształcał w sobie cechy poniekąd przywódcze, a przez to wiele osób po prostu chciało się z nim przyjaźnić, bo istotnie nigdy nie szczędził pieniędzy rodziców na przyjemności. Wychowywany trochę na egoistę, bo w młodości myślał jeszcze, że wszystko mu się należy, a pieniądze dają władzę i możliwości, dopiero jednak w okresie nastoletnim zaczął się buntować i wyrywać z tej ramy idealnej rodziny, która przecież też miała swoje problemy.
- Pierwszy alkohol, pierwsze dziewczyny, pierwsze imprezy – wtedy wszystko było pierwsze i było nowe, dlatego było tak fascynujące. I kusiło go na tyle, że ciągle wpadał w kłopoty, z których najczęściej wyciągał go ojciec. Lubił również wagarować, chociaż nadal był tym ulubionym uczniem, do którego nauczyciele mieli słabość – zapewne ze względu na jego pewność siebie i urok osobisty, bo potrafił zakręcić sobie każdego wokół palca. Dziewczyny lgnęły do niego niemal cały czas, a on chętnie korzystał z tego ich naiwnego zainteresowania, szybko wykorzystując to na swoją korzyść. Równie szybko stał się więc czarną owcą tej pięknej rodzinki, której obraz zaczynał mu w końcu ciążyć, tak jak i to, że próbowali zmieniać go na siłę, a on po prostu chciał być sobą. Ojciec pragnął, by jego pierworodny syn został lekarzem, matka widziałaby go w roli prawnika – a Connor zamierzał pójść swoją drogą i tym samym wyłamując się z rodzinnych tradycji i wbrew ogólnemu pojęciu, że dzieci państwa Brewster muszą być wykształcone, postanowił pójść do wojska. Kończąc szkołę średnią z całkiem przyzwoitymi ocenami, zrezygnował z możliwości pójścia na najlepsze uczelnie w kraju, by zaciągnąć się do służb mundurowych, które zawsze mu imponowały. Prawda natomiast była taka, że jedynie tam widział swoje miejsce i możliwość odnalezienia się, bo na pewno daleko było mu do ułożonego życia, którego pragnęli dla niego rodzice.
- Wojsko mocno ukształtowało jego charakter i równie mocno go zmieniło, ponieważ znalazł się tam już jako młody chłopak, odrobinę porzucając w ten sposób także swoją młodość. Początkowo jeszcze często bywał w rodzinnym domu, ale gdy pojawiły się pierwsze wyjazdy na misje, ten kontakt zaczynał się nieco zacierać, a on jakby w ogóle go nie szukał. Wciąż mieli mu bowiem za złe, że zrezygnował z szansy, którą chcieli mu dać i że wyłamał się, idąc swoją drogą. Życie na froncie doświadczyło go na tyle, że właściwie nie był gotowy na to, aby wrócić – aby patrzeć na to idealne i beztroskie życie swojej rodziny, gdy gdzieś tam ludzie ginęli za niewinność, a on sam ryzykował swoje życie, by im pomóc. To była prawdziwa walka o przetrwanie, wiele poświęceń i trudności do pokonania, ale także poczucie ogromnego spełnienia – wojsko szybko stało się bowiem istotą jego życia i nie wyobrażał sobie, że mógłby to kiedyś stracić. Przez lata kształcił się i awansował w wojskowej hierarchii, mając przed sobą jeszcze inne liczne cele, które chciał osiągnąć, jednak – wystarczył jeden pechowy wyjazd, by to wszystko w jednej chwili się skończyło.
- Wybuch zastawionej na nich pułapki zdewastował jego oddział, bezradnie patrzył jak umierali jego najlepsi przyjaciele – niemal jego nowa rodzina, a on nie mógł im nawet pomóc, bowiem sam ledwo uszedł z życiem. Pobytu w szpitalu niemal nie pamięta, jedynie winił się nieustannie za to co się stało, a przed oczami ciągle miał tych, którzy tam zostali – i zginęli. Poważne uszkodzenie lewej nogi oraz uraz głowy definitywnie skreśliły jego szansę na kolejne wyjazdy i kontynuowanie wojskowej kariery, jedynym szczęściem w tym nieszczęściu było to, że żył i mógł normalnie funkcjonować, ale poza tym światem, który dotąd był dla niego wszystkim. Tracąc pewną część siebie, nie był nawet w stanie wrócić w rodzinne strony, po prostu zatrzymał się początkowo u kuzyna w San Diego, gdzie powoli dochodził do siebie. Pogłębiający się jednak stres pourazowy sprawił, żeConnor nieustannie imprezował i korzystał z życia, z którego kiedyś zrezygnował – to natomiast wiązało się z nieciekawym towarzystwem oraz z narkotykami, które niebezpiecznie stawały się jego drogą ucieczki. Tracąc kontrole, niemal przedawkował: nie był w stanie normalnie funkcjonować bez proszków, nie mógł bez nich spać i nie miał nawet ochoty wstać z łóżka, dlatego sięgał po nie coraz częściej. Jedynym ratunkiem był przymusowy odwyk, na który wysłała go właśnie rodzina, poniekąd ratując mu wtedy życie.
- Kilka miesięcy w odosobnieniu znowu go zmieniło, jakby znowu rozpoczynał nowe życie, gdy opuszczał mury ośrodka. Wściekły na cały świat i na rodzine, która go tam zamknęła – ale, wtedy wreszcie postanowił wrócić na stare śmieci. Zrównało się to niestety ze śmiercią ojca, który nie doczekał się powrotu syna do domu, a Connor nie zdążył się z nim pożegnać. Ten jednak pomimo wszelkich niesnasek jakie były między nimi, przepisał mu sporą część majątku, która pozwoliła mu na zaczęcie wszystkiego od nowa z czystą kartą. Dlatego też kupił elegancki apartament w pięknej dzielnicy, a po jakimś czasie także przejął miejscową siłownię i rozkręcił w niej także szkółkę bokserką, bo zapałał miłością do boksu, który pozwalał mu się wyciszyć i odstresować. Interes był strzałem w dziesiątkę, a Brewster wreszcie stanął na nogi. Pierwszy raz nawet pozwolił sobie na związek, ale dziewczyna zdecydowanie oczekiwała od niego zbyt wiele, co więcej chciała go zmienić i pragnęła rodziny, takiej jak ta jego – a on nie mógł jej tego dać. Więc tak, złamał jej serce i skłócił jej rodziców ze swoją matką, kolejny raz stając w roli czarnej owcy rodziny, ale niekoniecznie się tym przejmował. Chyba już zawsze będzie tym złym, ale póki co naprostował swoje życie i zapanował w nim względny spokój, mogący być oczywiście ciszą przed burzą, ale Connor'owi brakuje tej nutki adrenaliny, być może dlatego czasami pakuje się w nielegalne interesy z ludźmi, których tatuuje w salonie, w którym podjął się dodatkowej pracy. Brak planu to też dobry plan – powiadają, a Brewster teraz żyje z dnia na dzień i chyba całkiem dobrze mu to wychodzi.
- Pierwszy alkohol, pierwsze dziewczyny, pierwsze imprezy – wtedy wszystko było pierwsze i było nowe, dlatego było tak fascynujące. I kusiło go na tyle, że ciągle wpadał w kłopoty, z których najczęściej wyciągał go ojciec. Lubił również wagarować, chociaż nadal był tym ulubionym uczniem, do którego nauczyciele mieli słabość – zapewne ze względu na jego pewność siebie i urok osobisty, bo potrafił zakręcić sobie każdego wokół palca. Dziewczyny lgnęły do niego niemal cały czas, a on chętnie korzystał z tego ich naiwnego zainteresowania, szybko wykorzystując to na swoją korzyść. Równie szybko stał się więc czarną owcą tej pięknej rodzinki, której obraz zaczynał mu w końcu ciążyć, tak jak i to, że próbowali zmieniać go na siłę, a on po prostu chciał być sobą. Ojciec pragnął, by jego pierworodny syn został lekarzem, matka widziałaby go w roli prawnika – a Connor zamierzał pójść swoją drogą i tym samym wyłamując się z rodzinnych tradycji i wbrew ogólnemu pojęciu, że dzieci państwa Brewster muszą być wykształcone, postanowił pójść do wojska. Kończąc szkołę średnią z całkiem przyzwoitymi ocenami, zrezygnował z możliwości pójścia na najlepsze uczelnie w kraju, by zaciągnąć się do służb mundurowych, które zawsze mu imponowały. Prawda natomiast była taka, że jedynie tam widział swoje miejsce i możliwość odnalezienia się, bo na pewno daleko było mu do ułożonego życia, którego pragnęli dla niego rodzice.
- Wojsko mocno ukształtowało jego charakter i równie mocno go zmieniło, ponieważ znalazł się tam już jako młody chłopak, odrobinę porzucając w ten sposób także swoją młodość. Początkowo jeszcze często bywał w rodzinnym domu, ale gdy pojawiły się pierwsze wyjazdy na misje, ten kontakt zaczynał się nieco zacierać, a on jakby w ogóle go nie szukał. Wciąż mieli mu bowiem za złe, że zrezygnował z szansy, którą chcieli mu dać i że wyłamał się, idąc swoją drogą. Życie na froncie doświadczyło go na tyle, że właściwie nie był gotowy na to, aby wrócić – aby patrzeć na to idealne i beztroskie życie swojej rodziny, gdy gdzieś tam ludzie ginęli za niewinność, a on sam ryzykował swoje życie, by im pomóc. To była prawdziwa walka o przetrwanie, wiele poświęceń i trudności do pokonania, ale także poczucie ogromnego spełnienia – wojsko szybko stało się bowiem istotą jego życia i nie wyobrażał sobie, że mógłby to kiedyś stracić. Przez lata kształcił się i awansował w wojskowej hierarchii, mając przed sobą jeszcze inne liczne cele, które chciał osiągnąć, jednak – wystarczył jeden pechowy wyjazd, by to wszystko w jednej chwili się skończyło.
- Wybuch zastawionej na nich pułapki zdewastował jego oddział, bezradnie patrzył jak umierali jego najlepsi przyjaciele – niemal jego nowa rodzina, a on nie mógł im nawet pomóc, bowiem sam ledwo uszedł z życiem. Pobytu w szpitalu niemal nie pamięta, jedynie winił się nieustannie za to co się stało, a przed oczami ciągle miał tych, którzy tam zostali – i zginęli. Poważne uszkodzenie lewej nogi oraz uraz głowy definitywnie skreśliły jego szansę na kolejne wyjazdy i kontynuowanie wojskowej kariery, jedynym szczęściem w tym nieszczęściu było to, że żył i mógł normalnie funkcjonować, ale poza tym światem, który dotąd był dla niego wszystkim. Tracąc pewną część siebie, nie był nawet w stanie wrócić w rodzinne strony, po prostu zatrzymał się początkowo u kuzyna w San Diego, gdzie powoli dochodził do siebie. Pogłębiający się jednak stres pourazowy sprawił, żeConnor nieustannie imprezował i korzystał z życia, z którego kiedyś zrezygnował – to natomiast wiązało się z nieciekawym towarzystwem oraz z narkotykami, które niebezpiecznie stawały się jego drogą ucieczki. Tracąc kontrole, niemal przedawkował: nie był w stanie normalnie funkcjonować bez proszków, nie mógł bez nich spać i nie miał nawet ochoty wstać z łóżka, dlatego sięgał po nie coraz częściej. Jedynym ratunkiem był przymusowy odwyk, na który wysłała go właśnie rodzina, poniekąd ratując mu wtedy życie.
- Kilka miesięcy w odosobnieniu znowu go zmieniło, jakby znowu rozpoczynał nowe życie, gdy opuszczał mury ośrodka. Wściekły na cały świat i na rodzine, która go tam zamknęła – ale, wtedy wreszcie postanowił wrócić na stare śmieci. Zrównało się to niestety ze śmiercią ojca, który nie doczekał się powrotu syna do domu, a Connor nie zdążył się z nim pożegnać. Ten jednak pomimo wszelkich niesnasek jakie były między nimi, przepisał mu sporą część majątku, która pozwoliła mu na zaczęcie wszystkiego od nowa z czystą kartą. Dlatego też kupił elegancki apartament w pięknej dzielnicy, a po jakimś czasie także przejął miejscową siłownię i rozkręcił w niej także szkółkę bokserką, bo zapałał miłością do boksu, który pozwalał mu się wyciszyć i odstresować. Interes był strzałem w dziesiątkę, a Brewster wreszcie stanął na nogi. Pierwszy raz nawet pozwolił sobie na związek, ale dziewczyna zdecydowanie oczekiwała od niego zbyt wiele, co więcej chciała go zmienić i pragnęła rodziny, takiej jak ta jego – a on nie mógł jej tego dać. Więc tak, złamał jej serce i skłócił jej rodziców ze swoją matką, kolejny raz stając w roli czarnej owcy rodziny, ale niekoniecznie się tym przejmował. Chyba już zawsze będzie tym złym, ale póki co naprostował swoje życie i zapanował w nim względny spokój, mogący być oczywiście ciszą przed burzą, ale Connor'owi brakuje tej nutki adrenaliny, być może dlatego czasami pakuje się w nielegalne interesy z ludźmi, których tatuuje w salonie, w którym podjął się dodatkowej pracy. Brak planu to też dobry plan – powiadają, a Brewster teraz żyje z dnia na dzień i chyba całkiem dobrze mu to wychodzi.
my flaws
- Jego ulubionym środkiem transportu jest oczywiście motocykl. Pierwsza rzecz, którą kupił, gdy tylko wrócił w rodzinne strony. Klasyczny i całkowicie odnowiony przez niego, bo czasami bywa w warsztacie przyjaciela wraz którym lubi majsterkować. Connor zresztą zna się na motoryzacji i poniekąd zawsze go to interesowało. Posiada także nieco starszy, sportowy wóz, który chłopaki w warsztacie konkretnie mu podrasowali, dzięki czemu jest całkowicie unikatowy.
- Jego ciało zdobią liczne tatuaże, każdy z nich ma dla niego konkretne znaczenie, każdy pojawił się na jego ciele w konkretnym momencie jego życia. Ciągle jednak pojawiają się nowe i na pewno nie zamierza poprzestać na tych, które już posiada. Hobbystycznie, po odbyciu odpowiednich szkoleń, podjął się pracy w salonie tatuażu, gdzie nie tylko sam powiększa grono tych, które ma na swoim ciele, ale również i sam tatuuje innych. Przy okazji nawiązując tam ciekawe znajomości, które pozwalają mu na mniejsze lub większe interesy z pewnymi osobami.
- Były wojskowy, który przez kilka długich lat żył głównie wojskiem, zaciągnął się jako jeszcze młody chłopak, niemal zaraz po szkole i spędził tam właściwie całą swoją młodość. Na froncie walczył u boku najbardziej doświadczonych, pnąc się systematycznie po szczeblach wojskowej kariery i to zdecydowanie z wojskiem wiązał całe swoje życie. Mina, na którą wszedł jego oddział zdewastował go doszczętnie i zabiła wielu jego przyjaciół, on sam zaś ledwo uszedł z życiem. Odniesione obrażenia uniemożliwiły mu kontynuowanie kariery wojskowej, co wówczas bardzo przeżył.
- Bywa mocno zamknięty w sobie, chociaż ogólnie jest duszą towarzystwa. Lubi poznawać nowych ludzi, z którymi szybko łapie dobry kontakt. Nigdy nie był jednak zakochany, chociaż kobiety zawsze chętnie do niego lgnęły i w tej kwestii absolutnie nic się nie zmieniło. Wiele z nich chciałoby go zmienić, ale on nie zamierza zmieniać się dla nikogo – po prostu jest sobą i nikogo nie udaje. Mimo, że nieustannie słyszy, iż w tym wieku powinien już się ustatkować, nadal jest jednak z niego duży dzieciak, który ciężko przepracował swoją młodość, więc teraz chyba po prostu nadrabia i korzysta z życia.
- Na sport nie ma miał zbyt wiele czasu, jako dzieciak grywał w piłkę nożną i rugby, ale zawsze tylko amatorsko. Później zainteresował go boks, który trenuje do dzisiaj dla zachowania dobrej formy, dla relaksu, ale również dla pełnej sprawności w sytuacji, w której musiałby użyć siły fizycznej. Ponad to dużo biega, nie zawsze jednak regularnie, jest to uzależnione od miejsca, w którym akurat się znajduje i od czasu, którego czasami po prostu mu brakuje.
- Oprócz niechlubnej historii z narkotykami i odwykiem, także bardzo dużo pali. Nie pamięta kiedy właściwie sięgnął po pierwszego papierosa, ale miało to miejsce we wczesnej młodości. Jego życie było dotychczas pełne wrażeń i stresujących sytuacji, więc sięgał po papierosy niemal już automatycznie, a teraz gdy osiadł na nowo w rodzinnych stronach, złego nawyku się nie wyzbył. Nigdy też nie pogardzi dobrym alkoholem, chociaż nie pija nałogowo. Poza tym nadal miewa problemy ze snem, a ponieważ nie sięga już po narkotyki, to zastępuje je proszkami nasennymi, które pomagają mu kiedy bezsenność daje o sobie znać.
- Jego ciało zdobią liczne tatuaże, każdy z nich ma dla niego konkretne znaczenie, każdy pojawił się na jego ciele w konkretnym momencie jego życia. Ciągle jednak pojawiają się nowe i na pewno nie zamierza poprzestać na tych, które już posiada. Hobbystycznie, po odbyciu odpowiednich szkoleń, podjął się pracy w salonie tatuażu, gdzie nie tylko sam powiększa grono tych, które ma na swoim ciele, ale również i sam tatuuje innych. Przy okazji nawiązując tam ciekawe znajomości, które pozwalają mu na mniejsze lub większe interesy z pewnymi osobami.
- Były wojskowy, który przez kilka długich lat żył głównie wojskiem, zaciągnął się jako jeszcze młody chłopak, niemal zaraz po szkole i spędził tam właściwie całą swoją młodość. Na froncie walczył u boku najbardziej doświadczonych, pnąc się systematycznie po szczeblach wojskowej kariery i to zdecydowanie z wojskiem wiązał całe swoje życie. Mina, na którą wszedł jego oddział zdewastował go doszczętnie i zabiła wielu jego przyjaciół, on sam zaś ledwo uszedł z życiem. Odniesione obrażenia uniemożliwiły mu kontynuowanie kariery wojskowej, co wówczas bardzo przeżył.
- Bywa mocno zamknięty w sobie, chociaż ogólnie jest duszą towarzystwa. Lubi poznawać nowych ludzi, z którymi szybko łapie dobry kontakt. Nigdy nie był jednak zakochany, chociaż kobiety zawsze chętnie do niego lgnęły i w tej kwestii absolutnie nic się nie zmieniło. Wiele z nich chciałoby go zmienić, ale on nie zamierza zmieniać się dla nikogo – po prostu jest sobą i nikogo nie udaje. Mimo, że nieustannie słyszy, iż w tym wieku powinien już się ustatkować, nadal jest jednak z niego duży dzieciak, który ciężko przepracował swoją młodość, więc teraz chyba po prostu nadrabia i korzysta z życia.
- Na sport nie ma miał zbyt wiele czasu, jako dzieciak grywał w piłkę nożną i rugby, ale zawsze tylko amatorsko. Później zainteresował go boks, który trenuje do dzisiaj dla zachowania dobrej formy, dla relaksu, ale również dla pełnej sprawności w sytuacji, w której musiałby użyć siły fizycznej. Ponad to dużo biega, nie zawsze jednak regularnie, jest to uzależnione od miejsca, w którym akurat się znajduje i od czasu, którego czasami po prostu mu brakuje.
- Oprócz niechlubnej historii z narkotykami i odwykiem, także bardzo dużo pali. Nie pamięta kiedy właściwie sięgnął po pierwszego papierosa, ale miało to miejsce we wczesnej młodości. Jego życie było dotychczas pełne wrażeń i stresujących sytuacji, więc sięgał po papierosy niemal już automatycznie, a teraz gdy osiadł na nowo w rodzinnych stronach, złego nawyku się nie wyzbył. Nigdy też nie pogardzi dobrym alkoholem, chociaż nie pija nałogowo. Poza tym nadal miewa problemy ze snem, a ponieważ nie sięga już po narkotyki, to zastępuje je proszkami nasennymi, które pomagają mu kiedy bezsenność daje o sobie znać.
and more
