WAŻNE Wprowadzamy nowy system pisania postów/tworzenia tematów w lokacjach. Prosimy o zapoznanie się instrukcją i stosowanie nowego wzoru. Więcej informacji znajdziecie tutaj!

Subfora zostały podzielone na 4 główne działy, oto orientacyjny zakres lokacji, które mogą się w nich znaleźć:
- strefa miejska - ulice, parkingi, tereny zielone, parki, place zabaw, zaułki, przystanki, cmentarze
- usługi - sklepy, centra handlowe, salony kosmetyczne, pralnie, warsztaty
- kultura i instytucje - galerie, muzea, teatry, opera, domy kultury, centra społeczne, urzędy, kościoły, szkoły, przedszkola, szpitale, przychodnie
- życie towarzyskie - restauracje, kawiarnie, kluby, kręgielnie, puby, kina

Dodatkowo w dzielnicach znajdziecie subfora większych firm albo ważnych dla forum i postaci lokacji, np. szczególne kluby, uniwersytet, czy restauracje.

INFO W procesie przenoszenia forum na nowy silnik utracone zostały hasła logowania. Napiszcie w tej sprawie na discordzie do audrey#3270 lub na konto Dreamy Seattle na Edenie. Ustawimy nowe tymczasowe hasła, które zmienicie we własnym zakresie.

DISCORD Jesteśmy też tutaj! Zapraszamy!

UPDATE Postacie chcące uzupełnić swoją KP o nowe treści w biografii mogą skorzystać teraz z kodu update w zamówieniach.

Zablokowany
Awatar użytkownika
0
0

-

Post

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://i.imgur.com/qlS4zy1.png"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2"> about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Anthony Bowers</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Tony</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>27.02.2001, Seattle WA</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Phinney Ridge</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>kawaler</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>hetero</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>student, sprzedaje planszówki</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>Mox Boarding House</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>baptyzm</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy</h1> <h2>w seattle od urodzenia</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in"><img src="https://i.imgur.com/D9N7frG.png" width="350"><br><br>
– Pana sytuacja nie jest wprawdzie najlepsza, ale wciąż możemy pomyśleć nad jakimś… rozsądnym rozwiązaniem. Oczywiście jeśli tylko byłby pan skłonny podjąć z nami współpracę. Przeprowadziliśmy już wstępną, telefoniczną rozmowę z pana rodzicami. Uznaliśmy, że najlepszym rozwiązaniem będzie…<br><br>
Patrzę na niego, jak gładzi mankiet koszuli. Chrząka. I po tym krótkim rozgrzaniu strun – w miejscu, w którym spodziewam się dalszego wywodu – zapada cisza. I to jest jedyny moment, w którym mogę się mu, tak naprawdę, przyjrzeć. To jedyny moment, w którym przestajemy skupiać się na słowach – i jedyny moment, kiedy go, tak naprawdę, widzę. Przede mną siedzi facet – a raczej pół faceta, bo potężne biurko odsłania wyłącznie jego popiersie. Faceta, który nienawidzi własnej pracy. Wypalił się, tak na oko, jakieś dziesięć lat temu. Wraca do domu na kolację, do żony. Nie mają dzieci – i raczej już się ich nie dorobią – więc pogodził się z myślą, że każdego kolejnego dnia w życiu, wracać będzie tylko do jednej osoby. Ta sama żona czeka na niego (i godzi się z myślą, że do końca życia czekać będzie już tylko na jedną osobę) z kolacją. Jedzenie mu nie smakuje, ale nie narzeka – mdły kąsek zastępuje myślami; przygotowuje sobie plan na następny dzień – tak, żeby wszystko, zawczasu, mieć pod kontrolą. Potem idzie do łóżka, czyta, zasypiają odwróceni do siebie plecami.<br><br>
Mrugam.<br>
– Panie Bowers, nie jestem pewien czy zdaje pan sobie sprawę z tego, w jak niewygodnej sytuacji próbuje nas pan postawić swoim zachowaniem.<br>
Dociera do mnie, gdzie jestem, kiedy popiersie znowu zaczyna prawić te swoje frazesy.<br>
– W jakiej sytuacji? W jakiej?! Czy wy naprawdę nie rozumiecie, że- że ona potrzebuje pomocy? Jak inni studenci mają czuć się bezpieczni na kampusie, jeśli zaginięcie studentki przeszło bez echa?!<br>
– Zatem uważa pan, że powinniśmy zupełnie zignorować fakt, jakoby złamanie ręki naszemu najlepszemu – powtarzam – najlepszemu sportowcowi, było ewidentnym naruszeniem polityki i zasad wyznawanych przez naszą uczelnię? Zadam panu pytanie i… niech pan lepiej porządnie się nad nim zastanowi. Czy inni studenci mogą czuć się bezpiecznie w pana towarzystwie?<br>
– C-co? P-przecież to co pan teraz robi, to jest jakieś odwracanie kota ogonem! Tym się przejmujecie?! Jakimś dupkiem, któ-!<br>
– Słownictwo! Panie Bowers, nie będziemy na naszej uczelni – a już na pewno nie w tym gabinecie – tolerować takich zachowań!<br>
– Ale JAKICH ZACHOWAŃ?! Czy wy naprawdę zamierzacie zamieść całą sprawę pod dywan?!<br>
– Zapewniamy pana, że na bieżąco podejmujemy czynności adekwatne do-<br>
– „Czynności”?! Jakie, kurwa, „czynności”?! Wiadomość nadana radiowęzłem?! Te dwa plakaty ze zdjęciem Audrey sprzed dwóch lat, które ktoś zerwał po tygodniu?! To są te wasze „czynności”?! Nie kiwnęliście palcem, żeby jej pomóc! Ale czego ja się spodziewałem?! Wolicie onanizować się do tych półgłówków, którzy wygrywają dla was zajebiście ważne puchary. Je przynajmniej można postawić w gablotce, w holu, co?!<br>
– Niech pan powstrzyma się od takich komentarzy. Takie uwagi są zupełnie nie na miej-<br>
– Mam to w-<br><br>

Pukanie do drzwi. Wchodzi Travis O’Connor. Ten dupek. Odwracam się, dziwnie jakoś – bo ciałem wciąż siedzę upchnięty w tym super-wygodnie-wyściełanym fotelu, frontem zwrócony do dyrektora; i tylko głowę razem z ramionami wysuwam w stronę Travisa. I patrzymy na siebie, obydwoje z rękoma w temblakach, tylko że ja z prawą, on z lewą. I on patrzy na mnie bardziej. Patrzy na mnie tak, że ja wiem, że on otwiera przede mną swoje myśli. Zaprasza mnie do środka – i chociaż nie odzywa się słowem, to wiem, że jemu sprawia chorą przyjemność patrzeć na mnie w ten sposób. Że to ja muszę się tłumaczyć przed dyrektorem. Ale on nie wie, że ja się z niczego nie muszę tłumaczyć. No i wstaję. Wstaję i -<br>
– Panie O'Connor, niech pan zaczeka przed gabinetem. Zaraz pana poproszę do środka. Dołączy pan do rozmowy, ponieważ jest parę nieścisłości, które – uważam – należałoby wyjaśnić.<br>
Wstaję i mówię, że nie trzeba. Że:<br>
– Nie trzeba niczego wyjaśniać. – Tak dokładnie mówię. A mówię tak po raz pierwszy – bo ja generalnie wolę unikać konfliktów. Ale tym razem nie wytrzymuję – i mówię.<br>
I wychodzę. Wiem, że moi rodzice też mieli uczestniczyć w tej szopce. I że zaraz przyjadą. Za jakieś… Odpalam telefon, żeby szybko zerknąć na godzinę – więc ustalam, że będą za jakieś siedemnaście do dwudziestu minut. I przyjdą, i powiedzą, że jestem na tyle dorosły, żeby odpowiadać za samego siebie. Potem będziemy rozmawiać. W domu, ma się rozumieć, bo nie zamierzam na nich tutaj czekać. A potem i tak spróbują udobruchać dyrektora jakimiś słowami zapewnienia, że sprawa jest pod kontrolą, i czy może jest jeszcze jakaś szansa, żeby mnie jednak nie przekreślać. I że wyciągną konsekwencje.<br>
I mijam Travisa, i on mówi jeszcze, że "ta suka sobie na to zasłużyła", więc popycham go na ścianę. W tamtej chwili nie za bardzo obchodzi mnie jego zrujnowana kariera. Obchodziłaby pewnie, gdybym dostał rachunek za poskładanie tej jego złamanej ręki. Całe szczęście, że obydwoje się połamaliśmy, i że ostatecznie nie udało się ustalić kto zaczął całą tę przepychankę. „Hurra”, zwycięstwo.<br>
No. I tyle mnie widzieli. Wychodzę w jakiejś dziwnej wrzawie, którą pamiętam – ale której nie słyszę.<br><br>

Wiem, że moim rodzicom nie jest łatwo. Mają na głowie masę problemów. Ojciec prowadzi ten śmieszny, lokalny sklepik. Wydaje mi się, że plajtuje, ale robi dobrą minę do złej gry, więc przy śniadaniach podajemy sobie cukier i masło, i sztućce, i rozmawiamy dużo i nie na temat. Coraz częściej staram się jadać poza domem, albo przynajmniej udawać, że zaspałem. Wtedy wpadam tylko do kuchni z obwieszczeniem, że „zjem coś po drodze” i tyle mnie widzieli. Matce wydaje się, że mogłaby wziąć na siebie jeszcze z pół etatu, w tej knajpce, w której pracuje. A pracuje w takiej knajpce w stylu klasycznego american diner. No, tylko że w domu ktoś musi być, żeby opiekować się Scottem. Scott to mój brat – najmłodszy z rodzeństwa. Ma szesnaście lat i jeździ na wózku. Rehabilitacja jest droga, więc cholernie mi głupio, że z tymi studiami wyszło jak wyszło. Zresztą, ja naprawdę lubiłem być studentem. Ale jak mi przestanie zależeć, to nie będzie już nikogo, komu by zależało.<br><br>
<img src="https://i.imgur.com/81tXwP6.png" width="350">
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4"> flaws </label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in"><img src="https://i.imgur.com/VsDTtvn.png" width="350"><br><br>
Czasami wydaje mi się, że moje myśli mają myśli. I one też mają swoje myśli. Taka autostrada-spaghetti bez ustalonego kierunku. No, zmierzam do tego, że w takich warunkach nie jest zbyt trudno o kolizję. Często się zamyślam, ale nie dlatego, że myślę – tylko dlatego, że błądzę. A to dwie różne rzeczy przecież. Bo myśli dzielą się na te praktyczne i takie, które służą wędrowaniu nawet wtedy, kiedy ciało nie może. A ja bardzo chciałbym wyrwać się z tego miasta. Łatwo się dekoncentruję, wiecznie szukam nowych hobby; szybko je znajduję i równie szybko porzucam. Nie jestem zbyt asertywny, więc łatwo daję sobie wejść na głowę. Przyjaciół dobieram sobie – chyba – przypadkiem.<br><br>

Uwielbiam czekać w kolejce przed koncertem – ale nie w sklepie, kinie czy do lekarza. Nie mam prawka, nie potrafię pływać i chyba generalnie z wodą mi nie po drodze, bo tych prozdrowotnych dwóch litrów na dzień też nie dopijam. Nie każdemu patrzę w oczy, zapominam o ważnych datach, a przedstawiając się – będę bardziej skupiony na nieprzeinaczeniu własnego imienia, niż na zapamiętaniu twojego.<br><br>

Lubię chińszczyznę, kreskówki, filmy klasy Z, urban legends, fajne – to znaczy te bardziej ambitne – teorie spiskowe, gry wideo, gryzonie i deskorolkę.<br><br>

Spać chodzę za późno, a jeśli nie – to wstaję za wcześnie. Budzi mnie jedenaście różnych alarmów, bo nie lubię liczb parzystych. Podobno nie zginę śmiercią naturalną. No i pewnie tak będzie, bo przyciągam nieszczęścia; dlatego pogodziłem się już, że pewnie spadnie mi na łeb jakaś cegłówka. Z tego samego powodu na wszelki wypadek wyciągam z ucha lewą słuchawkę, kiedy wskakuję na rower (więc pewnie na starość będę przygłuchy na prawe). A muzyki słucham dużo. Zawsze chciałem być spikerem radiowym. Ale „zawsze chciałem być” też: astronautą, taksówkarzem, lekarzem, weterynarzem, sportowcem. Przez jakiś czas nawet sushi masterem. Chciałem kręcić pizzkę i pracować w sklepie zoologicznym; więc pewnie nie zostanę żadnym z powyższych. Póki co sprzedaję planszówki, czasami wytłumaczę zasady gry w DnD. To co zarobię odkładam na rehabilitację Scotta i studia, na które chcę wrócić w kolejnym semestrze i… i chyba totalnie nie wiem co mam zrobić ze swoim życiem.<br><br>
<img src="https://i.imgur.com/3D3Fioe.png" width="350"></div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>pan maruda</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2>pw, potem discord</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>różnie bywa</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak</h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Anthony Bowers</h1> <h2>Alec Benjamin</h2></div> </div></table>

autor

Awatar użytkownika
0
0

dreamy seattle

dreamy seattle

-

Post

akceptacja!
Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 7 dni.

autor

Zablokowany

Wróć do „Karty postaci”