WAŻNE Wprowadzamy nowy system pisania postów/tworzenia tematów w lokacjach. Prosimy o zapoznanie się instrukcją i stosowanie nowego wzoru. Więcej informacji znajdziecie tutaj!

Subfora zostały podzielone na 4 główne działy, oto orientacyjny zakres lokacji, które mogą się w nich znaleźć:
- strefa miejska - ulice, parkingi, tereny zielone, parki, place zabaw, zaułki, przystanki, cmentarze
- usługi - sklepy, centra handlowe, salony kosmetyczne, pralnie, warsztaty
- kultura i instytucje - galerie, muzea, teatry, opera, domy kultury, centra społeczne, urzędy, kościoły, szkoły, przedszkola, szpitale, przychodnie
- życie towarzyskie - restauracje, kawiarnie, kluby, kręgielnie, puby, kina

Dodatkowo w dzielnicach znajdziecie subfora większych firm albo ważnych dla forum i postaci lokacji, np. szczególne kluby, uniwersytet, czy restauracje.

INFO W procesie przenoszenia forum na nowy silnik utracone zostały hasła logowania. Napiszcie w tej sprawie na discordzie do audrey#3270 lub na konto Dreamy Seattle na Edenie. Ustawimy nowe tymczasowe hasła, które zmienicie we własnym zakresie.

DISCORD Jesteśmy też tutaj! Zapraszamy!

UPDATE Postacie chcące uzupełnić swoją KP o nowe treści w biografii mogą skorzystać teraz z kodu update w zamówieniach.

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
0
0

dreamy seattle

dreamy seattle

-

Post

<div class="lok0"><div class="lok1"><div class="lok2"><img src="https://content.fortune.com/wp-content/ ... /div></div>

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

numerek

Była zła, bo Falcon "zostawił ją" tak praktycznie z dnia na dzień. Nie wiedziała co jest grane, co się stało, czy wszystko było okej, po prostu przestał się odzywać i zniknął na cały tydzień. Ich relacja nigdy nie była kolorowa i jasna, zwłaszcza dla całej paczki znajomych. Ukrywali przed nimi, że się spotykają, coraz trudniej było jej ukrywać też maślany wzrok i to, że rumieniła się, gdy dotknął jej dłoni czy przytulił o trzy sekundy za długo. Jedyną osobą, która cokolwiek podejrzewała była Madonna, jej przyjaciółka. Nigdy nie mówiła wprost jej o tym, co łączy ją z blondynem, poza przyjaźnią oczywiście, ale nie było to dla niej nie do odgadnięcia, jak dla chłopaków. Oni to wydawało się, że nawet jakby ktoś im podstawił pod nos odpowiedzi, to dalej nie wiedzieliby co jest białe a co czarne. Dla Princii całkiem dobrze. Do czasu. Ostatnią rozmowę z Orlando wspomina nie najlepiej, gdy musiała się przyznać, że czuła coś do kogoś, ale jednocześnie była zlewana, jej połączenia były zrzucane i nie znała kompletnie przyczyny. Przecież nikt nie wiedział, przecież im się dobrze ze sobą żyło... dlaczego więc postanowił wystawić ją na tyle pytań bez odpowiedzi i jednocześnie, by cierpiała?
Potrzebowała odpowiedzi. I choć dała mu przestrzeń, musiała też pojawić się w jego okolicy, zapukać do mieszkania, które chyba stało puste tego dnia i gdy miała już odchodzić - przeszła ulicą obok i dostrzegła Falcona. Zmrużyła oczy, automatycznie przyspieszyła i kilka kroków później zagrodziła mu drogę. - Hola, stop, gnojku - zatrzymała go ręką, wyczuwając pod opuszkami znajome mięśnie klatki piersiowej i powstrzymała się przed cichym westchnięciem - co.. jest... grane? - Zapytała patrząc na niego zaskoczona, że po siedmiu dniach widzi go całego. - Możesz mi powiedzieć co się stało i dlaczego unikałeś mnie przez tydzień? - Zapytała ciszej, jakby bała się rozmawiać o tym, co czuła do niego, o tęsknocie, która ewidentnie była uczuciem towarzyszącym przez te dni, która sprawiała, że stawała się słabsza. A Viper nigdy nie była słabsza i on o tym powinien wiedzieć, jak nikt. Wzięła głębszy oddech, odsuwając się o krok i zerkając na o wiele wyższego chłopaka, przygryzając dolną wargę. Może to tylko było fizyczne zauroczenie, może znacznie coś więcej, ale zawsze działał na nią podobnie i chyba nawet nie potrafiła na niego być długo zła. Potrzebowała jednak odpowiedzi, bo poza złością, po prostu się martwiła o niego. Czy to zbrodnia?

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

#1

Ostatni tydzień bardzo dobrze mu szło unikanie Princii. Po męsku wolał podkulić ogon niż mierzyć się z tym, co naprawdę czuje. Nie było to wobec niej w porządku, no ale co miał zrobić? Nie chciał niszczyć ich przyjaźni, a tym bardziej wkręcać w to resztę paczki, uczucia zawsze wszystko komplikowały. Krew go zalewała, gdy musiał patrzeć, jak jakiś inny chłopak do niej podbijał. Co z tego, że Princia potrafiła sobie radzić, jak on miał ochotę, wysłać typka na tamten świat. Uznał, że lepiej jak przez jakiś czas nie będzie się wychylał i pozwoli uczuciom się wypalić. Niestety tydzień to za mało, a do głowy mu nie przyszło, że ta mała cwaniara posunie się tak daleko. -Viper? Co ty tu robisz? - Założył ręce za głowę, w geście bezradności. Nie wiedział czy dalej udawać zaskoczonego, czy może próbować zmierzyć się z prawdą. Ta pierwsza opcja wydawała się mniej bolesna. Po tysiącach nieodebranych połączeń i sms'ów myślał, że sobie odpuści, ale jak widać, nadepnął na minę i teraz musi jakimś cudem z niej zejść. -Miałem dużo pracy, okej? Nie bądź wredna. - Z pewnością nie była to jego najlepsza wymówka w życiu, tym bardziej że cały tydzień leżał w łóżku oglądając Netflixa. A teraz sam się wkopał, stojąc przed nią z siatką pełną browarów. Od razu poczuł, że tego nie łyknęła, przecież nie była głupia. Musiał załagodzić sytuację, dlatego dłoń położył na jej włosach i dość mocno poczochrał. Lubił to robić i patrzeć jak się wścieka, co prawda często dostawał za to po pysku, ale to było czysto kumpelskie. Tak robią przyjaciele, co nie? -Czyli mam rozumieć, że nie mogłaś beze mnie żyć i postanowiłaś trochę poszpiegować? Sprytne Viper, nie doceniłem Cię. -Przecież nie mógł jej powiedzieć, że przez ten tydzień stalkował jej instagrama 24/7, a znając jej zdolności, to pewnie już o tym wiedziała. Musiał się zachowywać naturalnie i nie dać po sobie poznać, że jedynie czego by chciał, to spędzić z nią kolejną cudowną noc.

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

Oczywiście, że ona sama nie chciała niczego niszczyć, zwłaszcza w ich paczce, bo nie chciała, by zrobiło się dziwnie. Nie jej jednak wina, że ze zwykłego romansu zrobiło się coś więcej. Miała być jedna noc, skończyło się kilkoma, jeszcze paroma porankami i ukradkowymi spojrzeniami w jego stronę, gdy razem siedzieli na plaży i grali w jakieś gry z Shahzem, Donną i Harrym. Ich palce czasem spotykały się w klubie, a po pijaku i tak nie dostrzegał tańców i ocierania się o siebie w inny, niż przyjacielski sposób. W końcu lepiej, by to był blondyn, niż jakiś frajer, co chciał tylko ją zmacać, tak? Tylko coraz ciężej było jej udawać, a jeszcze trudniej było jej przez ten tydzień. Gdyby tylko porozmawiali o jego obawach, może inaczej by do tego podeszła, a tak? No była wściekła, że bezczelnie ją ghostował. Niczego bardziej nie znosiła.- Och, no nie wiem - wywróciła oczami, sycząc jak prawdziwa żmija z dozą ironii - może Cię szukam? Właściwie.. byłam w Twoim mieszkaniu, myślałam, że umarłeś, ale ponieważ Harry Cię sprzedał przy okazji, że wysyłacie sobie debilne memy - wiedziałam, że jesteś bardziej niż żywy - mruknęła niezadowolona, że z jej bratem sobie gruchali, a ona zostawała na "seen" albo "read" i tyle. - Nie było Cię i tylko fartem zobaczyłam, że akurat wracasz.. z zakupów - bardzo żywy, prawda? Zerknęła nawet do siatki, unosząc brew do góry. - Szykujesz imprezę? - Zapytała, bo chyba nie zamierzał tego wypijać sam?
Już miała dodać, że wcale nie jest wredna, że może zacząć, jeśli tak bardzo mu tego brakuje, ale wtedy jej włosy musiały zmierzyć się z atakiem jego dłoni. Fuknęła aż, potrząsając głową, by je trochę przygładzić. Nie była dzieckiem, nie znosiła, gdy to robił i doskonale o tym wiedział, więc było to tylko zagranie na złość. - Nie pomagasz sobie, Falcon - naprawdę, grabił sobie, kopał jeszcze większy grób, mimo tego jaką miała do niego słabość i gdy wspomniał o tym, aż zgrzytnęła zębami. Zacisnęła usta w wąską linię na kilka sekund. - Może zacznij doceniać - wzruszyła ramionami, wypuszczając powietrze. Policzyła do trzech, wzięła głębszy oddech i pokręciła głową z niedowierzaniem. - Myślałam, że jesteśmy lepsi niż to, F. - zrobiła krok w jego stronę i spojrzała mu w oczy, zadzierając głowę do góry. Skoro nie mogła przemówić do jego serca, mogła wykorzystać fakt, że nie widzieli się tydzień i że pewnie jego ciało tęskniło podobnie do jej... dlatego wsunęła palce pod jego koszulkę i wytyczała szlaczki po jego umięśnionym brzuchu, uśmiechając się zadziornie.
Ostatnio zmieniony 2020-09-12, 22:39 przez Princia Thompson, łącznie zmieniany 1 raz.

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

Szkoda, że nie dało się cofnąć czasu. Gdyby wiedział, że Princia tak zawróci mu w głowie, przemyślałby to dwa razy, zamiast od razu rzucać się w paszcze lwa. W końcu zawsze wolał chwile uniesień, niż długotrwałe związki, które wymagały wielu wyrzeczeń. Tu miało być podobnie, choć oboje wiedzieli, że robią to "co zakazane", nie wyszło. Od początku za dobrze się rozumieli, już wtedy powinna zapalić mu się czerwona lampka, że "to właśnie ta" zaburzy jego dotychczasowy tryb życia. Czemu był taki głupi i wcześniej o tym nie pomyślał. On tego też nie chciał, samo wyszło. Przewrócił tylko oczami. Lepiej chyba było umrzeć, niż bratać się z Harrym. Nie potrafił trzymać gęby na kłódkę, cud że wytrzymał dłużej niż jeden dzień; chyba musi dostać za to flaszkę, w podziękowaniu. Mógł usunąć wszystkie social media, wtedy przynajmniej nie korciłoby go, do pajacowania z jej braciszkiem. -Wiedziałaś? To dobrze, bo przez chwilę nawet sprawiałaś wrażenie zmartwionej - Nie reagował na jej żmijowate zaczepki, w końcu taką ją uwielbiał. Kręciło go to. Mało tego, lubił jej chwile słabości i to jak przy nim miękła. Wiedział, gdy ma do czynienia z bezbronną Viper, która szybko łamała się pod jego dotykiem. Na ogół tego nie pokazywała, a on to lubił wykorzystywać. No chyba że, ona szybciej zdąży wykorzystać jego. Jeżeli jednosobową posiadówę, można nazwać imprezą - to tak, to był strzał w dziesiątkę. Plan był dobry, niestety Princia była sprytną żmijką. Tak bardzo sprytną, że gdy dotknęła jego torsu, jęknął cicho. Tak okrutnie próbowała wykorzystać jego słabość, a on nie zamierzał się wzbraniać. Chciał być zabawką w jej dłoniach, tak strasznie kąsała ta żmija. -O boże Princia, właśnie użyłaś najgorszej możliwej broni. To powinno być karalne. - siatka z browcem znalazła się momentalnie na ziemi, a jego dłoń powędrowała na jej palce, lekko je przyciskając. Nie chciał żeby przestawała. Tak chyba nie wyglądał wizerunek silnego mężczyzny, który chce się od niej odciąć. Przełknął ślinę, musiał być konsekwentny. -Chętnie oddałbym się tej przyjemności, ale nie możesz mieć wszystkiego co chcesz. - sam pragnął rzucić się na nią, ale zacisnął zęby, żeby stworzyć jeszcze większy niedosyt. Zresztą, czemu by nie odbić piłeczki, nie tylko Viper potrafiła kąsać. Problem w tym, że jej dłoń cały czas znajdywała się pod bluzką i nie było to takie łatwe. Czy naprawdę tak bardzo się za nią stęsknił, żeby stracić kontrolę, na samym środku ulicy i zrobić to, co już dawno powinno mieć miejsce? Love is not easy.

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

Niby z jednej strony na pewno wygodniejsze byłoby cofnięcie czasu i nie pakowanie się w to bagno, zostając na przyjacielskiej stopie, ale z drugiej.. no nie chciała chyba zamieniać na nic tego uczucia. Lubiła przy nim być, lubiła głupio się uśmiechać, gdy paradował po kuchni w samych gaciach nie ogarniając z zaspania gdzie jest mleko czy kawa. Z początku miała być to niewinna zabawa, kilka pocałunków, sprawdzenie jak bardzo miękkie ma usta, nie chciała przecież w nim się zakochiwać, bo oboje wiedzieli, że ich relacja nie była prosta i że uczucia jeszcze bardziej mogły to spieprzyć. Ale stało się i nie żałowała; no może tylko tego, że ją ghostował jak nastolatek. A przecież był starszy i powinien być bardziej dojrzały w relacjach damsko-męskich. Przynajmniej tak się wydawało Thompson.
- Może byłam, może nie - wywróciła oczami i skrzywiła się, przygryzając policzek od środka, może nawet trochę język. Od razu sięgnęła do kieszeni po gumę i wpakowała sobie jedną, żując ją ostentacyjnie. Wkurzał ją, niesamowicie ją wkurzał. Zawsze był pewny siebie i bezczelny, zawsze leciała na takich dupków i doskonale sobie dawał radę z Viper, a przez to - ona lgnęła do niego bardziej, bo potrzebowała kogoś, kto ją ujarzmi, kto ją stonuje, zapanuje nad Princią i jej charakterkiem. - Sorry not sorry? - Uśmiechnęła się uroczo, wzruszając ramionami, bo co złego to nie Princia, prawda? Nadmuchała balona z gumy i zgarnęła go płynnym ruchem języka sprzed twarzy Falcona. - Oh, czyżby ktoś się stęsknił jednak? - Skoro tak na nią reagował, no to chyba było jasne, że to spotkanie powinni przenieść do sypialni. Choć na ulicy było całkiem fajnie i nie obawiała się, że ktoś ich zobaczy w takiej jednoznacznej syuacji, to jednak wolałaby się do niego dobierać w zaciszu mieszkania, okej? Prychnęła cicho, gdy mówił, że nie mogła mieć wszystkiego. Chciał się przekonać? Chciał ją sprowokować? Skoro piwo i tak już leżało na ziemi, ona popchnęła go na ścianę budynku i uśmiechnęła się zadziornie kącikiem ust. Stanęła na palcach, zerkając mu ponownie w oczy i przesunęła po dolnej wardze językiem, zlizując smak owocowej gumy do żucia. - Więc, może mi powiesz.. co się takiego stało, że nawet nie napisałeś głupiego smsa? - Chwyciła jego brodę w dwa palce, chcąc, by patrzył jej w oczy, gdy będzie się gorzko tłumaczył z tego.
Ostatnio zmieniony 2020-09-12, 23:38 przez Princia Thompson, łącznie zmieniany 1 raz.

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

No jeżeli chodziło o relacje typu "miłość", to Falcon nie był specem. Pewnie dlatego, zdecydował się na trzymanie Princii z dala od siebie. Nie było to ani dojrzałe, ani dziecinne, raczej potrzebował czasu na przyswojenie pewnych faktów - choć może jakby teraz go nie zmolestowała, prawie pod jego domem, to kto wie? Może nadal staliby w tym samym miejscu. Nie miał już wyboru, przyparła go do muru i to dosłownie. Nie potrafił kłamać jej prosto w twarz, a ona doskonale to wiedziała. Prędzej czy później się złamie i wypłynie z jego ust, to co z pewnością przełoży się na ich przyszłą relację; a w najgorszym wypadku jej brak. Chyba bycie z Pri, było łatwiejsze, niż życie bez niej. Ryzyk fizyk. -Eh, Princia. - Dłonią przejechał po twarzy, jeszcze zanim go "obezwładniła". Robiło się całkiem poważnie. Szkoda, że nie mógł wejść teraz na facebooka, wyznanie miłości memem było zdecydowanie łatwiejsze i bardziej w jego stylu. Niestety był już dużym chłopcem i musiał jakoś uporać się z Viper, która lustrowała go spojrzeniem i nazwę to poetycko, zaglądała w głąb jego duszy. -Tak na mnie działasz. - Uśmiechnął się cwaniacko. Mu również nie przeszkadzałby seks w miejscu publicznym, przecież nie takie rzeczy już robili. Nigdy nie byli aniołkami, a myśl, że ktoś może ich przyłapać często dodawała pikanterii. Jednak wiedząc, że Princia była księżniczką własnej bajki, lubiącą mieć wszystko pod kontrolą, postanowił jej udowodnić, że czasami warto poczekać na takie przyjemności. -Jestem mężczyzną Pri..a mężczyźni czasami potrzebują świętego spokoju, żeby podjąć męskie decyzje, okej? - Jej usta były zdecydowanie za blisko, dlatego pokusił się o delikatnie muśnięcie warg dziewczyny, za którymi tęsknił już od tygodnia. Zresztą, nie tylko za nimi. -Zawsze musisz wszystko wiedzieć, głuptasie. - potrafił ją zbywać, choć opanowanie tej sztuki zajęło mu latami. Teraz miał trochę większe pole manewru, a ona mniejszą kontrolę. Skrzywił się lekko, nie wiedział czy to odpowiedni moment, jak ma to powiedzieć, czy może po prostu złapać ją za rękę i zaprowadzić do łóżka. Oczywiście miał świadomość, że nawet dobry seks nie wynagrodzi jej tego tygodnia milczenia. Nie chciał się z nią zabawić, chciał się z nią kochać, jak prawdziwa para, a nie dzieci kryjące się po kątach. Na początku takie były plany, ale teraz plany się spieprzyły, ich przyjaźń pewnie też, więc chyba nie miał nic do stracenia. -To już nie jest tylko seks, nie rozumiesz? -Mogło to zabrzmieć odrobinę pretensjonalnie, ale wciąż był pewien, że dla Viper jest takim samym facetem, którego poznała na początku - przelotny seks, zero zobowiązań i tylko kumple, nic więcej. Zagryzał nieświadomie wargi, o mało nie wywiercając w nich dziury. Może powinien dodać przepraszam, albo podnieść browce z chodnika i iść się najebać, jednak nie był w stanie nic więcej zrobić, a ona dalej patrzyła mu się prosto w oczy. Nie było łatwo.

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

Nie żeby Princia była. Oboje byli beznadziejni i beznadziejnie pewnie o tym by rozmawiali. I boże dopomóż, ale Thompson wcale nie chciała od niego wyciągać wyznań miłosnych, bo bałaby się, że to wszystko jeszcze bardziej zjebie między nimi. Wolała, by to po prostu szło swoim tempem, wolała, by jeszcze trochę potrzymali swoją relację w ukryciu, przynajmniej przed paczką przyjaciół, bo to mogłoby się skończyć katastrofą. A nie chciała pod wpływem chwili decydować o nich. Nie chciała, by czuł presję. Chciała jedynie odpowiedzi. I chyba powoli je dostawała. - Ile razy mam powtarzać, że nie lubię tego imienia - wywróciła oczami ponownie, niedługo pewnie jej wylecą i wtedy ślepa zmija będzie niczym jak ślepa Elle Driver w kill billu - masz tyle możliwości - uwielbiała, gdy bliscy mówili do niej Pri lub Cia, choć to drugie było zarezerwowane tylko dla ich squadu oraz rodziny. Pełne imię przypominało jej o niefortunnych latach w liceum czy też o jej matce, która ich zostawiła i postanowiła swoją uroczą córkę nazwać niczym księżniczkę, mając nadzieję, że będzie ona jej oczkiem w głowie i ostatnim dzieckiem. Nie wyszło. W żadnym wypadku. - Znam jeszcze kilka innych zagrywek, które odpowiadałyby temu, jak na Ciebie działam - posłała mu uroczy uśmiech, nie mając nic przeciwko temu, by otwarcie z nim flirtować. Przecież to jeszcze nie jest grzech. - A ja jestem kobietą i kobiety lubią wiedzieć na czym stoją - westchnęła - tu nie chodzi.. no o to, że ze sobą sypiamy i bawimy się świetne, bo... bo jest świetnie - jęknęła, a na jej policzkach pojawił się rumieniec - tylko o fakt, że... jesteśmy przede wszystkim przyjaciółmi, Falcon. A przyjaciele mówią sobie takie rzeczy. Wystarczyła wiadomość "hej, potrzebuję czasu, odezwę się", zamiast milczenia przez tydzień, zbywania mnie i udawania, że nie ma Cię w mieście - dałaby mu spokój, nie męczyłaby jego dupy, nie dawałaby mu odczuć, że jest osaczony przez brunetkę, która nie mogła po prostu zrozumieć co się stało. Jednego dnia było dobrze, drugiego nie istniała dla niego i to bolało, bo ponad wszystko - był jej przyjacielem i mu ufała. Złagodniała, czując muśnięcie jego warg. Jak zwykle, potrafił jednym gestem czy spojrzeniem ją uspokoić. Miała do niego słabość i to wykorzystywał!
- Oczywiście, że tak! I ciesz się, że nie włamałam Ci się zdalnie do komputera, rozpoczynając stalking, by wiedzieć to wszystko - pokręciła z niedowierzaniem głową, bo od kiedy ją znał. Była ciekawska, dociekliwa, musiała, bo inaczej ją ściskało od środka. Kompletnie. Ale nie spodziewała się usłyszeć tego z jego ust. Nie z ust Falcona, dupka, który bawił się laskami, nie umiał w związki i jeszcze który powtarzał jej, że to nie może być coś więcej, dla ich dobra. - Stchórzyłeś. Ty po prostu.. stchórzyłeś - odsunęła się na krok, wsuwając dłonie do kieszeń szortów, przyglądając mu się uważnie. - To nie jest tylko seks, ale nie musimy o tym gadać, F. Ja.. jakby.. jeśli będziesz na to gotowy to po prostu przegadamy, ale ja nie cisnę Cię do niczego innego, okej? W sensie - zmieszała się. Jasne, że nie chciała, by latał po innych panienkach, była na to zbyt zazdrosna, nie kontrolowała gniewu i pewnie użyłaby swoich kiepskich skillsów za kółkiem, by rozjechać każdą pannę, która dotknęłaby chociaż blondyna w klubie. - Czy możemy iść do Ciebie? - Zapytała cicho.

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

Oczywiście, że stchórzył. Spodziewał się trochę większej ilości epitetów z ust Thompson, a nawet myślał, że za stawianie jej na niepewnym gruncie, dostanie w pysk. Tak się o dziwo nie stało, zrozumiała go a on poczuł, że kamień spadł mu z serca. Potraktował ją okropnie, gotów był nawet dać się znienawidzić, byleby tylko Princia zaczęła swoje życie od nowa, bez niego. W końcu to on wiecznie powtarzał, że związki są złe, że nic między nimi nie będzie. Ostatnie o czym myślał, to ustatkowanie się. A teraz? Teraz totalnie wpadł i prawie to zjebał, a ona pozostała niewzruszona, nie splunęła mu w pysk. To było dziwne. Oni byli dziwni. Niby znał ją doskonale ale jasnowidzem nie był. Gdyby wiedział wcześniej, na pewno nie robiłby takiej szopki. Fakt, ich paczka nadal stanowiła problem, ale był gotów postawić wszystko na jedną kartę i po prostu się przyznać, o ile Pri również tego chciała. Udawanie, że nic ich nie łączy było trudne, tym bardziej, że na każdy jej dotyk reagował drżeniem. Pamiętał początki ich "tajemnicy", kiedy niby niechcący kładła swoją dłoń, na jego dłoń, albo kiedy tańczyła z innym frajerem, przed jego nosem, a on miał ochotę go odepchnąć i zabrać ją stamtąd. Chyba oboje byli tym zmęczeni, ukrywanie uczuć nie było takie łatwe, jak w filmach dla nastolatek. -Tak, jestem pieprzonym tchórzem, ale to przez ciebie, wiesz? Nigdy nie potrafię rozgryźć, czego naprawdę chcesz. Jesteś trudna w obsłudze. - Burknął niepewnie, wciąż był uważny, nie chciał żeby zaraz ryknęła śmiechem i uznała to za żart, czy coś; ale z drugiej strony, nigdy nie bawiła się jego uczuciami. Zawsze mógł wszystko jej powiedzieć, więc dlaczego teraz miałaby żartować? Uśmiechnął się tylko, słysząc jej słowa. Gdzie ta żmija, z którą tak bardzo kochał się przekomarzać? Okazała zrozumienie, nie naciskała, była nawet gotów poczekać, aż jego mózg, zarejestruje to w pełnej okazałości. -Kurwa, nie mogłaś tak od razu? Jeszcze tydzień i popadłbym w alkoholizm. - Ten tydzień był najdłuższym tygodniem w jego życiu, tyle razy chciał nacisnąć zieloną słuchawkę przy numerze Viper, przeglądał jej każdą relację na instagramie, no zadłużył się totalnie. Od imprezowania samemu ze sobą, zrobił mu się piwny brzuszek. A gdzie tu więcej. -Cokolwiek zechcesz. Po tym wszystkim przyciągnął ją do siebie dłonią i pocałował w główkę, nie był gotowy jeszcze przeprosić, ale gwarantuję, że i na to przyjdzie czas. Następnie schylił się po reklamówkę z browcami, które zdążyły się już zrobić ciepłe i pociągnął dziewczynę za sobą. Dobrze, że jego chata znajdywała się zaledwie pięć minut drogi stąd, już i tak długo wytrzymał.

/zt, goł do domu

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

Smutny to był dzień, taki nieszczególnie wesoły. To na pewno. Tego poranka, Cedric bez dwóch zdań wstał z łóżka lewą nogą. By kilka chwil po tym jak jego zaspane oczy otworzyły się, przekląć niemalże bezdźwięcznie, wykrzywiając wargi w grymasie niezadowolenia. Dzień wolny od pracy początkowo planował spędzić w domowym zaciszu, z daleka od wścibskich spojrzeń i niezgrabnych pogawędek z pozornie życzliwymi mu ludźmi. Od przeszło dwóch miesięcy starał się na nowo wrócić do życia w pełnym tego słowa znaczeniu, jednak nic nie wskazywało na to, by sukces miał przyjść do niego w ciągu najbliższych tygodni. Zamiast triumfować, pogrążał się w marazmie, który ustępował tylko na kilka krótkich chwil, gdy coś lub ktoś nieoczekiwanie wprawił go w niemalże zapomniane już uczucie rdzawienia, któremu to towarzyszyło to przyjemne ciepło na sercu. Od rana zrobił niewiele. Godziny mijały niczym minuty, więc ani się obejrzał, a na zegarze wybiła już godzina osiemnasta. Gdy zbliżał się wieczór, postanowił zrealizować, choć część z wyznaczonych sobie uprzednio celów. Gdy udało mu się już skompletować względnie pasujące do siebie części garderoby, ruszył do apteki. Listę zakupów miał skromną, aczkolwiek niezwykle istotną. W każdym razie istotną dla kogoś tak upierdliwego jak on. Widząc jakiekolwiek braki w swej domowej apteczce, wręcz nie mógł usiedzieć, chcąc czym prędzej uzupełnić niedobory w zapasach plasterków, gazy, wody utlenionej i bandaży. Cały on.

autor

Awatar użytkownika
0
0

-

Post

Już nie pamiętała, kiedy to ostatnio mogła niespiesznie wracać do domu z pracy. Spokojne zakupy, dokładnie przemyślane, kawa po drodze, zapalenie papierosa w żadnym biegu, a na parkowej ławeczce. Phin był pod opieką jednej z jej przyjaciółek, by mógł przy okazji pobawić się z rówieśnikami. Uwielbiała imprezy dziecięce, a te z nocowaniem to prawdziwe zbawienie. Będąc sama w domu, żałowała, że nie ma rodziców, by podrzucać syna im częściej niż koleżankom. Może nie brzmiało to rewelacyjnie, ale nie oszukujmy się – każda matka potrzebuje kilku dni urlopu. Chciała być całkowicie sama przez te kilka chwil, odpocząć też od Isaka, który ostatnio zachowywał się inaczej. Planowała napić się wina i wziąć ciepłą kąpiel, bez nagłego wchodzenia Phina do łazienki, bo musi siku. Zawsze przebudzał się jak Marcy wchodziła do wanny. Jakim cudem? To jest dobre pytanie, nierozwikłana tajemnica jak potwora z Loch Ness.
Zrobiła zakupy spożywcze w drodze powrotnej do domu, zaopatrując się również w dobre wino. Kolejnego dnia miała wolne, więc musiała skorzystać z ciszy w domu. Nie mogła jednak pozwolić sobie na żadnego kaca, absolutnie (a zanosiło się na niego, bo jednak z piciem alkoholu szło jej ostatnio słabiej), więc najważniejszym i ostatnim przystankiem była apteka.
Ciekawe czy Phin będzie jej to wypominał za kilkanaście lat. Nie powinien mieć jej tego za złe. A może wręcz przeciwnie? Teraz pewnie skwituje marny wygląd rodzicielki kolejnego dnia, że za duża piwa wypiła. Nie będzie to prawda, bo wyjątkowo postawiła na trunek z winogron: biały, półsłodki. Problem pojawia się, gdy zasiedzi się na schodach przeciwpożarowych z kieliszkiem i papierosem. Wtedy w głowie robi jej się coś absurdalnie przyjemnego dopóki nie zaśnie, bo kolejnego dnia cierpi. Wynalazła więc świetny sposób: pić aspirynę przed alkoholem i po, następnego ranka. Podobno się sprawdza i wyjątkowo pozwoliła sobie przetestować te czarodziejskie wróżby.
Wykupiła receptę na antykoncepcję i aspirynę. Cały czas modliła się w duchu, by farmaceuta nie krzyczał do koleżanki po fachu na drugim końcu apteki czy mają te niebieskie tabletki. Zdarzyło jej się to już cztery razy, więc latała po całym mieście w poszukiwaniu lepszej apteki. Wstydziła się, co tu dużo powiedzieć. Już kierowała się do wyjścia, gdy zaplątała się w swoje siatki i wpadła na kogoś. Bez impetu, po prostu wydawało jej się, że drzwi są tuż za mężczyzną.
- Przepraszam! – złapała równowagę, poprawiając torby z zakupami i dopiero wtedy podniosła wzrok na swoją ofiarę. Odetchnęła, uśmiechając się delikatnie. – Cedric? Cześć! – pozwoliła sobie na czuły gest, całując go w policzek (trochę dłużej niż się powinno, ale czy to już grzech?). Odgarnęła kosmyk włosów za ucho. – Coś się stało?
Zazwyczaj nie wpada na znajome sobie osoby w aptece. Teoretycznie to miejsce nie oznacza od razu poważnej choroby, ale jednak byli wciąż młodzi i tak niecodzienne spotkanie nieco zmartwiło Marcy.
run too fast and you'll risk it all
can't be afraid to take a fall
felt so big but she looks so small

autor

ODPOWIEDZ

Wróć do „Belltown”