<div class="kp2">
<div class="kp3">
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://i.imgur.com/Qvir6Xg.png"></div> </div>
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Woodrow Keith Lynch</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Woody, Snufkin</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>13.12.1987, Greenwater WA</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>Phinney Ridge</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>kawaler</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>hetero</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>konsjerż, dozorca, zwał-jak-zwał</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>national park inn</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>pacyfizm i hipokryzja</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy (w teorii)</h1> <h2>w seattle jedną nogą, od zawsze</h2></div>
</div> </div></div>
<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in">Spojrzeniem samym pociera dłoń; stwardniałą już dawno błonkę pomiędzy palcem wskazującym a kciukiem. Niewielki scyzoryk, knyp – może – ujęty w chwycie pewnym, zbyt mocnym, nawet. W drugiej ręce ociosane niezgrabnie drewienko. Materiał tym razem jakiś niewspółpracujący, wiecznie na przekór, zadry się robią, drzazg od cholery. <br>
Ale ślepia – te olbrzymie ślepia błyszczące ignorują to zupełnie; w nich tli się zachwyt. Zachwyt absolutny. <br>
– Trzymaj. <br>
– Dziękuję, Woody! <br>
– Mhm. <br>
Skinięcie głowy. Chwila ciszy. Czas potrzebny dziewięcioletniemu ekspertowi (ekspertce!) na przyjrzenie się potkniętemu pod nos dziełu. Usta ściśnięte w nie tyle wąską, co króciutką i zwartą kreskę. Brwi jakieś-takie – zachmurzone. <br>
– Woody… ale ja psa chciałam. <br>
– No przecież jest pies. <br>
– Nie. Wilka zrobiłeś. <br>
I patrzy – Woody, ma się rozumieć – na to cudactwo, co wyszło spod jego ręki (bo ten krajak wygięty, to przecież jak ręki przedłużenie, właśnie). Patrzy – i dochodzi do wniosku, że faktycznie; wilcze to cholerstwo, jakieś. Pierś chudsza, łapy zbyt duże, jak na psie. Krzywi się do własnego niedbalstwa. <br>
– Daj, poprawię. <br>
– Nie, tak też jest super. Wilk chyba mi się nawet bardziej podoba, wiesz? <br>
– A-ha – przytakuje. Potem podnosi się, ciężkim ruchem strząsa wiór, co lawiną na skrzypliwe deski spada. I odwraca się w stronę ojcowskiego warsztatu; niewielkiego, ubogo skromnie wzniesionego. <br>
– Uważaj, dobra? <br>
– Na co? <br>
– Na takie Wilki. <br>
– Nie martw się, Woody! Przecież ty jesteś jak mój Myśliwy! O, poproszę mamę, może mi uszyje taki śliczny czerwo-<br>
– W tamtej historii nie było żadnego Myśliwego. <br>
– Co? Oczywiście, że był! Zastrzelił Złego Wilka, a potem uratował i Kapturka, i Babcię. <br>
– Tak mówisz? O, och. – Paznokcie suną po linii szczęki; a mimetyzm to tylko najczystszy – dla zafrapowania, które zabiegiem wyłącznie aktorskim było. – Faktycznie, teraz pamiętam. Chyba masz rację. <br><br>
Nie miałaś racji. W oryginale nie było żadnego Myśliwego. To Kapturek pożera własną Babcię, włazi Wilkowi do łóżka i – eufemizm – powiedzmy, że kończy marnie. Ta wersja jakaś bardziej życiowa się wydaje, co? A Wilków na świecie dużo. <br><br>
Ale to nic. Póki co jesteśmy w rodzinnym domu. A w rodzinnym domu nie ma Wilków. Rodzinny dom pachnie herbatą – z dodatkiem miodu i wiśniowego wsadu (dla ciebie) i grzańcem (dla rodziców, co popołudnia na tarasie spędzają, pod kocem grubym, ciężkim). Podwórko nasze, nasze-najbliższe pachnie igliwiem (pseudotsuga menziesii), i sierścią – ale nie wilczą, bo psią. Pachnie obiadem sytym, drewnem i dymem. Pachnie trawą wypłowiałą trochę; przygniłą od deszczu. Pachnie grzybami świeżo zebranymi, co suszą się przy okiennej belce. <br><br>
Ale Wilków w naszym domu nie ma, całe szczęście. <br>
Tylko skoro Myśliwy ze mnie żaden, to może…?<br><br><br>
</div> </div></div> <div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in"> × Wychował się w niewielkiej, waszyngtońskiej mieścinie osadzie (punkt na mapie; populacja poniżej stu osób, z czego osiemnaście na kilometr kwadratowy, dziura zabita dechami). Rodzice zadbali jednak, by Woody zaznał wielkomiejskiego życia; i często pomieszkiwał jedną nogą u najbliższej, mieszkającej w Seattle, ciotki.<br><br>
× Ma psa, kundla jakiegoś-przybłędę, o dumnym imieniu Odźwierny. Odźwierny po okolicy – na co dzień – pałęta się samopas. Nie jest to najbardziej odpowiedzialne posunięcie, ale nigdy też nie zdarzyło się nic, co miałoby do Lynchowego łba wbić nieco więcej rozsądku. <br><br>
× Pracuje jako dozorca w National Park Inn – zajeździe, schronisku (w jego ustach; nigdy „hotelu”); choć – niby-żartem – upodobał sobie tytuł konsjerża. <br><br>
× Jako, że to w górach właśnie spędza lwią część tygodnia, do Seattle wraca głównie przy okazji załatwianych sprawunków. Uzupełnienie zapasów, interesy (od których, mimo wszystko, zdaje się stronić) i formalności załatwiane w związku z niewielkim (ale własnym) domem.<br><br>
× Z drewna wyczaruje niemal wszystko – i choć całkiem przyzwoity, tak efekt prac nosi widoczne znamiona samouctwa.
<br><br>
„Widział ktoś Woody’ego? Trzeba jadła do kuchni naznosić przed kolacją. I w składziku drewna brakuje. A, w warsztacie? Dobra, pójdź po niego. A, aha! Przekaż mu też od razu, że ci goście, co przyjechali właśnie, już się lojalnie zapowiedzieli, że do niego wpadną na tę obiecaną herbatę!”
<br><br><br>
</div> </div></div> <div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>pan maruda</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2>pw, potem dc</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>powiedzmy, że przeszły, 3.</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak</h2></div>
</div> </div></div>
</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Woodrow "Woody" Lynch</h1> <h2>Roo Panes</h2></div> </div></table>
