imie i nazwisko
harper-jack dweller
pseudonim
joachim?
data i miejsce urodzenia
21/09/1990
dzielnica mieszkalna
Chinatown
stan cywilny
to skomplikowane
orientacja
zachoseksualny
zajęcie
wielka j*bana gwiazda rocka
miejsce pracy
uniwersum / universal
wyznanie
a'gnostyk
jestem
miejscowo-przyjezdny
w Seattle od:
urodzenia
Dweller podczas koncertu na Coachelli 2018
SPIS TREŚCI:
1. WCZESNE LATA
Urodził się w Seattle jako pierwsze dziecko modelki Ginevry „Ginny” Sparks i producenta filmowego, Harpera-Joachima Dwellera Sr. Jest jedynakiem.
Dorastał w północnym Seattle, gdzie uczęszczał do Holy Trinity Lutheran Preschool, Middle School i Trinity Lutheran College. Studiował Socjologię na Uniwersytecie Waszyngtońskim.
Jako piosenkarz debiutował grając w lokalnych klubach, w tym w The Crocodile, ze swoim pierwszym zespołem, The Cramps. Równocześnie rozwijał karierę solową.
W 2016 roku wydał pierwszy album solowy, "Jack of Hearts - The Album", który zajmował pierwsze miejsca na listach rankingowych przez siedem miesięcy.
Mieszka w Seattle.
2. DZIAŁALNOŚĆ MUZYCZNA
2.1. Początki kariery
Wychowany w umuzykalnionej rodzinie, Harper-Jack Dweller od najwcześniejszych lat życia uczył się śpiewu i gry na instrumentach. W wieku trzech lat rozpoczął naukę gry na pianinie, dwa lata później na gitarze oraz harmonii.
W okresie szkoły podstawowej Dweller był aktywny w szkolnych kółkach muzycznych, teatralnym oraz poetyckim. Wraz ze szkolnymi przyjaciółmi założył zespół The Cramps, z którym w wieku 15 lat zaczął występować na alternatywnej muzycznej scenie Seattle.
Dweller został dwukrotnie zawieszony w prawach ucznia za zniewagę podstawowych wartości szkoły. W tym samym czasie jego ojciec zmagał się z chorobą nowotworową. Dweller wspomina czasy szkolne oraz początków kariery jako trudne i depresyjne. W wywiadzie udzielonym Vanity Fair w 2018 powiedział: "Wszyscy romantycyzują okres dojrzewania, zwłaszcza w kontekście zaburzeń psychicznych, ale ja nie mógłbym się pod tym podpisać. Z perspektywy 28-latka mogę otwarcie powiedzieć, że prędzej strzeliłbym sobie w łeb, niż zgodził się znów mieć 17 lat".
2.2. Kariera solowa
Pierwsze kroki na scenie Dweller stawiał z kolegami z zespołu indie-rockowego, The Cramps (wcześniej pod nazwą: Carrie's First Period), jako wokalista i gitarzysta. Zespół został rozwiązany w 2010 roku. Po początkowym okresie załamania, Dweller rozpoczął rozsyłanie nagrań do lokalnych wytwórni muzycznych.
2.3. 2016 – Jack of Hearts - The Album
Przed wydaniem pierwszego albumu, Dweller pracował w sklepie muzycznym, zoologicznym i komiksowym. Dorabiał w roli barmana klubach nocnych i jazzowych. Rzucił studia na Uniwersytecie Waszyngtońskim po trzech semestrach, odmawiając jednocześnie korzystania z pomocy finansowej ze strony rodziców.
Wiosną 2016 Dweller podpisał pierwszy kontrakt z niezależną wytwórnią muzyczną związaną z klubem The Crocodile. Pomimo trudnych początków, album okazał się być hitem.
2.4. 2018 – Rightfully Wrong
Drugi album Dwellera okazał się być hitem równie dużym, jak pierwsza płyta. Promując album piosenkarz przez 9 miesięcy przebywał w trasie koncertowej w Europie (w wywiadzie dla Uncut stwierdził: "To było jak jakaś j*bana ciąża, tylko bez porodu!"). Pochodzące z albumu piosenki "My Coffee Wants To Kill Your Mama", "Don't Eat Stars Off The Sidewalk" oraz "The Gem" długo utrzymywały się na pierwszym miejscu w rankingach Rolling Stone Magazine.
W tym samym roku, przy współpracy z Laną del Rey piosenkarz wyprodukował utwór "Die Tonight, Tomorrow" - na potrzeby nowej produkcji filmowej o Jamesie Bondzie.
2.5. 2019 - Look Susie, are you Going to Die With Me or Not?
Trzeci, wydany w końcu 2019 roku album Dwellera, zebrał mieszane recenzje. Piosenka "Kill - It is the Most Fun a Girl Can Have" wywołała kontrowersje, oburzając środowiska feministyczne (Dweller zaprzeczył, jakoby singiel był w jakikolwiek sposób wycelowany w ruch feministyczny; doda, że sam uważa się za feministę).
Wracając do siebie po wypadku (zobacz niżej), Harper-Jack tworzył ponoć jedną piosenkę dziennie. Efekty tej pracy można było obserwować na koncie artysty na instagramie.
Najlepsze recenzje z całego albumu zebrał utwór "Hey, Elliot". Piosenkarz odmówił komentarza, czy tekst ("You broke my heart in a billion tiny pieces") tyczy się realnej osoby.
2.6. Obecnie
W roku 2020 piosenkarz zmuszony był odwołać większość koncertów. Swoją aktywność utrzymywał głównie w mediach społecznościowych, co piątek prowadząc koncerty dla fanów na Instagramie oraz YouTube.
Na rok 2021 Dweller zapowiedział wielki powrót na muzyczną scenę Seattle.
W styczniu roku 2021 portal JustJared doniósł, że Dweller uczęszcza na spotkania AA. Piosenkarz odmówił komentarza.
3. INSPIRACJE MUZYCZNE
Rodzice piosenkarza wspominają jego dziecięcą obsesję zespołem The Beatles (przez pół roku Dweller chodził do szkoły wyłącznie w stroju inspirowanym okładką albumu "Yellow Submarine"). Twórczość Dweller'a ewoluowała pod wpływem takich artystów, jak Johnny Cash, Leonard Cohen, David Bowie i Fleetwood Mac. W 2017 o Dwellerze wypowiedział się m.in. Paul McCartney, mówiąc: "Dweller urodził się w nieodpowiednich czasach. Chłopak brzmi tak, jakby urodził się w 1954 i dorastał w latach 60', nie w erze Millenialsów. Nietrudno mi sobie wyobrazić go w złotych czasach Woodstocku".
Rok 2019 i 2020 przyniósł nowe brzmienie w utworach Dwellera. Piosenkarz zapowiedział wspólny projekt z Drake'm i Justinem Bieber'em, którego rozpoczęcie planuje na drugą połowę 2021 roku.
4. DWELLER I MODA
Krytycy określają styl Dweller'a jako eklektyczno-beatnikowski. Zaczynając karierę, piosenkarz wpisywał się w styl zespołów indie-rockowych z początku XXI wieku. Wraz z rozwojem kariery Dwellera, jego wybory modowe stały się coraz bardziej odważne.
Dweller zadeklarował, że chciałby jeszcze bardziej znacząco łamać normy gender i wprowadzać do swojej garderoby elementy mody. damskiej.
W 2018 Dweller wystąpił w kampanii domu modowego Gucci, a taże na wybiegach Chanel na nowojorskim Tygodniu Mody.
Od początku kariery znakiem rozpoznawczym artysty były jego długie, ciemne włosy oraz kapelusz noszony przy niemal każdej okazji.
W roku 2020 Dweller skrócił włosy, a także zaczął rzadziej korzystać z nakrycia głowy.
Ma 13 tatuaży oraz kolczyk w lewym sutku.
5. FILMOGRAFIA
Wiosną 2019 Dweller zadeklarował, że chciałby poświęcić się realizacji jednego z młodzieńczych marzeń i rozpocząć grę aktorską w filmach. Pierwszą rolę - drugoplanową kreację w alternatywnej wersji "Nędzników" Victora Hugo - zrealizował latem tego samego roku. W drugiej połowie 2021 premierę ma mieć pierwszy film, w którym Dweller gra rolę tytułową.
6. ŻYCIE PRYWATNE
6.1. Związki
Piosenka "Have you met Charlotte?" została zainspirowana związkiem Dwellera, w którym trwał pomiędzy rokiem 2009 i 2015. O pierwszej partnerce Dwellera nie wiadomo zbyt wiele - ponoć chodzi o siostrę przyjaciela piosenkarza, rysownika Bastiana Everetta; informacja nigdy nie została potwierdzona. Po rozstaniu z pierwszą partnerką, Dweller był w związku z modelką Lizzie-May Atkinson, piosenkarką The Twig oraz w krótkiej relacji z fotografem przyrody, Paulem Morty'm McMortym. W roku 2019 magazyn The Sun opublikował artykuł rzekomo opisujący związek artysty z piosenkarzem Harry'm Styles'em, a także z Zendayą. Harper-Jack Dweller zaprzeczył tym doniesieniom.
W wywiadzie udzielonym zimą 2020 magazynowi "GQ" Dweller zadeklarował: "Jestem aktualnie wolny i swobodny. Wszyscy mówili, że koło trzydziestki poczuję potrzebę, by się ustatkować, ale jak na razie - ni cholery. Wiem z doświadczenia, że związki potrafią być wspaniałe, ale i bardzo ograniczające".
6.2. Używki
Dweller został dwukrotnie zatrzymany za posiadanie przy sobie substancji psychoaktywnych - raz w 2016 (kokaina oraz LSD) raz w 2020 roku (duża ilość marihuany i leków nasennych). Pomimo różnych pogłosek, Dweller zaprzeczył jakoby zmagał się z uzależnieniem od narkotyków i alkoholu.
6.3. Wypadek
Późną jesienią 2019 Dweller uczestniczył w wypadku samochodowym na moście Aurory w dzielnicy Queen Anne/Fremont w jego rodzinnym Seattle. W godzinach wczesnowieczornych między prowadzonym przez Dwellera Mustangiem, a nadjeżdżającym z przeciwnego pasa samochodem doszło do zderzenia czołowego. W wypadku śmierć poniósł dwuletni chłopiec, pasażer drugiego samochodu. Dweller doznał wstrząśnienia mózgu, pęknięcia kości biodrowej oraz żeber, co zmusiło go do odwołania trasy koncertowej zimą 2019. Po intensywnej rehabilitacji, piosenkarz wrócił do sprawności.
Za przyczynę wypadku uznano trudne warunki drogowe, które przyczyniły się do poślizgu Mustanga. Śledztwo nie wykazało, by w chwili wypadku artysta znajdował się pod wpływem środków odurzających.
Jesienią 2020, w pierwszą rocznicę zdarzenia, Dweller wyprodukował singiel "Like Broken Brakes at Aurora Bridge" opowiadający o wydarzeniach z nocy w okolicy Lake Unionr. Utwór zebrał mieszane recenzje.
6.4. Poglądy polityczne
Dweller wspierał kampanię prezydencką Bernie'go Sandersa w roku 2016. W wyborach 2020 stanął po stronie Joe Biden'a.
Piosenkarz ujawnił, że piosenka "Your Fucking Orange Face" z albumu Rightfully Wrong jest jawną krytyką rządów prezydenta Donalda Trumpa.
Dweller jest otwarcie biseksualny. Wspiera kampanie na rzecz walki o prawa mniejszości LGBTQ+. W roku 2020 rozpoczął w mediach społecznościowych charytatywną zbiórkę na rzecz ruchu Black Lives Matter.
Współprowadzi fundację charytatywną wspierającą rozwój muzyczny dzieci z rodzin nieuprzywilejowanych. Jest weganinem.
Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
Kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
Gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
I wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.
Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
Gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
Gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem,
I oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.
I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
Przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
Zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
Gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.
Lubię to — i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
Wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
A myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
W nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer - "Lubię, kiedy kobieta..."
nie lubię:
Nie lubię gdy mi mówią po imieniu
Gdy w zdaniu jest
co drugie słowo - brat
Nie lubię gdy mnie klepią po ramieniu
Z uśmiechem wykrzykując - kopę lat!
Nie lubię gdy czytają moje listy
Przez ramię odczytując treść ich kart
Nie lubię tych co myślą, że na wszystko
najlepszy jest cios w pochylony kark
Nie znoszę gdy do czegoś ktoś mnie zmusza
Nie znoszę gdy
na litość brać mnie chce
Nie znoszę gdy z butami lezą w duszę
Tym bardziej gdy mi napluć
w nią starają się
Nie znoszę much co żywią się krwią świeżą
Nie znoszę psów
co szarpią mięsa strzęp
Nie znoszę tych co tępo w siebie wierzą
Gdy nawet już ich dławi własny pęd!
Nie cierpię też poczucia bezradności
Z jakim zaszczute zwierzę patrzy w lufy strzelb
Nie cierpię zbiegów złych okoliczności
Co pojawiają się gdy ktoś osiąga cel
Nie cierpię więc nie wyjaśnionych przyczyn
Nie cierpię niepowetowanych strat
Nie cierpię liczyć nie spełnionych życzeń
Nim mi ostatnie uprzejmy spełni kat
Ja nienawidzę gdy przerwie mi rozmowę
w słuchawce suchy metaliczny szczęk
Ja nienawidzę strzałów w tył głowy
Do salw w powietrze czuję tylko wstręt
Ja nienawidzę siebie kiedy tchórzę
Gdy wytłumaczeń dla łajdactw szukam swych
Kiedy uśmiecham się do tych którym służę
Choć z całej duszy nienawidzę ich!
Władimir Wysocki - "Nie lubię"