autor

[Posy Alderidge Hirsch]

<table> <div class="kp0">
<div class="kp2">
<div class="kp3">

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-1" name="kp4-gr" checked><label for="kp4-1"> me </label> <div class="kp5-a"><img src="https://hotgossips.in/wp-content/upload ... jpg"></div> </div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-2" name="kp4-gr"><label for="kp4-2">about</label>
<div class="kp5"> <div class="kp5-t">about me</div> <div class="kp5-in">

<div class="kp5-info"> <h1>imie i nazwisko</h1> <h2>Josephine Alderidge</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>pseudonim</h1> <h2>Posy</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>data i miejsce urodzenia</h1> <h2>18/02/1991</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>dzielnica mieszkalna</h1> <h2>SOUTH LAKE UNION</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>stan cywilny</h1> <h2>panna</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>orientacja</h1> <h2>hetero</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>zajęcie</h1> <h2>rezydentka chirurgii urazowej</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejsce pracy</h1> <h2>Swedish Hospital </h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>wyznanie</h1> <h2>już dawno przestała wierzyć</h2></div>
<div class="kp5-info"> <h1>miejscowy</h1> <h2>wróciła po kilku latach</h2></div>
</div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-3" name="kp4-gr"><label for="kp4-3">story</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my story</div>
<div class="kp5-in"> - Wychowywała się w całkiem typowej rodzinie. Rodzice, ona i jej starszy brat. Ojciec był żołnierzem, więc często nie było go w domu. Matka, gdy zostawała sama - pozwalała im na wszystko, rozpieszczając ich do granic możliwości mając chyba nadzieję, że to im wynagrodzi nieobecność ojca. Chociaż i tak Josephine nigdy nie miała super dobrych relacji z matką. Zawsze była córeczką tatusa. Bo był dobrym ojcem. Starał się wpoić im pewne zasady i wartości, utrzymywał porządek i nie dał sobie wejść na głowę, ale koniec końców był dobrym ojcem niesamowicie dumnym ze swoich dzieciaków. <br>
- Ojciec nigdy nie podejrzewał, że jego dziewczynka może pójść w jego ślady. Czy tego chciał? Ależ skąd. Gdy Posy przedstawiła mu swój pomysł wściekł się i krzyczał, że powinna iść na studia, że powinna zadbać o swoją przyszłość, powinna być szczęśliwa i bezpieczna. Taa… jak grochem o ścianę. <br>
-Dostała się na wojskową uczelnię wyższą, gdzie po prostu miała dwa w jednym. Wspinała się po szczeblach kariery wojskowej oraz zdobywała dyplom, z którego mógłby być dumny jej ojciec. Zresztą nie tylko ojciec. Medycyna na uczelni wojskowej? Nawet matka się nią wtedy chwaliła, a wcześniej tylko wymownie przewracała oczami, bo była pewna, że to tylko jej kolejna fanaberia i znudzi jej się jak wszystko inne wcześniej. <br>
- Bo właśnie! Przez większą część swojego życia do wszystkiego miała słomiany zapal. Żywe srebro. Nie była łatwym dzieckiem, nie nie potrafiła pięciu minut usiedzieć na tyłku, wychodziła z domu i wracała po kilku dniach, dużo imprezowała i zadawała się z nieodpowiednimi ludźmi. Uspokoiła się pod koniec liceum, gdy już wiedziała, co chce robić w życiu. Nadal jednak ma mnóstwo energii - głównie pozytywnej. <br>
- Zawsze była trochę chłopczycą, co nigdy nie pasowało do jej wyglądu zewnętrznego. Kocha sport pod każdą postacią, potrafi strzelać i jest doskonałym kierowcą. Ale żeby była jasność, gdy trzeba nie potrafi być kobieca. Oj potrafi! Zdecydowanie potrafi. <br>
- Zaraz po skończeniu studiów wyjechała na misję, bo gdzie indziej miała się nauczyć prawdziwej pracy? Była jeszcze dzieciakiem, gdy wylądowała na pustyni - ale szybko nauczyła się życia. I pracy! Jest pewna, że praca w takich warunkach sprawiła, że dzisiaj jest lepszym lekarzem. W szpitalu zawsze mieli ręce pełne roboty i widziała urazy, które powinny śnić jej się po nocach. Ale miała przyjaciół - w trudnych warunkach wszyscy byli wielką rodziną. Dowiedziała się, co to znaczy prawdziwa przyjaźń, a także miłość.<br>
- Czy można kochać dwie osoby jednocześnie? Sama nie wiedziała, ale przez długi czas miała wrażenie, że tak właśnie w jej życiu się działo. Podejmowanie ważnych decyzji ją przerastało, aż do momentu, w którym Dan wręczył jej pierścionek. Zaręczyła się! <br>
- Jej życie runęło w gruzach, gdy parę miesięcy temu zginął jej narzeczony oraz wielu przyjaciół. Nie potrafiła im pomóc, a to sprawiło, że rozpadła się na milion małych kawałków, a ona bardzo nie dawała tego po sobie poznać. Nie wróciła do Stanów na pogrzeb upierajac się, że ma ręce pełne roboty i nie może. Takiej samej wymówki używała, gdy dostała wiadomość, że zmarł jej ojciec. Bała sięwrócić do Seattle. Praca stała się jej ucieczką, ale wcale jej nie pomagała. Wszystko jej przypominało o tym, co straciła. W końcu się poddała. <br>
- Wróciła do Seattle trochę ponad miesiac temu. Przez kilka dni mieszkała w rodzinnym domu, ale ciagle nie potrafi się dogadać z matką. Wynajęła mieszkanie, znalazła pracę w szpitalu i znów ucieka w obowiązki. Gdyby poszła do terapeuty prawdopdobnie zdiagnozowano jej zespół stresu pourazowego, ale nigdy się nie odważyła prosić o pomoc.<br>
- Wróciła też do życia… powiedzmy, że społecznego. Wychodzi prawie co wieczór, imprezuje i poznaje przypadkowych facetów, z którymi przypadkowo ląduje w łóżku. Tak jakby próbowała nadrobić ten cały czas, który spędziła na pustyni. Albo po prostu tak odreagowuje.<br> </div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-4" name="kp4-gr"><label for="kp4-4">flaws</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">my flaws</div>
<div class="kp5-in">- Z Seattle wyjechała od razu po zakończeniu studiów, łapiąc się na misję w Afganistanie. Pracowała w szpitalu polowym i widziała rzeczy, które potrafią złamać. Twierdzi jednak, że ta szkoła życia sprawiła, że dzisiaj jest lepszym lekarzem. <br>
- Z służby wojskowej odeszła trochę ponad miesiac temu. Dopiero uczy się życia w cywilu. <br>
- Daleko jej do perfekcyjnej pani domu. Nie potrafi gotować, nie potrafi sprzątać… jakoś funkcjonuje, ale zazwyczaj ktoś jej pomaga, albo płaci komuś, kto robi to za nią regularnie. <br>
- Trochę za dużo pracuje. Otwarcie przyznaje, że jest pracoholiczką, ale czasami nie potrafi odpuścić. Czasami zdarza jej się nie wychodzić ze szpitala przez kilka dni <br>
- Lubi sport, kocha właściwie. Biega, chodzi na siłownię, trenuje boks i lubi oglądać mecze w telewizji <br>
- Nie lubi kolorowych drinków, pije albo tequilę albo szkocką. <br>
- Nienawidzi zakupów - chodzenie po sklepach to dla niej największa kara. I to nawet po tych spożywczych! <br>
- Jest świetnym kierowcą. <br>
- Lubi uciekać z miasta by spędzić trochę czasu na świeżym powietrzu. <br>
- Ma uczulenie na kocią sierść, ale chciałaby przygarnąć psa. Wie jednak, że za mało czasu spędza w domu by móc się nim zajmować. <br>
- Prawdopodbnie powinna iść do psychoterapeuty, ale udaje, że doskonale radzi sobie sama. Błąd - nie radzi. Ucieka w pracę, imprezy i alkohol, nie przyznając się do urazów z przeszłości. <br> </div> </div></div>

<div class="kp4"> <input type="radio" id="kp4-5" name="kp4-gr"><label for="kp4-5">more</label> <div class="kp5"> <div class="kp5-t">and more</div> <div class="kp5-in">
<div class="kp5-c-info"> <h1>imię/ nick z edenu</h1> <h2>-</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>kontakt</h1> <h2>pw / discord</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>narracja</h1> <h2>czas przeszły, osoba 3</h2></div>
<div class="kp5-c-info"> <h1>zgoda na ingerencję MG</h1> <h2>tak </h2></div>
</div> </div></div>

</div></div>
<div class="kp1"> <h1>Posy Alderidge</h1> <h2>Amy Jackson</h2></div> </div></table>

[Dreamy Seattle]

<table>
<div class="akcept0">
<div class="akcept1">akceptacja!</div>
<div class="akcept2">Serdecznie witamy na forum, twoja karta została zaakceptowana. Możesz teraz dodać tematy z relacjami, kalendarz oraz telefon i cieszyć się fabularną rozgrywką, którą musisz rozpocząć w ciągu 3 dni.</div></div>
</table>